Ja druif, consequent en alleen maar zeggen dat ze moet gaan slapen en bij het gebruikelijke ritueel blijven bij het naar bed brengen. Echt, daarna was het hier over. Duurde wel echt lang, ik dacht zelfs op een gegeven moment dat hij het ook al prima vond dat ik überhaupt kwam kijken dat hij dan toch "gewonnen" had. Maar dat was niet zo, want nu is het over. Ik heb toen ook een keer laten huilen geprobeerd, dat 1 was het 3 kwartier, dag 2 1 uur. Dus ipv korter werd het langer, tja dat vond ik zo zielig dat ik hem toen huilend ben gaan troosten. Dat werkte hier dus niet...
Ik heb het idee dat laten gillen hier ook niet werkt. Ze maakt zichzelf helemaal "gek" en overstuur, gaat heel hard krijsen, deuren bonken etc. Echt niet om aan te horen. Ik word er zelf ook helemaal nerveus van. Ik neem het me steeds voor als 1 keer lopen niet werkt dat ik het dan toch ga proberen. Als baby laten huilen werkte wél... maar had denk ik destijds meer met overprikkeling te maken waardoor wegblijven juist werkte. Hier in deze situatie werkt het beter bij haar als ze gerustgesteld wordt. Wat de oorzaak daar van is... i don't know...angst? Aandacht? Vermoeidheid? Maar sinds de start van dit topic hoef ik slechts 1 of 2 keer te lopen en meestal werkt het als ik resoluut zeg dat ze nu echt moet slapen. Hopelijk blijft dit zo en gaat ze niet alsnog snachts lopen spoken want dan voel ik me bij lange na niet zo volhardend dat ik dat kan volhouden... Hoe lang duurde het in totaal, Yossie?
Nee, niet met deze letterlijke woorden. "Rusten", of "lekker liggen" werkt veel beter, anders gaat ze in de contramine. Maar het helpt wel als ik gedecideerd zeg dat we nu klaar zijn ( met het bedritueel dus) en mama naar beneden gaat. ( dus dat ze moet slapen). Als ik er zelf niet in geloof pakt ze alle ruimte tot rekken die ze kan pakken
Hey paarse! Lief dat je er naar vraagt! Ik weet het niet hoor... Ik ben er vannacht 3 keer uit geweest. 00:00 uur, 5 uur en 6 uur. Om 6 uur was ze echt klaar met slapen ( ze lag er ook al om 19 uur in dus tsja...) De 2 keren daarvoor was er steeds "niks". Lamp moest aan, deur moest open, pop was uit bed gevallen... Irritant omdat ik er uit moest en weer 5 minuten wakker lig en die gebroken nachten voel je wel echt... Maar "blij" dat ik geen uur mn best doen om haar weer in slaap te krijgen met gegil etc, Dus of er echt vooruitgang in zit...? Sinds een paar dagen moet dus de deur ook open blijven. prima. Maar toen ze vanmorgen om 6 uur wakker was, kwam ze er dus uit om vervolgens haar grote broer wakker te maken! Dat was minder... Vanavond nogmaals uitgelegd dat ze pas uit bed mag komen als de ogen van haar slaaptrainer open zijn. Doordat ze zo vroeg wakker was redde ze het ook niet om wakker te blijven vandaag. Terug naar huis was ze in slaap gevallen en ze lag zo vast te slapen dat we haar niet wakker kregen. Ze heeft 3 kwartier geslapen tot 18:30 uur. gelukkig wilde ze een uur later nog wel slapen, maar hopelijk slaapt ze wel uit morgen. Er zit dus nog niet echt regelmaat in de dag. De bedrusttijden hebben we afgelopen dagen wel steeds rond 19 uur geprobeerd. Inslapen gaat rustiger. Tegenwoordig is het haast "standaard" dat ze nog 1 keer roept ( gilt, krijst) wanneer ik beneden ben ( waarbij meteen de adrenaline door mn lijf schiet...) en dan vraagt ze om iets heeeel kleins I( kusje of iets) en daarna is het dan stil... Nou ja, als het hier bij blijft.... Al zou het wenselijk zijn als ze helemaal door sliep. Ik merk op de dag nog niet echt verbetering qua humeur
Hier werkte zeggen dat hij weer moest gaan slapen wel heel goed. Maar ja, ieder kind anders natuurlijk. Het duurde hier echt wel een week of 10... Maar het begon met enkel een paar keer per week slechter inslapen, daarna alle dagen slecht inslapen, daarna ook vroeg in de ochtend wakker (maar niet uitgeslapen) daarna ook in de nacht wakker... Toen nog naar de HA geweest en naar de KNO. Toen pas het probleem echt aangepakt. Overigens is deze fase 2x geweest, en de 2e x nam hij genoegen met dat ik kwam en zei "ga maar weer lekker slapen" dus toen dacht ik dat ik dat voor eeuwig en altijd zou moeten blijven doen. Dus 1x in de avond, 1x in de nacht en 1x in de vroege ochtend. Maar ik was toen hoogzwanger dus ik denk dat dat een rol speelde. Het is toen iig wel sneller weer over gegaan binnen 2 weken ofzo.
