Hoi meiden, ik ben benieuwd wat jullie visie hierop is. Ik ben nu bijna drie jaar gescheiden van mijn ex-vrouw. Zij heeft al een hele tijd een nieuwe vriendin en ik woon sinds een paar maanden samen met mijn vriend. Mijn dochter van bijna zes heeft dus geen vader in haar leven. Ze weet wel wie de donor is, maar deze is niet actief aanwezig in ons leven en wilde ook absoluut geen vaderrol. In de vakantie tijdens het stoeien met mijn vriend vroeg ze aan hem of ze hem papa mocht noemen... erg schattig en hij voelde zich erg vereerd. Ikzelf noem hem naar haar toe gewoon bij zijn voornaam (wij hopen wel snel zwanger te mogen worden van een kindje, dan zal dat veranderen denk ik) Toen ik mijn dochter naar mijn ex moest brengen met kerst, zei ze dus bij het afscheid 'dag papa' tegen mijn vriend. Mijn ex-vrouw over de rooie... want wat haalde ik in mijn hoofd, ze had geen papa, enz enz. Ze werd heel erg boos waarop ik zei dat we dit beter konden bespreken zonder onze dochter erbij. Daarna een stroom van boze whats appjes... en dochter in tranen. Daarna heb ik haar een email gestuurd waarin in alles heb uitgelegd, dat het háár eigen idee was en dat de titel 'papa' toch niet vergeven was dus dat het mij niet zo erg leek... Mijn vriend is geadopteerd door zijn stiefvader, en heeft geen contact met zijn biologische vader, mijn dochter weet dit ook. Dus voor haar is het niet zo vreemd dat dus iemand anders wel je papa kan zijn... Nou heb ik morgen bespreking met mijn ex.. ben nu al nerveus... wat vinden jullie, kan het wel of niet? Ik gun mijn dochter een papa, ze wil niks liever dan 'normaal' zijn net als haar klasgenootjes en is dol op mijn vriend. Graag reacties! Dankjewel!
in de lounge is hier ook een soort gelijk topic over geweest afgelopen week... hebben jullie er niks over vast staan? dat gebeurt namelijk heel vaak... als jullie er nooit iets over afgesproken hebben zou ik het er samen gewoon over hebben, wat zijn jullie voors en tegens.... hoe noemt jullie dochter de nieuwe vriendin van je ex? misschien voor de duidelijkheid voor jullie zelf dit gelijk houden? dus allebei voor naam of allebei papa/mama
Ik vind het wel kunnen, als het van je dochter zelf uit gaat. Maar ik lees dat je pas een paar maanden samen woont, ik vind de relatie dan nog wel aan de korte kant. Ik vind niet dat je ex goed gehandeld heeft, om hier over te ruziëen waar je dochter bij was. Maar kan me ook voorstellen dat ze overdonderd was. Misschien dat het ook handiger was geweest als jij het zelf had gemeld aan haar. Maar ja, achteraf is zoiets altijd makkelijk praten. Ik hoop dat jullie er met een goed gesprek uitkomen, in het belang van jullie dochter. Uiteindelijk kan je ex zoiets niet verbieden lijkt me, maar het kan wel telkens tot ruzie leiden, en daar zit je natuurlijk ook niet op te wachten.
Nou de titel mama staat in het ouderschapsplan is alleen voor mij en mijn ex. Over de titel papa staat niks... want die had ze niet. Ik had wel verwacht dat het zou gebeuren als wij samen een kindje hadden en die papa ging zeggen, had t nu nog niet verwacht.. maar het gaan verbieden druist erg tegen mijn gevoel in... En ja we wonen nog niet heel lang samen, maar ik ben geen 25 meer he.. dus het is wel een serieuze relatie en we hopen binnenkort samen een kindje te mogen krijgen.. ( 1x vmk en 1 ma )
Oei wat enorm lastig dit. Ze heeft natuurlijk 2 ouders. Toevallig in dit geval 2 mama's. Miss kun je het met je ex over hebben dat papa meer een koos naampje is ipv dat hij als ouder aangeduid wordt. mijn dochter zei ook al snel papa tegen mijn huidige vriend maar ex is al lang niet meer in beeld en verdient die titel niet eens dus heb ik dit wel toegelaten. Ik vind t lastig maja om nou te verbieden is ook zo wat...
