Ha Nosam, ik heb hier precies hetzelfde bij de hand hoor, en de kleine is inmiddels 2,5. Ondanks dat ze vanaf 6 maanden 'echt eten' kreeg, dus geen potjes, wil ze nog steeds per se niet eten wat wij op ons bord hebben liggen. Dan eet ze geen hap, en is het een drama. Niet 1 avond, niet 2, ook niet 7, maar eindeloos. Ze eet geen enkele hap, en het is gillen en krijsen. Dat werkt dus niet voor haar. Als er druk op staat, en zo ervaart ze het al snel, dan eet ze niets. Zo was het toen ze een hummeltje was, en zo is het nog steeds. Eten vindt ze lekker, maar duidelijk heel erg spannend. We komen van ver: tot voor een paar maanden terug at ze geen enkel stukje, zeker niet zonder te braken, en nu boterhammen, stukken fruit, komkommer, crackers, en zelfs pannenkoeken (!) en soms een patatje. En steeds komt er wat bij. Maar ze doet het alleen als het initiatief vanuit haarzelf komt. Wat wij doen: geen pressie, maar wel nieuw voedsel aanbieden. Als ze niet wil, en dat is meestal het geval, dan hoeft dan alleen even te ruiken. Je merkt dat dat nieuwsgierig maakt. Dwingen om te eten doen we dus niet. We maken van het avondeten geen drama. Ze eet alles, vers, met kruiden en alles, maar alleen als het gepureerd is, dus dat is ons uitgangspunt. We voegen al een paar maanden steeds meer stukjes toe of we prakken in plaats van pureren. En heel langzaam gaat het vooruit en gaat het makkelijker. De tijd doet de rest, en haar nieuwsgierigheid. Het komt goed, bij ons zit het in de familie. Er zijn er meer die de eerste jaren op vla hebben geleefd (echt waar) omdat de rest er zo weer uitkwam. Maar ze groeien eroverheen. Ik hoop dat je hier iets aan hebt. Het komt goed, het is een fase, en er zijn meer wegen die naar Rome leiden.
Aan de tips van Maria zat ik ook te denken. De gewone pot pureren zodat ie aan andere smaken went en dan langzaam aan steeds meer stukjes. Of juist een stuk broccoli aanbieden en kijken hoe hij daar mee om gaat. Gewoon aangeven. Misschien dat juist die stukjes het probleem zijn. Das toch anders dan in zo'n potje. En vooral (maar, volgens mij doen jullie dat al) lekker laten gaan. Geen aandacht aan besteden. Gewoon lekker gezamelijk eten en de 'pot' aanbieden. Niks meer, niks minder. Komt vanzelf wel. Hij zit goed in de groei en dat is het belangrijkste. Succes!
Als hij een half potje leeg eet van de 12 maanden voeding ben ik al heel blij. Hij at ze in het begin altijd wél leeg, en nu dus al tijden niet meer. Dat vind ik op zich niet zo'n probleem, dat hij het niet leeg eet. Ik push hem ook niet op hem op te eten. Het gaat me eigenlijk ook niet om de potjes haha. Ik wil gewoon dat hij met ons mee eet. Maar dat wil hij dus niet. Ik heb het meerdere malen anderhalve week geprobeerd. Maar toen at hij gewoon niks. Dat lijkt me ook niet oké. En daarom zoek ik naar wat tips waardoor het misschien wel lukt. Ben dus al heel blij met de tip om misschien het verse eten in een potje te doen en dan van daaruit lepelen in zijn bordje.. En de 12 maanden potjes moet hij wel degelijk kauwen hoor. Daar zitten best grote stukken in. thanks voor de tips
Dankjewel, hier heb ik zeker wat aan. Wij laten het inderdaad wel gaan. Alleen blijft het soms wel moeilijk. Vaak als hij wat 'nieuws' op zijn bord gaat, pakt hij het vast, trekt een vies gezicht en gooit het zo op de grond. Bij ons zit het ook in de familie dus, van mijn man zijn kant, hij at vroeger dus ook nooit, en nu nog steeds slecht, hij lust bijna niks Dus hij heeft het zeker niet van een vreemde hihi
Dankje, Rolinka, Ik zal dat van de broccoli nog eens weer proberen. In het begin had ik er wel moeite mee dat hij slecht at. Maar ach, hij is levendig, vrolijk etc. Dus dat zit wel oké ga ik van uit.