O zo herkenbaar!! Maar had hij dan een KNO probleem waardoor hij snachts wakker werd?? Ik weet bijna 100% zeker dat onze dochter niks mankeert. Ja, ze heeft onlangs waterpokken gehad waardoor ze een paar nachten beroerd sliep, maar toen de jeuk weg was, sliep ze ook weer door. Helaas nu ze weer beter is, begint het gespook weer. Hier zijn de drama's dus wel ingekort en neemt ze ( althans de afgelopen 2/3 nachten) ook genoegen met een lampje wat aan moet, een pop die terug moet in bed etc. Maar ook ik ben dus bang dat dit nog maaaaaanden moet duren, dat ik hier voor eeuwig aan vast zit en dat ze nooit meer zelf in slaap kan vallen en kan doorpakken nee, maar zonder gekheid ben ik daar echt een beetje bang voor. Op dr vierde zal ze heus weer zelf doorslapen, maar ik hoop toch echt dat het eerder gaat lukken
Ik zou haar lekker nog een uurtje laten slapen aan het einde van de middag, vervolgens wat later naar bed doen en dan denk ik niet dat ze om 6 uur wakker is hoor! En dat jij zegt dat er "niks" is waardoor ze wakker wordt, dat is natuurlijk niet zo: het liefst slaapt ieder mens -jong of oud- gewoon lekker door. Waarschijnlijk heeft ze veel emoties van de dag te verwerken en daarbij mama nodig: het gaat natuurlijk niet wezenlijk nom de deur die open/dicht moet of de pop die uit bed is gevallen.
Ja, je hebt gelijk... Ik bedoelde meer: ze mankeert niks lichamelijks. Ik begrijp dat ze op een of andere manier mijn aandacht nodig heeft. Omdat ze bang is, of zekerheid zoekt of wat dan ook....daarom investeer ik ook in extra tijd voor haar voor het slapen gaan. Tot nu toe heeft dat nog niet het gewenste effect gehad, behalve dat ze minder lang roept voor het slapen gaan, maar voor in de nacht doet het nog niks. Ik zat ook al te denken dat ze misschien de laatste tijd veel te leren heeft gehad: ze praat "ineens" best veel, is zindelijk geworden, slaat haar slaapje over.. weet niet of je op deze leeftijd nog over "oei-ik-groei-sprongetjes" kan praten, maar misschien is dat het ook wel? En een uurtje laten slapen in de middag: Graag!! Maar hoe doe ik dat? Ze slaapt alleen in de auto, maar dat is maar 10 minuten. Gisteren had ze 3 kwartier geslapen omdat we haar niet wakker kregen, om half 8 naar bed gebracht maar desondanks was ze toch rond 6 uur weer wakker Vannacht er ook weer 2/3 keer uit geweest. Eerste keer moest de deur open. Tweede keer moest de muts van de pop op maar vervolgens ging ze vragen om spelletjes in bed etc. Moest flink afleiden om haar niet te laten gillen om het spelletje wat ze niet mocht van mij ( het was 5 uur!) Toen ben ik dus een kwartier bezig geweest :x Vervolgens om 6 uur moest ze plassen en daarna heeft ze denk ik niet meer geslapen. Ik heb haar om half 7 wel een doos clipjes in bed gegeven zodat ze zich daarmee kon vermaken tot 7 uur. Nadat ik doorhad dat ze echt uitgeslapen was ( of is dit niet handig en verwarrend??) Het werkte wel... de rest van het huis kon iig nog even snoozen tot 7 uur... GAAAPPP!!!
