Ik open dit topic niet voor ladingen kritiek, want ik weet dat het eigenlijk niet goed is, maar m'n meisje slaapt tot een uur of 12/1/2 in haar eigen bed, met uitzonderingen tot 3 uur. Daarna wordt ze wakker en kan ze niet meer slapen. Omdat mijn man er om 5 uur uit moet hebben we nu al 9 maanden 'the easy way out' gekozen en haar steeds bij ons gelegd, gelijk verder slapen uiteraard. Mams is hier inmiddels ook aan 'gehecht' geraakt. Maar goed mijn buik groeit en straks komt er nog eentje bij, dus het kan niet veel langer zo. Ze moet straks toch echt in haar eigen bedje in haar eigen kamertje slapen (met pijn in het hart). Welke moeders hebben dit ook zo gehad en hoe is jullie deze overgang zonder al te veel verdriet gelukt?
Mijn dochters zijn vijf en zeven en we slapen nog steeds vaak de helft van de nacht samen. Nou weet ik wel dat dat een vrij onconventionele situatie is hoor, maar ik wil er mee aangeven dat het alleen maar een "probleem' is als je er zelf een "probleem" mee hebt.
Tip die ik een keer meekreeg: Doe het andersom... Dus jullie meisje gewoon in haar eigen bed op haar eigen kamer en jij ernaast op een matras. En dan elke nacht het matras steeds een stukje verder bij haar vandaan. Weet niet of het werkt hoor, maar ik dacht ik deel het even.
Kun je niet een extra ledikantje (of zo'n halve: cosleeper) tegen jullie bed aanzetten? Ligt ze er nog wel bij, maar niet meer in. Helemaal omdat je aangeeft er zelf ook nog wel wat gehecht aan te zijn lijkt mij dat fijner.
Als eerste: Iedereen moet dit vooral doen zoals hij/ zij het prettig vindt! Zo slaapt ons mannetje in zijn eigen bedje op zijn eigen kamertje maar als het fijner voelt om de kleine bij jullie te laten slapen moet je dat vooral doen. Ik ga ook geen kritiek op anderen leveren (zou het andersom ook niet leuk vinden haha). Maar; als je wilt dat de kleine in eigen kamertje in eigen bedje gaat slapen zou ik zeggen; in etappes aan laten wennen. Hoe is het bijvoorbeeld in een eigen bedje op jullie kamer? En daarna in eigen bedje op eigen kamer met (één van jullie) er naast? En dan alleen in eigen kamer in eigen bedje? En gewoon bij elke stap kijken hoe het voelt en hoe het gaat?
Dat sowieso! Wij hebben de eerste maanden van onze zoon ook met twee kindjes op onze kamer gelegen. Babyzoon in het wiegje naast ons en ons oudste prinsesje tussen papa en mama in.... Kreeg van iedereen commentaar dat we het zo deden, maar dat boeide ons niet, wij vonden het gezellig
Ze heeft twee ledikantjes, één op haar eigen kamer, en één op onze kamer. Overdag slaapt ze op haar kamertje, prima! Savonds ligt ze op onze kamer in haar ledikantje, tot ze snachts dus wakker wordt.. Ik vind het reuze gezellig om haar bij me te leggen, en zij ook, maar het gaat straks echt niet meer als er nog eentje bij komt. Die heeft nachtvoedingen nodig en moet eigenlijk bij ons op de kamer in het ledikantje, en dochtertje zou haar eigen kamertje leuker en fijner moeten gaan vinden om daar de hele nacht door te kunnen trekken zonder wakker te worden van haar broertje.. Toch?
Tja we hebben het ook... Tot maand 8 wisselend in eigen bed en soms niet. En hele Maand van leeftijd 8-9 mnd sliep ze geweldig in eigen bedje. Nu al 3weken rot hoektanden die erg langzaam gaan.. Ook dat verlatingsangst etc. Ging erg slecht 2 weken echt bij ons gaan van begin af maar nu zo dus 20.00-01.00 zonder pip in eigen bed. Daarna... Boefje wakker.. Ze kinkt roept praat.. Helpt niets. Als wel ze is over 10min weer wakker. Zo nou ja 20-25x per nacht. We nemen haar bij ons(beide geen medicijn en niet overwicht etc). Ze is in bed ook zo dat ze slaapt, draait, huiltje-wakker staat ze of zit. Maar is voldoende haar terug op buik leggen en slaapt ze weer. We slapen als een blok hihi. Zo slapen we tot 07.30-08.30 uur heerlijk! We willen dat niet maar zien nu geen oplossing. Laten huilen is optie deden we ook en als vroeger het hielp nu niet meer ze raakt zo overstuurd dat ze erna nog ligt te snikken kwartiertje. Als ze bij ons komt horen we gelijk harde zucht zo van: aaaah gelukkig.. Zo lief!!! Ik zou zeggen als jullie beide partijen goed slapen, uitgerust zijn en het werkt voor iedereen gewoon zo laten...
