Hebben ze het bij jouw niet over ophogen van de medicatie? Ik wil dat eigenlijk niet ivm de bijwerkingen!
Jawel hoor. Ik nam eerst andere medicatie maar die hielp niet voldoende dus moest ik overschakelen naar deze. Die werkt ook in op je adrenaline zodat je wat actiever terug wordt (als ik me nog goed herinner). Ik neem de versie van 150mg. Eerst 1 per dag en ondertussen al twee. Heb trouwens een aantal weken foutief gedacht dat ik er vier moest nemen toen de dosis gewijzigd werd. Dat was afzien toen: zenuwachtig, onrustig, misschien twee uur slaap per nacht,... De twee die ik nu neem zijn de maximum dosis. En medicatie helpt je uiteindelijk maar een stukje vooruit volgens mij. De rest dien je zelf te doen met de hulp van therapie.
Ooooooooh... 4 ipv 2!? Dat moet heel heftig geweest zijn voor je denk ik! Hoe lang slik je het nu? Ik zit nu op de laagste dosis die er is. Durf niet omhoog ivm de bijwerkingen.. Vraag me af of je die weer zo heftig krijgt als met het opstarten!
Bij mij is zowel starten als ophogen altijd best vlot gegaan. Stoppen is wel iets anders jammer genoeg. Ik neem deze dosis sinds vorige zomer.
je hoeft van ophogen niet opeens weer veel meer bijwerkingen te krijgen hoor. De weken dat je echt start zijn het meest vervelende. Met notrilen tijdens de opname was ik behoorlijk duizeling, trillende handen en hartkloppingen, droge mond. Echt vervelend. Al werd het na een week of 3 wel minder Bij 75 mg is er bloed geprikt en toen zat ik aan de hoge kant. Nu is het iets naar beneden gegaan en de hartkloppingen zijn gelukkig zo goed als weg. Alleen droge mond, trillende handen aan het eind van de dag er verstopt zitten blijven. maar liever dit dan zo ernstig depressief.
Gister was het kinderfeestje van mijn dochter van 7. Ik kan echt al maanden van te voren tegen zo iets op zien. Maar het ging goed. had van te voren er een halfje lorazepam ingegooid zodat ik niet stijf stond van de spanning. Het liep allemaal goed gelukkig. Was wel helemaal op Vandaag alleen bij de fysio geweest die m;n verkrampte bilspiel geprikt heeft en daarna nog een paar uur naar mijn warme bedje. Heb het laatste jaar goed geleerd dat het toegeven aan de moeheid het beste werkt bij mij. Uiteindelijk wordt ik als ik dan wat uitgeruster ben vanzelf weer aktief.
Wat fijn zeg dat het goed ging, kun je jezelf weer een compliment geven toch? Moet zeggen dat het hier vandaag best goed ging. Heb echt maar 2 uurtjes in een soort van paniek gezeten, en dat was ook nog niet eens zo heftig. Veel gedaan. Nu zo maar naar bed. Uitgerust zijn is misschien ook wel goed!
k zou willen dat ik de oplossing had. Echter hier ook weer een duik naar beneden en nog maar eens nieuwe medicatie gestart (die enkel neveneffecten heeft: ik moet echt moeite doen om "bij" te blijven en ik krijg dwanggedachten).Dus nu prozac, na efexor, sipralexa, trazolan en wellbutrin K kan je dus niet helpen, maar je mag steeds een berichtje sturen. Ben ondertussen specialist in al wat niet werkt
Oh Heleen, wat jammer dat je weer een duik naar beneden maakt. Nooit eerder dwanggedachten gehad? En sinds wanneer nieuwe medicatie? Sterkte.
thx, kweetwelniet wat er nu eerst was de nieuwe dip of de medicatie . Ach k heb weer eens een nieuwe psych en deze stond erop om die prozac te nemen. Maar doet dus niets positiefs bij mij, enkel negatief. Ik neem het nu 3 weekjes Die dwanggedachten heb ik nooit eerder gehad. Nu ja ik heb constant de gedachte om mezemf iets aan te doen, maar deze keer was ik gewwon een kwartier van mijn tijd kwijt. En ik was er ook van overtuigd dat ik in dat kwartier iets ergs met mijn kind gedaan had (gelukkig lag ze lekker te slapen). Maar dat was dus allesbehalve een leuk moment. Maar nu gedaan met mijn gezaag, hoe gaat het met jou? Toen ik paniekaanvallen kreeg, hielp het om een blokje te gaan wandelen tijdens die aanval. Of een sudoku/kruiswoordpuzzel wil ook helpen. T gaat dan niet over, maar t verdoofd een beetje zeg maar
moet zeggen dat de weekdagen het best te overleven zijn. Ik sta rond 7u op. Dan ontbijtrush en doe ik de kinderen naar school. Dan moet ik een halfuurtje of uurtje rondrijden (gewoon doelloos) om mij te kalmeren. Dan huishoudelijk werk (boodschappen, opruimen,poetsen ed) Dan middageten En DAn: Slaap ik meestal van 13u tot rond 16u. (of zoals nu beetje zp'en). Dit heb ik echt nodig Rond 16u nog een beetje huishouden en dan de kinderen gaan halen en de avondrush. Rond halfnegen val ik dan dood in de sofa en ben ik kapot. Rond 22u ga ik slapen. Maar de gehele dag heb ik dat slecht gevoel van "wat doe ik hier eigenlijk?" en ""laat me gewoon allemaal met rust". T liefst zou ik een gehele dag in mijn bed liggen en niets meer doen. Maar ja, ik heb de kinderen en daar moet toch iemand voor zorgen.
