Gelukkig wil hij me dat ook niet aan doen. En zichzelf uiteindelijk ook niet, want aan een onrustig persoon naast zich, heeft ie ook niets.
Ik herken het heeeeel erg!! Ik heb ook echt een fobie voor overgeven!! Als mijn vriend al maar zegt dat hij zich niet lekker voelt, krijg ik stress! Als hij echt over moet geven, slaap ik niet thuis! Ik vind het verschrikkelijk! Ook het liggen luisteren en denken dat je van alles hoort is zo herkenbaar!
tja mijn ding zou het niet zijn maar als je man er begrip voor heeft is er toch niks aan de hand? inderdaad misschien handig om er wel iets mee te gaan doen
O ja het liefst zou ik ook wegvluchten. Maar gelukkig is ons huis heel goed geïsoleerd en hoor ik niks als ik op zolder lig.
Mijn vriend snurkt extreem hard en woelt, draait en kreunt de hele nacht. 2mnd samen geslapen, tot ik door slaapgebrek dubbel zag en met 80km per uur uit de bocht gevlogen ben...inmiddels slapen wij bijna 2jr apart en ik slaap weer als een roosje. Anderen zeggen wel eens dat ik, als ik echt van hem hield, gewoon bij hem ging liggen, maar ik heb het echt geprobeerd, we zijn bij diverse artsen geweest, onderzoeken, niks uitgekomen bij hem. Sinds wij apart slapen is onze relatie 500% verbeterd. Ik voel me geen slechte vriendin, wat anderen ook zeggen.
Ik kan er helemaaaaal niet tegen. Eenmaal is hij eens ziek geweest van de drank. Toen riep hij ineens dat we in bed lagen ik word niet lekker. Ik ben mega hard naar beneden gerent emmer gepakt.. Weer naar boven gerent deur op een kier emmer naar binnen gegooit (miste net zijn hoofd) en ben weg gegaan. Uiteindelijk heb ik heel de nacht misselijk wakker gelegen en heeft hij geslapen als een roos (ook niet eens overgegeven) Vorige week was mijn buurvrouw niet tof.. Ik hoorde haar kotsen was verschrikkelijk. Hele halen pfffff als ik er weer aan terug denk word ik er misselijk van. Man kwam naar boven dus vertelde het, hij zei dat heb je vast gedroomd... En nog geen 10 sec later ging ze weer... Oh toch niet zegt hij. Ik herken je verhaal helemaal.. Gelukkig voor mij vervelend voor jou..m aar betekend dat ik toch niet helemaal gek ben hihi
Jemig, echt waar? In goede en slechte tijden, ja, maar de goede tijden worden wel errug kort als je verongelukt wegens slaapgebrek
Zoo herkenbaar allemaal.... ik dacht serieus een tijdje terug dat ik de enige was met deze fobie en dat ik me gewoon aanstelde. heb ook een topic erover geopens over zwanger worde & Emetofobie . ik merk dat het bij veel mensen een onbekend begrip is. je bent zeker geen slechte echtgenoot hoor ! Wel fijn dat je het tegen hem gezegd hebt dan kan een enorm schelen.
Iemand hier op t forum had ook een ernstig snurkende partner, die zijn naar de snurkpoli gegaan, en nu slapen ze beide heerlijk dat al eens geprobeerd??
Ik ga nooit nooit nooit ergens anders meer liggen dan naast mijn man. Toen ik nog heel ziek was en niet kon slapen lag ik altijd eenzaam op de bank om hem niet lastig te vallen. Dat duurde maanden. Maar dit is heel makkelijk gezegd want ik ben niet bang voor overgeven of iets anders als lief ziek is. Ik ken iemand die dus ook een braakfobie heeft en zij zou ook niet naast hem zijn blijven liggen. Dus ik snap je wel en voel je alsjeblieft niet schuldig.
Nou sorry maar 2 jaar niet naast elkaar liggen? ! Dat zou mij echt te ver gaan... dus dan ga je eerst liggen sexen en da ieder naar z'n eigen bed?! Nee zo lang apart slaprn dat vind ik echt tr afstandelijk. .. dat je het bij uitzondering doet oké. ..