Hoe geef je nu zijn eten als je het probeert? Een vol bord met stukken en dan helemaal zelf met de handen laten eten, of gepureerd en voer je hem? En wat voor eten geef je hem? Hollandse pot, pasta, rijst? Heeft hij voorkeuren? Helpt hij mee met eten koken en tafel dekken? Mijn dochter (19 maand) vind het geweldig om te helpen: aardappelschillen weggooien, vaatwasser uitpakken, water in de pan doen, tafel dekken, slabber pakken. Ze vindt het geweldig om daarna aan tafel te mogen eten.
Ja, zo gaat het bij ons dus ook. Als ze ons iets ziet eten wat ze niet kent, dan kijkt ze of we poep zitten te eten, of gaat ze zitten kokken. Als we haar een hapje geven van iets wat ze eng vindt, laat ze het zo uit haar mond lopen. Altijd. Echt waar. En alle nieuwe stukken, kwakt ze zonder meer op de grond. Maar bij de juiste aanpak, kan het zomaar zijn dat het een paar weken later haar lievelingskostje is .
Hier ook zo'n mannetje. 2 dagen voor zijn 1e verjaardag is hij brood gaan eten. Mais en doperwtjes at hij wel, dus ben toen bood gaan rollen als een maisje en warempel, hij eet het. Hij is een fijnproever, want het ene bruine brood eet hij wel, het andere absoluut niet. Doperwten en mais vindt hij fantastisch, dus dat gaat er wel in. Wij zijn redelijk vroeg begonnen met gewoon avondeten aanbieden, maar dat wilde hij dus echt niet. Uiteindelijk 14 maanden volledig borstvoeding gegeven met 1 fruithap overdag. In maand 13+14 waren wij in Amerika en daar was het brood niet te eten. Uiteindelijk ging hij weer slechter en slechter eten en sinds 2 maanden (hij is nu 23 maanden) zit hij weer aan groentepotjes. Vlees gaat wel, zuivel gaat echt niet. Het gaat om potjes van 6 maanden en die gaan er half in. Volgens het consultatiebureau kon hij wel eens hypersensitief zijn in zijn mondje, maar dat lost mijn probleem niet op. Hij is echt te dun, maatje 3 qua luier nu, vorig jaar 4+. Wat hier helpt: al het eten wat hij wel lekker vindt eet hij zelf, veel spaghetti (slurpt hij naar binnen), eet hij niet mee uit zichzelf dan potje, uiteindelijk een banaan. Wat ook helpt, is echt bestek. Mijn zoontje eet echt niet van plastic bestek want daar eten wij ook niet mee. Hij krijgt zijn eten in een oud koffiekopje met oor, dan is hij helemaal trots. Dus, wat helpt: alles laten eten wat hij lekker vind, mais en doperwten, echt bestek, kopje en vooral fijne sfeer. Wij willen geen gedonder aan tafel, is een gezinsmomentje. Heel veel succes, volgens mij doe je het wel goed, maar slaat het gewoon niet aan...
