Die van mij sliep op een gegeven moment helemaal niet meer, waar we hem ook hadden. Na een kwartier werd ie wakker van zijn eigen schrikreflex, ook als ik hem bij me had. En dan werd ik natuurlijk ook weer wakker. Strak instoppen had totaal geen zin, want meneertje maaide zich gewoon onder de dekens vandaan, zo sterk. Lag ook binnen no-time dwars in zijn bedje of wurmde zich onder de deken waardoor ik ineens dacht: wat is dat voor gesmoord gehijg? Wij zijn gaan inbakeren en nu hij niet meer kan maaien met zijn armpjes slaapt hij veel beter. Ik vond het in het begin heel "tegennatuurlijk" maar ik vermoed dat hij er nu zelf ook gelukkiger onder is.
@soepstengel, Waarom mag ze niet op haar buik slapen?! Ik zou dat gewoon proberen hoor. Als ze dan wel lekker kan slapen?!
Nou ja, ze is 2 weken oud, dan ligt ze toch zo met haar hoofdje in het matras? Ik weet niet beter dat kindjes op hun rug moeten slapen, toch?
Ik heb mn kindje nooit op dr rug gelegd. Ik vind dat zelf nl totaal geen prettige houding. Fem sliep of op haar zij, met een handdoek achter haar rug en een knuffel voor haar buik (tegen het door rollen) of op haar buik. Als je haar hoofdje opzij draait, en ze slaapt.. ik zie geen probleem Mn kraamverzorgster heeft os duidelijk de risico's verteld, en daarna mochten wij vertellen hoe we het wilde. Fem sliep heerlijk, wij ook. En nu slaap ze al maanden alle slaapjes op haar buik
Ik heb ergens gelezen dat inbakeren bij moro-reflex wel helpt tegen het fysieke aspect maar dat de angst (gevoelens) als reactie in de hersens wel blijven. Ik meen dat het op een ander forum was van een moeder wiens kindje dit ook had en zich daarin is gaan verdiepen. Ik zou dit toch eens nazoeken of navragen... TS: Het is al gezegd maar bekijk de situatie van dag tot dag. Niets zo veranderlijk als een baby. Heeft ze jou nu nodig dan daaraan toegeven. Alleen maar goed voor de hechting en hoe beter gehecht des te krachtiger is de basis. Bedenk je ook dat omze westersr cultuur zo ongeveer de enige is waar baby's en kinderen apart dienen te slapen. Dus niet onze natuur. Nu kun jij daar iets anders van vinden, maar leg dat maar eens uit aan een pasgeboren baby die zn natuur volgt (alleen = gevaar!)
Lekker bij jou laten inslapen en dan voorzichtig overleggen in een voorverwarmd wiegje. Wij hebben dat ook zo gedaan. En er zijn genoeg nachten geweest dat ze wel bij ons in bed heeft gelegen (tussen ons in op het aankleedkussen). En nu nog (21 maanden) slaapt ze wel eens nachten naast mij. En als ze 3 is zal ze dat nog weleens doen. Niets is zo veranderlijk als een mens(enkind)!
Ik heb haar de afgelopen 2 nachten ingebakerd en even laten huilen, wel over haar buikje geaaid en zachtjes gepraat. daar werd ze rustig van. Zo gaat het nu al 2 nachten redelijk goed. Ik blijf het nu even zo proberen, kijken of ze zo kan wennen. ook overdag gaat ze niet makkelijk slapen, zit nu met 1 been de kinderwagen heen en weer te wiegen terwijl zij druk ligt te doen in de bak. Ze is duidelijk moe maar als ze dan bijna slaapt schrikt ze weer wakker van zichzelf ofzo..