Als mijn eigen familie zou zeggen of denken "maar ik heb volgens de etiquette gehandeld want ik heb een kaartje gestuurd en dat moet voldoende zijn" waren ze nog niet klaar met me! Ik ben je bloed, je familie en ik heb verdriet! Mag er toch van uit gaan dat je eigen familie er voor je is! Daar hoef je niet om te vragen dat is er, en je hoort dan zelf waar die ander behoefte aan heeft. Dat is ook een belangrijke les die ik aan mijn kinderen zal meegeven.
Ik vind het heel naar dat jij je niet gesteund voelt. Maar als ik het omdraai, als de ouders van mijn zwager overlijden dan stuur ik schoonzus en zwager een kaart.. ik ga ook niet naar die uitvaart. En als ik zou weten dat hun het op prijs stellen dat wij komen, dan doe ik dat. Misschien hebben ze gewoon niet in de gaten wat jullie verlangen? Gecondoleerd.
Ik denk dat dit een voorbeeld is van verwatering van normen en waarden in Nederland.....van individualisering.....trek het even heel breed.... maar denk dat het vroeger heel normaal was dat je ging om je naaste te steunen, en niet om de dode...... maar misschien vergis ik me daar in hoor....
Nou nee hoor, dit is wat al zo'n 100 jaar in Nederland gebruikelijk is. Zoals ik al schreef: iedereen heeft andere verwachtingen m.b.t. tot overlijden en rouwen. Ik ken heel wat mensen die heel raar zouden opkijken als de koude kant van de koude kant kwam opdagen bij een begrafenis. Dat is iets anders dan geen interesse tonen. Je kunt altijd bij je zwager vragen hoe het gaat, vragen of ie iets nodig heeft, belangstelling tonen. Maar dat is niet verplicht, en dat lees ik hier wel. Verplicht naar begrafenis? Moderne Manieren volgens Beatrijs Ritsema Maar goed, wat men 'gewoon' vindt verschilt enorm van streek tot streek en van sociale klasse tot sociale klassen. Nederland is een piepklein landje, maar met enorme onderlinge verschillen.
Tja, en ik zou heel raar kijken denk ik als de schoonfamilie van mijn schoonfamilie naar een begrafenis zou komen. Zo zie je maar, iedereen is anders.
Tja er staat toch duidelijk dat het getuigt van meer betrokkenheid..... nee verplicht ben je niet, maar van uit dit stukje kun je de teleurstelling van TS juist goed onderschrijven. En betrokkenheid is juist tanende..... dus nee ik ben niet overtuigd door jouw stukje. Zie ook niet waar je weghaalt dat het zo al 50 jaar gebruikelijk is..... Alleen al de de link doet anders vermoeden 'moderne manieren"
Dan ben ik gewoon heel blij dat wij als familie er wel zijn voor elkaar. Dat wij, ookal lopen we we de deur bij elkaar niet plat, elkaar steunen in goede en slechte tijden. Een fijn en warm gevoel dat uit ons zelf komt. En niet een gebrek aan respect en interesse ondersteund door een of andere link van internet.
Dit bedoeling dus met mijn stukje. En ik probeerde het vanuit mijzelf aan te geven hoe fijn het dan dus is. Het is misschien een hele emotionele reactie. Dat klopt. Het is voor ons bijna weer "die periode". En het is natuurlijk per regio verschillend.
Ik heb het idee dat tegenwoordig overal maar een probleem van gemaakt wordt en niets meer genoeg is. Jou broer en schoonzus hebben een kaart gekocht en zijn zelfs naar de condoleance geweest, wat verwacht je nog meer van ze? Dat ze de hele dag met jou aan de telefoon hangen? Ipv hier op een forum je beklach doen zou je ook je broer kunnen bellen om te zeggen dat je verdriet hebt en graag met hem even wil praten en daar bedoel ik niet mee om het af te zeiken omdat je een kaartje en condoleance niet genoeg vindt.
