Ik voel me soms zo onzeker, en bevooroordeeld.

Ik vind jong moeder zijn juist fantastisch! Ik was 21 toen onze eerste geboren werd. (verkering toen ik 14 was, samen wonen toen ik 19 was, trouwen met 20 jaar en) eerste kleine toen ik 21 was. Deze keuze hebben we juist gemaakt om: "jong er in, jong er uit" ik dacht ik kan wel eerst carrière maken etc. Maar dan moet je vervolgens weer inleveren op salaris en alles, omdat je minder wil werken omdat je een kind heb. (we hadden beide wel een vaste baan en inmiddels een koophuis) dus op die manier gekozen om jong aan kindjes te beginnen. Nu ben ik zwanger van nr 2 die wordt geboren als ik 24 ben (vind ik overigens al oud klinken.) Ik vind het super dat als ik 40 ben (en man 45) mijn kids 19 en 16 zijn! Dus dan zijn wij nog jong en kunnen wij dan weer genieten van "alle" vrijheid. Dan zou beide fulltime werken geen probleem zijn. Een vakantie met zijn tweeën naar Maleisië is ook te doen, want met een vangnet van familie en vrienden kunnen kinderen van 16 en 19 wel alleen thuis blijven 1 a 2 weken. Tuurlijk is je zorgeloze leven voorbij, want je zal altijd blijven denken/hopen/werken aan het geluk van je kinderen en je zal je altijd zorgen blijven maken om je kids. Maar die zorgeloosheid ruil ik heel graag in voor mijn prachtige kind(eren) en alle liefde die je er voor terug krijgt!
En als mijn dochter straks radslagen kan maken, kan ik dat ook nog hihi.

 

Niet onzeker zijn meis, jou leven jou keuzes. Als jullie een 2e kindje willen gewoon lekker doen! Ik was 26 toen ik zwanger raakte, 27 toen onze zoon geboren werd. Een heel 'normale' leeftijd om kindjes te krijgen zou je denken. Eigen huis, vaste baan allebei. Nou het zal je nog verbazen wat mensen durven te zeggen.. Of het gepland was, heb ik hier ook vaak te horen gekregen. Moet jij niet feesten? Jij bent nog zo jong! WTF
Waar bemoeien mensen zich toch mee
Niks van aantrekken en lekker doen wat jullie willen.

 

Ieder moeder is onzeker. Zelfs een moeder die al 4 kinderen heeft gebaard of haar eerste kind krijgt rond haar 40ste.

Mijn dochter is 1 maand naar mijn verjaardag bevallen (ik ben geboren in 1991). Mijn kraamverzorgster vond mij ook erg jong, maar nadat ze een week was gebleven stond ze versteld.

Ik heb een tante zit heeft haar kind op haar 39ste gekregen en ze is heel onhandig en behandelt haar kind heel ongewoon.

Zolang jij alle liefde en zorg aan je kind geeft is dat het allerbelangrijkste. Sinds 1 jaar geleden heb ik een zin die ik altijd gebruik.

'Zij betalen mijn huur niet, dus dan interesseert het mij ook niet wat hen denken'.

Denk aan je eigen + je kind + je partner en dat is wat telt!

 

Ach meid, je doet het goed. Ik was op mijn 17de zwanger van de eerste en beviel op mijn 18de. Op mijn 20ste had ik mijn tweede. Ja mensen oordelen. Maar het gaat er om wat jij wilt!

Als dit goed voelt voor jou, dan moet je er voor gaan. Het is heerlijk om een jonge moeder te zijn. Niet makkelijk, maar wel leuk, zeker als je het zelf wilt

En om te hebben trouwens ook, mijn moeder was ook 18 toen ze mij kreeg en kon altijd in alles mee gaan en was lekker hip.

Ik heb inmiddels nog 2 kindjes erbij gekregen en ben nu zwanger van nr5 en moet nog 33 worden

En geloof me mensen doen niks liever dan met hun vinger wijzen, ik herken dat maar al te goed. Maar gewoon lekker laten gaan!

 

Probeer er boven te staan, meid. Misschien zit het gevoel ook meer tussen je eigen oren. Het leven loopt soms, zoals het loopt (in jouw geval dat je op jonge leeftijd zwanger raakte). Of je maakt keuzes, die voor anderen misschien onbegrijpelijk zijn.
Ik ben zelf 42 en (weer) zwanger. Als ik ergens mijn geboortedatum moet zeggen, zullen mensen ook wel eens wat erbij denken. Hun probleem! Het leven is bij mij zo gelopen, zoals het gelopen is en ik ben blij en trots dat ik weer zwanger ben.