Heb je nooit meer momenten / jaren gehad dat het beter met je gaat? Ik ga bewust niet slapen s middags, wil gewoon in mn ritme blijven, en ga overal koffie leuten nu.. Afleiding, afleiding, afleiding. Of het goed is weet ik niet... En ging het met de vorige medicijnen wel beter? 3 weken is natuurlijk nog wel kort he.
heleen wat ontzettend balen dat het weer slechter gaat. Weet dat je de wellbutrin maar heel even geslikt hebt. Misschien heeft de prozac nog wat tijd nodig. En als ik je rijtje medicatie lees dan is er nooit iets geprobeerd uit de oudere TCA-groep geprobeerd. Is er in Belgie een depressieprotocol. ( dat je medicatie uit verschillende groepen moet proberen, dan lithium en als allerlaatste redmiddel ECT) SSRI's doen bij mij niet veel terwijl het nu al een paar keer duidelijk is geworden dat ik het op Tryptizol en Notrilen het best doe. combineer nu notrilen met serequel.
Twee weken terug is de WIA-aanvraag de deur uit gegaan. Dit omdat ik 2 april twee jaar ziek ben. Heb al telefonisch een arbeidsdeskundige gesproken en nu belde het UWV voor een afspraak met de verzekeringsarts volgende week vrijdag. pffff. daar zie ik zo tegen op. Ben aan de ene kant bang dat de arts hard in lachen uitbarst en zegt dat ik prima kan werken en aan de andere kant dat ik het zelf weer rooskleuriger voordoe dan het is. Mijn functie vervalt ook nog eens dus wordt ik als ik gedeeltelijk wordt afgekeurd voor de andere uren nog eens ontslagen. duimen jullie volgende week vrijdag voor me??
Ik moet zeggen dat ik eigenlijk al depri rondloop sinds mijn moeders dood (toen ik 8j was). Ik kan mij eigenlijk geen goede maanden/jaren herinneren. Ik heb deze week mijn dossier bij mijn oude huisarts opgevraagd en in de periode dat iedereen dacht dat het beter met mij ging, moet je eens lezen wat er dan in die dossier staat (ik schijn daar bijna elke week gestaaan te hebben met hoofdpijn, spierpijn, buikpijn enz). Dat is eigenlijk het irritante bij mij, ik kan mij gewoon niet meer herinneren wat het is om niet-depri te zijn. Dus weet ik ook eigenlijk niet wat ik eraan moet doen, de gedachten om mijzlef wat aan te doen heb ik ook al een jaar of 20. En ze zijn heel prominent en ook heel duidelijk (ik ben nooit goed in organiseren maar hier schijnt het wel bij te lukken ) De Wellbutrin heb ik ong 3 maanden geslikt, maar toen kreeg ik zware neveneffecten (begon zwaar te beven en kreeg krahtverlies in mijn handen door het beven)dat ik cold turkey moest stoppen Efexor zat ik op zwaarste dosis maar dat deed ook niet veel, sipralexa idem. Nu dus die prozac en de psych was erover bezig om deze te combineren met een anti-epilecticum. Hier in belgie hebben ze van geestelijke gezondheidszorg geen kaas gegeten (daarom hoogste aantal zelfmoorden ook) dus protocols oid kennen ze hier niet, elke psych doet maar zijn eigen zin En slapen overdag: nu ja, ik deed dit sinds ik een puber was, maar bij mijn eerste opname werd dit mij verboden. resultaat, na 5 jaar wist ik nog niet wat ik met die uren moest aanvangen en het was tijdens die uren dat ik ook veel last had. Daarom doe ik het nu weer. Ik denk dat ik het wel lang genoeg geprobeerd heb. @Chrystel : suc6 en je vooral niet beter voordoen dan je bent (geloof me, ik ben er ook zo eentje). Maar soms kom je met je problemen/zwaktes te tonen nog het verst. Dacht ook dat iedereen mij een zwakkeling ging vinden, maar moet zeggen dat mijn baas wel meelevend reageert
Wat heftig zeg! Ik ben gelijk bang om ook nooit meer beter te worden! Kun je wel genieten van je kids? En als je afleiding zoekt helpt t ook niet? Sterkte!
moet zeggen dat ik ook denk om nooit meer beter te worden. T is zoals een amputatie of een chronische lichamelijke ziekte volgens mij, je blijft altijd toch kwetsbaarder. Alleen blijk ik een beetje veel kwetsbaarder te zijn Nu genieten van mijn kids doe ik , maar na 5 minuten begin ik weer te stressen want dit moet nog gedaan, en dat en dat en als ze nu alles vuilmaken ben ik weer een uur bezig ed. Komt er eigenlijk op neer dat ik geen energie meer heb en dat mijn hele leven moetens is (ik moet poetse, boodschappen doen, opruimen ed) En dat ik ook geen energiegevende dingen weet of vindt. Immers door mijn verleden ben ik bang van anderen en van hun reacties en daardoor heb ik ook geen vriendenkring of een netwerk om mij een beetje te helpen. T is beetje viscieuze cirkel door de stress/angst/depressie ben ik bang van anderen, maar om beter te worden moet je juist kunnen terugvallen op anderen en dat gaat dus niet. Ook zoek ik een hele dag afleiding: huishouden, sudoku, krant lezen ed want van zodra ik stil zit voel ik mij slechter worden. Nu dat is mijn verhaal, hopelijk en ws gaat het met jou wel beter en geraak je er wel over
Wat heftig idd. Het is te hopen dat het met jouw ook beter gaat op tijd van duur. Ik durf soms niet van de kids te genieten omdat ik mezelf een slechte moeder voel. Ga nu wel weer therapie volgen, om mijn gedachten wat minder aanwezig te laten zijn. Dat is mijn grote probleem. Ik hoop dat ik, en jullie natuurlijk ook, hier snel weer uitraken.