Mijn zoontje van bijna drie slaapt ook de halve nacht bij ons in bed. Tot 2,5jaar altijd un ons bed en nu sinds een paar maanden op zijn verzoek eerst in zijn eigen bed. Wij vinden het prima zo! Als er straks een tweede komt mogen ze gewoon allebei bij ons slapen. Baby aan de kant van de cosleeper en zl tussen ons in. (heel blij met ons 180bed)
Ja hier ook een groot bed dat scheelt! Nouja we gaan het straks maar s langzaam aan proberen, werkt het dan is dat super. Werkt het niet kruipt ze maar weer heerlijk tegen mama aan
Mijn dochter slaapt sinds een paar maanden ook de halve nacht bij ons in bed. ze begint in haar eigen bed en wordt s nachts huilend wakker. Niet te troosten dus bij papa en mama in bed. Maar stiekem vind ik het eigenlijk heel fijn, dus ik laat het lekker zo. Ze kruipt ook midden in de nacht echt helemaal tegen me aan, heerlijk.
Ja is ook erg lief onze dochter dan komt bij ons in bed maar we vallen bijna meteen is slaap. Ze dan niet ze gaat ons aaien met handje op wangen. Zooo lief echt zo soort van bedankt mam pap dat ik bij mocht ) ook hier 180 bed en enorme deken. Ze is zelf ook erg sterk en kan deken eraf krijgen als ze onder zit. Ik heb me nooit zorgen over gemaakt.. Ze slaapt gewoon tussen obs kussens en we dekken haar met ons deken. Ze slaapt vrij rustig beweegt niet en gaat niet dwaars liggen
Ik zou ook een co-sleeper proberen of haar gewoon tussen jullie in en de baby straks in de co-sleeper. Mocht je echt over willen gaan naar een eigen kamertje, dan zou ik dat gewoon proberen en dan eerst zelf ernaast blijven liggen op een matras indien nodig. Hier overigens ook nog lekker bij ons in bed de jongste. Heerlijk toch? Ik ben er ook erg aan gehecht hoor haha.
Mijn meisje is iets ouder en haar ledikant staat nog bij ons op de kamer, ze wordt soms wakker en dan slaapt ze soms ook alleen nog verder naast papa of mij, een van ons gaat dan zelfs naar beneden op de bank Ik zie het maar zo: zij is belangrijker
Haha herkenning! Wat wij gewoon gedaan hebben.. Van de een op de andere dag, hoppa, in eigen kamer. En dat werkte prima! Ze werd wakken van ons gedraai, en wilde daarna in ons bed. En daar was ik eigenlijk een beetje klaar mee. ik dacht dat het 1 groot drama zou worden, maar ze slaapt veel beter dan voorheen! Misschien is dat een optie. Dat (naar mijn menig!) langdradige gedoe met een ander matras naast het ledikant schiet je ook niks op. Daarbij, je kindje slaapt er al overdag, dus weet ze prima waar ze is Fem slaapt nu soms wel weer even tussen in, meestal vanaf half 6, flesje, en dan slaapt ze soms tot 9 uur! ook erg fijn voor ons
Dat is ook zoiets: van te voren is het soms moeilijk in te schatten hoe het gaat als je kindje dan in het eigen kamertje gaat slapen. Ja het kan drama zijn. Maar het kan ook zonder problemen gaan. Dus proberen kan natuurlijk altijd! Wellicht dat het ondertussen wel zal gaan TS? En anders: gewoon bij je houden. Het is alleen een probleem als het voor jou een probleem is.
Hier werkt een matras naast het bed prima! Vannacht zelfs niet hoeven gebruiken en alleen met speen terug geven al tevreden! Gaat stapje voor stapje beter! Vond het ook eerst erg fijn tussen ons in... Maar op een gegeven moment vond ik het niet prettig meer en idd ook met vooruit zicht op een 2e wou ik hem in zijn eigen bed. Nu ruim week bezig en ben blij deze stap gezet te hebben!
Van mij geen tips, hier is het namelijk iedere nacht precies hetzelfde! Soms vind ik dat wel vervelend... en soms wel fijn. Mijn zoontje is nu ook bijna precies 9 maanden. Ergens vind ik het heel logisch dat hij bij ons wil zijn maar het is niet erg bevorderlijk voor de kwaliteit van mijn slaap. Ik wou je alleen even laten weten dat je niet de enige bent met dit probleem!