 

Je wou een eerlijk antwoord:

Ja, ik ben soms wel bevooroordeeld... vooral over jonge meisjes die 'per ongeluk' zwanger worden..... dat vind ik persoonlijk ( op die heeeeeeeeeeeeeeeeel paar % na die ECHT dwars door de pil zwanger worden na) echt dom!

Ik ben sinds mijn vijftiende bij mijn man, zit sinds toen ook aan de pil, en als ik een Antibioticakuur had, kocht ik een pak condooms, als ik aan de diarriee/buikgriep zat, kocht ik condooms, dat staat namelijk in de BIJSLUITER dat de pil dan onbetrouwbaar is (en bij AB zegt de dokter het ook) dus ja, ik heb soms wel vooroordelen....

maarrrrrrrrrrrrrr, niet dat je geen goede moeder/opvoeder zou kunnen zijn! natuurlijk ben/kan jij een goede moeder zijn! Daar zit ik niet over in, als jij je ervoor in zet en je verantwoordelijkheid neemt, dan ben je toch supergoed bezig! DAAR over moet je je absoluut niet druk maken! als jij, je vriend en je dochtertje gelukkig zijn, dan is dat he belangrijkst toch!

Als ik jonge moeders zie die weinig aan hun oude leven veranderd hebben, dus thuis wonen, kind elk weekend bij opa en oma dumpen, tja... .

maar jij doet dat niet, dus jij staat voor je verantwoordelijkheid, chapeau!

 

Gewoon scheit aan hebben! Ik ben ook als 19 jarige zwanger geworden, gepland en wel! En vaak zat rare reacties gehad!
Ik heb inmiddels een dochter van bijna 2 en bijna 5! En alleenstaande.... En waarom? Omdat IK het beste wil voor mijn kinderen en daar hoort een verslaafde vader niet bij. Daarom heb ik de keuze gemaakt om alleen met ze verder gaan! Inmiddels heb ik een 21 jarige vriend en die heeft echt scheit aan alle reacties en gedachtes van andere... WIJ leven hoe we willen leven en IK ben de gene die er voor alles zorgt.... En IK ben de gene die overal van geniet! Kunnen sommige nog heel veel van leren helaas...leeftijd is maar een getal!

 

Je klinkt als een verstandige meid dus kan het alleen maar toejuichen!

En met vooroordelen krijg je altijd te maken. Ik ken ze van beide kanten. Toen ik in 2003 probeerde zwanger te worden was ik 26 en vond men dat nog veeeel te jong.
Nu ben ik 36 en probeer ik nog steeds zwanger te worden van een eerste kindje en krijg ik weer opmerkingen van ' eigen schuld, had je maar niet eerst voor een carrière moeten gaan'.
Gewoon schouders bij ophalen er is altijd wel iemand die ergens wat van moet vinden.

 

Ik voelde me trouwens niet altijd op mijn gemak in de Prenatal ofzo! Inderdaad altijd de jongste daar, gevoel dat IEDEREEN die daar loopt denkt:"kijk daar heb je er weer zo een, zal wel een ongelukje zijn" moet zeggen dat ik blij ben dat wij wel zelf ervoor gekozen hebben, (hierdoor waren wij beter voorbereid: financieel, zorg voor kids; dus werkdagen aanpassen zodat je het allemaal kan bolwerken)maar heb wel eens het gevoel dat ik me erover moet verantwoorden. Onzin natuurlijk, want ik denk dat niemand beter voor mijn dochter kan zorgen dan dat wij kunnen. We hebben een hele wijze tante en ze doet ook alles sneller dan gemiddeld (praat met 23 maanden complete zinnen/staat met het buurmeisje te discussiëren wie mama is en wie buurvrouw is (die dingen blijven lastig voor kids) en probeert bij haar neef snoepjes te krijgen door te zeggen: mmm lekker snoepje, yenna snoepje? Kusje geven?) (trotsheid overduidelijk, goed hihi)
En..... Groot voordeel mocht ik nu straks op mijn 25e onvruchtbaar worden, dan zou dat geen ramp zijn. Ons is het inmiddels 2 keer gelukt dus ik zal nooit ongewenst kinderloos zijn (iets waar ik wel bang voor ben geweest. Een van de ergste dingen die je zou kunnen overkomen)

 

Haha ik voelde me juist zo trots als een pauw als ik in de prenatal of andere baby winkel liep waar meer moeders en vaders waren! Dan stak ik mijn buikje nog even extra vooruit
Toch super gaaf als je een jonge mama bent!
Wij hebben er bewust voor gekozen en hebben alles prima op orde dus waar zou ik me voor schamen?

