OOOOO logisch dat ik dacht aan papa. Whahah sorry dit kan natuurlijk ook zo zijn. Nou ja mama dan hihihi.
Wauw....... Wat een bijzondere dingen komen hier voorbij.. Kleinesara, ik denk dat jij het te goed wil doen voor jullie kindje.. En dat is natuurlijk heel mooi, maar denk dat het je op dit moment een beetje tegenwerkt. Laat haar af en toe eens gewoon lekker doen wat ze wil zonder dat jij/jullie daar meteen bovenop zitten. Wil ze geen drinken? Jammer dan.. Is ze aan het gillen om een boterham, en ben jij nog even bezig? Dan wacht ze maar even. En gaat ze dan gillen kun je best zeggen dat ze niet mag gillen en even moet wachten. Dat leert ze vanzelf wel.. Wil ze lekker lopen en rennen? Neem haar mee naar buiten en laat haar, op een veilige manier, haar gang gaan.. Hier in huis wil ik geen gegil hebben.. Natuurlijk jengelen en drammen ze wel eens maar dan zeg ik alleen dat ik het niet wil hebben en verder reageer ik er niet op. En ja, mijn dochter is ook een pittig ding, maar ze weet inmiddels wel dat ze met gillen niet ver komt. Dus ook voor jou; het houdt een keer op Ik las net dat een kindje aan het gillen en krijsen was tot ze een fles kreeg? In 1 woord belachelijk.. Dan had ik d'r mooi nog een kwartier op bed laten liggen.. Dat accepteer je toch niet?! Maarja aan de aangebrande reactie daarna, aan Tuc gericht, te zien heeft ze het niet van een vreemde... Wat een enorm respectloze post was dat....
mamaR belachelijk? bij een baby? na nee, dat doen babies wel vaker Na een jaar snappen ze beter dat ze niet alles METEEN kunnen. Ach, zucht, ik zal wel te goed voor mn kinderen zijn.. (Verwend zijn ze gelukkig niet)
Mij. Dochtertje heeft toch ook best lang gehuild met wakker worden omdat ze honger had, maar hoe dat was met negen maanden weet ik eigenlijk niet meer. Wel hebben wij zodra ik merkte dat ze het begreep geleerd dat ze dingen kan vragen, ipv gillen. Eerst was dat alleen maar 'mama, die' en dan wijzen, en nu is het ' mama, eten'? Je gaf aan dat je kindje al praat ts, en dat ze veel begrijpt, dan kun je haar dat best uit gaan leggen. Maar goed, ik denk dat je al best veel tips hebt gehad, succes.
Nou een baby van 9 maanden kan best wel even wachten hoor.. Jij hebt zelf ook meerdere kindjes toch? (@2jees) Die kun je toch ook niet allebei tegelijk 'bedienen'? Ik in ieder geval niet hoor, en dat hebben ze snel zat door..
Gillen om een fles? Hier huilde ze wel als kleine baby, maar denk dat ze nog voor het half jaar misschien wat jengelde en dan haalde ik ze op een gegeven moment uit bed, zette ze in de kamer en ging een fles maken.
Hier had hij al snel door dat hij beter rustig kon wachten want als hij jengelde duurde het langer neerdat hij zijn fles kreeg omdat ik dan verkeerd telde met de melkschepjes en telkens opnieuw moest beginnen of het flesje te warm maakte en het moest afkoelen Dus al snel was hij de eerste 10 minuten nadat ik hem uit bed haalde stil omdat hij misschien doorhad dat hij zijn fles dan sneller kreeg Of hij herkende snel het geluid van de koffiemachine, koffie klaar, melk klaar nu is hij nog steeds geobsedeerd van de dolce gusto
Kleinesara zou het niet zo kunnen zijn dat je dochter gaat gillen omdat je zomaar bij haar wegloopt? Kan ook simpelweg de fase van eenkennig zijn. Past het aan je been hangen ook heel goed bij. Ze is per slot van rekening 9 maanden.gaat ook weer over maar kan wel echte een pittige fase zijn. En ja, dat kan soms niet goed voelen maar ook dat hoort erbij. Vraag jezelf dan wel af of dat voortkomt uit je eigen onzekerheid of een gevoel van onveiligheid bijvoorbeeld. Ik zou zeggen go with the flow, onzeker zijn hoort er ook bij, zeker bij de eerste. Accepteerd at ook voor jezelf maar laat het niet de overhand krijgen. Dan doe je er misschien goed aan ergens steun te zoeken. En leer je kind kennen, als ouders weet je vaak wel wat werkt en niet. Maar ook dat ontdek je door vallen en opstaan.
