Ik zou haar eraf halen. Peuterspeelzaal moet wel leuk blijven. Mijn vriendin heeft haar dochter er ook af gehaald. Meisje vond het helemaal niet leuk en huilde stil met traantjes. Voor de rest is het een heerlijke bijna kleuter die straks heel graag naar de basisschool wilt. Sommige kinderen zijn er gewoon nog niet aan toe, maar naar de basisschool gaan ze dan weer gewoon graag naar toe.
Idd , mijn zoontje die gaat nu pas 2 weken en hij heeft het er super naar zijn zin, zonet vroeg hij ook mama morgen school? Ik zei ja pop ga maar lekker slapen ,morgenvroeg weer school! Hij ging blij slapen.Maar als mijn zoontje met tegenzin zou gaan,dan zou ik gelijk afbellen en niet meer erheen, moet wel leuk blijven
Ik zou je kindje eraf halen als je die mogelijkheid hebt. Mn zusje wilde ook niet, mn moeder heeft haar erafgehaald en later geen problemen met de basisschool gehad. Mn eigen dochter moet veel naar oppas en opvang, toen ze laatst de hele week zei dat ze niet wilde heb ik mijn werk aangepast om te zorgen dat ik meer tijd net haar kan doorbrengen. Ze vindt het nu weer prima zoals het is. Ik vond het zo zielig dat ze dat zei...
Wij hebben een soortgelijke situatie gehad maar dan met het kdv. Onze zoon wilde er echt niet graag naartoe en huilde altijd. Hij was er teruggetrokken en stil, compleet anders als hoe wij hem kennen. Ik ben meerdere keren in gesprek gegaan bij het kdv maar zij waren er van overtuigd dat onze zoon gewoon zo was... Hij is naar een ander kdv gegaan en vanaf dag 1 was hij gewoon weer zijn vrolijke, sociale zelf! Ik heb geen idee wat het nou geweest is maar het was duidelijk een teken dat hij het echt niet naar zijn zin had! Hij was overigens wel jonger, net 2 jaar.
Nou ja, hij begint thuis al dat hij op 'school' gaat huilen enz. Hij stelt zich gewoon aan. En dat is niet hard of lullig maar dat is echt waar. Er zit een verschil tussen verdriet en verdriet. Hij zegt dat hij met niemand speelt en dat hij niks knutselt en geen fruit eet enz. Terwijl hij dat allemaal gewoon doet. Als ik hem ophaal en hij heeft mij nog niet gezien, is hij ook altijd gewoon aan het spelen. Dan vraag ik of het leuk was en dan zegt hij eerst heel spontaan ja, en 5 min later zegt hij dat hij het niet leuk vond. Ik hoop dat het niet al te bot over komt, want zo ben ik echt niet, maar op een gegeven moment is het goed geweest. Ik kreeg er buikpijn van als hij naar de peuterspeelzaal moest en ik ging met tranen in mijn ogen weg. Dus als het echt, echt, echt niet leuk voor hem was had ik hem er wel afgehaald. Maar hij praat zichzelf aan dat het niet leuk is.
Ik denk dat ik haar eraf zou halen.. Ik heb laatst een ochtendje meegeholpen bij Mira op de groep en daar was ook zo'n jongetje zoals jij jou dochter omschrijft.. Ik had echt met hem te doen en ging denken wat ik in zo'n situatie zou doen. Ik vind ook dat het leuk moet blijven..
Zelf geen ervaring mee, maar herken deels het verhaal van dochter van vriendin. Meisje heeft veel tijd nodig gehad om een beetje te wennen. Ze was als dagen van te voren ermee bezig dat ze weer moest gaan. Vriendin heeft toen mrt leidsters afgesproken dat ze de helft van de tijd daar zou blijven als hulpmama. Dus helpen knutselen ed met de andere kindjes. Dat heeft wel geholpen. Ze bleef moeite houden met afscheid nemen, maar is het wel leuk gaan vinden. Intussen is ze bijna 5. Ook op basisschool heeft ze veel tijd nodig gehad om te wennen. Dat hebben ze ook rudtig opgebouwd. Eerst een paar wenochtenden, vanaf 4 jaar alleen de ochtend, en pas na ruim een half jaar hele dagen. Nog steeds is ze erg moe na een schooldag en heeft ze moeite met afscheid.
Ik zou samen met de leidster zoeken naar een oplossing. Verandert de situatie niet zou ik haar absoluut niet een jaar met tegenzin laten gaan! Een kind van 2 gaat heel anders om met een groep dan een keuter van 4. Misschien is het dan alsnog wennen op de basisschool voor je dochter, maar als je al 1 1/2 jaar met tegenzin naar 'school' bent geweest, lijkt me dat níet een positieve invloed hebben. Succes
Ik loop op dit moment tegen hetzelfde probleem aan. Mijn zoontje gaat sinds eind nov 2 ochtenden naar de peuterspeelzaal. De eerste weken veel huilen bij het weg gaan. De leidsters vertelden dat dit snel over was. Nu begint hij weer met huilen als ik weg ga. Hij zegt ook vaak mama niet school. Via een spiek raam zie ik dat het huilen al over is voordat ik weg ben maar hij staat dan wel beteuterd om zich heen te kijken. Gelukkig is er een lieve leidster die zich dan om hem bekommerd. De leidster vertelde vorige week dat ze het een onzeker kind vind. Zelf vind ik dat een vroege uitspraak om te doen.. Het is een jongetje die de kat uit de boom kijkt en veel observeert. Als ze hem stimuleren om mee te doen en de situatie bekend is doet hij wel gewoon mee. Ik vind het ook moeilijk wat te doen. Op dit moment zit hij sowieso helemaal niet lekker in zijn vel en daar maak ik me best zorgen over. Weet niet zo goed wat ik hiermee aan moet.. Komt het door de leeftijd of doordat hij nu naar de peuterspeelzaal gaat..
