Ik heb dus echt genoten van m'n bevalling. Vooral omdat ik een ruggenprik kreeg. Schaam me daar helemaal niet voor. Ik heb alles meegemaakt gelukkig, niets ging in een roes omdat ik pijn had. Volgende keer laat ik me ook platspuiten.
Mijn bevalling was wel relax. Ingeleid maar de dag erna rond 10u had ik hele heftige weeën maar de dokter kon niet komen want ze was bezig met een bevalling. Had toen zin om het hele ziekenhuis in elkaar te slaan. Uiteindelijk ben ik op de grond gaan liggen en rondjes gaan draaien zoals een hondje doet haha. Rond 13u een ruggeprik gekregen en na een kwartier begon de pijn te minderen en nog iets later voelde ik niks meer. Wow dat was zooooo relax haha. 16.30 werd Dylan geboren, niks van gevoeld. Ook geknipt, niks van gevoeld. Lang leve de ruggenprik. Als ik ooit nog eens mag bevallen neem ik zeker weer een ruggenprik.
Ik heb echt geen weeen gehad, wel een soort menstruatiepijn, maar dat was prima vol te houden. Ik heb gelukkig geen pijnstilling nodig gehad tijdens de bevalling. En ja, ook hier was ik emotioneel op. De dagen voor de bevalling moesten er nog dingetjes geregeld worden (kistje klaarmaken, plekje waar Laurie* begraven zou worden, etc) Dan gaat je verstand tijdelijk op nul, en doe je wat je doen moet. Ik heb totaal geen persweeën gehad en moest zelf persen toen Laurie* half geboren was, heel akelig, want ik raakte in paniek, ik zat op het toilet en mijn man stond op de gang te roepen naar de verpleging.
Mijn bevalling duurde precies 16 uur (ik ging om 1:00 slapen en om 3:00 braken m'n vliezen en begonnen de weeën gelijk) Ik wist al in het begin dat ik een ruggenprik wou, JUIST om al die horrorverhalen. Na 21 minuutjes persen was ze er, maar of het door de ruggenprik was? Ik weet het niet, maar het was echt appeltje eitje. Na de bevalling werd m'n buik platgedrukt zodat de bloedstolsels eruit kwam, stond ik op om te plassen en te douchen en ging ik buiten een sigaretje roken. Zelfs de assistentes en gynaecoloog waren stomverbaasd dat ik zo makkelijk en snel kon lopen na de bevalling. (Oké na het sigaretje ging ik wel out) Ik denk gewoon dat ik heel veel geluk heb gehad, en dat vertel ik iedereen ook die zwanger is en omdat ik echt wel geloof dat heel veel vrouwen door een hel gaan.
Ik denk ook dat TS niets slecht bedoeld met haar post. Ik kan wel begrijpen dat sommigen het anders interpreteren. Maar vind persoonlijk sommige reacties wel wat laag... we zitten hier op een forum dus zulke vragen stellen mag maar val de TS hiervoor niet aan. Als je die vraag stom vindt, negeer het gewoon, sluit het venster ipv aan te vallen. Nu goed, TS, ik kan me niet vinden in je verhaal. Ik vind het eerder omgekeerd: in mijn omgeving wordt er eerder opgeschept over hoe makkelijk de bevalling wel was. "Die van mij in 10 uur, die van mij in 8 uur, die van mij ploep en hij was er uit....". Een bevalling is voor sommige vrouwen makkelijker dan voor anderen. En dan denk ik niet aan de pijngrens, maar gewoon aan het aantal uren met weeën en persweëen. Ik mag niet klagen over de mijne, had wel wat voorweeën maar dat was te doen. De bevalling is redelijk snel gegaan maar heb toch moord en brand geschreeuwd. Een vriendin van me daarentegen lag 25 uur in het ziekenhuis en had enorm veel bloed verloren. Ze hebben ook de verlostang moeten gebruiken op het eind. Echt geen pretje dus. Kan je niet vergelijken.
Ik herken het gevoel van TS en gooi het even op leeftijd dat de formulering misschien adequater had gekund. Ik heb mij inmiddels voorgenomen om per definitie op de vraag 'Hoe ging de bevalling' te antwoorden dat het allemaal heel vlot en prima ging. (tenzij keizersnede of echt heel overduidelijke ellende) Puur om die overtreffingsverhalen te voorkomen. Het echte verhaal deel ik dan wel met een klein groepje naasten.
Haha, ik zag gisteren een bevalprogramma op TLC waar de moeder ook een ruggenprik kreeg. Die zat dus echt gewoon tussen het persen door nog vrolijk te lachen en grapjes te maken. Kan ik me heeeeeeelemaal niks bij voorstellen, maar het zag er uitermate relaxed uit, haha.
Ik had ook een ruggeprik maar voelde het pers en bevallings gedeelte toch wel echt erg goed haha hij stond nog aan dus misschien niet goed gezet? Ik voelde op een gegeven moment dat ik aan het scheuren was
Wow, wat een overtrokken reacties zitten ertussen zeg! En nee, ik vind bevallen niet fijn! Hier zowat een stortbevalling gehad, binnen 2u kotste ik in de keuken de wasbak vol, toen had ik ws dus al bijna volledige ontsluiting. Heb geen opbouw van pijn gehad, maar meteen voluit, met vanaf de eerste wee buik en rugweeen tegelijkertijd.Het zh heb ik niet meer gehaald. Maar achteraf ben ik wel heel blij dat ik dit heb mogen meemaken. Maar toch ben ik het wel met ts mee eens dat sommigen kunnen overdrijven. En dan niet op dit forum, want jullie ken ik natuurlijk niet,dus ik zou niet durven te oordelen. Maar ik ken iemand die ontzettend kleinzerig is en ik kon van te voren al voorspellen dat het voor haar een grote hel zou worden. En ja hoor,geen woord te veel gezegd.
