Ja is allemaal vrij heftig geweest. Alles wat mis kon gaan is mis gegaan. Helaas kunnen we er niks meer aan doen. Dat verlangen herken ik hoor! Is helemaal niet raar! Wij hebben dat okk heel sterk. Ben ook wel benieuwd naar je cyclus. Hier is het allemaal alweer normaal. Raar he, dat je lijf dat zo snel oppakt. Of er nooit iets gebeurd is
Behoorlijk heftig ja... Tis alsof er dan niks gebeurd is of alsof het lang geleden gebeurt is. Dat is het rare, terwijl de laatste ingreep toch pas 2 dagen terug was... Fijn om te horen dat jullie dat ook zo sterk hebben, was al even bang dat ik de enige was... Ik heb 17e een controle afspraak in het ziekenhuis en hoor dan als goed is ook wat de patholoog zijn bevindingen zijn. Wachten wel af wat mijn cyclus doet... sinds de laatste bevalling was het iig onregelmatig en varieerde het tussen 19 en 29 dagen... Meest gemiddelde was 25 dagen. Gek eigenlijk zo'n vrouwen lichaam dat daarna gewoon weer functioneert zoals het zou moeten... Heel apart!
Ja raar is dat he. Je lijf gaat gewoon door, je hoofd helaas niet . Nee is echt niet raar, en moet je je vooral niet schuldig om voelen. Toen Sam nog niet geboren was, maar ik wel al opgenomen lag, hebben we het met de artsen zelfs al gehad over een volgende zwngerschap. Was het eerste wat ik me opkwam, dat ik niet weer 3 jaar wil wachten op een goede zwangerschap. Onze kinderwens is ook alleen maar sterker geworden sinds de geboorte van Sam. Is gewoon iets wat je zo graag wilt.
Ik kan me niet eens voorstellen hoe zwaar het geweest moet zijn als je verder nog geen kinderen hebt. Het is altijd al zwaar natuurlijk, maar ik weet nu zelf hoe anders het is als je toch al een kindje hebt. Ik herinner me gewoon nog heel erg goed hoe erg de pijn was toen we na 5 jaar proberen eindelijk zwanger waren en het misging. Die pijn in m'n hart van de leegte die daar zat was echt ondragelijk. Wat ik eigenlijk wil zeggen weet ik niet, alleen dat ik het heel erg vind voor jullie.
T lijkt soms nog zo onwerkelijk... Ineens is je buik leeg! Al liep ik natuurlijk al een tijdje met 2 kindjes in mijn buik die er zelf al niet meer waren... Dan ineens is het voor je gevoel genoeg en begint mijn nachtmerrie... En beland je op de eerste hulp met opname en curettage tot gevolg, daarna helaas een noodzakelijk 2e curettage... Ben wel opgelucht dat alles er nu uit is en dat het met en camera gedaan is, maar toch maakt alles me zo onzeker, is het echt wel weg, waarom nog bloedverlies (is normaal hoor geen gekke dingen) mijn darmen zijn van slag... Ben enorm moe pfff het valt allemaal niet mee! Weet je, als je al kindjes hebt, slepen zij je de dag door. Houden je een soort van bezig. Dat vind ik toch prettig, je blijft bezig maar 's avonds in bed of 's nachts wordt ik weleens wakker uit soort droom, over alles wat er gebeurt is. Dan ineens slaat de pijn/verdrietig in als een bom! Tis en blijft heel verdrietig, ongeacht of er al kindjes zijn of niet!! Vind het ook erg voor jou, Nuage! En jij zit er nog middenin... Dikke knuffel voor jou!!
Thanks meis! Ik heb hoop dat het nog uit zichzelf gaat komen deze week. Heb best wel wat klachten en ook afwisselend flink bloedverlies. Ik hoop het echt heel erg. Als ik die kleine meid niet had was ik denk ik al een week niet uit bed gekomen...
Neem in ieder geval je tijd, 2 curretages dat is niet niks..En dan nog de verwerking van wat er is gebeurd.. Heel veel sterkte! @Madelein, Ik heb wat vragen over het overlijden van jouw kindje. Maar omdat ik dit topic niet wil hijacken PB ik wel even. Als je tijd hebt zou je er even naar willen kijken?
Dat klopt wel, je moet door voor je andere kind(eren). Helaas had ik na mijn curretage een eikel van een verpleegster. Toen ik op de ontwaakkamer lag, lag er naast mij een vrouw die net haar kindje had gekregen, maar een curretage moest vanwege een niet loslatende placenta. Toen ik hoorde hoe ze werd gefeliciteerd, ging er bij mij een traantje rollen. Kwam opeens die verpleegster naar me toe om te vragen of ik pijn had. Toen ik gewoon zei dat de felicitaties naast mij even te confronterend waren, zei ze me van "stel je niet aan, je hebt al een kind". Ik heb iedereen spontaan uit zijn slaap gehaald want had haar op een vrij luide toon nageroepen als een 2de kind niet zo gewenst zou zijn als een eerste, dat men dan beter geen kinderen meer op de wereld zet. Was ik kwaad! :x Eerst kon ik er ook niet echt over praten. Van het minste kwamen de tranen, maar na een weekje ging het wel. Maar dat is persoonlijk. Ik ben een open boek en als er iets is, vertel ik het ook.