Kijk er zit nogal verschil tussen de ene jonge moeder en de andere jonge moeder.
Ik had bijv. totaal geen behoefte meer aan uitgaan enzo. Vriendinnen spreek ik iedere week nog steeds, dan komen ze bij mij thuis of mijn man past even op en dan gaan we wat leuks doen.
Ik breng haar nooit zomaar weg om zelf te gaan feesten ofzo.
Je hebt ook jonge moeders die er totaal nog niet aan toe zijn en die idd hun kind bij hun ouders droppen en gaan stappen e.d.
Dat is natuurlijk niet goed.

 

Er hebben er heel veel vooroordelen helaas. Op peuterspeelzaal en kinderdagverblijf werd ik aangekeken of ik nog een puber was. Ook opmerkingen als vast ongelukje etc ving ik regelmatig op. Toch heb ik bewust voor een kindje gekozen en ben gestopt met de pil op mijn net 20ste. Kreeg een mk en uiteindelijk met 21 zwanger en ook bevallen. Nu paar jaar later ben ik getrouwd, heb nog een zoon, koophuis en alles prins geregeld. Mijn gezondheid is slecht en na 2 rugoperaties is kinderen krijgen niet meer verstandig. Maar goed dus dat ik al 2 mooie wondertjes heb en compleet ben. Volgens velen van mijn leeftijd had ik mijn leven verpest, mijn jeugd opgegeven maar voor mijn gevoel begon het leven pas na de geboorte van mijn 1e kind. Vind het heerlijk moeder te zijn en besloot op den duur ook dat het niet uitmaakt wat een ander denkt. Ik doe het op mijn manier en ben tevreden over hoe mijn kinderen zich ontwikkelen en gedragen. Doe het in mijn ogen prima.
En nee ik stap niet meer en mijn kinderen voed ik zelf op en logeren niet elk weekend bij oma omdat ik uit wil. 1x per kwartaal ga ik met partner eten en bios pakken en dan heb ik thuis een betaalde oppas. Als hij smorgens wakker worden ga ik met ze naar beneden. Idd mijn vrijheid os weg maar de liefde en geluk doe ik uit mijn gezin haal is niet te ruilen voor vrijheid.

 

Ik vind het ook super gaaf om jonge mama te zijn en schaam me ook nergens voor, had alleen niet altijd het gevoel even geaccepteerd te worden, ondanks dat ik niet echt aangesproken ben op een of ander hoor. Meer een gevoel wat ik zelf had. Nu moet ik ook zeggen zwanger zijn is niet mijn ding. Zo bijzonder als ik zwangere vrouwen altijd vond, zo niet bijzonder voelde ik mezelf. Voelde me dik en had het idee dat ik helemaal niet gezellig was (was het gewoon nergens mee eens)
Laat mij maar 2 keer bevallen in plaats van eerst een zwangerschap dan een bevalling haha. (al had ik lichamelijk gezien niks te klagen, op wat rugpijn na)
Had het gevoel dat mijn lichaam niet meer van mij was, alles draaide alleen nog maar om de buik! Mn moeder die in het bijzijn van anderen (voor mij wildvreemden) over mijn buik aait, mn schoonvader die tegen mijn buik begint te lullen.. HALLOOOO IK BEN HIER!!! EN IK BEN MEER DAN ALLEEN EEN BUIK!
Het enige leuke aan een zwangerschap vind ik als je de kleine voelt bewegen en als je het ook van buiten kan voelen dus mijn man die zijn kindje voelt!
Maar goed, toen mijn vliezen eenmaal gebroken waren begon mijn enthousiasme: YESS DE BEVALLING en daarna natuurlijk onze prinses!

 

ik ben 25 en heb er 3, heb alle vooroordelen naar mn hoofd gekregen vroeger bij de 1e maar ben wel mooi getrouwd met de vader van mn kids, heb een leuk hoekhuisje met mn gezinnetje, een auto met 4 wielen die me van a naar b rijdt en het hele gezin in past en ben zielsgelukkig. Mijn man en kids ook.

dus tsja... Wat kan ik zeggen.

overigens ook totaal onverwachts zwanger geworden op mn 19e net als jij. en ook een ruwe start gehad.

wat er wel niet kan veranderen in 5 jaartjes he...

 

Hihi wij zijn even oud. Ik herken je verhaal heel hoed! Wat top dat je partner zo volwassen is gebleken dat hij niet snel bij je is weg gegaan dat was bij mij ook zo hoor!

