Nouja.. We lazen laatst uit de bieb: Hein de geit. Hein de geit is boos. Hein geeft de eik een por Hein wil los Hein wil naar zee (En dat is een boekje dat precies past bij het hoofdstuk wat ze nu doen in de klas) Vandaar dat tip de muis vast leuker is. Dat heeft een onderwerp en een verhaallijn En zoals ze zelf zegt: "als ik het niet weet, dan spel ik het gewoon. In m'n hoofd!"
Interessant topic. Ik kan me wel vinden in de vraag van TS. (Sorry, lang verhaal om mijn punt te maken.) Hier ook een zoon die - hoe zal ik het zeggen - een aparte manier van denken heeft. Ik weet dat hij slim is (was en ben ik ook - ik herken veel in hem), maar hoogbegaafd denk ik niet. Al denk ik dat hij meer hoogbegaafd is dan ik. Nu is hij van december en net 5 geworden. Onze insteek was altijd om hem in september gewoon weer naar groep 2 te laten gaan, en dan pas over anderhalf jaar naar groep 3. (Zoals gezegd: ik ben ook niet op mijn achterhoofd gevallen, en heb ook 2 1/2 jaar gekleuterd en ben daar niet slechter van geworden.) Maar nu heeft de juf hem van de week toch al voorzichtig getest en daar deed hij het heel goed. En nu wil ze dan ook de hele CITO bij hem afnemen en een volledige toets doen, zodat ze precies weet waar hij staat. Ik begon meteen te steigeren. 1. Ik houd niet van toetsen. Je kunt er zoveel kanttekeningen bij plaatsen (wat wordt er getoetst, hoe wordt het getoetst, toetst men wel wat relevant is, in welke situatie wordt er getoetst, etc.), maar de uitslag gaat wel in het dossier en je komt er niet meer vanaf. 2. Ik vraag me af wat we aan de uitslag hebben. Ik zie zo ook wel dat hij best slim is, maar met de uitslag moet je weer verder aan de slag. Ik heb er eigenlijk wel vertrouwen in dat hij zichzelf veel leert, en geloof in de natuurlijke ontwikkeling van het kind. 3. Ik vrees dat ze hem toch naar groep 3 wil in september, en dat zie ik niet zitten. Hij is er sociaal-emotioneel niet aan toe, en in mijn achterhoofd ben ik al 6 jaar verder: ik wil niet dat hij op zijn elfde naar de middelbare school gaat, vooral omdat zijn sociaal-emotionele ontwikkeling niet synchroon loopt met zijn cognitieve ontwikkeling (ik vrees voor net zo'n puberteit als die van mijzelf ). Met deze ontwikkeling ging ik op dit forum op zoek naar topics waarin dit soort problemen werden besproken. Want ja, ik wil ook graag input van moeders met dezelfde ervaringen. Maar ik word net als TS enorm afgeschrikt door de manier waarop er gereageerd wordt. Dan denk ik: laat maar zitten. Heel jammer, want ik zit hier wel mee...
Cognitief was Thijme bij ons ook ver vooruit se dus echt niet en daarom toen ook besloten hem te laten doorkleuteren , zijn juf was het er overigens ook mee eens hoor , lekker laten kleuteren als dat nog nodig is ......
Oh, dat is goed om te horen: ik ben dus niet de enige! Hoe gaat het nu met Thijme in de klas? Ik ben benieuwd hoe het bij ons verder gaat. Wat ook meespeelt is dat zijn vriendjes ook allemaal net op de rand zitten van wel of niet naar groep 3 in september (die zijn allemaal van november). Als zij wel gaan, en hij niet, gaat dat ook wel wat problemen opleveren. Daar komt bij dat hij helemaal geen interesse heeft in jongere kinderen, en ook nogal dominant is, dus als hij inderdaad als enige (oudste) achterblijft in de kleutergroep is dat voor zowel hem als zijn klasgenootjes wellicht niet de beste oplossing.