@clapat: jemig wat een boer. Zeker ruzie thuis gehad. Bij ons op de afdeling lopen ook zulke mensen rond helaas. Sommigen hadden beter niet voor de zorg kunnen kiezen. Ik weet niet goed of het al hebben van andere kids het verdriet minder maakt. Ik denk dat het hoe dan ook verdrietig is, omdat het kindje gewenst is. Maar kan me wel voorstellen dat het meer afleiding en misschien ook hoop geeft. Als het 1x gelukt is zou het een 2e keer ooit ook moet kunnen toch?! @skye: je hebt pb terug.
Clapat he wat naar is dat zeg! Ik heb beide keren een kamer alleen gehad, moet zeggen dat dat wel prettig is... lag dan ook niet op afdeling gyn/verl. maar gewoon op verpleegafd. De tweede keer had ik ook een botte man... hij zei ook dat ik kwam voor een curettage na missed aborten... nou nee voor een tweede curettage omdat er nog restweefsel is... vond de verpl. op bij de voorbereiding ook niet erg aardig... die zei: 'niet schrikken' en ramde (voor mij gevoel) zo het infuus erin... pffff! kan me voorstellen dat je kwaad was, knuffie! Madelein tis niet dat het minder verdrietig is, met al kindjes om je heen, maar zij zorgen er wel voor dat je doorgaat. Je moet! Anders had ik denk ik wel alleen maar op bed gelegen, nadat ik wist dat er geen hartactie meer was... soms komt het heel hard aan en valt het ineens binnen... ik ben gewoon mijn 2 kindjes kwijt die zo ontzettend gewenst en welkom waren! Ik wil mijn lichaam terug en verlang er enorm naar om weer zwanger te zijn... lichamelijk beperkt het me nog gezien de buikpijn en bloedverlies dat wat toeneemt... niet gek denk ik als je zoveel beweegt in een keer... Vanmiddag wel weer ff liggen en vanavond op tijd naar bed. Net ook maar weer pcm ingeslagen, want was er al doorheen! Ga ik nu eerst ff innemen... blegh!
Na mijn eerste curettage lag ik op de uitslaapkamer naast de vrouw waar ik eerder op moest wachten omdat zij een spoedkeizersnede kreeg. Inderdaad felicitaties, was haar derde zoon. Was heel pijnlijk voor me. Maar als een verpleegster zoiets had gezegd dan was ik helemaal uit m'n stekker gegaan wat een vreselijk iets om te zeggen echt onmenselijk!!!! Toen ik zelf 2 jaar later een spoedkeizersnede kreeg heb ik er nog wel aan gedacht. Zal er nu ook een vrouw moeten wachten op mij die een curettage moet krijgen? Dat maakte me heel verdrietig. De uitslaapkamer was deze keer met allemaal schermen omdat mijn baby bij me werd gebracht voor borstvoeding. Toen heb ik er niet meer aan gedacht maar ik hoop met heel m'n hart dat er toen niemand aan de andere kant lag met zulk verdriet...
Vrouwen die net hun kindje hebben gekregen, kunnen er niet aan doen als er iemand opeens naast hen ligt die een MA hadden. Daar moet men zich niet schuldig over voelen. Het is het personeel die zich wel eens beter in een patient moet gaan inleven... Ja mama Jadebo, dat gevoel herken ik dat je je lichaam terug wil. Dat is eigenlijk mijn grootste probleem. Helaas krijg ik al in het begin van de zwangerschap een dikke buik, dat was bij mijn dochter ook zo. Dus ik had al zwangerschapsbroeken aan en helaas na de curretage moest ik ze ook nog even aan. Ondertussen begint alles terug op zijn plaats te komen, maar mijn oude broeken zitten nog een beetje krap. Het was ook enorm confronterend dat, toen ik thuis kwam, mijn zwangerschapsbroeken terug moest weg moest leggen. Ik wou ze echt niet meer aan...