Vind het denk ik het belangrijkste wat je dochter wil en wat voor haar fijn voelt. Denk dat het een heel mooi iets is dat ze jouw vriend als haar vader ziet. Het zou voor mijn gevoel anders liggen als ze al een papa zou hebben, maar dat is in dit geval helemaal niet zo. Begrijp dat je ontzettend tegen het gesprek op ziet, veel succes en probeer gewoon rustig te blijven, hoe lastig dat soms ook is..
Als je dochter dat gevoel heeft naar jouw vriend toe, is er niemand op deze wereld die haar kan verbieden hem "papa" te noemen. Mijn broer kan geen kinderen krijgen, dus hij heeft met zn vriendin voor een donorzaadje gekozen. Zal hun kindje dan nooit "papa"tegen mijn broer kunnen zeggen? Het woord "papa" heeft alles met gevoel te maken, en in mijn ogen niet zozeer met wel of geen bloedband hebben. Als je ex er zo over denkt, en zij heeft jullie dochter niet gedragen en op de wereld gezet, dan is zij toch ook niet de mama?
Ik vind het fijn voor jullie dochter dat ze een papa in jou vriend ziet! Als ze daar behoefte aan heeft zou ik het zelfs gemeen tegenover haar vinden om te zeggen dat dit niet mag. (hier sta ik wel anders in als er een "echte" papa in het spel -en in beeld- is) Probeer goed te communiceren met elkaar en hou het geluk van je dochter voor ogen. Als ze weet dat het haar echte papa niet is maar dat ze hem wel papa mag noemen als ze dat wenst lijkt mij het juist prima!
Mijn zoontje (5) is zijn stiefpapa ook uit zichzelf papa gaan noemen. Mijn ex-man vindt het (nu niet meer) erg, we kunnen inmiddels goed met zn allen door 1 deur. Maar ik vind het knap, want als hij een nieuwe vriendin zou hebben die mama genoemd zou worden door mijn zoon, zou ik echt flippen!
Dat zou ik in het begin ook hebben, maar ik ken haar nieuwe 'stiefmama' al een paar jaar en ik mag haar graag, dus nu zou ik het niet zo erg vinden. Maar mijn situatie is anders he, geen echte papa dus dat scheelt. Bedankt voor de reacties dames
ik vind papa zeggen tegen de papa meer dan normaal maar tegen de stiefpapa totaal niet er is maar 1 mama en 1 papa en je moet het kind niet in de war brengen en denk ook dat je ex er niet over eens zal zijn meer dan logisch zal zijn. ben zelf een samengesteld gezin en mijn zoon gaat mijn vriend noem hem gewoon bij zijn voornaam en de vrouw van mijn ex ook .
Ik ben zelf opgevoed door mijn moeder en (stief)vader.. Denk vanaf een jaar of 4. Ik heb altijd geweten dat het niet mijn "echte" vader was. Ik heb hem uit mezelf papa genoemd en nu ik bijna 31 ben, is hij nog steeds mijn vader. Op mijn 29e heeft mijn vader mij erkend. Dit was voor hem de erkenning die hij altijd heeft verdiend. Mijn ouders zijn namelijk uit elkaar gegaan toen ik een jaar of 7 was. En hij is altijd voor mij blijven zorgen als zijn "eigen" kind. Ik had toen ik jong was geen contact met mijn biologische vader. Die heb ik leren kennen toen ik 23 was. Maar nog steeds was mijn vader, mijn vader en niemand anders. Ik vind het dus wel kunnen. Vooral als een kindje er uit zichzelf voor kiest. Wie zijn wij als volwassene om dat te verbieden?