Nou ja, mij schrikt de manier van reageren niet echt af, maar dat komt ws omdat ik hier al langer mee lees en weet van wie bepaalde opmerkingen komen. En zelf heb ik ook altijd die 2 kanten in mijn achterhoofd. Verder zit ik ook met het probleem van wel door kunnen naar groep 3, maar jong zijn (febr) en ik wil ook niet dat ze met 11 naar de middelbare school gaat. Ik ben er ook nog niet aan toe dat ze naar gr3 gaat, de 'bescherming' bij de kleuters vind ik nog erg prettig. Plus ze heeft t naar haar zin in de klas, dus waarom zou ik dat verstoren. Ze is nu begonnen met gr3 stof en er is ons verteld dat het ook mogelijk is om hiermee gewoon door te gaan als ze naar gr2 gaat. Wat mij heel erg verbaasd is hoe vaak ik lees dat kinderen zo makkelijk klassen 'overslaan'! Ik weet het, die grens is er niet meer. Met als argument, 'anders gaat ie zich waarschijnlijk vervelen'.. Hoe weet je dat nou?! Waarom bang zijn voor iets dat er nog helemaal niet is.. En vaak zijn dat (in mijn omgeving iig) kinderen van ouders die zelf helemaal niet zo intelligent zijn, maar waarbij de kinderen misschien een beetje bijdehand zijn ofzo. Oh en ik vind het jammer dat er altijd direct over hoogbegaafdheid moet worden gesproken. De meesten zijn het niet (gelukkig) en wat maakt het uit. Maar dan kun je nog tegen bepaalde dingetjes aanlopen, omdat 'een stukje slimmer/sneller' in de meeste klassen niet gemiddeld is. Maar persoonlijk vind ik mijn dochter daarom niet een grote uitzondering en enorm bijzonder.
Thijme is intussen wel een stuk ouder ..Hij zit nu in groep 5 en het was toen de juiste keuze ..Vorig jaar er wederom over gehad om hem een klas over te laten slaan , wat voor hem cognitief maar een tijdelijke oplossing biedt maar sociaal emotioneel echt niet goed genoeg voor is ....... Na hem eerst elke x vooruit te hebben laten werken , zijn ze aan verdieping en verbreding begonnen en zijn iq is getest , waardoor hij nu 1 dag 1 de week naar een externe plusklas mag .....
Ik ben het helemaal met je eens Arevinol. Ik ben ook geen voorstander van klassen overslaan. Je opmerking over groep 3-stof heeft me wel aan het denken gezet. Misschien is dat wel waarom de juf de toets wil doen. Om te kijken of ze dat aan kan bieden. Het is alleen zo dat hij wel slim is, maar vooral wat betreft creativiteit, technisch inzicht, logisch nadenken, kritisch zijn, verhalen verzinnen. Maar hij is absoluut niet ijverig (zoals ik was), en dus heeft hij echt geen zin om in de 'lees- en schrijfhoek' te gaan zitten of alvast te leren lezen. Hij wil alles vooral op zijn manier, en dat is veel meer spelenderwijs. Het aanbieden van extra uitdaging is dus in zijn geval niet zo makkelijk. Maar misschien schat ik dat verkeerd in.
Goed om te horen. Bij ons op school hebben ze ook een plusklas. Het zoontje van een vriendin van mij zit daar ook in (op een andere school). En als ik de verhalen hoor denk ik dat dat heel leuk kan zijn. Het zou fijn zijn als ze dat al vanaf heel jong zouden hebben. Het is blijkbaar niet meer zo makkelijk als vroeger . Toen hadden we gewoon extra rekenkaarten. Ik zat altijd de hele dag te rekenen .
Ik ben persoonlijk niet echt super blij met dat vooruit lopen op de stof. Wij zijn van plan te verhuizen en dan willen we haar naar een school doen met plusklassen. Dus niet puur vooruit lopen op de stof, maar juist verdiepen en evt andere dingen aanbieden (die haar interesseren). Zo vind ik dat ze op dit moment graag wil leren 'aan elkaar schrijven' of evt rekenen, vindt ze ook vaak leuk. Nou, bied haar dat aan. Lezen wil ze thuis weinig, dus waarom dan dat aanbieden.. (volgens juf, omdat hier in groep 3 nu eenmaal de nadruk op ligt) Maar goed, anderzijds vinden we het ook wel goed dat ze haar nu op een goede manier leren lezen ipv dat ze zelf maar aan blijft modderen en haar eigen maniertjes bedenkt.. Ze vindt het wel leuk trouwens, maar mi ook omdat ze het leuk vindt om 'al groot te zijn'. Laatst ook gesproken met 2 dames die nogal veel verstand van onderwijs hebben en die hadden het over verdiepen van inzicht, uitdagen op inzicht ipv maar vooruit lopen op de stof. Dat klinkt wel goed, maar ten eerste weet ik zelf ook niet hoe ik dat precies aan moet pakken (volgende keer nog eens op doorvragen) en kennelijk ligt het ook heel erg aan een (goede) leerkracht of die kinderen op een persoonlijk goede manier kunnen blijven uitdagen. Zij hadden het ook over vrije scholen, dat hier vaak verder en breder wordt gekeken dan puur het cognitieve. Maar persoonlijk liggen mij dat soort scholen niet..
