Lieve meiden, Wie herkent dit toevallig ook? - Moet het even van me af schrijven. Ben op dit moment 22 weken zwanger, en tot nu toe verloopt alles moeiteloos; in begin niet ziek van geweest, alles met mij en de kleine gaat goed en groeit goed door dus niks om zorgen om te maken. Maar sinds eind vorige week voel ik me zó ontzettend saai en niet mezelf. Er lijkt ineens van alles als en trein aan me voorbij te gaan; * Hebben vorige week één van onze hondjes in moeten laten slapen...was al lang ziek. Maar uiteindelijk tóch besloten dat z`n leventje zo mooi genoeg is geweest. Dus in laten slapen, was even moeilijk maar ik kon er wel mee leven omdat ik wist dat dit vooral in t belang van t beestje was. Toch was het wel mijn maatje. Vanaf m`n 12e ben ik met `m opgegroeid, hij s met ons mee gegaan toen we gingen samenwonen en trouwen, nu ben ik zwanger en ineens is mijn maatje weg. En lijkt het besef nu pas te komen. * Daarbij komen we financieel laatste tijd niet ideaal uit wat me best zorgen baart. Het gaat allemaal lukken en goed komen maar moeten gewoon ff op de kleintjes letten, en daar baal ik best van. Want ik zie nu niet echt gebeuren dat we tijdens de zwangerschap nog even lekker samen ertussenuit kunnen ofzo... Voor m`n gevoel is dat "samen zijn" er nu voorlopig al uit. * Geen behoefte om met manlief te praten,, hij is veel druk met z`n werk, en is t niet zn werk dan wel de babykamer (fijn hoor! Hoor zat andere mannen die ertoe gezet moeten worden) Maar t gaat ineens allemaal zo snel!! Ik wil graag kunnen genieten, maar maak me nu om ieder klein dingetje zorgen; alles wat geld kost, alles wat gepland moet worden, mijn houding naar manlief waar ik mij bewust van ben (heb `m dat ook gezegd en hij zegt t te begrijpen maar ondertussen snauwt ie wel goed fel terug) Ik voel me gewoon super druk in m`n hoofd; m`n oppaswerk gaat door, overige dingen moeten geregeld worden, er komt veel op me af maar heb het idee dat ik het gewoon nergens kan uiten Vriendinnen van mij zijn allemaal druk met studie, samenwonen, werk of wonen eind buiten dorp dus ff spontaan wat leuks gaan doen zit er ook niet in... Pffff...voel me echt een zeikwijf op t moment. Waar is de "oude ik" die zo lekker kon genieten van de zorgeloze zwangerschap? Ik hoop dat er meiden zijn die dit herkennen, en of er tips/ervaringen zijn waardoor dit gevoel minder werd.
Ey Caatje! Allereerst natuurlijk gefeliciteerd met je zwangerschap!! Fijn dat alles goed gaat met jou en de kleine. Ik kan er wel deels over meepraten. Ieder heeft in dat opzicht weer andere punten maar ik denk dat het er een beetje bijhoort, al hoor je sommige mama's nooit klagen en of ze altijd op een wolk zitten van geluk. Dat heb ik ook niet hoor, natuurlijk ben je heel blij met je kindje maar je eigen leventje staat voor je gevoel even "on-hold" toch? Fijn dat je wel de rust hebt te weten dat je er financieel uit gaat komen, dat is toch wel een belangrijk puntje voor de toekomst met zo'n kleintje. Plan een dagje weg met je vriend wat niet zoveel geld kost, desnoods een keer (bij mooi weer) frisse boswandeling, soort van picknick erbij of een kleine lunch ergens / warm drankje, heb je toch het gevoel tijd samen te besteden. Hopelijk voel je snel weer een beetje ok, neem ook tijd voor jezelf dingen te kunnen ondernemen!!
Herkenbaar! Heb tot dusver een hele onzekere en spannende zwangerschap en die laatste loodjes wegen echt te zwaar. Ik ben inderdaad mezelf niet meer. Ben geduldig van aard maar nu kan ik blijven zeuren om vanalles. Gelukkig ben ik me daar wel van bewust en laat ik het maar gaan. Hoop dat ik snel ga bevallen en dat alles dan weer terug op zn plek valt. Maar het valt niet mee inderdaad.
