Wat heb je er eigenlijk aan als je dat allemaal durft?? Ik ben maar een dun vrouwtje die toch niks kan beginnen tegen een stelletje inbrekers of onrustveroorzakers. Dus kan ik wel met een grote mond aankomen zetten maar dan kan ik daarna alleen maar rennen voor mijn leven
Ik ben ook niet heel groot en breed maar met je mond kan je heel veel en als je zeker van je zaak bent, veel zelfvertrouwen hebt schrikt dat ook af.
precies en een mes tussen je ribben is zo gedaan hoor als je met die grote muil de verkeerde tegenkomt.
Ik zoek situaties niet op maar ik laat me ook niet gek maken als mensen me provoceren. Maar is het nodig dan kom ik echt wel voor mezelf op. Ik laat me niet uitschelden,bedreigen of wat dan ook. Door niemand.
Hier kan ik mij goed in vinden. En ik moet ook wel eens de hond uitlaten in het donker en ik heb ook wel eens savonds laat alleen over Rotterdam centraal gelopen omdat ik uit mijn werk kwam. Sommige situaties zijn onvermijdelijk. En ik laat mij niet gek maken. Ik weet dondersgoed wat er allemaal gebeurt (ik heb gewerkt voor slachtofferhulp) maar soms kan je niet anders.
Ik ben vrijwel ergens bang voor; althans, voor realistische zaken niet. De dingen in de OP schrikken mij ook niet af en ik voel me ontzettend veilig. Ik schrik bijna nergens van en mocht ik wel schrikken is de kans dat ik je per ongeluk en doeltreffend voor je snoetje sla uit reflex ontzettend groot. Maar; ik zoek niks op, ik lok niks uit, ik doe voorzichtig, ben niet naïef én ik zoek geen problemen. Als de spreekwoordelijke shit losbreekt ben ik overigens wel de grootste lastpost en een levende hel op aarde want ik lust iedereen rauw Ik heb teveel ervaring en training gehad om mij door wie dan ook ooit nog op mijn kop te laten zitten. Ik heb in het verleden al eens een tasjesdief out geslagen die de tas van een vriendin van mij wilde gappen. Ik ben echt niet onoverwinnelijk, maar wel doeltreffend en venijnig.
Nou de dingen in de OP herken ik wel een beetje. Ik ben niet bang aangelegd, en ga ook niet snel dingen uit de weg. Inbraken, overvallen of i.d. ben ik niet bang voor. Onvoorzichtig ben ik niet, maar een goed voorbeeld is mijn verhaal van vorige week. Achteraf had ik gewild dat ik íets voorzichtiger was geweest en had gewacht tot mijn man thuis was. Maar goed, de situatie was niet anders en ik heb er geen spijt van. Waar ik wél bang voor ben, is dat mijn kinderen zonder mij op zouden groeien doordat ik verongeluk of ziek wordt. Dus daar ben ik wel voorzichtig in.
Ik ben trouwens altijd met 1 of meer kinderen om me heen, en dat weerhoud me er ook wel van hoor. Vanmiddag was ik met mijn 2 jongens in de blokker en stond er een man naast me die een flink racistische opmerking maakte die zeker voor mij was bedoeld. Vroeger had ik echt mijn mond open getrokken en er vol op in gegaan maar met 2 kleintjes bij me heb ik me (met heeel veel moeite) me toch maar ingehouden.. en dat doe ik tegenwoordig dus maar vaker.
