"Het gaat goed" "Ja hoor, prima, en met jou?" "Nee niks, laat maar" "Nee, ik ben gewoon moe, denk ik" "Laat me maar even" En verder over geld... Mijn partner is nogal van: nee, dat doen we niet, want dat kost geld, en dat kost teveel geld en geld dit, en geld dat. Terwijl we er echt niet minder om eten en het gewoon kunnen missen. Het is gewoon flauw doen en de Dagobert uithangen. Ik snap wel dat je wilt sparen en je hand op de knip houden, maar ik HAAT het om altijd continu op elk moment je hand op de knip te houden zelfs wanneer het om leuke/gezellige/sociale dingen en uitjes gaat. Soms moet je ook investeren in een vriendschap of in een familielid ofzo; dat hoort bij goed fatsoen, vind ik. Toevallig gisteren nog toen mijn partner vroeg of een vriend van ons al 'iets' betaald had. Toen zei ik: allangggg, het staat allang op mijn rekening; twintig euro, het is overgemaakt. Terwijl ik het zelf heel onbeschoft/niet netjes vond om die persoon daarvoor te laten betalen omdat we hem nog iets anders verschuldigd zijn - waarvan wij ook beter zijn geworden. En ik heb gisteren de boodschappen van mijn zus betaald in de supermarkt - ik weet dat ze bijna geen geld heeft; en het was iets van elf euro ofzo. Ja sorry hoor, maar voor mijn zus is dat een hoop geld (en dat is het in principe ook wel) maar voor mij is het wat beter te verhapstukken. Dan zeg ik gewoon: ja, ik heb het van haar contant gekregen; omdat hij anders 'dat gezicht' trekt. En ik heb helemaal geen zin in dat gezicht; of dat gepreek, of dat gezeur, gedoe of verfomfaaid gezicht waarbij het net lijkt alsof ik 19 vluchtelingen eigenhandig heb vermoord ofzo. En ja; we verdienen allebei geld - en zelfs bij het uitgeven van mijn eigen geld trekt hij zo'n gezicht 2 voorbeelden: "Schatje, wat vind je van mijn nieuwe BH, sexy hè?" - Wat heeft hij gekost? "85 euro" - Ik vind er geen bal aan, stuur maar terug!!! :x "Schatje, wat vind je van mijn nieuwe BH, sexy hè?" - Wat heeft hij gekost? "15 euro" - Staat je schitterend, mooiste meisje van de wereld ! Nou, pffffffff vermoeiend!!!!!!!
Ja, soms tegen mijn schoonmoeder Dan heeft ze weer een vacature gezien waar ik volgens haar echt op moet reageren... Dat het 200 km te ver is of dat ze 20 jaar werkervaring vragen en het dus geen zin heeft om mijn tijd en energie in een brief te steken is niet uit te leggen. Dus als ze er dan naar vraagt dan heb ik zogenaamd gesolliciteerd. En ik lieg ook tegen familie, vrienden en collega's. Vooral bij de vraag: wanneer jullie kinderen? Dan zeg ik: voorlopig niet. Terwijl we echt bezig zijn
Ik lieg, wanneer iemand te veel over mn privé leven wil weten. Buiten mn vriend hoeft verder niemand te weten wat ik mee gemaakt heb. En verder het 'ja, alles gaat goed' leugentje.. maar dat vind ik meer verzwijgen eerlijk gezegd
Echt grote leugens niet soms wel als erger geen zin in heb bijv. Gebeurd wel eens dat ik echt geen zin in een verjaardag bij mijn schoonzus dat ik dan zegt dat wel al visite krijgen of iets dergelijks. Pas kwam ik van de gynaecoloog vandaan en toen liep ik een vriendin tegen het lijf. Heb toen maar gezegd dat ik bij de reumatoloog was geweest omdat anders voor het einde van de dag mijn hele familie en vriendenkring weet dat ik daar was geweest. Ik heb fibromyalgie dus dat kwam dan wel geloof waardig over.
Nou...ja Ik weet ook wel een leugentje die ik weleens aan mijn man vertel... Heel soms is iets duurder dan ik zeg Maar dan scheelt het 95 cent Dus als iets 4,95 euro is...zeg ik...het was maar 4 euro Geen idee waarom ik het doe. Ik geef namelijk heel weinig uit en ben best zuinig. Maar toch even die 95 cent verbloemen
Ik lieg eigenlijk nooit, tenzij het moet (ik moet bijv een geheim bewaren, of iets anders waar een ander niets mee te maken heeft) Ik kan liegen met een stalen gezicht en echt niemand die het ziet. Maar dat doe ik dus echt zelden. En verder inderdaad het "hoe gaat het" verhaal. Maar volgens mij is dat ook echt een standaard vraag. Ik heb nog nooit iemand het volgende gesprek horen hebben: "hoe gaat het met je?" Nou, eigenlijk helemaal niet goed..... Ik ben niet lekker en....etc etc... Het is standaard: "Hoe gaat het"... "prima, kan niet beter" ....