Ik kan er ook over mee praten.. Ben nu 30 weken zwanger maar voel me echt iemand anders .. Vooral tegen over me vriend.. Al weken geen seks ik hen echt geen zin.. Hij mag. Mag me nog amper aanraken.. Ik kan zomaar boos worden ... En dan zit het heel erg hoog dat mijn zoon oudste niet naar zijn vader wilt en het alleen maar erger word en mijn ventje me zowat gesmeekt heeft om thuis te mogen blijven.. Dat zit me zo hoog.. Dat ik niks voor hem kan betekenen.. En ik slaap ook nog is slecht.. Nachtmerries enzo .. Dus zit echt niet lekker in mijn velletje 30 weken lang alweer
Tnx voor je lieve reactie! Klinkt erg leuk zo`n uitje. Toevallig hebben we a.s. zaterdagavond al wel een feestavondje gepland staan; apresskiparty bij een tentje hier in de buurt. Erg leuk! Maar we gaan met vrienden en dan is t toch altijd weer anders. Als ik met ideeën kom als een stukje fietsen of wandelen,, heeft manlief daar vaak weinig zin aan, tis zo koud zegtie dan. Dus oke dan maar thuis een filmpje aan maar daar zit ie dan zo in dat er ook geen aandacht vanaf komt... Ik ga t nog maar s proberen. Wel bedankt voor je tip in elk geval.
Monique en Angie,, balen dat het erbij hoort he? Maarja... wanneer gaat het weer weg? Als ik nou weet dat t tijdelijk is, prima! Ik zet me er wel overheen,, maar als dit zo nog tot 40 weken doorgaat hou ik me hart vast... Ik heb 2 jaar geleden ook een burnout gehad en dit doet me erg aan die rotperiode denken. Dus ik wil graag met mn hoofd boven water blijven... Ik probeer er niet teveel aan te denken maar als je continu die spanning voelt, maakt t er niet beter op. Blij als ik de kleine voel bewegen,, dat fleurt me dan in elk geval nog een béétje op!
Ik hou me maar voor dat het straks allemaal overgaat als onze kleine meid er is. Ik zit mezelf nu zo in de weg. Wil vanalles maar het lukt niet of ik kan mezelf er niet toe zetten. Morgen naar de gyn en ben wel van plan dit te gaan bespreken maar aangezien de laatste maanden het medische omtrent mijn baarmoeder het belangrijkste gespreksonderwerp is geweest ben ik bang dat hij er niet veel mee gaat of kan doen. Het liefste hoop ik dat mn vliezen NU breken of de weeën NU beginnen. Of dat hij morgen ff mn bmm checkt en stript ofzo.....
Sterkte met je laatste loodjes; gelukkig hoef jij nog maar even... ik ben pas net over de helft... Maar wie weet komt er nog eerder verandering in. Had vroeg in de zwangerschap ook geen last van mn hormonen dus wil die monsters nu ook niet de overhand laten nemen in mn lijf :x
Ik herken het ook wel en vooral het stukje financiën ben werkloos. En deze zwangerschap kwam een beetje onverwacht. Allemaal van die rare spinsels soms in je hoofd dat is niet leuk. Zelf wil ik ook genieten van de zwangerschap maar vind het wel moeilijk. Probeer lief te zijn voor elkaar. Sterkte
Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die zich zo voelt... Want ja, ook ik maak me grotendeels zorgen om van alles en nog wat en voel me daardoor totaal niet mezelf. Ik mag dan wel niet moe en misselijk zijn, maar van dit 'kwaaltje' baal ik ook behoorlijk! Wat mijn vriend en ik doen: 1. weekendje weg naar Londen. Even niet omkijken naar financien en dingen die we moeten regelen, maar proberen zorgeloos te genieten. Tijd voor elkaar! 2. lijstjes maken van de dingen die moeten gebeuren. Prioriteiten stellen. Stap voor stap zaken oppakken. Geeft mij wel iets meer rust. 3. praten praten praten. En ook al heb ik het idee dat hij me af en toe helemaal niet kan volgen (wat logisch is, kan ik ook niet), ik heb wel het idee dat het helpt om hem erbij te betrekken. Onder het mom van "samen zwanger". Sterkte meid!
Inderdaad,, ziek, zwak misselijk zijn is niet fijn! Maar dit is ook niet alles... Leuk hoe jullie het aanpakken; zou ook wat voor ons zijn! Maar helaas, punt 1 zit er voor ons al niet in. Schoonzus woont in buitenland en bevalt eind maart daar zal ook een reisje heen geboekt worden...en of ik mee ga is nog niet eens zeker (afhankelijk hoe ik me dan voel in de zwangerschap) Punt 2 werken we ook al aan, tis alleen net alsof die lijst zich maar aan BLIJFT vullen en er geen eind aan komt Punt 3 lukt gewoon even moeilijk omdat ik niet echt het idee heb dat ie tijd "over" heeft om naar mijn geklaag te luisteren. Hij s nu zo into de babykamer dat ik echt ff niet over mezelf hoef te beginnen. Verder betrek ik hem wel overal bij wat om de baby gaat. Maar dat is t hem nu juist... Het gaat zowat alleen maar over werk of de baby(kamer). Waar zijn WIJ? - Onze gezelligheid knus op de bank, een drankje hier of daar, lachen en gek doen... Dat moeten we weer even terug zien te vinden... Maar bedankt voor je reactie in elk geval, super lief!