Ik ken jouw zoontje verder niet, dus dat is lastig oordelen natuurlijk. Maar waarom zou hij zichzelf dat aanpraten..? Hoe komt hij erbij, hoort hij dat van anderen (hoe oud is hij?) Er zit natuurlijk een groot verschil tussen een kind dat alleen huilt bij het wegbrengen (dat doen er wel meer) of als ze echt niet meedoen en de hele tijd verdrietig zijn. Mijn dochter zei t laatste half jaar ook vaker dat ze niet naar de peuterspeelzaal wilde, omdat er een jongen was die niet leuk deed. Was ook een druk ventje, maar ze zochten elkaar wel steeds op. Wat het precies geweest ik weet ik niet, waarschijnlijk ook wel een stukje uitdaging die ze op t einde echt niet meer had. Nu op de kleuterschool is er weer zo'n jochie. Ook daarbij was t eerst dat hij echt niet lief was, maar toch had ze t best veel over hem, vroeg bijv vind je mijn jurk mooi?? En laatst is ze zelfs bij m wezen spelen en was ze opeens 'verliefd' op hem. Het is soms ook lastig te doorgronden waarom ze bepaalde dingen zeggen.. Maar ik denk dat een klein kind vaak niet 'zomaar' zegt dat ie t niet leuk vindt.
Wennen heeft bij mijn dochter bijna twee jaar geduurd een maand voor ze er van af ging begon ze te praten en vond ze het leuk. Op de basisschool ging het sneller een half jaar ongeveer.
Ik zou er vanaf halen en dan een half jaar bijvoorbeeld nog eens proberen. Misschien is ze er nog niet aan toe. Ik ken ook heel veel kinderen die niet naar peuterspeelzaal zijn geweest en het heel goed doen op de basisschool. Dat zegt dus helemaal niets.
dat zou ik echt niet doen, dan denk ze dalijk dat je elke keer mee komt en dat lijkt me alleen maar verwarrend voor haar..
Hij wordt in Mei 4.. Met aanpraten bedoel ik dat hij, al een dag van te voren, begint te miepen dat hij gaat huilen op school en dat hij niet wil, dat er allemaal stomme kindjes zijn enz. Hij weet dat als hij gaat huilen aandacht van de juf krijgt, dat heeft hij bij andere kindjes ook gezien. In het begin was het allemaal leuk en prima en ineens was dat over.. En als ik echt het idee zou hebben dat hij het niet leuk vond, had ik hem thuis gehouden maar hij doet alles gewoon mee, speelt met andere kindjes enz. Alleen thuis zegt hij dat ie dat niet doet....
Er lekker afhalen. Wat is de reden geweest dat je haar hebt ingeschreven? En voldoet het aan die redenen? Mijn zoontje gaat straks ook naar de peuterspeelzaal, vooral om leuk te spelen met andere kindjes, dat hij een beetje gewend is aan het schoolidee en verder niet. Maar als hij het niet naar zijn zin heeft, mama ontzettend mist, verdrietig is, leert hij ook niet om te spelen met andere kindjes. Kortom, doel gemist. Je dochtertje heeft nog een tijdje voor de basisschool, ze is er waarschijnlijk nog niet aan toe. Zelf zou ik ook niet willen meetrainen in een groep die oefent voor de marathon, als de deelnemers je niet liggen en je de 2 km nog niet vol kunt houden... en misschien ervaart je dochtertje het wel als zodanig.
Hier precies hetzelfde gehad! Ik heb doorgezet en nu een jaar later vindt hij het super! Ik heb ook getwijfeld om hem weg te halen, maar ik dacht hij moet dalijk ook naar school en daar kan ik hem ook niet zomaar weghouden als hij het niet leuk vindt.
Ik zie dat er een broertje of zusje op komst is? Dat zou ook al mee kunnen spelen en dan ook nog "naar school". Zijn jullie misschien ook al met potjestraining bezig? Een paar grote veranderingen voor hem, daar kan hij best even van slag van zijn. Hij moet ineens een hele grote jongen zijn en dat is best overweldigend.
Het allerbelangrijkste is dat je luistert naar je kind. Ze geeft een heleboel signalen af, die duidelijk maken dat ze het er niet leuk vindt. Ook gedurende de tijd dat ze er is vind ze het niet echt leuk, is teruggetrokken, stilletjes en wil weinig meedoen. Als het iets zou zijn van het mama uitproberen, dan zou ze op de peuterspeelzaal wel ontdooien, want daar is mama niet uit te proberen. Er is dus wel degelijk iets. Is het een idee om met de leidsters om de tafel te gaan om je zorgen uit te spreken? Of zij een idee hebben wat er kan zijn waardoor ze het er niet naar haar zin heeft? Wat is jou eigen gevoel bij de peuterspeelzaal en de leidsters? Misschien voelt zij zich er wel niet veilig, kan ze geen band krijgen met kindjes die er zitten, of met de leidsters zelf. Voor mij bij mijn dochter staat voorop dat zij zich veilig voelt. Dat is de basis. Voelen ze zich niet veilig, dan komen ze niet tot spelen, hechten, ontdekken, leren en ontwikkelen. Kijk en luister dus goed naar je kleine meid. Ze kunnen al een heleboel duidelijk maken. En als jij nu steeds een steen in je maag hebt,is dat eigenlijk al een duidelijk teken. Desnoods haal je haar eraf en probeer je het over een half jaartje nog eens? Er zijn namelijk ook kinderen, die er 'gewoon' niet aan toe zijn. Sterkte!