hallo, ons zoontje is inmiddels 10 maandjes jong en absoluut geen makkelijk kindje. ( begint wel al beter te gaan gelukkig ) we hebben voor de zwangerschap in de mmm gezeten en na anderhalf jaar spontaan zwanger geworden! raadsel hoe.. nu kriebelt een 2de enorm bij mij. maar op dit moment weet ik niet waar ik goed aan doe. mischien nog niet de juiste timing vanwege ons zoontje wat nog niet helemaal stabiel is snachts nog veel komt en erg prikkelbaaar is.en ik al mijn aandacht aan hem wil geven. maar ik ben ook tegelijkertijd bang dat het zwanger worden deze x mischien ook niet vanzelf gaat. en ook lang duurt. en dat doet me aan het denken zetten of we toch al niet moeten gaan proberen.. mijn cyclussen zijn tussen de 45 en 65 dagen. en is ook maar de vraag of ik eisprong heb elke cyclus .ik verwacht niet dat het 123 raak zal zijn.ik wil zoiezo niet terug de mmm in omdat ik weet dat het wel mogelijk is om spontaan zwanger te raken. het bewijs is er als we nu beginnen en het duurt weer anderhalf jaar voordat ik zwanger ben en dan nog 9 maanden voordat het geboren word dan is onze uk 3 als we nu beginnen en het is gelijk raak dan is onze uk bijna 2 als het geboren word.. en als we over een jaar beginnen en het duurt anderhalf jaar voordat we zwanger zijn dan is hij al dik 4 jaar. en ga zo nog maar even door ik weet echt niet waar ik goed aan doe.. het lijkt me het leukst als het leeftijd verschil tussen de kleintjes zo tussen de 2 3 jaar is zodat ze ook lekker met elkaar kunnen spelen. en het lijkt me ook wel fijn dat de 2de geboren word voordat de andere naar school gaat. zodat je je kleine niet steeds mee hoef te nemen. zoiezo als we zouden beginnen wil ik gewoon klussen wanneer we zin hebben en nog niet op de klok. want dat vond ik echt vreselijk toen in de mmm. dat heeft onze relatie niet goed gedaan destijds. en voor mijn gemoedstoestand is het ook beter om er geen druk achter te zetten. mijn man is overigens nog erg bang om voor een 2de te gaan. hij is bang dat de 2de net zo moeilijk word als de 1ste. en dat begrijp ik erg goed. maar ik heb hem ook verteld dat die angst zal blijven ook al zijn we een paar jaar verder. hij wil wel een 2de kindje maar ergens ook weer niet. hij zegt dat hij bang is dat hij het niet trekt of dat hij de verantwoording niet aankan. en dat hij bang is dat er finacieel meer kosten komen met een 2de.. ik begrijp dit volkomen. maar ik denk dat we over een paar jaar er niet anders voorstaan dan nu. zoiezo vind ik wel dat als we voor een 2de gaan we dat samen moeten beslissen. ik wil hem nergens toe dwingen.we praten er veel over hij is het wel met mee eens dat het voor ons zoontje leuk zou zijn als er niet al teveel leeftijd tussen zit. dus dat ze zo 2 a 3 jaar met elkaar schelen. wat denken jullie wat de beste is?
Het beste is als jullie er beide aan toe zijn pas te beginnen. En wat voor tijd er dan tussen zit, dat zij zo. Het is toch niet te plannen.
nee ik begrijp dat het niet is te plannen.maar we kunnen er wel eningszins een beetje in aansturen en beide aan toe zijn dat vind ik zeer zeker ook. alleen ik en mijn man vind het moeilijk te beslissen wanneer het juiste moment is om te beginnen.en of we er goed aan doen. als het meteen raak is dan ( wat ik niet verwacht maar is niet uitgesloten ) dan weet ik niet of onze zoontje al goed stabiel is als de 2de komt. maar er is ook grote kans dat het weer lang duurt voordat ik zwanger raak. en dat doet mij twijfelen om toch te beginnen. dat is een beetje mijn weegschaal.
