Vast wel - als ze het huis uit is! (Of als puber zelf ook graag langer in bed blijft liggen, hehe.) Onze tijd komt wel weer, we wisten van tevoren dat wij geen familie hebben die kunnen oppassen. We doen het met alle liefde en op zich mis ik het uitgaan en zo niet, maar het zou onze relatie wel een boost geven om eens wat meer tijd gewoon met z'n tweetjes door te kunnen brengen. Ik moet eerlijk toegeven dat ik dat aspect van ouderschap van tevoren dus wel onderschat heb.
Ja daardoor zou het ook kunnen komen idd want ben enorm veranderd sinds het ongeluk.. Toch zijn die liefdes gevoelens er nog wel geweest hoor na het ongeluk op onze bruiloft bv vorig jaar maar daarna is het weer ingekakt zeg maar.. Het is niet meer zoals voor het ongeluk en ik krijg steeds ook het verwijt dat ik zo veranderd ben. Ik voel me ook vaak maar "leeg" maar op andere momenten als alles mee zit kan ik juist weer heel vrolijk zijn. Daar wil ik ook aan gaan werken maar eerst ons meisje op orde dan de rest anders wordt het teveel
Ja ik denk dat veel mensen dat deel onderschat hadden en dat kan je jezelf en niemand kwalijk nemen want mensen zeggen we slapeloze nachten enzovoort maar echt voorbereid een eerste kind krijgen gaat gewoon niet omdat je niet weet wat je te wachten staat. Komt goed
Dat leeg gevoel heb ik nog steeds na driejaar, zal wel nooit meer over gaan ben k bang...maar veel sterkte
Dankjewel voor jullie reacties! @ sasjuh, bedankt voor je tips! Mijn vriend heeft ooit gezegt dat hij niet aan een "pauze" doet. Uit elkaar is uit elkaar volgens hem. Misschien dat als het er echt op aan komt dat hij er dan anders in staat, maar daar zouden we dan nog over kunnen hebben. Dat zijn idd goede vragen waar je over na kunt denken. Wat ik mezelf al wel eens af heb gevraagd is, zou ik met hem willen trouwen en dat antwoord is nee. Terwijl ik wel altijd die meisjesdroom van trouwen heb gehad. Ook een vraag die ik mezelf stelde is, als er geen kinderen in het spel waren, zou ik er dan ook zoveel moeite voor doen? En dat antwoord is ook nee, dan waren we waarschijnlijk al uit elkaar. @kleintje88, trek op tijd aan de bel.. hoe langer je in die gevoelens blijft zitten hoe moeilijker dat het is om eruit te komen denk ik. Jij ook sterkte! @wenneke20, zo dat is ook heftig zeg! Gaat het nu wel weer beter tussen jullie? Jij ook succes. @Lutchiana, Heb je er behoefte aan om over te praten? Je mag ook altijd pben als je wil! @ fleursylvano, bedankt ik stuur je een pb! @ lillyenco, Of mijn leven er leuker uit gaat zien zonder hem, tja dat is moeilijk te bepalen. Het zal juist een stuk zwaarder worden omdat je dan alles alleen moet doen. Mijn kinderen missen zal idd wel een issue zijn voor me. Wij hebben geen koophuis, maar ik zal degene zijn die uit het huis zal moeten vertrekken. En dat is ook nog een moeilijk punt omdat de kinderen dan ook niet in hun vertrouwde omgeving blijven. Hetgene wat gezegd word over zin maken in seks.. en jezelf forceren, dat is dus ook al een hele tijd gebeurt.. dat is nu op! Het is nu niet "geen zin hebben" maar het is "echt niet willen" Ik wil niet dat hij me aan raakt, ik wil niet dat hij me kust, er gaan meteen allerlei muren omhoog als hij me aan raakt. Ik werd ook al een hele tijd totaal niet meer opgewonden van hem. Hebben jullie dat nog wel bij je partner na zo'n lange tijd een relatie te hebben? Heb er ook al over na gedacht om een seksuoloog op te zoeken maar daar moet ik me verder nog ever over inlezen.