Ik ben wel benieuwd hoe je gesprek met je ex gegaan is. Het is een ander geval omdat er geen pappa in beeld is, maar ik vind het niet zo vreemd dat je dochter hem pappa wil noemen. Ik ben gescheiden toen mijn kinderen 2,5 en 9 maanden waren. Mijn ex kwam qua contact niet verder dan de bezoekregeling 1x in de 2 weken een weekend. Toen ze mijn nieuwe vriend pappa gingen noemen, ook uit zichzelf, is hij helemaal geflipt. Hij heeft zijn hele weekend op de kinderen ingepraat dat hij geen pappa is en dat mamma vanzelf weer thuis komt wonen als dit uit haar systeem is. De kinderen waren helemaal van slag en dagen in tranen, want ze vinden mijn vriend helemaal super. Ik kreeg mijn ex ook niet aan zijn verstand dat dit soort acties de kinderen schaadt. De kinderen noemen mijn vriend dan ook gewoon bij de voornaam, maar zeggen vaak wel hij is pappa 2. Inmiddels zijn we ook al 6,5 jaar bij elkaar is mijn ex op 2x per jaar na (als ze jarig zijn) uit beeld.
Dankjewel voor jullie reacties meiden. Het gesprek ging moeizaam, ze had het gevoel dat ze buitenspel stond. Maar dat is niet het geval natuurlijk. De conclusie was, dat we het niet eens zijn. Ik heb met mijn dochter nog een gesprekje gehad, ze vond het echt niet leuk dat het van dr andere moeder niet mocht. Ik heb haar nogmaals verteld dat het niet aan haar ligt, en dat mama (ik ben mammie) het gewoon een beetje moeilijk vindt. En ik heb gevraagd of we niet een andere naam voor mijn vriend konden verzinnen. Maar dat wilde ze niet.... Dus ik laat het verder aan haar. Ik noem mijn vriend gewoon naar haar met zn voornaam. Het is waarschijnlijk gewoon een fase. De tijd zal het leren...
In dit soort zaken moeten volwassenen denken vanuit de kinderen. Een scheiding is voor iedereen zwaar...kinderen en ouders. Maar als je kinderen een nieuwe partner voelen als n papa of mama mag je in je handjes knijpen! Dan voelen ze zich goed! Tuurlijk doet t pijn maar t goede gevoel van je kids mag je nooit aan proberen te komen; vind ik.
Als jou was, zou ik mijn ex wel duidelijk maken wat dit bij jullie dochter teweeg brengt. "Ze vindt het niet leuk dat van mamma niet mag." In mijn ogen gaat het echt nergens om, maar alleen omdat er geen pappa in beeld is. Jullie dochter heeft 2 moeders, wat is dan het probleem. Het is toch fijn dat ze een vaderfiguur ziet in jouw partner? Uiteindelijk snijdt jouw ex zichzelf hiermee in de vingers.
Het is erg jammer dat ze het niet snapt. Ze heeft volgens mij heel erg opkleppen op als het over dit onderwerp gaat. Misschien gaat het ook wel veel dieper en vind ze het eigenlijk niet fijn dat jou vriend zo goed geaccepteerd wordt en haar vriendin niet?? Immers zegt jullie dochter geen moeder of iets dergelijks tegen haar. Mijn ex-schoonmoeder heeft toen wel aangegeven dat mijn ex zich vervangen voelde. Ik heb toen duidelijk gezegd dat is niet zo, tenzij hij daar zelf voor kiest. maar ja, mijn vriend is nu eenmaal elke dag thuis en pappa komt maar 1x in de 2 weken langs. Nu zijn we wat jaren verder en zegt mijn ex-schoonmoeder gewoon tegen mijne x dat hij het zelf vergald heeft. En dat hij er rekening mee moet houden dat als deze baby er is de kinderen alsnog pappa tegen mijn vriend gaan zeggen. Ook heeft ze tegen hem gezegd dat mijn vriend die titel meer verdiend dan hij zelf. (Klinkt hard, maar ze heeft wel gelijk). Dus uiteindelijk heeft je ex alleen zichzelf ermee als ze er tegen blijft vechten! Immers gaat de baby straks ook pappa zeggen. Grote kans dat je dochter het dan alsnog gewoon overneemt.
Ja precies, dat denk ik ook! Het komt vast wel goed, ze is bijna zes, en kan dus ook steeds meer voor zichzelf denken...