Ik denk dat als je er nog zo over nadenkt dat het gewoon nog niet het juiste moment is voor je. Als je voor de 2e wil gaan dan heb je dat gevoel wel denk ik, en kriebelt het. Mijn dochter is 10 maanden, en ik wil ook wel een tweede maar nu nog niet omdat ik er teveel over na moet denken. Dus ook voor mij is de tijd nog niet rijp
ik denk het ook wel een beetje inderdaad. het kriebelt wel enorm maar mischien dat dat ook komt omdat er familie om me heen zwanger is en dat ik er soort van aan ging denken, en ik met mijn hoofd ook in de toekomst denk.. en mischien moet ik dat niet doen. ik had ook wat dromen over ons zoontje dat hij trost is met zijn broertje of zusje in zijn armen,en sindsdien denk ik er erg vaak aan. en zijn de twijfels gekomen.
Ik begrijp je volkomen. Ik zou er in jouw geval voor gaan. De kans is groot dat je niet direct zwanger bent en zo heb je geen stress. Als je daarentegen pas begint als je eerste kindje wat ouder is en het duurt dan wat langer dan zou ik dat persoonlijk jammer vinden. Ik zou ook niet willen dat er meer dan 2-3 jaar verschil tussen zit... En komt het eerder? Ach ja, dan heb je nog 9 maanden om aan het idee te wennen en 9 maanden later dan is je zoontje wel wat rustiger veronderstel ik. Persoonlijk wil ik ook voor een tweede gaan. Bij de eerste was ik vrij snel zwanger dus zou graag beginnen "proberen" als onze jongen een jaar wordt. Dan zou er als alles goed gaat en ik binnen de 9 maanden zwanger ben iets van een 2,5 jaar tussenzitten.
inderdaad zo als jij zegt voel ik het ook een beetje. ik ga er nog eens goed over nadenken, mischien dat ik het nog een maandje of 2 aankijk. en dan vanuit daar een beslissing maak
Ik zou gewoon moeder natuur haar werk laten doen. Maar ik geloof niet zo in toeval, ik geloof dat dingen gebeuren om een reden. En tja, die reden begrijpen we vaak niet, of weten we vaak niet. Maar als het zo moet zijn, dan ben je snel zwanger, als het niet zo moet zijn, dan duurt het langer, of komt het zelfs wel helemaal nooit. Je moet eigenlijk de vraag stellen, zou het kindje welkom zijn als je nu zwanger zou zijn. Het antwoord op die vraag wijst jullie de weg denk ik
ik geloof daar ook in. maar ik geloof er ook in dat we in het leven zelf keuzes moeten leren maken. en dat vind ik nog erg moeilijk. als ik nu zwanger zou raken zou het zeker welkom zijn. en zal ik er ook blij mee zijn. alleen dan komt de angst of mijn kleine vent tegen die tijd het beter doet en lekkerder in ziijn vel zit. want het is moeilijk als mijn zoontje nog alle aandacht nodig heeft en er is een baby bij. daar zit ik echt mee te dubben.. bedankt voor alle reacties
Het eerste jaar was voor ons heel heftig (huilbaby door kea en reflux en zelf pnd). Toen hij een jaar was werd het ineens allemaal makkelijker, vond ik. Het 'probleem' is wel dat elke leeftijd zijn makkelijke en minder makkelijke fases heeft. Stel je zegt nu "ik wacht tot een makkelijkere fase" en je wordt dan zwanger, het zegt niets over hoe het is op het moment van de geboorte. Want stel hij is vanaf 12 maanden makkelijker en je raakt als hij 18 maand is zwanger, wil het niet zeggen dat hij met 27 maanden nog zo makkelijk is. Ik denk dat je daarin naar het totale plaatje moet kijken. En dan vooral of jij en je partner eraan toe zijn. Je hebt nergens garantie op betreft de toekomst. En als je (dan) oudste in een moeilijke fase zit, daar kom je echt wel doorheen. Ook als je jongste ook niet de makkelijkste is. Jij wordt namelijk wel makkelijker! Althans ik en de moeders die ik ken met 2 of meer kinderen.
inderdaad hoe jij het zegt klinkt ook heel logisch.. dat maak mijn keuze wel weer iets makkelijkerl ons zoontje is ook klassieke huilbaby geweest 4 maanden lang. en heeft 9 maanden lang niet willen/kunnen inslapen en is met elk dingetje snel van slag. nu sinds deze maand lukt het redelijk. alleen nu nog blijven slapen. hij word veel wakker. erg snel paniek.. hij is ook opgenomen geweest voor zijn slaapprobleem. maar dat heeft uiteindelijk niks uitgehaald. nu hebben we een eigen manier gevonden en hij krijgt er rust in ik heb het er nog met mijn man over gehad en ik denk dat we nog een maand of 2 wachten. en dan er nog eens over praten