Hoihoi! Vanaf dat ik en mijn vriend wisten dat er een kleintje bij kwam hadden we al een naam klaar liggen, de naam paste perfect bij ons en we waren er vanaf het eerste moment helemaal gek op. Op 14 weken zwangerschap kwam mijn vader te overleden en hebben we besloten om ons kleintje een andere naam te geven en hem te vernoemen naar mijn vader. Mijn vader heeft die naam nog geweten en het voelde goed zo. We waren zeker van de naam en we bestelde vast dingen met zijn naam erop en hebben de naam op de muur gehangen. Ook mensen die de naam al weten vinden hem helemaal te gek, ook omdat hij dus naar mijn vader vernoemd is en ze zeker weten dat mijn vader enorm trots zou zijn geweest. Echter lig ik nu al een paar nachten op rij wakker omdat ik dus twijfel over de naam die we gekozen hebben, past die naam wel 100% bij ons en sta ik er wel helemaal achter? Ik weet het dus niet! Ik neig heel erg om de naam te nemen die we als eerste hadden gekozen dus voor mijn vader overleed, en mijn vriend maakt het echt niet uit hij vind beide namen mooi en leuk. Nu vraag ik me dus heel erg af of ik toch niet liever de naam wil veranderen, Alleen twijfel dus zo erg omdat mijn vader de naam wist hij trots was op de naam en omdat het een naam is die staat voor iets. Ik weet dus echt niet of ik het kan maken tegenover mijn vader zeg maar, en of ik dan uiteindelijk weer heel erg veel spijt ga hebben als ik toch de naam verander. 1 van de namen gebruiken als een tweede naam willen we absoluut niet, zoiezo al niet omdat ze niet bij elkaar passen, Iemand tips?
Ik zou gaan voor de naam waar je je zeker bij voelt. Wij hadden hetzelfde, een naam gekozen maar wat twijfel over die naam. De enige reden waarom we die naam zouden kiezen was omdat we bang waren dat we anders spijt zouden krijgen. Maar er was een andere naam die veel beter voelde. Die naam paste 100% bij ons en we voelden ons er helemaal zeker bij. En dan zouden we die naam niet kiezen maar gaan voor de naam waar we twijfels over hadden alleen omdat we bang waren spijt te krijgen? Uiteindelijk hebben we dus gekozen voor de naam die 100% perfect voelde en ook echt geen spijt gekregen. Ik zou dat dus doen. Kiezen voor de naam die helemaal bij jullie past en niet voor de naam waar je je niet zeker over voelt alleen maar omdat je het misschien niet kan maken om het niet te kiezen.
Ik zou gaan voor de naam waarmee je naar je vader vernoemt. Het zou in mening niet meer kunnen om nu de naam nog te veranderen omdat je dit al tegen je vader en tegen andere familieleden heb vertelt. Een naam went gauw genoeg en je vind hem mooi daar gaat het om. En denk eraan hoe trots je vader was!
De twijfel snap ik heel goed. Je wil gewoon je kindje de perfecte naam geven die helemaal bij hem/ haar en jullie past. En in al die emotie na het overlijden van je vader zal het ook zo goed gevoeld hebben om je kind die naam te geven. Toch gaat er tijdens de zwangerschap vaak zoveel door je heen en staat je hoofd en gevoelens nooit stil Ik begon ook elke keer weer zo te twijfelen, gek werd ik ervan. Laat het gewoon nog even bezinken en spreek beide namen geregeld uit. Misschien verander je over een paar weken weer van gedachten. Je hormonen spelen ook een grote rol en soms helpt het om het de tijd te geven en dan valt het op z'n plaats. Misschien is er iemand zoals broer, zus of moeder, vriendin waar je het aan kunt vertellen. Zij kennen jou en je familie beter en weten daar misschien beter advies in te geven. Ik weet niet wat voor man jouw vader is geweest maar ik denk dat de meeste vaders willen dat je gelukkig bent met de keuzes die je maakt want als je kind gelukkig is dan ben je dat als ouder ook. Heel veel succes!
Als ik het zo lees lijkt het dat je eerste naam mooier vind. Dan zou ik daar voor gaan. Waarschijnlijk heb je uit emotie gezegd kindje naar je vader te vernoemen, wat heel mooi is natuurlijk, maar toch. Nu alles tot rust komt kom je tot de conclusie dat je andere naam toch mooier vind, dan is dat toch goed. Denk, dat als je vader zou leven hij ook niet zou zeggen dat hij dat erg vind, tenminste dat lijkt mij.
Je hebt je kind al een naam gegeven, ook al is het nog niet geboren. Je hebt de wereld al verteld wat de naam van je kind is, je hebt al dingen met die naam er op besteld...ik vind het raar om dan nog van naam te wisselen. Net zo raar als wanneer je een kind dat al 4 maanden oud is opeens anders zou gaan noemen. Je kunt je 'ideale' naam gewoon als tweede naam achter de naam die je nu al aan je kind gegeven hebt plakken. Dan kun je veel en veel later, als de rouw om je vader ook een beetje gesleten is, altijd nog eens met je kind overleggen welke naam hij zelf liever heeft.