Het gaat echt wel over, maar inderdaad ik had ook het gevoel dat het zo bleef gaan. Maar echt consequent zijn, misschien anders toch laten gillen en het je oudste uitleggen als niets anders helpt. Wij moesten toch naar de HA vanwege moeizame ontlasting, dus toen heeft ze hem even helemaal nagekeken. Maar omdat er een lichte oorontsteking zat (wat waarschijnlijk niet het probleem van het slechte slapen was volgens haar) en ze het ene oortje niet kon zien, en nog nooit gezien had vanaf de geboorte omdat er steeds oorsmeer in zat heeft ze me voor de zekerheid doorgestuurd naar de KNO. Hij is hier overigens de laatste weken ook af en toe aan het spoken, maar goed er komen of kwamen (ik weet de exacte status niet) twee kiezen door, en nu is hij flink verkouden. Als hij dan hoest roept hij me daarna. Dus voor nu ga ik er maar even in mee, tis hooguit 1x per nacht en nadat ik zijn muziekje opnieuw heb aangezet gaat hij weer slapen. Maar dat muziekje aanzetten past eigenlijk niet bij consequent zijn, want het was enkel zeggen dat hij weer moest gaan slapen. Maar omdat hij het dan zeker op een gillen zet en ik niet wil dat de baby wakker wordt ga ik er voor nu maar in mee. Als zijn kiezen zeker door zijn, en zijn verkoudheid over ga ik toch de oude weg weer oppakken, want aan slapenloze / gebroken nachten momenteel toch geen gebrek en anders ga ik het echt niet trekken als ik er voor beide meerdere keren uit moet. Maar ja, de baby, als die wakker wordt zijn we verder van huis (een zelfde soort slaper als zijn grote broer als baby, jou wel bekend, wel iets beter doordat ik nu al inbaker en de RR volg).
Grappig... Je hebt altijd van die herkenbare topics. Dochter en zoon van ongeveer dezelfde leeftijden. Tips heb ik dus niet, alleen dat het ooit over gaat en dan praat ik er nu luchtig over, maar af en toe :x
O dames, ik heb vannacht echt het dieptepunt bereikt!! Ik zie het even echt niet meer helder wat ik nu verkeerd doe en hoe ik dit kan doorbreken!! Gisterenavond was ze op weg naar huis in de auto in slaap gevallen en thuis op de bank nog 3 kwartier geslapen. Opa lag in het ziekenhuis dus we besloten langs te gaan. Normaal zou ik dat nooit doen 's avonds, maar omdat ze toch al een uurtje geslapen had, én we vandaag konden uitslapen, én om te proberen of ze wat langer zou slapen wanneer ze wat later naar bed ging met "middag" dutje toch gegaan. Ze lag er uiteindelijk om 20:15 in, denk dat ze om 20:30 wel sliep. Ik zelf was een paar keer wakker vannacht en verheugd om te merken dat ze nog niet wakker was geworden! Zalig! Had wel van te voren onze "afspraken" herhaald: dus niet roepen, schreeuwen en gillen vannacht, en pas eruit als de oogjes van de slaaptrainer open staan. Als ze rustig blijft mag de deur open blijven etc. Maar om 5:15 toch wakker. Ze moest een knuffel hebben ( die ik eergisteren ofzo op zolder had gelegd omdat haar hele bed vol lag en er telkens discussie was over nóg een pop, nóg een knuffel.. Vast helemaal fout maar heb die knuffel gehaald. Daarna moest ze nog een kusje en eenmaal terug in bed, nog een kus. Daar heb ik allemaal nog aan toe gegeven. Vervolgens een ferme: "dit was de laatste kus, nu gaat mama slapen"... en nog geen tel, later: ik moet plassen!!! Tsja, dat risico neem ik niet dus toch maar gegaan. En ze moest idd ook plassen. En poepen Ze bleef wel 10 minuten zitten. Ik werd een beetje ongeduldig maar er kwam idd wel steeds wat. Uiteindelijk weer terug naar bed. Ik lag er nog maar net zelf weer in tot ze weer begon te roepen: ik moet naar de wc!!!! Toch maar weer gegaan en nu kwam er - natuurlijk?