Ik kon het niet meer met je eens zijn Umm! Ik zou me hier ook absoluut geen mindere echtgenote door voelen hoor. Als hij de hele nacht ziek is moet er 's ochtends toch weer 1 van ons klaar staan om een beetje fit met de kindjes aan de slag te kunnen. Overigens slaap ik ook het lekkerst als mijn man nachtdienst heeft En ja ik hou echt heel veel van hem! Ts veel sterkte met je fobie, ik hoop dat je er vanaf komt. Ik herken het van mezelf ook wel al is dat stukken minder geworden in de loop der jaren. Eigenlijk sinds ik mama ben en ik wel moest handelen bij een ziek kind. In mijn werk heb ik helaas ook wel vrij regelmatig te maken met dronken, kotsende cliënten en dan moet ik de neiging om keihard de andere kant op te rennen wel even flink onderdrukken. Sterkte ermee!
Ik begreep niet uit de reactie van TS dat het zo erg met haar was. Daar kan ik me totaal niet in inleven dus geen idee hoe het dan zou gaan.
Ik heb dat misschien ook niet duidelijk omschreven. Denk dat het voor veel mensen dan ook lastig is om over te oordelen.
@ts: ik snap je hoor, maar al te goed! Ik heb ook emetofobie. Als mijn man zegt dat hij een beetje misselijk is dan raak ik al lichtelijk in paniek! Hoe doe je dat dan als je kinderen gespuugd hebben? (zelf nog niet meegemaakt)[/QUOTE] Zóóó herkenbaar dit! Binnen het kwartier zit ik dan zelf al op het toilet, omdat m`n darmen zich gaan roeren. En w.b. de kinderen: als zij buikgriep hebben, slaap ik gewoon niet `s nachts en àls ik al slaap, wordt ik telkens wakker door schokken, ws omdat ik dan te gespannen ben. Met het overgeven van hen heb ik niet zoveel moeite (hoewel ik wel continu met een knoop in mijn maag en darmen loop), maar de angst dat man of ikzelf het krijg zorgt ervoor dat ik me gewoon een paar dagen `overspannen`voel. Komt ook dat man dan zijn werk op ons bedrijf niet kan doen en áls hij overgeeft dit met vreselijk kabaal doet... daar gaan mijn haren van overeind...
Ik heb even je topic gelezen en buiten je angsten e.d. klinkt het mij heel bekend in de oren als buikgriep. Wij hebben het hier alle 4 gehad en het begon rustig met een paar keer naar de wc ( alleen diaree) en rotte eieren boeren. Tis hier ruim bij iedere een week aan de gang geweest, vaak rond dag 3 is het het ergst. Sterkte er mee, en gelukkig vind je man het niet erg als je je even afzonderd
Ik heb zware emetofobie dus JAAA ik had het zelfde gedaan.. ik word al panische als iemand zegt dat hij niet lekker is ..dan denk ik uit me buurt blijven jij en krijg ik spontane smet vrees maar.. wij hebben geen zolder hahaha dus ik moet door de zure appel heen bijten , maar mijn man weet van mijn fobie en zegt ook wanneer hij moet spugen zodat ik me kan bergen. Het is wel goed voor mijn angst , want het gaat steeds beter . ook mijn dochter heeft al een paar keer vreselijk moeten spugen en daar was ik bij , en totaal niet in paniek geraakt. wel steeds tegen mezelf zeggen : '' kalm aan..''
Mijn vriend had dat laatst na een voedselvergiftiging. .. dat meurde pff niet normaal. Ik voelde me ook niet schuldig toen ik apart ging liggen. Je bent absoluut geen slechte echtgenote
Ja dat heb ik op internet gelezen dat dat ook een oorzaak kan zijn. Of een voorbode van buikgriep. Hopelijk was het een milde voedselvergiftiging en is ie er nu weer vanaf. Of duurt dat langer?
Zoontje heeft zondag maar 1 dag buikgriep gehad, vriend nu al wel de hele dag maar wel echt heftig, ik voel me nog steeds goed (gelukkig!!! Afkloppen!) Voedselvergiftiging duurde bij mij ook maar 1 dag iniedergeval het spugen, diarree wel 2 dagen en slap als een vaatdoek een weekje..
Ik slaap sowieso al niet met mn gezicht richting partner ivm de lucht die daar vanaf komt, dus in dit geval ben ik het helemaal met je eens hoor! Als je dan maar wel hebt gezorgd voor een emmertje ofzo, mocht hij het toilet niet halen. Hoop dat het nu wat beter met hem gaat.
Haha, mijn man slaapt al bijna een half jaar op de bank.. Dus ik denk dat ik de titel wel win van je! Onze jongste dochter komt nog zo'n 3x 's nachts en als mijn man naast me ligt dan kan ik na een nachtvoeding (bv) niet verder slapen (ik slaap heel slecht in en hij houdt me wakker met zijn gesnurk en gewoel) en 's ochtends wordt onze dochter anders al heel vroeg wakker door zijn wekker. Dus dan maar zo, nu krijgen we allemaal tenminste nog een beetje slaap Dus nee ik vind jou nog wel meevallen hoor haha
Ik snap je heel goed. Ik vind je geen slechte echtgenote. Natuurlijk is het in voor en tegenspoed, maar als jij ergens bang voor bent dan hoef je jezelf niet panisch te maken om hem gerust te stellen. Aangezien hij van jou alleen al zenuwachtig zou worden denk ik, als jij naast hem ligt te woelen en zuchten en draaien. Ik heb ook een enorme fobie voor overgeven. Bij mij komt het denk ik doordat ik al een tiental jaren niet heb overgegeven en het nu 'onbekend' voor me is. Ik zou niet weten hoe ik het zou moeten voelen aankomen etc etc. Maar goed, ik snap je dus wel!
Mijn man heb het heel vaak gehad tot die het beu was en naar de dokter ging als je man vaak naar de wc moet om te poepen moet je hem even langs de huisarts laten gaan dan moet die ontlasting inleveren en dan kijken ze of het geen parasiet is...
Bedankt voor de tip. Ik zal er op letten. Maar denk dat het in dit geval een milde vorm van voedselvergiftiging is geweest.
O jeetje, al een half jaar apart slapen... Dat is wel lang. Maar als dat de manier is om toch een beetje aan je rust te komen....
Hihi herkenbaar, ik slaap ook met m'n gezicht de andere kant op. Ik moet die adem niet in m'n gezicht hoor, bah... Erg eigenlijk he haha!