Hier hing ie ook wel gillend/zeurend aan m'n been in de keuken, gewoon doorgaan waar je mee bezig bent of afleiden of in de kinderstoel zetten met de melk, kan ze ook niet achter je aan...en is het echt honger eet je toch samen een boterham en zet je de melk ernaast. En tuurlijk kan je zeggen dat ze niet zo moet gillen, nu snapt ze het misschien niet maar er komt een moment dat ze dat wel gaat snappen... Maar jeetje, ik plan niet echt wat ik ga zeggen of doen als m'n zoontje dit of dat zegt of doet. Ik reageer gewoon op het moment zelf, ik word al moe als ik het lees...al dat geanalyseer
Ze snapt dit helemaal nog niet. Een klein kind wil iets en als een kind iets wil moet dat NU gebeuren. En dan gilt ze. Je kunt haar rustig uitleggen dat ze op haar beurt moet wachten en proberen haar te kalmeren voor ze die boterham krijgt. Maar ik denk echt dat dat besef er met 9 maanden nog niet in zit. Maak het jezelf en je dochter nou niet zo moeilijk, geef het de tijd!
oh daar zit ik anders in. Misschien snapt ze het NU nog niet maar eten en gillen gaan niet samen dus zou ik het gewoon wel zeggen.. .dan leert ze het vanzelf.
Nou ikkan zeggen dat als iemand mij zegt: in ochtend zijn we (baby 9-10mnd) wakker, rustig ete , of ze eet zelfs bij oppas pas geloof ik niets van. Het zal wel maar voor mij is iets buiten begrip. Hier wordt ze wakker in ochtend altijd huilend gillend gelijk of het in eigen bed of bij ons is sirene altijd. Hoef geen wekker hoor Ik kan echt niet maar dan echt niet iets nog smeten of schenken. Ik zit of loop met gillende vogeltje helpt niks geen speen geen afleiding geen tv niks. Mijn man rent zsm in 3sec flesje maakt (lang leve hete kraan..) en dan ziet ze fles trilt ze met handen als paranoide. Dan past stopt ze met gillen. Ik ga nog echt lang nog niet flesje ochtend weglaten hihi Of ik zorg dat ik dan yogurt aanmaak met fruit etc al in de avond en dat het kant klaar ligt voor ochtend. Boterham krijgt ze hier enkel bij lunch en dan niet meer dan 1x per dag krijgen ook later dus dat scheelt hihi
Dan wordt het tijd dat jullie gaan opvoeden denk...want dit gedrag accepteer ik dus never nooit niet.
Het lijkt mij prettig dat wanneer ze straks 2 is..je niet een groot monster hebt gecreeerd dat papa en mama de baas is (alhoewel, ze is ie nu al de baas) en anders moet je zelf je berichten eens teruglezen en je afvragen of het echt normaal is?
Ik heb je advies niet gevraagt toch? Kijk beter in je eigen leven en bemoei je daar meeeens. En over paar jaar zien we wel waar zit jou kind en mij en wie de baas is bij wie Het lijkt mijn prettig als je je mond dicht houd met je commentaren wanee niemand erna vroeg. Blijf met je baas spelen bij je kinderen wellicht eindigen ze goed in leven en niet als administratieve medewerkers Je acepteerd veel niet he?? Accepteer je nog wel dat kind wel bestaat? Lijkt mij erg om jou kind te zijn mag niets
Hier moet ze soms gewoon even wachten, dan mag ze best ongeduldig zijn, maar wachten moet ze toch Dan doe ik eerst wat ik aan het doen was en daarna smeer ik voor haar een boterham. Ze snapt nu prima dat ze soms even moet wachten en gaat dan gewoon wiebelend op haar stoel zitten wachten op die lekkere boterham. Gillen bij een 9 maanden, tja, hoort er een beetje bij, ik zou dat gewoon negeren en zeggen;'Je moet nog even wachten, je krijgt zo een boterham.'. Dan stopt ze ooit vast wel met gillen, net zoals mijn dochter
Als je nu gewoon wat meer gewoon praat met je kind. Laatste voorbeeld., Nou wil ze geen beker melk prima je gaat de keuken in om je eigen boterham te pakken en ze gaat mee en zet het op een krijsen. Nou betrek haar er dan bij. Van ik ga een boterham maken wil je ook! Ik mis veel comminicatie tussen jullie en het kind, Dat ze een driftig en onrustig karakter heeft kan. Maar volgens mij kan je er ook je voordeel mee doen. Kom je gezellig met papa mee. Streng in de kinderstoel laten zitten deed ik hier ook niet hoor. Nooit echt streng geweest. Ook niet met deze leeftijd. Praten kan ook met een baby van 9 maanden. Zing dans maak het jullie zelf makkelijker. Neem ze op sleep touw. Wat er gebeurde in metro. Dan heeft ze even pech. Haal haar uit gillen en boos zijn. Ga zingen en zeg nee je kan even niet op de grond dat is vies. Ja ook tegen een baby. Probeer een weg te vinden die bij het kind past en dus uit eindelijk ook bij jullie. Het is zo te lezen een pittig ding.