- niks Vervolgens weer tot 3 keer toe een kus willen etc. Weer op dezelfde manier afscheid genomen en gezegd dat dit de laatste was en dat ze rustig moest zijn, anders moest de deur dicht omdat anders iedereen wakker werd en we willen slapen. Ik lag weer net in bed tot ze weer begon te roepen. Uit pure frustratie, wanhoop, vermoeidheid ( ik was inmiddels al ruim 20 minuten verder) barstte ik in janken uit, waardoor mn man echt heel boos werd op mn dochter. Hij is flink tegen haar uitgevallen en dingen gezegd en geroepen die hier niet voor herhaling vatbaar zijn en ook nog billenkoek gegeven waardoor ze nog veel harder moest huilen. Ik vond dit zó zielig voor haar! Was boos op mn man, want zo ging ze natuurlijk helemaal niet meer slapen... nee, was echt een dieptepunt zeg...oefff. Voel me schuldig, gefrustreerd, kwaad.. Ik heb haar ( en mezelf, hihi) eerst een kwartier getroost en daarna was ze enigszins rustig genoeg om het weer te proberen. Weer onze afspraken herhaald en op dezelfde manier vertrokken. Maar nog geen tel later: weer schreeuwen en roepen. Toen daadwerkelijk de deur dicht gedaan op haar kamer, zoals afgesproken en uitgelegd waarom ik dit deed. Toen luid protest natuurlijk, dus uitgelegd dat dát dus gebeurde wanneer ze niet stil kon zijn omdat haar broer en papa en mama nog even wilde slapen. Dus nog een keer een kans gegeven, maar toch ging ze weer roepen en gillen, vragen om kusjes, lampje, pop etc. Inmiddels was het 6:30 en was haar grote broer ook wakker geworden Nog een half uur uitgehouden en toen is mn man met ze naar beneden gegaan en heb ik nog een half uurtje kunnen bijtanken. Ze zijn echt beiden niet te genieten. Ik ben ten einde raad. Ik denk dat ik vanmiddag mezelf maar uitnodig op visite bij iemand waar ik met de auto heen kan, misschien slapen ze allebei nog even. Van thuis zitten ga ik echt gek worden denk! Dusss... iemand nog tips om dit te doorbreken?! -sorry van het lange verhaal, moest het ook even kwijt merk ik -
Wat ik lees in je verhaal, is dat je steeds toe geeft. Gewoon echt niet meer doen!!! Spreek tijden af met je man, jij let bijvoorbeeld op van 1 tot 2, hij van 2 tot 3, enz. Zet de timer op je telefoon als ze wakker wordt op 10 min. Na 10 min ga je kijken, je zegt niks en legt haar neer, dekbed over haar heen en loopt weer weg. Je bed in, en als ze weer begint te gillen (mijn dochter stopte vaak niet) weer je timer op 10 min en weer hetzelfde. Wij hebben het volgehouden omdat ik echt niet meer kon, ik gaf overdag over van vermoeidheid. Het belangrijkste is doorzetten, niet toegeven aan haar eisen. Denk aan je oudste en aan je relatie en aan jezelf!! Niet alles kan om de jongste draaien. Ik snauwde mijn oudste af terwijl ze niks had gedaan, puur uit vermoeidheid door de jongste. Zet de knop om meid!!!
