Zijn er hier ook meiden die Emetofobie hebben en zwanger willen worden? ik schaam er een beetje voor , maar ik heb dus Emetofobie Korte info: Emetofobie heeft verschillende uitingsvormen. Sommige mensen met emetofobie eten erg eenzijdig en vallen hierdoor veel af. Anderen zijn vooral bang om besmet te worden door buikgriep en ontwikkelen een vorm van smetvrees. Een derde groep is vooral bang om over te geven op een plek waar ze niet snel weg kunnen en hebben een vorm van straatvrees en/of een paniekstoornis. ik heb van alle 3 de soorten iets, maar het meeste van het eenzijdige eten en daardoor ik dus veel af gevallen ben. Na mijn bevalling ben ik door toen nog onbekende rede van 73 naar nu 48 kg gegaan , naja zo onbekend was het eigenlijk niet want diep in mijn hart wist ik al hoe laat het was en dat ik dus deze fobie heb. Hoe ik eraan kom geen idee.. het is iets van de afgelopen 2 jaar en zit gewoon gruwelijk tussen me oren ,dat weet ik dan gelukkig wel weer Nou ben ik natuurlijk onwijs bang dat als ik zwanger ben ik vreselijk ziek ga worden , en klinkt misschien een beetje aanstellerig maar ik ga het dan echt heel zwaar krijgen ik probeer nu al heel vaak tegen mezelf te zeggen : '' kom op , stel je niet aan even doorbijten en het komt wel goed '' maar pff soms raak ik bij de gedachte dat het zou kunnen voorkomen dat ik misselijk word bij de zw laat staan overgeven helemaal in paniek. Bij mijn dochter heb ik het gelukkig nooit gehad ... zijn er meerdere die last hebben van deze fobie ? hoe is het bij jullie gegaan ? ook tijdens de zwangerschap ?
Ik heb ook ontzettend last van emetofobie! Voorheen was is vooral bang om andere te zien overgeven. Zelf was ik nooit misselijk dus vertrouwde ik mijn lijf dat ik dat niet ging doen. Maar sinds mijn buikgriep en voedselvergiftiging (vorige jaar) is mijn fobie op zijn hoogtepunt (laten we het hopen ... Ik ben nog nooit zwanger geweest maar ben ontzettend bang om dat last te hebben van misselijkheid. Heb me ook voorgenomen om direct naar de dokter te gaan om er iets tegen te halen. Ik krijg er namelijk een paniekaanval en hyperventilatie van. Alles gaat tintelen en ik ga dan bijna out. Zelden ga ik de deur uit zonder mijn domperidon pillen. Een beetje gênant maar daar voel ik me wel veilig mee Ik wil zo graag een kindje ondanks mijn fobie! Wellicht is het de manier om er vanaf te komen. Als jij geen last van misselijkheid bij de eerste hebt gehad, misschien dat de zwangerschap bij de tweede dan ook zo verloopt. Las laatst hier op ZP een artikel dat zwangerschapsmisselijkheid tussen de oren zit. Dat probeer ik dan maar de geloven Heb jij er wel eens aan gedacht om in therapie te gaan?
