Vond ik de eerste keer ook raar, maar zegt dus niet gelijk dat je relatie op is. Je verwacht alleen dat je elkaar zou missen en als dat niet het geval is vind je dat raar. Maar in mijn ogen zegt dit niets over je relatie.
Een relatie blijft gewoon hard werken, het blijft niet vanzelf goed gaan. In de 8 jaar die wij nu samen zijn hebben we ook wel eens een dip gehad, maar door er samen voor te vechten zijn we er veel sterker weer uitgekomen. Maar je moet er wel moeite voor doen, gewoon op dezelfde voet verder gaan en na een maand beseffen dat er niets veranderd is dat werkt niet. Het lijkt wel of men tegenwoordig steeds makkelijker/sneller uit elkaar gaat. Ik vind dat jammer, je zult altijd ups en downs hebben. Daarmee wil ik niet zeggen dat je koste wat kost bij elkaar moet blijven, dat is het andere uiterste, maar zeker als je een kind samen hebt vind ik het wel echt dat je ervoor moet vechten.
Als jij dit niet leuk leven vind en zo je jaren niet wilt slijten zou ik er snel een eind aanmaken. Gevoelens heb je of niet, je kan ze niet zomaar tevoorschijn toveren. Als jij je vriend nu al als maatje/broer ziet na 3 jaar zegt dat waarschijnlijk wel genoeg. Dat andere mensen een voldaan leven kunnen leiden met het zijn bij hun man of vriend voor de kinderen zegt niks over jou persoonlijk. Blijf vooral niet om financiële redenen, straks heb je jaren van je leven weggegooid en spijt...
Misschien lees ik niet goed, maar ik zie nergens dat mensen bij hun partner blijven vanwege de kinderen. Als het echt op is dan is het op, bij elkaar blijven vanwege de kinderen of huis/geld dat is zeker geen goede reden. Maar dat lees ik hier ook niet
Dat zeg ik toch ook niet dat dat hier ergens staat? En ze geeft overigens wel aan dat ze financieel afhankelijk is maargoed.
Ik vind het raar dat vrouwen gelijk hun man missen, ik heb gewoon een leven en mijn man is vaak weken weg. Ik vind het jammer als hij er niet is, maar missen?? Ik vind het bijzonder dat je zegt dat zoiets al genoeg zegt over je relatie.
Anyway, ik ben 11 jaar samen met mijn man, en wij hebben ook altijd pieken en dalen in de relatie. Maar we hebben allebei voor elkaar gekozen, dus we vechten er wel voor om gewoon bij elkaar te blijven. Soms even samen weg doet wonderen, dan zien we elkaar weer helemaal als partners en niet als vader/moeder/oppas/zeur/mandiealleenthuiseet/vrouwdiealleenmaaroverkinderenenmotorenpraat
Mee eens, zo werkt het bij ons ook. We hebben 100% voor elkaar gekozen en zijn al heel lang bij elkaar. Maar als ik hem niet mis als hij op zakenreis is dan betekend dat niet meteen einde relatie. Waarschijnlijk was ik dan gewoon heel druk met werk, kinderen en huishouden
Mijn man en ik zijn al 19 jaar samen en ook de nodige ups en downs.Ik zou dus nooit zomaar alles weggooien. We hebben 3 kinderen en ik zou het hun nooit willen en kunnen aandoen om maar uit elkaar te gaan omdat het wat saaier aan het worden is. Lekker makkelijk dus!!
TS, dat neemt niet weg dat als jij voelt dat er iets mist, of niet goed zit dat er dan wel iets moet gebeuren. Dat staat vast.
Ts, als je er zelf niet achter staat om nog vanalles uit de kast te halen om het te proberen dan moet je voor jezelf kiezen. Sta je er niet achter dan gaat het ook niet lukken namelijk. En dan kan je beter gewoon eerlijk zijn tegen jezelf en je partner. Voor de kleine blijven vind ik zowiezo al niet de bedoeling want een kind merkt vanzelf als zijn ouders niet gelukkig zijn. En financieel moet ook geen reden zijn. Bijstand kan je altijd krijgen en daarmee mag je uiteraard ook gewoon een woning huren. Alleen jij kan de keuze maken. En de keus die je maakt is de juiste als je er volledig achter staat. Of dat nou doorgaan of stoppen is.
na een maand de stekker uit je relatie trekken? Wat veel anderen schrijven relaties gaan met ups en downs en soms zit je inderdaad in een sleur maar dit zul je in een andere relatie ook weer tegen komen vrees ik. Alleen al voor je kind kun je het niet maken om zo maar weg te gaan. Wordt zo langzamerhand akelig van de opmerking, je moet voor jezelf kiezen. Als iedereen alleen maar altijd voor zichzelf kiest dat het er niet beter op in de wereld vrees ik.
Hoezo... als je zelf de relatie echt wilt redden dan kies je toch ook voor jezelf als je besluit te blijven vechten? Je moet geen keuzes maken waar je niet achter staat want dan gaat het niet goedkomen. Wil je vechten voor je relatie dan moet je zeker weten alles eraan doen. Maar als de motivatie ontbreekt dan zal je ook geen resultaten boeken.
Tja in jouw ogen, maar voor TS zit het blijkbaar anders. En voor mij persoonlijk ook! Als die van mij al een nacht weg is, missen we elkaar al. Ieder voor zich toch? Dat het bij jullie niet zo is, dat kan. Maar zoals ik al zei TS ziet het zelf ook anders, tenminste zo lees ik haar wel. En zij kent haar eigen gevoel het beste. Overigens kun jij toch ook niet voor haar bepalen dat hun relatie nog niet over is. Dat moet ze zelf bepalen, daarom zei ik ook al tegen TS, denk na over wat je nog verwacht van jullie relatie en maak een keus. Ik zei nergens dat ze haar spullen moest pakken en weg moest gaan.
Inderdaad! Alsof je nooit iets over moet hebben voor een ander?! Je doet jezelf heus niet tekort er wat meer bloed zweet en tranen in te stoppen. .. de mooiste dingen in het leven liggen meestal niet voor het oprapen en dat geldt ook voor relaties..
Dat broer gevoel ken ik, en is erg vervelend! Als jij er nog voor wil vechten is er nog een kans en wil je dat eigenlijk niet meer houd het op! Wij hebben er wel voor gevochten, en kruipen nu eindelijk uit dat diepe dal. Hier was het vooral zo dat wij geen seks meer hadden, en elkaar niet begrepen en stopte met comuniceren. Dit hebben we aangepakt en het gaat nu langzaam beter ook seks hebben maakte voor mij de scheiding tussen man en broer hij voelt voor mij weer als mijn man en tijd samen hebben zonder computer en tv hielp echt.... De leuke dingen van elkaar weer zien, want op het laats zie je alleen de negatieve dingen nog maar. Succes!
Tja, een broer-zus relatie, daar is makkelijk aan te werken! Ik vind dat je ook aan je kindje moet denken en dat houdt in dat je dan maar eens flink gas aan je relatie moet geven, of accepteren dat het een broer-zus relatie is. Zolang je geen knetterende ruzies hebt/mishandeling/onderdrukking, dan is een kind beter af als beide ouders bij elkaar zijn. Succes en ga eens naar relatietherapie, misschien dat zij je goede inzichten kunnen geven. Het is zo gemakkelijk om voor jezelf te kiezen en op te geven. De vraag is ook: wat is vervelender, een broer-zus relatie of je kindje de helft van de week bij papa achterlaten en het niet breed hebben. De gevolgen van uit elkaar gaan, zijn ook niet leuk, hou daar rekening mee.