De enige die de naam echt weten zijn mijn nichtje en mijn beste vriendin thats it. Andere mensen (zoals mijn broer ) hadden alleen maar een vermoeden. . Heb vandaag heel erg veel met mijn vriend gepraat over de naam kwestie en het kwam er op neer dat hij ook al wat langer twijfels had over de naam. We hebben dus besloten om definitief voor een andere naam te gaan en hij heeft net gelijk de naam van de muur af getrokken haha. Echt heel erg bedankt voor de reacties/meningen! dat heeft ons echt geholpen
Ik lees dat jullie de keuze al hebben gemaakt om het kind toch niet naar je vader te vernoemen. Eerlijk gezegd zou ik dat niet over mijn hart kunnen verkrijgen. Je hebt voor het overlijden tegen je vader gezegd dat het kind naar hem vernoemd werd, je schrijft dat je vader daar trots op was. Nee, ik zou het dan niet over mijn hart kunnen verkrijgen om dan ineens toch voor een andere naam te gaan. Je maakt je vader eerst trots, en als hij dan overleden is pak je zijn trots af. Zo zie ik dat, maar dat is mijn mening. Ik denk dat je dan beter niet tegen je vader had kunnen zeggen dat het kind naar hem vernoemd zou worden. Vind dat een beetje respectloos eigenlijk. Maar nogmaals, dat is mijn mening. Voor alsnog hoop ik dat je de goede keuze hebt gemaakt, en later met de tijd, niet alsnog spijt krijgt van deze keuze.
Ik zou nu niet meer afwijken van de naam waarmee je naar je vader vernoemt eerlijk gezegd. Je hebt het al tegen mensen gezegd en ook tegen je vader voor hij overleed, ik zou me niet lekker erbij voelen om daar nog van af te wijken nu. De kans dat je daar spijt van krijgt lijkt mij groter dan in de andere situatie. Die andere naam kun je altijd reserveren voor een eventueel volgend kindje, of anders toch als tweede naam gebruiken. Ik vind het eigenlijk ook wel heel mooi om je vader op deze manier te herdenken. Edit: ik zie nu dat nu dat jullie al hebben besloten om toch van naam te wijzigen. Dat is natuurlijk jullie keuze, maar ik zou bang zijn dat ik daar heel erg spijt van ga krijgen. Het is toch een soort van belofte aan je vader die je breekt. Misschien maak ik het te zwaar, maar ik zou me daar echt niet prettig bij voelen.
Goed dat jullie een keus hebben gemaakt. Maar ik zou dan alsnog de naam die je tegen je vader had gezegd als 2e naam doen, gezien jullie nu de andere naam nemen, en ben bang dat je spijt gaat krijgen omdat jullie toch de andere naam doen? of is dat geen optie om die als 2e naam te doen? evenueel beettje anders?
dit hebben we inderdaad besloten, ondanks dat we de namen totaal niet bij elkaar vinden passen vinden we wel dat die naam er hoort. Dus ons mannetje zal die naam als 2e naam krijgen!
Mooi opgelost zo Want ook ik vind dat de vernoeming en belofte naar je vader wel door moet gaan. Nu iedereen blij!
Ik vind het helemaal niet respectloos naar je vader toe. In alle emotie hebben jullie toen die vernoemnaam bedacht. Nu voelt het toch anders. Dat kan toch? Je zal een goede band hebben gehad met je vader lijkt me, dus lijkt me dat hij alleen maar wil dat jullie helemaal gelukkig zijn met jullie zoontje en zijn naam. En als ze iets van ons meekrijgen hierboven, dan weet hij ook hoe je ermee geworsteld hebt en uiteindelijk tot deze keuze gekomen bent.
Misschien kun je je definitieve keuze maken op t moment dat je kindje geboren is? Als je je kindje ziet weet ik zeker dat je weet welke naam t beste bij hem/ haar past. En wat betreft meningen van anderen zou ik me niet teveel druk maken. Het is jullie kindje en dat moet de rest van z'n leven met z'n naam doen.
Ik had niet gezien dat je inmiddels al een keuze hebt gemaakt. Onze kleine heet Brett en als 2e naam de naam van mijn opa Roelof. Past opzich ook niet bij elkaar. Maar de eerste naam is de roepnaam en die noem je zelden in combinatie met zijn Tweede naam. Het was meer voor mijn gevoel dat ik hem een tweede naam wilde geven.(doorzetten van de familie naam, onze achternaam stopt bij onze generatie omdat mij. Oma van de 4 zoons er 2 verloren heeft en de andere 2 kregen dochters..... )
Dat vind ik heel goed van je! Ik denk ook dat het vernoemen van je vader een impulsieve actie is geweest door zijn overlijden. De emoties gaan heen en weer en ik snap het wel dat je dan gelijk vanalles wil om hem "bij je te houden". Ik zou het zelf een te beladen voornaam vinden voor je kindje, je zal altijd aan je vader herinnerd worden, niet alleen de mooie momenten, ook de verschrikkelijke. Geef je papa een mooi plekje in je hart en je zoontje een eigen originele naam Je vader zal echt niet minder trots op je zijn, je draagt tenslotte wel zijn kleinkind Edit: ik lees dat het de 2e naam geworden is; Super! een eigen originele voornaam en toch een beetje van opa mee.