Iedereen gaat met dit soort dingen nou eenmaal anders om. Ze hebben tenminste nog iets laten horen, beter iets dan niets zou ik dan denken. Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik echt niet speciaal vrij zou gaan nemen als de vader van mijn schoonzus zou komen te overlijden. Wij kennen die man alleen van verjaardagen en verder niet. Ik zou dus ook alleen een kaartje sturen en misschien een telefoontje maar meer niet, ik zou er zeker geen extra vrij voor vragen.
Dirksmama, wat doet het er nu toe wat beatrijs ritsema hier over schrijft?? Snap ook niet dat dit een discussiepunt moet zijn eigenlijk. Iemand die jou lief is heeft een naaste verloren..natuurlijk ga je dan..dat men hier nog overna moet denken.
Ik zou ook niet naar de begrafenis van mijn broertje zijn schoonvader gaan. Ook niet naar de begrafenis van de schoonvader van mijn man zijn zus. Waar is dat voor nodig? Bij het leven niet kennen, maar bij dood wel? Wél zou ik mijn broertje+vriendin, schoonzusje+vriend, een kaartje sturen. Het is intens verdrietig en ik leef wel met ze mee.
Dat denk ik ook... Toen mijn vader in 2012 overleed heb ik van m'n schoonzussen en zwagers kaarten gehad en zagen we elkaar vroegen ze hoe het ging en dat was het maar ik moet zeggen dat ik ook niet meer verwacht had en ook niet nodig had van ze en als mijn schoonvader/moeder komt te overlijden zullen mijn zus en broers hetzelfde doen...en we gaan op zich goed met elkaar om allemaal. Maar als jij meer van ze verwacht had en dit de relatie tussen jou en je broer schaadt kan je dat natuurlijk wel kenbaar maken...
Wij hebben respect voor elkaar en heel warme gevoelens zonder verplichtingen. Wij steunen elkaar door dik en dun. Wij houden allemaal heel veel van elkaar. En als we iets missen dan zeggen we dat gewoon. Je bloed...je familie...mooi hoor, maar bloed noch familie geeft plichten of rechten.
Wat Beatrijs Ritsema er mee te maken heeft? Lijkt me nogal duidelijk. Iedereen gaat anders om met verlies bij zichzelf en bij anderen. Het is niet overal gebruikelijk om bij elke begrafenis die iemand in je omgeving betreft langs te komen (sterker nog, ik ken mensen die er niet blij mee zijn, de koffie met cake wordt per persoon afgerekend) en al helemaal geen verplichting! Je gaat naar een begrafenis als je weet dat dat op prijs gesteld wordt, als het zo ver weg is qua familie (schoonfamilie van schoonfamilie, dat is niet bepaald naast de deur) dan peil je even of je komst gewenst is. Je krijgt voor dit soort dingen geen verlof van werk of school, dus voor veel mensen kan het niet eens. In dit geval is na het overlijden, nog voor de begrafenis, al contact opgenomen. Dus is voor de koude kant volgens mij echt al aan de 'verplichtingen' voldaan. Er had gevraagd kunnen worden 'je komt toch wel' of zo, maar broer en vrouw hadden andere verplichtingen. Je kunt niet je hele boel op z'n kop zetten voor oiets vind ik.
Ik denk dat je te hoge en niet realistische verwachtingen hebt in dit geval. Ik zou ook niet naar de uitvaart van de vader of moeder van mijn zwager of schoonzus gaan. Ik vind eigenlijk dat je broer voldoende heeft gedaan om zijn medeleven te tonen.
Etiquette...my ass. Ts geeft duidelijk aan dat 1. dat het oké was dat ze niet naar de begrafenis konden en 2. schoonvader persoonlijk konden. Mijn broertje, die onze buurman totaaaaal niet kon, stuurde mij direct een berichtje dat hij er direct aan kwam. Een half uur later, zo lang is het rijden, was hij hier. Voor mij, voor ons. Dat is wat TS zegt. Wat dirksblabla allemaal brabbelt, lekker belangrijk. Je verwacht steun van mensen die dichtbij je staan, waar ze waarschijnlijk een goede band mee hebben ( hadden ) en die stellen je dan teleur. Dat is tijdens de rouw om een geliefd iemand, best pijnlijk. En het dan even van je afschrijven is best fijn. Wat een horken met selectief lees vermogen zitten hier ook.