Whahaha jij bent echt gek. Ik denk dat de administratief medewerkers hier op zp erg blij zijn met je post...
Deze keer snap ik Piccolina ook eens een keer wel En TS. Ik heb dus ook zo'n driftig, gillend meisje. Wordt vaak ook wakker met erge honger dus krijgt ook een flesje. dan gaat ze over de rooie (inderdaad, dat trillen) tot ze m heeft. Die kinderen zijn er en dat ligt echt niet alleen aan de opvoeding, mn oudste deed dat nooit. Ik denk ook dat kindjes van 9 mnd nog lang niet alles snappen, tuurlijk kan je praten maar maak intussen wel dat drinken klaar. Wachten snappen ze nog niet en als het niet hoeft, niet doen. Niet om overal de zin in te krijgen maar soms wel. Daarin is ook elk kind anders. Dan kun je wel wachten tot ze stil worden en: GOED ZO grote meid, nu komt het flesje. Wat een onzin bij zo'n kleintje. En Pnirmal over de tram. TS zegt dat niks hielp. Ik herken het hoor! Haal haar uit de huilbui, dans zing! Makkelijk gezegd maar gaat bij sommige kindjes gewoon niet op. Dan werkt niks meer.
Piccolina, ik snap je hoor. Ons zoontje was op die leeftijd ook zo, hij kon niet anders, hij WAS gewoon zo. Wij deden het dan ook zo zoals jullie. En nu: het allerliefste jongetje van de wereld. Niks niet verwend. Een lief koekie!
Ik herken het gillen, jammeren ook. Als ze honger heeft wordt ze erg chagrijnig en ongeduldig. Wat ik doe is tegen Emma zeggen dat mama nu de boterham maakt een ze even gedult moet hebben. Ik zeg dat 1 keer op duidelijke toon en ga dan snel de boterhammen maken. Want relaxt de boterham smeren zit er natuurlijk niet in met little miss cranky pants bij mijn voeten. Ik negeer haar gezeur dan wel even. Ga even naar mijn happy zone en dan aan tafel en eten. Ik merk dat nu ze wat ouder wordt ze wat meer gedult kan opbrengen. Soms gaat ze tijdens het wachten spontaan met de koelkast magneten spelen. Dan zeg ik wel tegen haar dat ik het fijn vind dat ze lekker gaat spelen en lopen daarna samen naar de tafel.
Ik vind gillen voor eten bij die kleintjes heel normaal. Het is hun manier van communiceren en duidelijk maken. Praten kennen ze niet. De ene gilt, de andere jengelt wat, mijn zoontje gromt dan heel opgewonden en knijpt in zijn vuistjes (handje open en dicht) De ene maakt veel lawaai, de andere niet. Ze hebben geen voorbeelden van hoe andere kindjes dat doen dus hun instinct neemt het over. Als ze gilt zou ik gewoon het eten maken, haar in haar stoeltje zetten. Als je even werk hebt bij je in de keuken in het stoeltje zodat ze ziet waar je mee bezig bent
Oh en met avondeten koken doen we allemaal proeven. Maïskorrel stukje paprika. Proeven of de pasta al gaar is etc. Erg gezellig, sommige dingen zijn vies, sommige erg lekker. Maar het is wel altijd gezellig in de keuken.
Jatobe, 2jees Nou gelukkig iemand in die gekkenhuis roept niet gelijk dat het mishandeling is (ja hoor dat ook al gehoord Sommige mensen.. Denken dat ze al hun idee niet alleen op hun kind kunnen inproppen maar ook op andere. Geloven dat iedereen op zijn eigen plan van leven dan kunnen aanpassen. Zo werkt het niet. Ik vroeg niet om advies "help wat te doen" ik zei hoe het gaat en dat gillen herkenbaar. Ik omschreef hoe we er omgaan zodat iedereen tevreden is en tja dat een of andere forumlid daar niet tevreden is boeit mij voor geen meter eerlijk gezegd...
Hihi niet altijd bovenop het aanrecht, meestal op de grond. Maar we hopen natuurlijk dat ze straks zo'n junior masterchef wordt zodat mama niet meer hoeft te koken