ik heb ook een tijd die pillen gebruikt idd. genant he ? Tenminste zo voelt het. ja heb ik wel aan zitten denken maar tot nu toe heb ik het eigenlijk goed onder controle wat betreft de paniek aanvallen. Ik ga dan alleen heel erg zweten en word zenuwachtig en blijf dan tegen mezelf zeggen : hou op..het zit tussen je oren ! Het enige wat nog niet lukt is veel eten, tenminste ik eet wel maar kleine beetjes per keer omdat ik dus bang ben misselijk te worden. En ik check t eten 10x om te checken of het wel gaar is en ik eet geen dingen waarvan ik denk hmmm daar zou je wel eens misselijk van kunnen worden. laatst was er een vriendin bij ons op visite en die is zwanger en heeft onwijs veel moeten spugen. ik kreeg het helemaal benauwd van haar dat ze naast me kwam zitten en het idee dat ze op onze wc wel eens zou kunnen gaan spugen .. ik krijg dan ook vreselijke smet vrees en poets alles nadat ze weg is. omg erg he !! Ik ben ieder geval blij te lezen dat ik niet alleen ben
Hi dames, Ik heb niet deze fobieën maar ben wel bang om over te geven. Niks is zo vervelend om je misselijk te voelen en over te geven. Ik weer dat als t eruit is dat t dan toch oplucht, maar gewoon het idee om te spugen bah. Ik probeer dit ook zo lang mogelijk uit te stellen. Na de eisprong was ik altijd erg misselijk van het progesteron. Een week na de eisprong is dit op zijn hoogst en daarna daalt het weer. Mijn theorie was dan ook altijd, aangezien t progesteron stijgt en hcg dezelfde werking heeft, dat mijn misselijkheid alleen maa toe zal nemen. Ik wist dan ook altijd genoeg als plotsklaps de misselijkheid een week voor de menstruatie weer over was. Door deze theorie was ik altijd heel erg bang dat ik last van HG, chronische zwangerschapsmisselijkheid te krijgen. Heel veel mensen zeiden altijd tegen me dat je echt niet weet hoe je lichaam gaat reageren op zo'n moment en dat je er heel veel hormonen op dat moment door je lichaam stromen. Ook gaf een vriendin de tip van de self fulfilling prophecy, dat als je denkt dat is mis gaat, dit dan ook uit zal komen. Hierdoor kun je dus beter gewoon positief denken! Nou en laat ik toch ineens zwanger blijken, twee weken geleden. Een hele verrassing was t voor ons, aangezien ik er eigenlijk vanuit ging dat t niet raak was, ik was namelijk niet misselijk. Nu heb ik verder wel al vlagen van misselijkheid gehad, maar verder voel ik me prima. Ik hoop ook dat dit zo blijft natuurlijk, maar dat weet je nooit! Zo zie je maar weer hoe de dingen heel anders kunnen lopen. Ik hoop dat het voor jou ook zo gaat. En denk eraan, als je iets heel graag wilt dan gaat dit je ook lukken!
Ja dat is ook zeker zo het zit voornamelijk al tussen me oren. zoals nu hebben wij het erover, en ik krijg gelijk klamme handen Nu heerst er ook buikgriep , en ik hoop zoooo ontzettend dat het niet hier komt . ik durf niet eens bij mensen in de buurt te komen die het gehad hebben en was mn handen wel 100x per dag het is gewoon super vervelend dat het je dag zo kan beïnvloeden. laatst viel het eten bij ml verkeerd en die moest toen ook spugen bah echt vreselijk ik me oren dicht, zweten over me hele lichaam .. sneller ademen bah na een tijdje kon ik mezelf weer tot rust brengen. ik wist niet eens dat deze fobie bestond haha ! maar nu wel en ik weet gelijk ook hoe lastig het is ...
Mijn zusje heeft het. Is er twee keer voor in therapie geweest. Meestal krijgt ze het als er spannende dingen gaan gebeuren. De meeste tijd kan ze het dus onder controle houden. Op moeilijke momenten moesten we haar echt mee slepen. Ook zij heeft angst voor overgeven als ze zwanger zou worden. Ik had HG en de kans is groot dat zij het ook krijgt. Door de therapie staat ze er wel weer wat positiever in.
Ja heb ik me ook gevoeld. Zo ziek dat ik twee keer in het ziekenhuis heb gelegen en de tweede keer gesmeekt heb of ze me please aan het infuus wilden leggen! Wat ik het aller, allerergst vond was het onbegrip van de mensen om me heen! Gelukkig word er steeds meer over bekend. Maar dat was te laat voor mij....
Wat erg zeg geen begrip ! Nou ik heb alle begrip voor je EN respect pfff ik zou kierewiet worden denk ik. al zei iemand laatst tegen me : en is anders als je weet waardoor het komt en waarvoor je het doet.... nee heb er niet.voor in therapie gezeten
Hoi, Ik heb ook heel erg emetofobie en ben bij mijn eerste zwangerschap helaas heel erg misselijk geweest tot een week of 20. Wij willen ook heel graag nog een kindje maar ik heb hierdoor echt angst gekregen om nog een keer zwanger te raken. Maar ik lees dat je de eerste zwangerschap geen last hebt gehad van misselijkheid dus dan zal je dat de tweede keer vast ook niet hebben!