Ja, zijn we geweest, geen oplossing gevonden helaas. Er zijn verschillende kleine afwijkinkjes in zijn keel/neus/mond die allen samen het snurken veroorzaken. Die kunnen we allemaal los van elkaar opereren, met allemaal 50% kans op iets resultaat, wordt geen van allen vergoed omdat er geen medische noodzaak is.... En wat dat seksen en dan slapen betreft: dat lukt prima, ik was mijn eerste cyclus meteen zwanger hahaha dus dat doen wij niet alleen de minuutjes voor het slapen gaan
hahaha dat zou ook echt een actie van mij kunnen zijn. Vind het ook vreselijk. Maar moet ook eerlijk zeggen dat ik zelf liever alleen lig als ik ziek ben.. meestal ga ik zelf op de bank .. niemand in mijn buurt als ik ziek ben hij mag nog net af en toe een kopje thee brengen ofzo maar verder echt niet. Ben verpleegkundige dus mijn hekel aan spugen is niet altijd handig. Werk in de psychiatrie dus het kom gelukkig niet veel voor maar helaas soms wel. Pas trof ik midden in de nacht iemand op de grond in de hal die zei helemaal niet lekker te zijn. Zag lijkbleek en ging zitten boeren.. .ben ook als een idioot weg gerent om een emmer... collega gebelt.. HELP vervolgens kan ik wel handelen gelukkig doe ik wat er moet en blijf ik ook echt wel bij die persoon.. maar ik hoef dan zelf voorlopig niets meer te eten
Nou geloof me, als je man echt keihard snurkt dan krijg je op een gegeven moment echt moordneigingen hoor. Als jij daardoor niet kunt slapen, je man zich onwijs schuldig voelt omdat hij snurkt en jij wakker ligt, je alles al geprobeerd hebt, dan is de beste optie om apart te slapen. Mijn ouders slapen al jaren apart vanwege deze reden. Ze gaan zelfs met vakantie op aparte kamers. Dit werkt voor hun super! Ze liggen wel altijd even bij elkaar voordat ze gaan slapen en meestal ook als ze net wakker zijn. Het is voor hun wel een hele stap geweest om deze beslissing te nemen, want ze hebben uiteraard wel eerst alles geprobeerd om toch samen te kunnen blijven slapen.
Als ik het terug lees komt het iets harder over dan ik bedoel hoor... sorry daarvoor Ik kan me er niks bij voorstellen hihihi
Ik heb niet alles gelezen, maar ik begrijp je helemaal! Ik schiet compleet in de stress/paniek. Bij het idee al dat iemand ziek kan worden.. in het verleden heb ik gewoon mee gemaakt dat mensen gingen overgeven daarna dood gingen (de doodsoorzaak had daar niks mee te maken hoor) en daar heb ik gewoon een angst aan over gehouden. Als mijn man ziek is probeer ik niet totaal te flippen en hem met rust te laten. Nu na 10 jaar wordt het een beetje beter. En hij geeft bijna nooit meer over, vermoedelijk door mijn angst, lukt hem dat niet meer zo goed. Terwijl hij nu als hij ziek is wel langer ziek is, normaal ging hij overgeven en was hij een dag ziek en was het over. Ik ben er nog nooit bij geweest als iemand echt ging overgeven, de mensen in mijn omgeving doen dat gewoon keurig op de wc Zelf geef ik ook nooit over, behalve 1 keer toen ik zwanger was, en toen was ik helemaal van de leg en in totale blinde paniek. Ik kan er dus beter tegen als er kans is dat iemand ziek wordt, maar als er iemand echt ziek is ben ik weg
Je bent geen slechte echtgenoot hoor! (zoals de meesten hier vinden) Kan het me echt heel erg goed voorstellen. Ik heb zelf een erg goede neus (wat eigenlijk enorm irritant is) en ik vind het zo smerig als hij naast me ligt en hij heeft knoflook gegeten. Kan ik echt niet tegen En overgeven vind ik ook vreselijk. Heb zelf ruim 14 jaar niet overgegeven, tot een half jaar terug. Borstontsteking. Man was laatst niet lekker, en dan zit ik al helemaal in de zenuwen. Word er helemaal trillerig van. Hij verdween in de keuken en bleef daar een poos. Dacht dat hij gewoon even tot rust wilde komen. Hoor ik hem ineens naar de wc gaan en raar hoesten. Dus ik schreeuw meteen: WAT DOE JE?!!! Ik helemaal over de rooie naar buiten gerend. Word ik nog boos ook dat hij me niet even kon waarschuwen dat hij moest overgeven, haha. Nee, zou zelf ook niet naast iemand kunnen liggen die 'misschien' zou kunnen gaan overgeven, brrr.