@Lindangel... extra werk is toch ook niet de oplossing... MEER is zeker niet altijd beter. Waarom zou een voorlijk kind meer werkjes moeten maken (al vinden sommige kinderen dat prima)... meer verdieping is meestal een betere oplossing. Wat mij altijd zo opvalt is dat er vooral gesproken wordt over hoe de kinderen cognitief sterk zijn maar zelden over de gedragingen die HB met zich mee kan brengen. Een kind hoeft cognitief helemaal niet sterk te zijn om toch HB te zijn. Ik lees hier vaak over meerbegaafde kinderen. Die redden het vaak wel op het regulier onderwijs mits ze een school treffen die begrijpt dat er verdieping ed nodig is. Veel HB kinderen (IQ 130 of hoger) hebben echt zo'n andere manier van denken, spelen, doen dat aansluiting op een reguliere school heel lasting is en dat los je dan niet op met meer werkjes. Zij moeten het echt hebben van verdieping. Ik begrijp niet zo goed waarom mensen verwachten hier 'losgenoten' te treffen. HB komt bij 2% van de bevolking voor en bij die 2% is het zeker niet bij allemaal een issue. De kans dat je hier iemand treft die gelijke ervaringen heeft is erg klein.. dat geldt trouwens ook op het HB forum... HB-ers verschillen ook nogal veel van elkaar... IQ 130 - > 145 (of soms zelfs toch gemeten hoger dan 160...) Maar meerbegaafdheid komt natuurlijk vaker voor en daar moet je natuurlijk met elkaar ook gewoon over kunnen praten. Maar wat is de issue als je kind puzzels van 70 stukjes maakt op 3 jarige leeftijd.. dan koop je die toch? En dan ga je toch naar het museum als ze dat leuk vinden? Ik snap nooit zo goed wat het probleem is... TOT er daadwerkelijk gedragsproblemen ontstaan... maar dan moet je het DAAR over hebben. Vooruitlopen op de stof is een noodoplossing, een tijdelijke pleister die later weer voor nieuwe problemen zorgt...
ik ben het helemaal met je eens, maar lees hier wel van meer dan 2% van de leden dat hun kind toch echt HB is of trekjes heeft
En dat ben ik dan niet met jou (en met adi volgens mij) eens. Er zijn hier 10.000 actieve leden. 2% betekent 200 mensen. Veel meer zullen het niet zijn die erover posten. Juist doordát het zo weinig voorkomt, wil je graag sparren met anderen, net zoals Tupp zegt. Je wilt je kunnen voorbereiden op wat misschien zal gaan komen, omdat je wilt voorkomen dat je kind vastloopt op een doorsnee leerplan. Maar goed, ik zie regelmatig dat mensen in topics waar om ervaringen wordt gevraagd, of om oplossingen die voortvloeien uit een bepaalde visie (UP opvoeden of zo), er altijd weer mensen reageren die het er niet mee eens zijn, maar verder geen nuttige bijdrage aan het geheel geven. Ik snap dat nooit zo goed. Als er IRL een discussie wordt gevoerd over een onderwerp waar je niets van weet, dan ga je er toch ook niet bij staan en zeggen hoe jij het doet, terwijl het daar helemaal niet over gaat? Ik zou er dan bij gaan staan om te luisteren naar de meningen van mensen die er wél verstand van hebben/over hebben nagedacht. Misschien leer ik er nog iets van!
