zoals anderen ook al zeggen, werk hard aan je herstel maar zo te lezen doe je dat al! en ook goed aan jezelf denken idd, ook dat doe je door de kindjes weg te brengen. als je "gewoon" zou werken zouden je kinderen ook naar opa/oma of kdv ofzo gaan dus niks mis mee dat het nu ook gebeurt. hopelijk zie je snel een stijgende lijn in je herstel en kun je langzaam opbouwen om je kindjes meer thuis te hebben en er zelf voor te zorgen. of eerst 1 kindje dan dan de ander erbij ofzo... ik vond het wel een goede wat kdv betreft, 2 dagdelen (ochtenden) is misschien logisch, s middags slapen ze en kan jij ook rusten. als dit een optie is tenminste dat weet ik niet. en evt wat eerder naar opa en oma gaan zelf zodat je samen met ze kunt eten en dan na het eten naar huis en naar bed. vind het wel goed dat je ze ook een nacht wegbrengt, kun je zelf ook bijslapen! ik denk dat stiekum heel veel kindjes wekelijks ergens logeren ivm werken van ouders.
Het is zo jammer dat onder de vlag van vrije meningsuiting men nogal eens met de botte bijl te werk gaat in een weinig hulpvaardige of invoelende respons. Maar dat terzijde, ik ga me nu richten op TS. Je vraagt of het slecht is als je kindjes vaak naar de crèche of naar opa en oma gaan (en bij die laatste ook slapen). Dat hangt volgens mij helemaal van de situatie èn van de kindjes af. Ik vrees dus dat ik er niet over kan oordelen of het in jouw situatie slecht is. Ik denk dat het schuldgevoel een groot probleem voor je is. En dat los je niet op door je kids niet meer weg te brengen, omdat je gezondheid momenteel niet toelaat dat je er volledig voor ze bent. Wat je ook kiest, probeer het schuldgevoel los te laten. Met zo'n schuldgevoel rust je niet goed uit en dat kan je herstel vertragen. Is het eventueel mogelijk dat opa en oma naar jullie huis komen? Zo heb je de kids toch om je heen en als je moet slapen/rusten ga je naar de slaapkamer. Ik heb een paar jaar geleden pfeiffer gehad en dat was echt niet leuk. Ik heb 6 weken in bed gelegen! En daarna nog een paar maanden heel moe geweest. ZMijn dokter raadde me an om te proberen zo regelmatig mogelijk te leven. De hele dag slapen werkt vaak niet zo goed. Je kunt beter kiezen voor een dutje, eventueel meer dan een. En toen het eerste deel (het echte lamlendige ziekzijn met een enorme keelontsteking en zo) voorbij was, en alleen de vermoeidheid nog over was, ben ik gaan wandelen. Eerst maar 5 minuten. Toen dat ging heb ik het langzaam opgebouwd.
Jeetje, wat een meelevende reacties weer. Schouders eronder??? Laat je hier aub geen schuldgevoel aanpraten hoor.
Is het niet mogelijk dat je ze iets eerder ophaalt? Dat jullie in ieder geval samen kunnen eten en dan naar bed gaan?
Of dat opa en oma bij jullie komen koken en meehelpen de kindjes op bed doen. Heb je idd nog etenstijd en naar bed doen samen
Aantal jaar terug heb ik een docu gezien over hechting in de westerse wereld waar uit kwam dat de hoeveel heid tijd niet belangrijk is maar wat je in de tijd doet met je kinderen. Je kan de hele week thuis zitten op de bank en niks met je kinderen doen. of een aantal uur echt samen zijn. Ik snap dat het echt heel dubbel is qua gevoelens. Maar ik denk dat jij jezelf eerst beter moet gaan voelen. Je hebt een zware periode achter de rug. Je denkt nu aan jezelf maar op langer termijn ook aan je kinderen. Hopelijk heb je hier iets aan.
Dit dus Wat denk ik belangrijk is voor je kindjes: weten waar ze aan toe zijn. Ze zijn nu veel bij opa en oma. Dat is voor hun vertrouwd. En ze hebben het daar waarschijnlijk prima. Dus dat is dik in orde. Als ze bij jou zijn, focus je dan alleen op hen. De rest kan wachten, en moet ook wachten, want je bent nog niet sterk genoeg om meerdere dingen tegelijk te doen. Gebruik de tijd dat ze niet bij je zijn om te herstellen. Je lijf moet weer in z'n kracht gaan staan, en jij ook. Laat het schuldgevoel los. Je kan de tijd niet terugdraaien. Focus je op de toekomst. Als jij weer goed in je vel zit, ben je een beter mama
Niet schuldig voelen. Je kunt immers niet anders gezien jou situatie. Sterkte met beter worden en weg met je schuldgevoel. Probeer gewoon positief te denken hoe fijn het is dat je opa/oma achter de hand hebt
Nou als ieder kindje toch eens zo'n lieve mama hadden als wij haha dat zou de wereld verbeteren! Heel erg fijn en zelfs ontroerend hoe jullie meedenken! Ik ga morgen meteen een nieuw schema maken met inderdaad halve dagen naar opa en oma, mama slapen, en dan heerlijk met ze knuffelen en boekjes lezen, beetje gek doen en zeggen dat ik ze fantastisch vind. Heb door de reacties wel ineens gevoeld, dat juist door deze "discussie", we sterkere mama's worden. We praten er over, helpen elkaar en dat geeft weer nieuw licht en energie. Bedankt meiden!! Echt. Groetjes en knuffel van mijn kindjes
En het is blijkbaar ook zo dat wij een stuk meer tijd doorbrengen met onze kinderen dan de ouders van pak-em-beet 50 jaar geleden. TS: Sterkte ermee! Ik hoop dat je gezondheid snel beter wordt.