Zal ik je het chatlog doorsturen? Ik vroeg aan een oud-schoolgenootje (iemand die 4 niveaus beneden mijn niveau zat, en waar ik 'wel eens' mee kletste) op Facebook, nadat ze mij had toegevoegd, hoe het met haar ging. Ze schreef: nou niet zo goed. Dus ik vroeg: oh? Hoe komt het? Waarbij ik ruim DRIE UUR te horen kreeg wat er allemaal mis was in haar leven, haar huwelijk, de affaire die ze had gehad en noem maar op... Ik vroeg het om twee uur; net voor mijn tentamen, en ik kwam het tentamen uit en toen was ze nog bezig. Ik was al bijna thuis (uur of vijf 's middags) en toen zei ze: ik ga eens afsluiten. Man man man man man man... En dan heb je haar veertien jaar niet gesproken
Ja, maar dat zie JIJ gewoon verkeerd........Dat is toch logisch na 14 jaar, dan heb je een boel bij te praten .......
dit idd.. ik zeg eigenlijk altijd tegen iedereen : ja goed met jou ? en nadat ik dat gezegd heb denk ik ? hmm gaat het eigenlijk wel zo goed? haha maar dat is mijn standaard antwoord , Ja goed
Of het onder liegen valt zal iedereen anders zien, maar ik verdraai ook wel eens iets of verzwijg iets. Ee waarheid een tikje verdraaien kan geen kwaad in mijn ogen
Tsja, zijn de 'little white lies' eigenlijk wel leugens? Officieel wel, maar als we allemaal de keiharde waarheid zouden vertellen, dan zou onze maatschappij ophouden met functioneren
Ik vraag me af wat hier achter zit. Heb je net ontdekt dat jouw partner je voorgelogen heeft ofzo? Ik vind het in ieder geval niet normaal om tegen je partner te liegen. Misschien dat er bijzondere situaties zijn waarin het niet anders kan (of dat je zelf het gevoel hebt dat het niet anders kan.) Maar dan zou ik, zodra het uitkomt, zeker niet doen alsof er niks aan de hand is. Mijn partner en ik liegen niet tegen elkaar over dingen die ons echt aangaan. Althans: ik lieg niet tegen hem en ik geloof dat hij ook niet tegen mij liegt. Ik heb hem er in ieder geval nooit op betrapt. We hebben ook geen geheimen voor elkaar. Wel hebben we de afspraak dat we geheimen van anderen voor ons mogen houden. Dus als bijv. een vriend of familielid ons in vertrouwen iets vertelt, dan houden we dat voor ons. Ik heb zo wel eens in de situatie gezeten dat ik de schijn op moest houden over een bepaald onderwerp omdat ik zogenaamd van niks wist. Daar voel ik me dan niet echt prettig bij, maar aan de andere kant wil ik het vertrouwen van personen die heel dicht bij ons staan niet schaden. Zeker omdat het in deze situatie iemand was waarvan we het allebei alleen maar prettig vinden als die bij één van ons z'n verhaal kwijt kan en we dus advies kunnen geven. Als we hun geheimen 'verraden' komen ze misschien niet meer bij ons terecht en kunnen we dus ook geen advies meer geven. Dat was dus een situatie waarvan ik zeker weet dat mijn man dezelfde keus had gemaakt. Ik zou het hem dan niet kwalijk nemen en hij ook niet. Tegen anderen dan mijn partner heb ik heus wel eens van die bestwil leugentjes. Tegen een goede vriendin zeg ik het desgevraagd gewoon als een nieuwe outfit haar niet staat ofzo. Ik vertrouw er namelijk ook op dat ze mij terugfluiten als het nodig is. Maar bij een collega of een gewone kennis zeg ik dan liever niks of als ze rechtstreeks vragen wat ik ervan vind, zeg ik dat ik het mooi vind. En oh ja, ik lieg over mijn leeftijd. Ik ben namelijk al een paar jaar 29. En ik ben van plan dat nog een paar jaar te blijven. Maar als mensen me om mijn leeftijd vragen, zeg ik dat ook altijd gewoon zo: "Ik ben 29..... Al jáááren." Dus da's wel duidelijk dan denk ik.
Vraag het dan ook niet. Toch gek eigenlijk hè, dat we allemaal wel aan mensen vragen "Hoe gaat het met je?" Terwijl het antwoord ons dan geen r##t interesseert en we eigenlijk nog beledigd zijn ook als we een eerlijk (en uitgebreid) antwoord krijgen. Wanneer spreken we nou eens met zijn allen af dat deze vraag NIET meer stellen, tenzij we oprecht geïnteresseerd zijn en bovendien de tijd hebben om naar het antwoord te luisteren? (Zelf probeer ik al volgens die regel te leven, trouwens. Maar soms ontglipt me toch nog een "Hoe gaat het?" Terwijl ik dan vervolgens bedenk... Eigenlijk wil ik het (op dit moment) niet horen. Gelukkig antwoorden de meeste mensen dan toch inderdaad met het maatschappelijk vereiste "Ja goed, en met jou?"
Dat ging niet! Dan ben ik direct zo onbeleefd... "Hee Joycey, hoe gaat het met jou? Wat een leuke foto van je blablablabla" - Hee *naam* dank je wel! Ja het gaat hartstikke goed hoor, kon niet beter......... DAAAAAAAAAAAAAAAAG!!! Maar ik ben het in principe wel met je eens
Ik heb weleens van die leugentjes om bestwil. Idd zoals zoveel hier zeggen dat het goed gaat terwijl dat niet zo is. Maar als mensen mee vragen of ik iets mooi vind staan oid en ik vind van niet, dan vraag ik of ze een eerlijk of een beleefd antwoord willen. Dat zegt meteen genoeg .
Nee dat kan ik niet. Maar waar ik wel heel goed in ben is vragen ontwijken waarvan ik weet dat ik over zou moeten gaan liegen. of ontwijkende antwoorden te geven. Daarmee hoef ik dus nooit te liegen. Niet helemaal goed natuurlijk maar liegen heb ik nooit gedaan voor zover ik me kan herinneren.