Dank je! ik heb echt even nodig om te horen wat ik moet doen, want ik kan gewoon niet meer denken Ik word op en tot nerveus van dat gegil in de nacht en ik denk dat ik steeds toegeef zodat ze zo snel mogelijk stil wordt. Maar ja, ik merk ook wel dat ze dat niet wordt. Hoe vaak ik ook toegeef. Ik merk dat ik het ook erg lastig vind om te ontdekken of ze nou roept omdat er echt wat is of dat het iets is om te negeren. Plassen of poepen moet ze ook echt. Lampje aan accepteer ik ook nog omdat ze zegt bang te zijn... En de rest...tsja... je hebt gelijk, daar hoef ik niet aan toe te geven. Het kan echt niet zo langer. Ik ben idd ook snauwerig en allang niet meer gezellig. Ik wil het echt gaan doen vannacht, op de manier zoals jij beschrijft. Ik ben wel erg bang dat ze gaat krijsen en gaat deur bonken, want je geneert je echt voor de buren. Die hebben al eens eerder geklaagd misschien moet ik ze even inlichten Hoe lang duurde het bij jullie voordat ze weer ging doorslapen met deze methode?
Ik begrijp niet zo goed waarom je haar elke keer weer haar zin geeft? 1 x een kusje, 1 x naar de wc. Klaar. Deur dicht en slapen, geen discussie over mogelijk. Het enige wat ik lees is 'toch maar weer een kusje, toch maar een knuffel pakken, toch maar weer naar de wc' . Je werkt dat gedrag dan volledig in de hand. 1 keer is 1 keer en nee is nee. Wat ze nu doet is die grenzen opzoeken wat kinderen zo ontzettend belangrijk vinden. Daardoor gedraagt ze zich nu zo, omdat ze die grenzen nodig heeft en die geef je haar op zulke momenten niet. Sterkte vandaag!
Meid, ik voel de wanhoop in je teksten. Maar geef niet meer toe!! Wees sterk en laat je meisje dat ook voelen. Je laat alle teugels weer vieren in de nacht en dat heeft echt averechts effect. Ze mag dan sneller stil 's nachts, maar de volgende nacht krijg je hem weer als een boemerang terug. Dus echt: hou vast aan de methode die Charlie84 noemt. Niets zeggen (of iets van 'ga maar lekker slapen'), rechtleggen, deken over en deur dicht. Elke 10 min herhalen. Je moet hier doorheen, er is geen weg terug!! Hou vol!!
Bedankt! Ik vind het zo moeilijk om consequent te zijn snachts... jullie hebben helemaal gelijk dat ik het gedrag alleen in de hand werk zo. Snachts zie ik dat niet. ik voel me doodmoe en toegeven lijkt de snelste en makkelijkste methode op zo'n moment. Ik zie dat dat niet zo is. de 10 minuten methode gaat een hele hoop (heeel hard) gekrijs teweeg brengen, dat weet ik nu al. Ik zie daar heel erg tegenop. Ik voel letterlijk de stress in mn lijf als ze schreeuwt. Maar ik snap dat er geen weg terug is.. Ze is de hele morgen ook al aan het huilen en strijd maken om "niks" echt heel humeurig. Ik ga vanmiddag even op visite zodat ze iig in de auto kan slapen, anders weet ik niet hoe we de middag door moeten komen Dus ik voel de extra motivatie om hier een halt te roepen!!
Je kunt het Druif! Jij bent de baas en bepaald de grenzen. Kort en duidelijk zijn en idd niet toegeven. Zij reageert heftig dus is dat extra moeilijk, vooral als je moe bent. Blijf volhouden want je kunt het! Heel veel succes vandaag.
Is het misschien een optie om je oudste in het weekend twee nachtjes te laten slapen bij opa's & oma's of vriendjes? Dan kun je écht even doorzetten. Weliswaar handig om inderdaad de buren wel in te lichten. Misschien is het na twee extreme nachten wel een stuk beter. Lijkt me enorm frustrerend. Je ziet volgens mij iedere keer tegen de nacht op. Sterkte er in ieder geval mee! En consequent blijven; zoals de anderen ook al zeggen! Kom op!