Wat Adi bedoelde, denk ik, is dat je erg laat begonnen bent met het aanbieden van voedsel wat je zelf ook eet. Vandaar ook mijn vraag na je beginpost: wanneer ben je dat gaan doen. Je geeft aan dat dat met 12/13 maanden was en daarmee heb je het jezelf in ieder geval niet gemakkelijker gemaakt. Je gaat nu natuurlijk niet meer uitvogelen of hij nu wel met de pot mee zou eten als je hem eerder stukken gekookte groente enzo zou hebben gegeven, maar over het algemeen is het zo dat kinderen na hun eerste verjaardag veel moeilijker gaan eten, (ze ontdekken dat ze 'nee' kunnen zeggen rond die tijd, dat ze invloed hebben op wat er wel of niet gebeurt), en dat als je wilt dat ze iets eten, het voor die eerste verjaardag dus bekend moet zijn bij ze. Alles wat ze voor hun eerste verjaardag niet gegeten hebben, zal veel meer moeite kosten om naar binnen te krijgen dan alles wat ze al wel kenden. Maar goed, daar heb je nu verder niet zoveel meer aan Ik zou het gewoon los laten. Onze oudste is een moeilijke eter en vanwege een koemelkallergie die we pas met 9 maanden ontdekten, werden we door de dietiste teruggezet op volledige BV, (omdat ze nog geen jaar was, kon dat). Het eten van bijvoeding werd op die manier dus een stuk moeilijker, ook omdat ze een heel rijtje eerst helemaal nog niet mocht hebben, omdat ze daar overgevoelig op reageerde. Hielp niet echt dat rond haar eerste verjaardag de oorontstekingen die speelden voor ze op dieet ging, weer terugkwamen, wat het eten erg bemoeilijkte. Heb me daar toen in eerste instantie ook best druk om gemaakt, maar ze groeide wel op de 3 happen die ze at, (en dat bedoel ik echt letterlijk....), dus uiteindelijk maar gelaten zoals het was en alles losgelaten over wat ze wel en niet zou moeten met eten. Ze at wat ze at. Wij boden aan, wilde ze niet, dan niet. MAAR: geen alternatieven. Ik hield rekening met wat wij aten, zodat iets waarvan ze geheid niets at, afgewisseld werd met de volgende dag een andere warme maaltijd waarvan ze iig beter at, maar dat was dan ook alles wat ik eraan deed, (en dat wist zij natuurlijk niet). Mijn belangrijkste advies is dus: loslaten, zelf genieten van je eten en zien eten zal dan vanzelf doen eten... En, bij een volgend kindje, mocht dat er komen: vanaf 6 maanden ook gewoon al zachte stukken groente en fruit aanbieden en zelf af laten happen
Hé RM, dat hebben wij allemaal ook gedaan hoor, met dat fruit en zo en stukken. Maar sommige kindjes willen dat gewoon echt niet. Dat kan inderdaad een probleem zijn met sensorische integratie, zoals iemand hier al aangeeft: de prikkelverwerking in het mondgebied en/of de handen in dit geval. Die kinderen hebben een langere aanlooptijd nodig. En goeie tip van Het Lichtje: alles laten eten/proeven wat het kind wel graag wil eten. Hoeft niet per se gezond te zijn, het gaat bij deze kinderen toch niet om enorme hoeveelheden eten. En zo leren ze dat eten leuk en lekker kan zijn. Dat is de truc.
Mee eens, hier nooit potjes gegeven, altijd zelf vers gemaakt en na verloop van tijd met 7 a 8 maanden met de pot mee.Denk ook dat je eerder had moeten starten om hem mee te laten eten met de pot. Hij is idd de potjes smaken gewend. Dus het is nu een kwestie van stug doorzetten, al krijgt hij maar een paar happen binnen.
Hier een beetje andersom. Tot 12 maanden potjes, daarna met de pot mee eten ging super. Tot 18 maanden, toen at ze ineens ook geen avond eten meer. Frietjes en pannekoeken natuurlijk wel Niet teveel aandacht aan besteden en het gaat stukken beter. Maar wat ze vandaag eet kan ze volgende week weigeren zonder het aangeraakt te hebben. Wat wel beter werkt is het eten wat 'natter' maken. Stamppot met wat meer melk dan normaal. Spinazie à la crème. Ze lepelt het zo naar binnen...