@Cygnet: volgens mij gaat het hier niet per se over hoogbegaafde kinderen, maar ook over kinderen die 'voorlijk' zijn of meer uitdaging nodig hebben. Ik denk ook niet dat mijn kind hoogbegaafd is, maar wel slim. Hij heeft wel overeenkomsten met HB, maar ik denk niet dat hij het is. Ik vind het alleen wel heel nuttig als ik die websites bekijk met kenmerken. Bijvoorbeeld hier: Kenmerken van een hoogbegaafd kind - PONTE - onderzoek en begeleiding omtrent hoogbegaafdheid. Dan herken ik mijn kind in veel kenmerken, maar ook - vooral - in de uitdagende leerling, de drop-out en de leerling met leer- en/of gedragsproblemen. Met andere woorden: niet in de meest makkelijke HB-ers. Daarom is het voor mij ook nuttig om hiernaar te kijken. Mijn kind verstoort, is druk, presteert gemiddeld, maar als je hem iets vraagt heeft hij alles in zich opgenomen, is hij kritisch en heeft hij zich er een mening over gevormd. Daarnaast kan hij dus heel druk zijn, maar ook compleet geconcentreerd urenlang ingewikkelde bouwwerken maken van k'nex of lego. Dat zijn tegenstellingen waar ik mee worstel. Ik ben het er overigens zeer mee eens dat voorlopen op de stof niet de oplossing is. Ik denk dat mijn kind meer heeft aan het aanbieden van extra dingen. Dat doen ze ook in die plusklassen, als ik het goed begrijp. Dan gaan ze proefjes doen, of over filosofie praten, zoiets. (Daarin zitten overigens ook niet per se kinderen die HB zijn, maar wel kinderen die makkelijk kunnen leren.) Deze week hebben we oudergesprek. Ik ben benieuwd wat de juf in gedachten heeft voor extra uitdaging.
Ben het er trouwens niet mee eens dat vooruit lopen op de stof nooit een oplossing is. Ik heb zelf met rekenen in groep 3-5 (ver) vooruit gelopen op de stof. Ik weet niet meer precies hoe het is opgelost, iig heb ik ook extra (reken)dingen gehad naast de normale boekjes. Maar vanaf groep 6 ofzo was dat niet meer nodig. Ws ook, omdat ik qua taal niet zo heel sterk was/ben. In de kleuterklas gaat het ook lang zo snel niet denk ik als in gr3 (iig zoals ik nu zie bij mijn dochter, ze speelt ook nog veel). Dus het zou zomaar kunnen dat als ze er in gr2 mee doorgaat, ze eind gr2 nog (lang?) niet door de gr3 stof heen is. Maar ja, weet je niet. Dus het zit me ook zeker niet heel lekker.
Het lijkt mij nogal kort door de bocht om te zeggen; mijn kind maakt een puzzel van 70 stukjes, is hij nu hoogbegaafd? Komt op mij ook erg naïef over. Maar goed, als iemand iets wil onderzoeken, dan kan die puzzel meegenomen worden als voorbeeld. Als dat dan gebeurd, valt het mij weer op dat er bijna niemand ingaat op de werkelijke hulpvraag, maar dat er vrijwel altijd gereageerd word met "oh.. dat is normaal, dat is niet zo bijzonder, dat wil niet zeggen dat...". Etc. Ook als er vragen gesteld worden omtrent het gedrag. Ik heb hier bijvoorbeeld een kind dat de godganse dag vragen stelt. Waarom vragen vooral en wat als vragen. Inderdaad; hoeveel sterren zijn er? Welke sterren zijn dat? Mama, kun jij mij vertellen hoeveel eieren ik in de cake moet doen? Mama, waar ga je heen als je dood gaat? Vogels hebben geen vel he mama? Die hebben veren toch? Zitten er darmen in mijn knieën? Mama, hersenen lijken op darmen he? Dat soort vragen. Ik ben daar niet echt op ingesteld geloof ik. Ik had iets anders verwacht op deze leeftijd. En of dit nu bij een bepaalde intelligentie hoort, of gewoon mijn niet ervaring met kinderen van deze leeftijd (eerste kind, laatste kind, niemand in omgeving met kind) weet ik niet. Wat ik wel weet is dat ik deze vragen van leeftijdsgenoten eigenlijk nooit hoor. Met familie kan ik hier niet over praten en dus kom ik, in mijn geval, toch wel eens hier terecht. En dan wil ik niet weten of jullie denken dat ik een slim kind heb hierin. Ik wil weten hoe je met die informatiestroom om kunt gaan. Want heus waar; het gaat hier de hele dag dus zo. Er zijn weinig stiltes. Er is altijd beweging. Er moet bewogen worden, er moet een activiteit zijn, er moet gekleurd worden, gezongen, gedanst, gebouwd, geschreven, gelezen. Een activiteit die ik vergelijk met "wat leeft ze ongekend snel". In mijn geval zou ik niet zoeken naar bevestiging en kan ik zeker wat met de tips die ik hier voorbij zag komen en dus mijn vraagstelling aan te passen. Maar of je kunt voorkomen om je vraag zonder voorbeeld te stellen, dat weet ik niet. Het is een gevoelig onderwerp, dat blijkt zowieso...