Ik had per ongeluk geschreven dat je 2 curretages had gehad, ik bedoelde 2 ingrepen. Wil nog wel even zeggen dat ik het heel goed vind dat ze een hysteroscopie hebben gedaan zeg. Vaak curetteren ze gewoon weer. Vind ik wel een goede zaak. En ik weet nog dat ik na alles mijn lichaam even niet meer herkende en voelde me heel slecht in mn vel. Maar ik had ook wat Clapat zegt, meteen vanaf 5 weken zs al een hele opgezette buik, Ik had zelf erg last van de hormonen etc. Dus het heeft echt tijd nodig. En je bent onder narcose geweest, alle emoties... Ik zeg het ten overvloede maar jezelf even goed verwennen! Ik ben ook na een weekje begonnen met smoothies waar ik ook wat groente doorheen deed en zodra ik kon wat gaan wandelen met de hond. Lekker muziekje erbij. En huilen wanneer je je verdrietig voelt. Ik ben ook veel boos geweest hoor en dat uitte ik dan ook gewoon. Emotie is zuiver, dan mag je voelen. En ik had trouwens ook dat ik op de uitslaapkamer naast een vrouw lag die net een keizersnede had gehad. Die was boos want die wilde nu toch wel graag haar kindje zien en vasthouden zei ze..Dat kwam wel even bij me binnen. Maar zij wist natuurlijk ook niet waarom ik daar lag. Voordat ik onder narcose ging zei de anesthesist op een vrij botte manier dat er veel vrouwen waren met een miskraam en dat ik echt niet de enige was dus ik moest niet te dramatisch doen. Ik deed niet dramatisch vond ik, ik had gewoon wat tranen gelaten. Dat vond ik wel heel erg, want ook al maken ze het in het ziekenhuis veel mee, voor mij was het de eerste keer. Ik wist even niet wat me overkwam. Ik kende ook iemand in mn omgeving die het had meegemaakt (behalve achteraf dan komen er verhalen van mensen los) Maar voor mij was het een heel eng en verdrietig leeg gevoel. Ik snap niet dat zij zich daar niet in inleven. Heel jammer.
Ik ben niet onder narcose geweest, heb 2x een ruggenprik gehad met een roesje, dus wel soort van geslapen tijdens de ingreep... eerste keer was een gewone curettage, 2e keer een hysteroscopie. Ben heel benieuwd naar de uitslag, deze krijg ik 17/2 van de gyn. Op het ok waren ze heel erg lief en aardig. De gyn wreef over me benen en zei ook dat het goed kwam en ik me er aan over moest geven... Het ging zo snel dat ik de ruggenprik niet gevoelt heb en me ook niet meer kan herinneren dat ik neergelegd ben, heel apart! De vk heeft me net nog gebeld en is ook blij dat het nu eindelijk beter gaat. Ze wil nog wel graag de uitslag weten van de patholoog en hoopt ons gauw weer terug te zien in andere omstandigheden... super leuke vk's heb ik Hebben alle 3 mijn zwangerschappen en bevallingen begeleid. Die momenten heb ik ook zeker hoor!! Wil graag gezonder eten en zonder suiker, maar kan het nu even niet opbrengen... vandaag ook doosje celebrations gekocht... hihi! Soms helpt het je even wat beter te voelen... vind het heerlijk zo'n momentje... 's avonds lekker filmpje kijken... rust voor deze mama! Huilbuien heb ik soms, laat het dan ook ff gewoon... hoort er ook eenmaal bij! Begin ook steeds positiever alles in te zien, hoewel het natuurlijk erg verdrietig is... Het lijkt me idd erg confronterend om dan een pas bevallen vrouw naast je te hebben. Hoewel zij dat van jou natuurlijk ook niet weten... toch heb ik het als prettig ervaren dat ik alleen heb gelegen voor/na beide ingrepen.
Ach je mag best even toegeven aan je suiker behoefte hoor ! Ik ben nu net weer gestopt met toegevoegde suikers eten. Ik was daar vorig jaar zomer mee begonnen, en 1,5 maand later zwanger van Sam*. Nou geloof ik niet in toeval, helemaal niet na het lezen van wat artikelen over insulineresistentie en miskramen... Als je je weer beter voelt kan je het stoppen met snoepen ook beter hebben waarschijnlijk. Je klinkt weer iets positiever, klopt dat?
Wil graag de toegevoegde suikers schrappen hier... Helpt mijn zoontje Miss ook wel die wat druk is haha... Al is dat nu Miss ook wat spanning, aangezien hij over 11 daagjes 4 jaar wordt en dus al aan het oefenen is in groep 1 . Maar merk wel dat ik me beter voel zonder die troepjes in het eten. Ik geef er nu gewoon beetje aan toe ! Klopt, ben ik ook wel. Lichamelijk gaat het beter, krijg af en toe wat meer energie ... Vandaag speelde het weer (in de ochtend) vooral ook wel mee... Lekker zonnetje dus deuren open! Weer wat spulletjes opgeruimd, heeft me goed gedaan... Maar nu weer lekker relaxed op bed, tv kijken, chocolaatjes eten hihi even mama momentje
Apart is dat he?! Ik had dat vorig jaar ook. Ik snoepte altijd enorm veel, zakken bij de jamin enzo . Werd er niet dik van, dus vond dat ik het wel kon doen. Tot ik ineens zoiets had van nu is het klaar! En ik voelde me zooooo veel beter! Veel meer energie, minder snel prikkelbaar. Wat een goed nieuws meis! Was heerlijk weer inderdaad vandaag. Ik heb ook een enorm goede dag gehad mede daardoor. En vanmorgen voor het eerst weer gesprongen met mijn paard. Daar leef ik echt voor! Zo heerlijk! Neem jij maar even je moment hoor, je hebt gelijk!!