Hoi iedereen, Het is een relatief lang verhaal. Maar ben blij dat ik het eens kan vertellen. Mijn partner en ik willen sinds jaren een kindje, maar hebben dit steeds opgeschoven door mijn studies. Maar jarenlang hebben we hier naar gehunkerd en over gesproken. Omdat ik nog geen zwangerschap had om me mee bezig te houden, hield ik me bezig met het "plannen" van de zwangerschap. Ik weet dat het vreemd klinkt, maar het ging dan vooral over de datum prikken vanaf wanneer we zwanger zouden "mogen" geraken, zonder mijn studies in gevaar te brengen. We hebben er dan ook nooit een geheim van gemaakt dat we kinderen wilden. Mijn zus is een aantal jaren ouder dan mij en heeft altijd kinderen gewillen. Haar echtgenoot was hiermee akkoord, tot op het moment dat zij eraan wou beginnen. Toen haakte hij af... Mijn zus zegt dat dit in onderling overleg beslist is en dat zij ook geen kinderen meer wil. Maar haar gedrag en reacties zeggen het omgekeerde. Ik heb hierover al een aantal keren met haar over proberen praten, maar elke keer wordt ze kwaad en verzekert ze mij dat er niets aan de hand is. Intussen ben ik dan ook 3 maanden in verwachting, mijn partner en ik hadden besloten om haar meter te maken van ons kindje, omdat zij in eerste plaats mijn zus is en omdat ze dan iets heeft om zich op te richten moest ze zelf echt nooit kinderen krijgen. Zij was met dit nieuws dan ook dolgelukkig en is volop in het knutselen geschoten voor de kleine. Maar nu gisteren waren we op restaurant geweest samen met haar en haar echtgenoot en mijn ouders, dit restaurant ligt vlakbij een babywinkel en mijn moeder wou heel eventjes binnen met ons. Zoals een echte trotse grootmoeder Mijn zus bleef eventjes achter en kwam daarna zonder echtgenoot binnen in de winkel. Hij was in de auto blijven zitten. Mijn zus gaf als uitleg "ja dat doet hij niet, binnen gaan in een babywinkel". Nu hebben we daar wel eventjes tijd gespendeerd, mijn moeder wou uiteraard ieder speeltje uittesten Nu leek mijn zus zich wel te amuseren, tot zij telefoon kreeg van haar echtgenoot, hij verveelde zich in de auto, was mijn zus haar verhaal. We hebben ons dan maar snel naar de uitgang gehaast. Mijn vader, partner en zus waren reeds buiten, maar mijn moeder hield mij nog wat bezig aan de babykleertjes. Nu hoorde ik achteraf van mijn partner dat zij buiten een reactie moet gegeven hebben van "waarom zijn ze eigenlijk al alles aan het kiezen? Wacht maar eerste de komende echo af en de nekplooimeting, misschien is die helemaal niet goed." Ik was hier helemaal niet goed van. Zeker omdat het niet de eerste keer was dat ze zo'n reactie geeft, voor mijn zwangerschap heeft ze ooit ook al eens gezegd "waarom lig je alles al uit te stippelen? Voor hetzelfde geld kan je niet eens zwanger worden" Wat moet hiervan denken? Ik zit een beetje met mijzelf in de knoop...
zo te lezen is ze stik jaloers dat jij wel zwanger bent. en het klinkt ook idd wel als dat hij geen kindjes wil en zij wel. maarja je hebt er vaak genoeg over gehad met haar zo te lezen. miss trekt ze wel bij. ga jij maar lekker genieten van je zwangerschap.
Jammer dat je zus zo reageert, en haar partner ook. Maar aan alles merk je dat ze jaloers is en waarschijnlijk niet achter de keus staat om zelf geen kindjes meer te willen. Waarom geniet ze niet van jou zwangerschap en straks jullie kindje?? Kan zo leuk zijn. Ik zou haar er op een rustig moment eens mee confronteren. Waarom ze zo heftig reageert. Sterkte ermee
Klinkt alsof je zus haar partner bang is voor een nieuwe babydiscussie tussen hun. Klinkt als afreageren. Niets van Aantrekken het is jullie leven gezin en geluk.
