Goedemiddag iedereen, Graag wil ik ook even hier mijn verhaal kwijt aangezien ik niet goed kan/durf praten met mijn ouders. Ik weet dat het een raar verhaal is en dat je kan denken, wat bezielt haar toch? Maar aub, geef me uw raad en mening hierover. Ik ben 21 jaar en ik heb lang gedacht dat ik zwanger was. Heb toen een urinetest gedaan en deze was negatief, net als de bloedtest (al heb ik daar nooit schriftelijk bewijs van gehad omdat ik dit niet thuis wou aankrijgen). Ook heb ik besloten om op gynaecologisch onderzoek, een gewoon jaarlijks te gaan (toen zou ik 2-3 maanden moeten geweest zijn), maar ook daar heb ik subtiel eens gepolst en hij zei: Niks zwanger. Ik heb ook mijn regels blijven doorkrijgen al waren deze wel minder hard dan anders (muv van vorige maand). Ik heb nooit 's morgens moeten overgeven, wel een beetje misselijk maar dat heb ik altijd aangezien ik een zwakke maag heb. Ook heb ik niet echt een buikgroei gehad en een zwangerschapsstreep is ook nergens te bespeuren. Dus had ik het van me af gezet. Ik neem ook de pil. Nu eergisteren had ik een buikgrieperig gevoel (heb wel net mijn kat verloren en examens zijn net gedaan) en gisteren heb ik slijm verloren met wat rode en dan weer bruine kleur. Ik heb altijd wel veel slijmverlies gehad hoor, ook afwisselend van kleur. Een tussentijdse bloedingen zijn voor mij ook niet raar. Ook rommelt mijn buik een beetje maar dit voelt gewoon als een soort honger of de darmen die aan het werken zijn. Wat kan dit zijn? Want ik ben me zot aan het panikeren en dit is niet goed voor mezelf (eet niet meer, drink nog maar amper) en voor men omgeving. Aub dames met ervaring? Verder wil ik jullie bedanken voor het eventuele antwoord en een prettige dag verder.
Hoi Anoniem9, Ik zou even langs de huisarts gaan als ik jou was. Misschien ben je er wel zo mee bezig dat je zogezegd schijnzwanger bent, met alle symptomen die erbij horen. Ik ken wel een verhaal van een meisje dat onverwacht is bevallen. Zij was een klasgenootje van mij en ging dinsdags naar huis met buikpijn (buikgriep dacht ze). Woensdagochtend toch maar de ha gebeld. Die dacht een blinde darm ontsteking en stuurde haar door naar het ziekenhuis. Daar is ze smiddags bevallen van een gezonde zoon van 7 pond. Zij was niet gezet of dik ofzo, had haar hele zwangerschap maatje 38 en je zag niks. Wij waren verpleegkundige studenten toen de tijd, dus dan zou je toch iets moeten merken, maar niet dus. Ze had overal goede verklaringen voor. Maar nogmaals, dat weet je dus alleen door langs de ha te gaan. Allicht dat hij je doorstuurt naar de gyn voor verder onderzoek.
Hartelijk dank voor je antwoord! Maar dit meisje had waarschijnlijk niet al deze testen ondernomen die negatief waren? Wel? Wat kan dit slijm dan zijn, een soort infectie? Want maak me enorme zorgen en slaap er gewoonweg niet van!
Ik ben ook met 2de leg mee eens, misschien schijnzwanger. Slijm hoeft niet infectie te zijn, ik raad het ook aan om naar de ha te gaan. Dan heb je zekerheid. Anders maak je je zorgen om niks...
Sorry meiden dit was ik nog vergeten te vermelden. Ik moet volgende week vrijdag mijn regels krijgen normaal gezien dus..
Mag ik vragen waarom je lang hebt gedacht dat je zwanger was? Je had toch helemaal geen symptomen zeg je? En alle testen zijn negatief geweest? Vraag mij nu af hoe dat dan kan? Wil je het zo graag? Of je ben je er juist als de dood voor om zwanger te worden?
Ik heb een heel onprettige ervaring gehad toen ik een halfjaar in een buitenlands land werkte. Helaas kan ik hier niet over uitweiden. Ik wil het absoluut nog niet, ben 20. Ik ben er als de dood voor. Verschrikkelijk is het. Het klinkt raar en sommige mensen denken misschien dat ik moet stoppen met me aan te stellen. Maar het is echt iets ontzettend raar.