Hij heeft wel al heel vroeg vers fruit gekregen. Ook echt stukjes. Maar hij had rond de 6-8 maanden echt een hekel aan stukjes. Toen hebben we het telkens door de blender gegooit. Dat ging wel. Tuurlijk hebben we wel eens geprobeerd voor zijn 1e verjaardag om hem met de pot mee te laten eten. Maar hij wou toen echt geen stukjes. Geen grove stukjes. Dus gingen we weer over op potjes. Niet slim. Eigenlijk hadden we toen door moeten zetten.. Ik geef mezelf ook vaak de schuld van zijn eet 'gedrag'. En ik voel het dan ook regelmatig alsof ik gefaald heb.
Dat natter maken zal ik nog eens gaan proberen! Is misschien bij onze dreumes wel een goede tip! Dankje!
Ik merk hier ook als we ons zoontje pushen om te eten, eet hij juist niets. Hij krijgt wel al vanaf het begin(4 maanden) vers fruit en groente. Hij is nu 16 maanden en we geven hem gewoon hetzelfde als wij eten en de ene keer eet hij 3 happen en de andere keer heel veel. Hij is trouwens echt dol op soep! Misschien een idee om lekker een keer (niet te veel zout natuurlijk!!) soep te maken . Ook rijst en pasta gaan er hier heel goed in. Aardappels is hij minder dol op hihi. succes ermee
Dat weet je natuurlijk niet zeker, of het komt doordat je toegegeven hebt aan het geen stukjes willen. Dus ik zou jezelf niet al te zeer pijnigen daarover. 't is zoals het is en daarmee moet je nu verder. Maar voor een volgend kindje zou ik wel meer gaan voor structureel stukken aanbieden, in plaats van 'wel eens' zoals je zegt En dan dus echt stukken, geen stukjes. Dus echt stukken die ze met beide handjes beet kunnen pakken en af kunnen happen. Zooi met stukjes erin blieven de meiden hier ook niet en ik kan ze geen ongelijk geven: ik ga daar zelf ook van over m'n nek. Altijd al. Nu dus vooral niet teveel pushen meer en maar wat laten gaan. Het komt wel en de periode tussen 1 en 3 is nou niet bepaald de meest handige tijd om normaal eetgedrag aan te leren Als je het gevoel hebt dat er wel medisch iets speelt, zou ik dat trouwens wel na laten kijken. Je moedergevoel zit daarin vaak wel goed, dus als je zelf denkt dat daar een probleem speelt, zou ik daar wel op inzetten en je niet af laten poeieren door artsen die toch als eerste gaan roepen dat het een pedagogisch probleem is, (want dat wordt haast als automatisme gedaan door artsen in NL ).
Dan zal ik heel makkelijk zijn, dan heeft die ook geen honger. Sylvano eet ook weleens niet en zijn yoghurt dan wel nou dan zal die daar wel genoeg aan hebben. Ga me er niet druk om maken. Wat hier helpt is met de handen laten eten. Vriend at ook nooit wat volgens schoonmoeder en die heeft er dagen en nachten om zitten piekeren en nu heeft die toch wel lichtelijk overgewicht dus hij heeft het dubbel ingehaald. No worries
Haha thanks voor de geruststellende woorden Wat ik al zei, schoonmoeder verteld mij ook altijd dat mijn man nooit wou eten. Die leefde echt op witte rijst met boter en suiker ofzo. Maar dat is ook zeker goedgekomen.
Ja, dat is wederzijds. Best fijn om eens te lezen dat er meer kinderen zijn die het leren eten ietsjes anders aanpakken dan de meeste kindertjes. Standaard is ook dat rond de 2 kinderen niet meer willen eten, maar hier is het juist andersom hoor. Ze eet steeds liever.