Nja ik kan het nog eens proberen om er met haar over te praten. Maar dat is dan al de zoveelste keer... Ik heb gewoon schrik dat het weer gaat uitmonden in een ruzie of discussie. Ik heb er absoluut geen zin in om een woordenwisseling met haar te hebben. Ik kan hier normaal gezien al absoluut niet tegen, laat staan nu met al die hormonen
Snap je helemaal en vind dat je je zus goed moet aanspreken op haar gedrag en dat het niet jullie probleem is dat zij en haar man geen kinderen willen op dit moment of altijd. Maar dat jullie onverwachts, voor het eten wat afgesproken is, heel uitgebreidt naar een babywinkel gaan zonder overleg zou ik ook niet fijn vinden als je zwagerzijnde. Eventjes binnen kijken is echf geen pprobleem, die kans moet je natuurlijk benutten, maar zo uitgebreidt zoals je beschrijft moet je maar een dag voor plannen met je moeder (en zus). Mannen houden zoiezo al niet van shoppen en al helemaal niet als het niet voor hun zelf is en ala ze honger hebben Edit: na het nog eens te lezen kan ik er niet op uit maken of julkie al klaar waren met eten of nog moesten gaan. Maar snap je zwager wel.. Niet de opmerkingen want die zijn echt not done maar het naar de winkel gaan zonder overleg en zolang
Het was na het restaurantbezoek, waar wij getrakteerd hebben, het was mijn verjaardagsfeestje Nuja en zo uitgebreid was het nu ook weer niet. We zijn maximum een halfuurtje in die winkel geweest. Komt ook omdat mijn ouders nogal lang moeten rijden en beide chronisch ziek zijn, dus de gelegenheid om hun eens bij ons te krijgen, laat staan in de babywinkel is niet zo groot
Sja, ik vind het vooral sneu voor je zusje ... Het besluit geen kinderen te willen is duidelijk voor haar gemaakt. Overigens zou mijn man ook gaan bellen na ren half uurtje hoor, hoe lang het nog ging duren ...
Mannen houden toch nooit van babyspullen winkels...? De mijne zou na een half uur ook gaan bellen iig Zeker niet als de man in kwestie besloten heeft zelf geen kinderen te willen.... ik denk dat je er niet teveel achter moet zoeken..? Ik vind niet dat je zus echt vreemd doet maar zelf zou ik iets meer rekening proberen te houden met haar gevoel, helemaal als je denkt dat het niet echt haar keuze is geweest..
Ja dat vind ik dus ook, ik vind het vooral erg voor haar en heb gewoon schrik dat ze er niet echt gelukkiger op wordt... Hoewel ze steeds anders beweert. Nuja ik heb er op zich geen problemen mee hoor als iemand het niet graag doet om in een babywinkel rond te lopen. Maar natuurlijk als je de geschiedenis erachter kent, ga je al eens verder nadenken... Ik merkte ook gewoon aan mijn zus dat haar humeur volledig omsloeg van zodra ze haar echtgenoot aan de lijn had gehad. Ik heb gewoon erge schrik dat ze de "verkeerde" keuze heeft gemaakt door te kiezen voor een kinderloos leven, het weegt duidelijk op haar en ze heeft er absoluut nog geen vrede mee genomen. Ik heb schrik dat ze in een depressie zou kunnen belanden ofzo.
Nuja mijn partner zou bij iemand anders gewoon de winkel mee binnen gaan hoor, een halfuurtje iets doen tegen je zin is toch geen drama hé En ik hou zeker rekening met het gevoel van mijn zus hoor, maar het is gewoon niet gemakkelijk. Ze wimpelt het elke keer af als je erover begint, wordt kwaad, begint te wenen en zegt dat het mijn zaken niet zijn. Nuja, dan kan je niet veel meer doen hé. Maar of dat nou wil zeggen dat ik niet mag genieten van een halfuurtje met mijn moeder in de babywinkel? Ik vind het verschrikkelijk voor haar dat het zo is moeten lopen, maar ik vind ook dat ik nog steeds mag genieten van mijn zwangerschap. Door de reacties die ze gegeven heeft, vind ik persoonlijk wel dat ze raar doet, ook mijn ouders bevestigde dit.
Er is niet zoveel wat je kunt doen. Het enige wellicht is omdat jij nu zwanger bent, dat het haar aan het denken kan zetten over haar eigen situatie.
