Dit snap ik ook heel erg goed en zelf ook meegemaakt,toen we nog geen kind hadden zat die afdeling nog bij de zwangere afdeling gek dat ik werd van die zwangere buiken! Helaas kan je niet altijd oppas vinden dus moest hij wel mee,en we willen het dit keer tegen zo min mogelijk mensen vertellen.
Ik moest altijd wel even slikken als er een kindje in de wachtkamer van de fertiliteitsafdeling zat. Maar ja, ik snap ook wel dat een oppas vinden gewoon niet altijd lukt. Dus ik zou zeggen, bij voorkeur niet, maar wat niet lukt dat lukt gewoon niet.
wij hebben toen we voor een 2e x in de mmm gingen ons zoontje bij opa/oma gebracht. en als we echt geen oppas hadden, bv met controle dan ging hij wel mee. maar dan bleef 1 van ons in de wachtkamer en ging de ander ff een stukje lopen met de kleine. als we dan aan de beurt waren dan zei ik gewoon ff mn man roepen..
Ik heb mijn zoontje hoogstens 2 x meegenomen. Voor hem is het ook niks al dat wachten. Zal heel eerlijk toegeven dat ik er niet eens bij nagedacht heb dat het vervelend kon zijn voor anderen, omdat ik er zelf ook nooit moeite mee had. Nu zijn wij gelijk met ivf begonnen, dus dat zal ook wel weer anders zijn als je al 3 jaar bezig bent ofzo
Ik zou het niet doen. Tenzij je natuurlijk echt geen oppas kunt regelen. Ik vond het zelf altijd confronterend; hoe hoopvol het ook mag zijn, het geeft geen garantie dat het jou ook lukt. Dat dacht ik altijd tenminste.. Ik zou me erg opgelaten voelen als ik met mijn dochter in zo'n wachtruimte zou zitten.
Ik heb ze altijd mee genomen... Maar onze gyn heeft ook geen echte fertiliteit afdeling/wachtruimte..dus zaten ook zat dikke buiken dames Nog nooit scheve gezichten gehad, en dochter ging altijd gewoon door met spelen in de wagen als ik ff echo moest doen. Mijn man kon gewoon niet altijd mee, en ik kon ook niet altijd oppas vinden voor 3a4x per week een echo. De operatie was ze ook mee maar dat is een andere afdeling en afscheid nemen voordat ik naar de ok ging...ophalen deed mijn man alleen. (ze lag zowiezo al op bed toen ik pas weg mocht) Had een LEO gehad en een kijkoperatie. Heb het zelf nooit storend gevonden die dikke buiken of kindjes (want ook die zie je met de 6 weken afspraak nacontrole die veel vrouwen daar hadden). En heb zelfs wel eens een leuk gesprek gehad over de kindjes die idd allebei verwekt waren in de mmm met een lieve vrouw die daar ook wachtte op haar afspraak.
Ik zou zelf mijn kindje niet meenemen (als ik er eentje had). Ik vind het niet echt gepast... maar ja, ik snap ook wel weer als je geen oppas hebt etc. dat het lastig is.
Ik heb wat dat betreft oppas genoeg. Maar wij houden onze behandelingen geheim, als ik dan bijv mijn moeder vraag om op te passen, is t eigenlijk vanzelfsprekend dat ik vertel waarom. Ik zal dus echt mijn dochter bij elke dingetje mee moeten nemen. Ik ben dan ook alleen (man heeft geen vrij) Verder vond ik t zelf nooit vervelend als mensen kinderen mee namen in de wachtkamer. Bij baby's moest ik wel altijd even slikken. Ik vind het ook vervelend voor de mensen die daar dan (nog) kinderloos zitten, maar (en dit gevoel heb ik dan) ik weet ook dat toen ik nog kinderloos in de wachtkamer zat en er stellen met kinderen binnen kwamen ik wel wist dat ze deze ook niet zomaar gekregen hadden, en dit was dan wel troostend voor mij. Ik zit dalijk hetzelfde, ik heb mijn dochter niet zomaar gekregen, en de rede dat wij daar zijn is omdat we weer net zo hard moeten gaan knokken voor een broertje of zusje.
Ik vind dat helemaal niet erg! Wel echt erg vond ik al die dikke buiken! In het ziekenhuis waar ik liep, was de fertiliteitsafdeling namelijk onderdeel van de afdeling Gynaecologie. In het ziekenhuis waar ik nu loop, is dat gelukkig niet het geval.
Vandaag moest ik naar het ziekenhuis en ik had mijn dochter bij. Mede door dit topic voelde ik me toch een beetje beladen om mijn dochter mee te nemen. Maar goed ik had niet echt een andere keuze. Kom ik in de wachtkamer, 1 kind van een jaar of 3 en nog 2 wandelwagens met baby.. en dan de mijne nog erbij. Beladen gevoel was meteen weg...
Ik nam mijn dochter ook mee naar de afspraken voor een echo, Je hebt niet altijd een oppas. En ik zelf kwam ook met een wens voor een 2de, niet om mensen te laten zien kijk ik heb er al 1 hoor.
Wij hebben haar altijd meegenomen, behalve tijdens de punctie, toen hebben we met een smoes oppas geregeld. Niemand wist dat we voor een tweede bezig waren dus oppas regelen was lastig. Moet wel zeggen dat ik me wel vaak een beetje ongemakkelijk voelden tegen kinderloze stellen die in de wachtkamer zaten. Maar wij hadden ook een lang traject ondergaan dus dat duwde het schuldgevoel ook weer een beetje aan de kant. Zelf vond ik het ook wel moeilijk toen ik nog geen kinderen had als er kleintjes in de wachtkamer zaten. Anderzijds gaf het me ook weer hoop. Dus heeft 2 kanten.