Over al die mensen die rare opmerkingen maken: ja dat doen ze toch! Inderdaad, ik kom ook uit 1992 en ik heb ook moeilijkheden gehad om mijn middelbare school af te maken door de zwangerschap, maar het is gelukt. Ik ben nu moeder van 2, sinds 4 maanden. En ik merk ook dat de opmerkingen vaker worden gemaakt en soms ook gemener worden. Ik ben iemand die zich daar niks van aantrekt.

Dat je jong moeder bent heeft ook voordelen: wij zijn (over het algemeen) flexibeler en lossen dingen misschien anders op dan een moeder van 30 jaar, we zijn nog jong als de kids het huis uit gaan, misschien worden we ook wel redelijk jong oma, waardoor je dus echt een leuke en energieke moeder en uiteindelijk misschien oma mag worden Maar anders betekent niet slecht! Net zoals een moeder van 30 jaar haar best doet om goed voor haar kinderen te zorgen, doen wij dat ook.

Als jullie allebei voor de 2e willen gaan, en het is financieel en qua huisvesting geoorloofd, moet je je niet laten tegenhouden door hoe andere mensen erover denken. Want: die andere mensen zijn jou niet, dus kunnen ze niks zeggen over hoe goed of slecht je zou zijn als moeder. Dat kunnen alleen jij en je partner

Succes en als je nog wat wil weten/vragen mag je me ook best een pb sturen

 

Ja en nee. Ligt er helemaal aan hoe ze er zelf bij lopen en hoe ze met hun kinderen omgaan.
Ik was nog net 19 (zeg maar 20) toen wij ronde 1 in gingen. Eigen huisje etc. Tot op heden (ik ben nu 23!) staan wij helaas nog steeds met lege handen.

Schoonbroertje word bijna vader, had net iets mijn zijn vriendinnetje. Ze zeggen dat het een ongelukje is maar we weten allemaal dat dit niet zo is. Hij gaat nog uit terwijl zij nu thuis moet blijven, het liefste zou ze mee gaan. Gaan er onverantwoordelijk mee om alsof het niets is. En alsof het zo vanzelfsprekend is. Wonen nu bij haar ouders thuis.
Je kunt het ook al wel aan ze zien. het typische geval van ''tiener ouders'' om het zomaar te zeggen. Daar word ik dan boos om, en jaloers natuurlijk ook.
Daarin tegen..
Als bij ons alles goed gelopen was, waren wij ook jong ouders geworden. Maar wij hadden al geen behoefte meer om uit te gaan, te hangen ergens of elk weekend met vrienden iets te doen. Zij wel.

Je kunt het 'meestal wel zien, dan heb ik het over zwaar opgemaakte huppelkutjes en dan zo'n joch erbij dat niet breed genoeg kan lopen
Meestal dan hè.

En, ik word vaak zelfs nog 18 geschat. Mocht ik binnenkort zwanger raken (duim, duim, duim) dan zal ik ook scheve gezichten krijgen denk ik. Nou en? Wij kiezen er zelf voor en het interesseert mij niet wat andere mensen denken. Mochten ze een flauwe opmerking maken krijgen ze die net zo hard terug.

 

Mwah...op zich heb ik wel vooroordelen.
Maar dat komt door het "soort" tienermoeders/jonge moeders.
Vaak zie ik het beeld van meiden die elk weekend foto's plaatsen op Facebook, geplamuurd, gehesen in latexpakjes, tieten onder de kin en gaan met die banaan naar de zoveelste house-party.
Waarvan je vervolgens weer foto's voorbij ziet komen met drank, mannen en tongen.
Dan denk ik vaak.....wat zielig voor die kinderen.

En wij hebben hier een achterstandswijk voor veel tienermoeders lopen en dan krijg ik toch altijd een soort "zielig-voor-de-kinderen" gevoel.
Maar dat komt puur door hoe die meiden zich profileren, je ziet aan ze dat de welzijn van hun kind nou niet bepaald prio nummer 1 is.

Maar goed....aan de teksten van TS te lezen, voldoet zij niet aan die "profilering"

Ik zelf was 25 bij de oudste en kreeg toen ook de vraag of het gepland was.
Nummer 2 schijnt heel logisch te zijn als die komt, dan krijg je de opmerking: oh wat leuk, tja dat zat er wel in he.
Bij nummer 3.....Goh, is het bewust? Zo dom....

 

Je had mensen eens moeten horen toen ik zwanger was van de derde.

Drie? Vast een ongelukje zeker.

Blijkbaar is 3 ook niet meer binnen de maatstaven van de meeste mensen

Niet bang zijn voor andermans reacties, wat hebben zij er nou mee te maken?