Hey meid wat vervelend. Het klinkt bij mij alsof ze als stel een verleden hebben hiermee, en niet open en eerlijk zijn erover. Ik denk persoonlijk niet dat die keuze om geen kinderen te krijgen bij hun zomaar van de 1 op de andere dag is geweest ik zou achterdochtig zijn, volgens mij speelt er meer geloof niet dat ze er anders zo heftig op zou reageren. Toch maar is een ontspanningsdagje samen plannen en toch t onderste uit de kan proberen te halen, lukt dat niet jammer dan meer dan je best kun je niet doen. geniet van je zwangerschap meid! veel liefs
Naar hoor, voor jullie allebei. Ik vind een zussendagje ook een goed idee! Weet ze in ieder geval dat ze bij je terecht kan als ze wél wil praten.
Hoi, Wat een rotsituatie, zeg. Ik sluit me bij sommige reacties aan: het lijkt erop dat jouw zus een keuze heeft moeten maken die ze eigenlijk niet wilde maken: kinderloos blijven. Ze houdt waarschijnlijk te veel van haar man om bij hem weg te gaan omdat hij geen kinderen wil. Dat is ook begrijpelijk. Maar voor haar waarschijnlijk op sommige momenten ondraaglijk. En hoe graag jij haar ook wilt helpen door met haar te praten, JUIST jij bent niet degene die dat kan. Want jij bent zwanger. En zij is denk ik jaloers. En jaloezie brengt negatieve gedachten en gevoelens mee en die brengen weer negatief gedrag, dat merk jij. Dus ook iedere keer als je het bespreekbaar wilt maken haal je een wond open, die nog niet eens genezen is zeg maar. En omdat jij zwanger bent, voelt het voor haar misschien alsof je er ook nog eens zout in strooit. Ik denk dat het beste wat je kunt doen is ontzettend genieten van je zwangerschap, zéker niet op je tenen gaan lopen rondom je zus, en haarzelf de tijd geven om vrede te vinden. Alle gemene opmerkingen die misschien nog komen gaan zeggen niets over jou, maar over je zus en misschien haar man. In haar hart gunt je zus het je echt wel, maar ze heeft haar eigen duivels waar ze mee moet strijden. Sterkte, ik hoop dat het snel beter wordt! Groetjes Patricia
Ik denk idd aan je verhaal te lezen dat je zus mss wel een beetje jaloers is, maar denk dat dat begrijpelijk is. Ik kan dat echt wel verstaan in haar situatie. Volgens mij heeft ze het er ook niet echt zo moeilijk mee en staat ze achter de beslissing die ze als koppel gemaakt hebben maar het lijkt mij eerder haar man die vooral niet wil dat ze van gedachte veranderd. Ik vond het net een fijne reactie dat ze enthousiast reageerde op het meter zijn en zo. Die opmerkingen lijken mij eerder van een bezorgde zus die tegelijkertijd ook worstelt met haar eigen problemen. Ik zou haar niet te hard aanpakken hierover, het kan niet makkelijk zijn je eigen jongere zusje zwanger te zien. Haar reacties lijken me vrij normaal in haar situatie. Ik zou me hier niet te hard aan ergeren en het proberen te begrijpen. Ze bedoelt het volgens mij echt niet kwaad. Maar, even tussendoor: wat een **** lijkt me haar man te zijn. Niet meewillen in een babywinkel en dan even bellen omdat hij zich verveelt in de auto? Is dat een volwassen man of een kind zeg? En oh ja, ik sluit me aan bij de reactie hierboven. Geniet gewoon van je zwangerschap en laat je zus het even een plekje geven.
Ik weet niet. Klinkt alsof er iets onder de oppervlakte speelt wat niet iedereen weet. Lijkt bijna alsof 'geen kinderen' geen vrijwillige keuze voor ze was... Ik ken een man die sterk verminderd vruchtbaar is. Wil heel graag papa worden, maar dat gaat gewoon niet. Reageert ook ongeveer zo bij alles wat met kindjes van doen heeft...
Eigenlijk is yet voor je duidelijk dat je zus (en haar man) om een of andere reden het moeilijk hebben met het onderwerp kinderen. Respecteer ook hun gevoelens die meer gaan over hun, en geniet vooral zelf van jou zwangerschap zou ik zeggen.
Ik denk ook dat ze ongewenst kinderloos zijn en hier nooit over hebben willen praten. Zou proberen het toch nog eens aan te snijden maar dan proberen niet aanvallend te zijn want dan zal ze enkel in de verdediging schieten. Succes!