Je kunt je er ook niet op voorbereiden. Bij mij braken, net als in de film , de vliezen. Paniek alom haha, want we waren er spontaan nog helemaal niet klaar voor. ik vond het doodeng allemaal, maar je lichaam weet wat het moet doen en je moet proberen kalm te blijven en mee te gaan in iedere wee. Het is een natuurgeweld wat je overkomt, ik heb nog geroepen tijdens een wee dat ik het een hele slechte grap vond van moedertje natuur haha. Maar het is allemaal goedgekomen. En die bevallingsverhalen zou je eigenlijk niet moeten opzoeken, geen ene bevalling is hetzelfde. Veel succes!
Whaha Tuurlijk die 47 uur weeën om de 4 min De medische missers en die 12 hechtingen allemaal overdreven Ik heb 3 bevallingen gehad de eerste was hel de tweede een stort en de derde heb ik met een stel meiden liggen whatsappen tot 8 cm ontsluiting daarna zakte mijn zoon en stond het hoofd. Allemaal overdreven dus?
Precies! Doe ik nu ook. Stomste is eigenlijk nog dat de meeste mensen die luisteren, me in mijn waarde laten en niet met overtreffingen aankomen, mannen zijn. Maar blijf het jammer vinden dat ik mijn verhaal niet kwijt mag bij andere moeders.
Ik moet de 1e man die bevallen is nog tegenkomen. En wees maar blij, denk dat als mijn man had moeten bevallen het een bijna doodervaring zou zijn geweest hahahA.
Iedereen ervaart een bevalling natuurlijk heel anders. Iedere bevalling is ook anders. Maar ik snap wel wat TS bedoelt. Ik heb een hele zware bevalling gehad, waarbij mijn man uiteindelijk met mijn dochter van de o.k. af moest omdat het met mij heel gevaarlijk verkeerd ging. Maar ik heb een super gevoel aan mijn bevalling overgehouden. Ik voelde me echt een oermens, en ik vond het zo bijzonder mooi. De dag na mijn bevalling kregen we kraamvisite van vrienden in het ziekenhuis. We kregen het een beetje over mijn bevalling en gelijk begonnen hun erover, dat de bevalling van die vriendin veeeel heftiger is geweest en ga zo maar door. Nou mijn mond stond echt open, gelukkig maakte mijn man wel een goede sneer opmerking door te zeggen dat ik er bijna niet meer was geweest.
Ik ken ook zo iemand na de bevalling van mijn 2e.. Haar bevalling was 100 erger omdat het uiteindelijk een ks was geworden omdat haar baby te groot was.. Bijna 10 pond .. En ik heb geen ks gehad .. Nee ik was ingeleid en heb 11 uur in een weeenstorm gezeten.. Mijn kind zijn hartje viel weg en mijn bloeddruk steeg gevaarlijk hoog met 8 cm tijd voor ks was het niet meer.. Met knip en inwendig navelstreng geknipt werd mijn zoontje er met geweld uitgetrokken en kwam als een blauw ventje ter wereld.. Maar omdat zij een ks heeft gehad was dat veel erger.. Maar ik was wel bijna mijn kindje kwijt en 11 uur weeenstorm is niet Niks .. Opvangen was gewoon onmogelijk ... Maar het stelde blijkbaar niks voor...
Het is nooit goed. Het is of te snel, te lang, te makkelijk of te moeilijk.. Tjah, mensen die je niet serieus wilt nemen kun je beter negeren.
Ik denk dat weeën en bevallen eigenlijk zo ongeveer Onder uitzondering behoorlijk pijnlijk zijn. Daar mag je toch best over praten? Of zelfs klagen? Aanvulling: ik vind het een beetje denegrerend om te zeggen dat veel verhalen overdreven zouden zijn. Als je je daar zo aan stoort moet je vooral lekker luchtig over je eigen bevalling vertellen. Ik heb mijn bevalling nooit aangedikt maar het voelt wel goed om er over te praten. Het is toch een heftige ervaring die je moet verwerken en daar hoort voor veel mensen erover praten bij.
Ik weet niet zo goed of je nu wil dat ik ja zeg op de manier dat je het aan me brengt, ik heb volgens mij op pagina 3 een uitleg gegeven van hoe en wat en hoe dit een grote misser is geweest, ik weet niet of je die hebt gelezen. Maar natuurlijk vind ik je bevallingen niet overdreven. Nogmaals, dit is echt no way hoe ik het bedoeld heb. Er zitten een aantal reacties tussen van dames die me begrijpen als het aankomt op de verhalen uit je omgeving. Dat is dus precies hoe ik het bedoelde maar ik kan het gewoon niet goed genoeg verwoorden om zeker te weten dat ik niemand daar op aanval, wat dus totaal niet mijn bedoeling is. Ik weet niet hoe ik nog mijn excuses kan aanbieden aan de mensen die ik hier mee gekwetst heb. Ik heb al sorry gezegd en het is echt nooit mijn bedoeling geweest om mensen te kwetsen, al denk ik dat dat nog een understatement is voor de mensen die ik hier echt verdriet mee heb gedaan. Ik weet gewoon niet hoe ik het anders hier kan zeggen. Mocht je niet alle reacties hebben gelezen dan raad ik je zeker aan om mijn reactie op pagina 3 te lezen, daar heb ik het zo goed mogelijk uitgelegd over dat het echt niet mijn bedoeling was! Het spijt me echt dames!