Ik ben wel bang/voorzichtig aangelegd en ik zoek potentieel gevaarlijke situaties heel bewust niet op, ik heb een ander gevaar dat in me schuilt en wat ik weet omdat ik het al eens meegemaakt heb. Als ik in een situatie terecht kom (die ik meestal uit de weg ga) en ik voel me in een hoek gedreven dan knapt er iets in me en draai ik helemaal door, vast adrenaline of zo maar ik kan er niets aan doen, het gebeurt dan en berg je dan maar, zeker als het om de veiligheid van mensen gaat van wie ik hou maar goed dan moet je het al heel bont maken, met een mes voor me staan of zo of ontzettend tekeer gaan tegen me terwijl ik niet begrijp waarom, daar kan ik ook van gaan flippen
Bang aangelegd?! Nee absoluut niet... Voor de duvel niet bang ja zeker wel. Als er vreemden rond mijn huis hangen dan ga ik wel even verhaal halen. Maar dan gaat 1 van de honden wel mee. Van deze hond weet ik zeker dat ze mij zal beschermen met haar leven en dat het wel een dusdanig dier is die angst zal inboezemen. Stukje verderop hebben we drugsdealende buren. Hier komen veel ongure polen op af die dus wel bij ons in de steeg blijven hangen. Nou het spijt me maar dan gaat de hond aan de lijn en ga ik even vragen of ze hun joint een stuk verderop willen oproken. Verder weet ik vanuit mijn werk maar al te goed wat voor ongure types er rond lopen en weet ik ook dat naief zijn niks oplevert maar angstig zijn ook niet aangezien er een hoop willekeurige slachtoffers gemaakt worden en zijn.
Ik fiets of loop 's nachts rustig overal rond. Eventueel in mijn ééntje. Ons huis is geen versterkte burcht. Ik doe de deur open zonder te kijken wie dat het is, op gelijk welk uur. Als ik iets hoor in de tuin 's avonds, steek ik het licht aan en ga eventueel kijken. Maar ik ga het niet zoeken ... Ik ga me niet mengen in "gevaarlijke discussies". Want ik heb inderdaad wel geen zin in een mes of een kogel in mijn lijf. In winkels hou ik dus meestal mijn mond zelfs al denk ik er het mijne van.
ik ook totaal niet bang. als ik snachts wat hoor dan loop ik ook naar beneden. voordat hubby iets hoort dan is t huis al leeg gejat denk ik. of hij zegt 'dat zal de hond wel zijn geweest' en slaapt weer rustig verder. van de hond hoef ik ook niks te verwachten, die zal de inbreker vriendelijk begroeten... iets ervan zeggen als ze voordringen bij de kassa, of iets aant jatten zijn dan roep ik hard 'ja zo kan je het ook doen, scheelt weer een euro!' moet wel zeggen dat ik nu ik kids heb, toch iets 'voorzichtiger' ben. ja ik trek nog steeds mn waffel open als ik t ergens niet mee eens ben. ben altijd van de uitdagingen geweest en de adrenaline opzoeken. maar nu toch wel wat minder. niet het risico willen lopen dat mij iets overkomt ofzo. net als parachutespringen, altijd al willen doen maar nu doe ik t gewoon niet vanwege de kids. maar is wel een van mn grootste dromen om dat een keer te gaan doen, maar die 4 schattige oogjes van ze houden mij dan toch weer tegen
Ik geef iemand een grote bek of sla iemand op zijn bek als het nodig is. MAAR het donker vind ik helemaal niks ik loop er niet graag zolder hou ik dus niet van. In het donker de deur open doen gebeurd gewoon niet.
Ik heb tot nu toe nog nooit echt enge situaties meegemaakt. Opgegroeid in een dorp, waar ik nu woon is het ook rustig. Misschien dat ik toch wel enge situaties heb meegemaakt maar niet zo eng om het me nu nog te herinneren. Toen ik bij mijn ouders woonde en op stap ging (jeugdhuis) fietste ik s'nachts altijd terug via veldwegen, niet echt veldwegen maar het scheelde niet veel. Was wel maar 10 minuten. Hier zou ik snachts wel nooit alleen de stad ingaan. (Maastricht) Niet dat het eng is, misschien wel, misschien niet maar ik heb er toch niks te zoeken dus ik ga het ook niet opzoeken. Waar wij wonen is het rustig, als we een hond zouden hebben zou ik gerust s'avonds gaan wandelen. Het enige enge hier zijn die steenmarters Maar dan nog, ik heb geen hond dus ik ga het nu toch niet uittesten om buiten te gaan wandelen