Ja dat zegt mijn man ook steeds maar volgens mij is dat helemaal niet gezegd... elke zwangerschap is anders toch? het klopt wel dat de ene vrouw gevoeliger voor is dan de andere..
Ja dat is zo bij mij zegt mijn man precies andersom: dat ik de volgende zwangerschap niet zo misselijk hoef te zijn als de eerste x. Maar inderdaad de een zal gevoeliger zijn voor het misselijk worden van HCG dan de ander. En omdat jij de eerste keer niet misselijk ben geweest kan ik me niet voorstellen dat je nu ineens wel heel misselijk zou worden!
Ik heb het ook Zodra de misselijkheid begon met 8 weken geloof ik, ben ik emasafene gaan slikken en daar heb ik 9 maanden op geleefd. Tijdens de bevalling werd ik kotsmisselijk van de pijn en moest ik overgeven.. Was zo bang pffff. Mijn vriend zei: gooi het er maar uit, je kan het, ik ben bij je en hou je vast haha Ben ook als de dood voor buikgriep. De laatste keer was in 2011. *Klopt even af*
ooh wat erg voor je zeg !!! ja daar was ik dus ook onwijs bang voor .. om dan te moeten gaan spugen. ml kwam de beval kamer in met zn gore eten en dat stonk onwijs dat is het enige moment dat ik naar hem geschreeuwd heb of hij dat aub niet ergens anders kon eten want ik werd er onwijs misselijk van heb die dag ook niet veel gegeten..expres al ik denk dat ik dan ook de ha gelijk inschakel .. maar wel fijn dat je vriend je zo steunde dat heb je dan ook gewoon echt nodig. schamen jullie je er wel eens voor ? ik regelmatig , bijna niemand weet het ook . de laatste keer echt buikgriep met spugen .. dat kan ik me niet eens meer herinneren.. dus je snapt wel .. dat ik onwijs bang ben dat het binnenkort eraan zit te komen he
Ik had ook express niet gegeten! Alleen appelsap gedronken. Vriend had een koffie mond.. En dan in me gezicht praten: puf maar! Kom op! PufPufPuf haha vreselijk! Ja, gelukkig steunt hij me heel goed.. Als hij zelf voelt dat hij ziek word, gaat hij naar zijn moeder Ik schaam me er niet voor.. Kan er echt niks aan doen. Ik heb het al zolang ik me kan herinneren... Hier had de buurvrouw laatst buikgriep... Kwam haar tegen in de lift... Angstzweet stond op me rug. Dacht nee! Hoe moet ik dat doen als ik het krijg met mijn 2 maanden oude baby en borstvoeding
Ook ik heb emetobie en door dit te hebben hem ik ook heel lang eerst niet zwanger willen worden nu dus al een lange tijd wel maar ook ontzettend angstig voor het feit dat ik ook enorm misselijk zou zijn en te moeten overgeven. Dit is iets wat toch heel erg in mn hoofd blijft malen. En ook ik neem zodra ik iets misselijk ben domperidon in en dit mag je met een zwangerschap niet gebruiken geloof ik. En ook ik heb het in de vorm van als anderen moeten overgeven gaat er bij een paniek alarm af boven in mn hoofd en raak ik totaal over stuur en inderdaad oren dicht, niet meer naar dezelfde wc toe willen gaan uit angst zelf ziek te worden. Alarm bellen gaan bij mij al rinkelen als iemand in mijn omgeving of in de diarree is of zegt zich niet lekker te voelen of misselijk is dan wil ik het liefst direct weg en niet bij die persoon in de buurt zijn. Heel irritant. Ben hier meerdere malen voor in therapie geweest. De angst is iets afgenomen maar veel heeft het niet gedaan. Groetjes