Hier gaat t wel beter ja,alleen ben ik t nog niet vergeten. Ik merk aan je tekst dat t voor jou op is ?klopt dat?
Ik lees in alles wat je schrijft dat je allang een beslissing gemaakt hebt... Hier word je ook niet gelukkiger van. Ik zeg stoppen ermee... Sterkte.
Is een open relatie geen idee? Als vrienden bij elkaar blijven maar de vrijheid krijgen om ook andere mensen te zien? Hetzij buitenshuis dan...
Wat ik me afvraag: heb je bij het zien van andere mannen of als je je zou voorstellen met hen sex te hebben, een ander gevoel en wel 'zin'? Oftewel, ligt het echt aan je man (dat je hem niet meer aantrekkelijk vindt) of ligt het aan jou? Probeer jezelf eens voor te stellen met een andere man. Als je alles al geprobeerd hebt en het ligt niet aan jouzelf, tja, moeilijk, denk dat het beter is om er dan mee te stoppen. Ik denk dat je zo ook niet gelukkiger wordt. Waar ik zelf bang voor zou zijn, stel je krijgt over een tijdje een vriend, hoe gaat het dan na 8 jaar? Misschien wel hetzelfde als nu met je vriend? Maar goed, ik weet niet of je daarom nu bij je vriend moet blijven... Succes in ieder geval, wat een moeilijke keuze!
@ wenneke 20 en mysteriousgirl1, Ik denk idd dat jullie gelijk hebben, in mijn hoofd is het eigenlijk al klaar.. maarja hoe weet je zoiets nou zeker. En ik heb zo`n schuldgevoel tegen over hem en de kids.. Hij heeft het zowiezo al niet makkelijk omdat er de laatste jaren al het een en ander is gebeurd in de familie.. en dan zou dit er ook nog bij komen @ mie, Ik weet 99,9 % zeker dat mijn vriend daar niet voor open staat. @ snoopy1979, Ja dat heb ik wel, dus die zin zit er.. alleen dus niet met hem. (Oh wat klinkt dat lullig) Ik merk aan mezelf dat ik ook echt op een andere manier naar andere mannen kijk(meer geinteresseerd). Terwijl ik dat nooit eerder heb gehad/gedaan in onze relatie. Dat is ook echt iets van het laatste jaar...
Hoe vervelend en naar ook, zet de stap. Op dit moment vnml voor je eigen geluk maar uiteindelijk ook voor zijn geluk. Als je TE lang op deze manier bij elkaar gaat blijven gaat er een moment komen dat je alleen nog maar het slechtste in elkaar naar boven haalt. Nu vind je het vreselijk als hij je aanraakt ed., er zal wellicht een moment komen dat je hem uberhaupt niet meer om jet heen kunt verdragen. Weet je, nooit is het goede moment maar eens zal je moeten kiezen. Heel veel succes
Als ik je verhaal zo lees lees ik mn eigen verhaal van 4 jaar terug. mijn ervaring is dat als het gevoel zo ver weg is.... het ook niet meeer terug komt. Ik ben met mn partner toen volwassen geworden, we waren ook jong, happy en dr klaar voor maar door ervaringen en ouder worden kwam vooral ik er achter dat het niet werkte tussen ons. Vind het in ieder geval heel erg knap dat je in thearapie bent gegaan en er zo serieus mee bezig bent. Zet m op!
Dankjewel meiden. Ik heb ook totaal geen idee hoe dat gaat om aan een huis te komen. Ja inschrijven voor een huurhuis maar dan kan het nog jaren duren voordat je aan de beurt bent toch? En qua inkomen. Ik werk part time, maar daar kan ik dan nooit alles van betalen. Heett er iemand daar nog tips over?