Ten eerste: Mensen die jou niet kennen zouden niet mogen vinden dat je moet stoppen met aanstellen! Zij kennen je situatie immers niet. Verder zou ik je ook adviseren om even naar de huisarts te gaan. Houd in je hoofd dat hij zich moet houden aan zijn beroepsgeheim, dus dat hij zonder jouw toestemming niemand anders mag inlichten. Hoe lang is het geleden dat jou iets is overkomen, met andere woorden: Hoe lang zou je nu zwanger zijn (mocht dit toch het geval zijn)? Verder: Je zegt dat je 20 jaar bent (of 21) en dat je jaarlijks gynaecologisch onderzoek krijgt. Heb je dit al lang en hoe heeft de gyn vastgesteld dat je niet zwanger bent/was?
Beste Maranne, Dank u voor uw begrip. Ik apprecieer het enorm. Ik heb via het internet en rekening houdend met mijn cyclus het even uitgerekend en het zou 26 januari zijn. Daarom dat ik ook zo veel stress heb (ik krijg maar amper een hap door men keel en als ik honger heb zit ik direct vol). Ik moet van mijn moeder jaarlijks verplicht naar de gynaecoloog. Het zou begin mei gebeurt moeten zijn (jammer genoeg) en ben eind augustus-begin september naar de gynaecoloog geweest. Deze heeft dan met zo een klein echostaafje langs onder (vaginaal) in mijn baarmoeder gekeken en er was niets op te merken. Hij zei dat alles in orde was met mijn eierstokken en dergelijke. Op het einde van de sessie vermande ik me en vroeg ik: Ik ben toch niet zwanger. Waarop hij klaar en duidelijk zei, niets zwanger. Ik heb horen zeggen dat moest je zwanger zijn dat de eerste controles altijd vaginaal gebeuren omdat de vrucht nog te klein is.
Ik weet niet of ik het goed begrijp, vind het allemaal wat warrig overkomen, maar je denkt dus dat je misschien op dit moment 9 maanden zwanger bent?
Als je je eerste controle rond 2/3 maanden krijgt, zou het via een echo ook vanaf de buitenkant te zien moeten zijn, en niet alleen van binnenuit. Zelfs in de gevallen waarvan de moeder zelf niet wist dat ze zwanger was. (Die hebben dan ook geen reden om een echo te laten doen). Dat zou hij echt niet over het hoofd gezien kunnen hebben. Als je al zo'n lange tijd in spanning zit, kun je de komende 2 weken ook wel aan. Mocht je zwanger zijn, zou je dan toch al wel bevallen moeten zijn. Zo niet, heb je je voor niets druk gemaakt.
ls hij een inwendige echo heeft gedaan kan hij het heel goed zien hoor. Ik heb er zelf eentje gehad toen ik pas 7 weken was en een vriendin van mij met 5 weken al (wegens bloedingen) En beide keren kon je duidelijk een vruchtje zien (beide keren overigens zonder hartje). Is die echo hier in nederland gemaakt?? Want dan was je toen dus echt niet zwanger. Buitenland gaat het soms wat anders. Maar het beste wat je kan doen is inderdaad toch echt langs de ha. Die mag je ouders niks vertellen en kan je wel helpen eventueel.
Ik ben van België, maar ik veronderstel dat dat in België en Nederland wel ongeveer gelijkaardig zal verlopen en dat ook de kwaliteit ongeveer hetzelfde is. Niet? Ik passeer normaal vanavond of morgenvroeg langs mijn huisarts. Ik voel me al een paar dagen ontzettend raar en misselijk, maar dit is waarschijnlijk omdat ik mezelf zo enorm druk maak. Want 's morgens plakt mijn buik bijna tegen mijn rug. Alvast bedankt voor jullie steun.
Als de gyn heeft vastgesteld dat je niet zwanger bent maar je blijft er onzeker onder dan is denk ik het beste als je met iemand praat over die gevoelens want blijkbaar heeft dat wat in het buitenland is gebeurd toch nog enorme impact op je dagelijkse leven denk niet dat de gyn de juiste persoon is om je met die gevoelens te helpen dus super als je de stap naar de huisarts maakt dan kan je in elk geval je angst voor een zwangerschap uiten Veel sterkte
Dank je wel allemaal! Ik heb de stap naar de huisarts gezet en hij heeft een bloedtest gedaan en weer was het niet zwanger. dus ik denk dat ik nu wel zeker mag zijn dat het niet is. Toch? Ik onderneem ook stappen om met de geschikte persoon te gaan met mijn problemen. Dank je allemaal voor de steun en het begrip! Veel succes met jullie toekomstige kindjes, ik wens jullie het allerbeste toe!