Ts heeft al drie oudere kinderen, dus dit is niet de eerste. En al vind ik haar juist daarom bijzonder onzeker overkomen (vooral bij al dat analyseren), is elk kind anders. Verder ben ik het eens met jou. En ik denk dat ts niks heeft aan al dat touwgetrek op laatste pagina's...
Ik denk dat er over veel dingen moeilijk gedacht wordt! Mijn dochter hangt soms ook aan mijn benen en jammert en jengelt en soms gaat ze ook krijsen als ze haar zin niet krijgt, maar ik leg haar dan op de grond en loop weg en dan komt ze vanzelf naar me toe gekropen en dan pak ik haar weer op als ze rustig is! Als ze niet wil drinken, drinkt ze niet, maar later, als ze honger heeft krijgt ze een boterham en als ze echt hysterisch wordt tijdens het eten stoppen we ermee, want niemand heeft zin in eten als hij hysterisch is! En tjah, mijn dochter vond speelgoed heel lang niet leuk, maar ze heeft een paar muziekinstrumentjes gekregen en nu dolgelukkig met haar speelgoed! Zoveel mensen denken zo krampachtig over de opvoeding, doe waar je je goed bij voelt en leg de boekjes wat meer weg! Geniet van je kind zoals hij/zij is of doet! Hier hebben wij haar trouwens echt al een keer op de gang geparkeerd in haar eetstoel omdat ze echt om niets zat te krijsen aan tafel. Ze had het heeeeel snel in de gaten hoor maar goed, mijn dochter is een paar maandjes ouder en ik denk dat het wel verschil maakt (hier maakte ze tussen de 9 en 12 maanden echt een ontwikkelingssprong!) Edit; hier krijgt ze trouwens met gegil ook niks hoor! Wel gaat ze altijd heel blij hupsen en met haar armpjes wapperen als ze me met de fles ziet aankomen, zo schattig! Ik lees nu ook dat ts meerdere kindjes en ervaring heeft, maar ik denk dat ts meer op haar moedergevoel dan haar ervaring met vertrouwen! Je verpest een kind echt niet door eens aan haar behoeften die tegen jouw principes ingaan te voldoen! Succes!
Tot nu toe ben ik een meelezer in dit topic. Ik kees zorgelijke dingen over piccolina dat een kind zo gigantisch kan krijsen voor een ochtendfles en ook nier stopt tot zij die krijgt. Lieve mensen dan moet je echt even je doppen open maken. Logisch gedrag bij 3 maanden maar hallo..... Bij 3/4e jaar moet je ze rustig in de kinderstoel kunnen zetten zonder sirene. En dat manlief vervolgens een hete-kraan fles maakt in 3 sec is ook niet normaal.aar naar verwachting reageert piccolina niet meer want ze doet toch wat ze zelf wil. Ts heeft meerdere kinderen maar deze is er een met pit. Zorg voor een uitlaatklep, voldoende beweging en energie en afwisselend speelgoed. Ik heb niks meer bij Kellebel toe te voegen.
Ik heb alleen je openingspost gelezen. Hier een jongetje die ook altijd al erg voorloopt en vaak driftbuien. Als ik je posts her en der lees herken ik mezelf... altijd controle willen enzo, niets mis mee, maar je hebt, net als ik een kind, die daar slecht mee kan omgaan. Ten eerste, laat de teugels vieren, maak je niet zo druk om even tv kijken met iets te eten, dat werkte hier al een beetje. Verder, ga naar buiten! Hier werkt het al om naar de supermarkt te lopen. Je hebt het over veel speelgoed. Als ik hier een groot deel weghaal en later weer omwissel is mijn zoontje al een stuk rustiger. Teveel speelgoed zaait verwarring, ze kunnen niet kiezen en raken daardoor verveeld. Ik doe gewoon elk dagdeel verschillende dingen. In de ochtend samen spelen en daarna even boodschapoen doen, in de middag weer met wat anders spelen en daarna even een uurtje tv. Verder is het ook gewoon karakter en is het echt een kwestie van loslaten en haar bij een boze bui even negeren. En ik weet hoe moeilijk het is, hier hielden (deels door al maanden ontstoken neusamandelen) driftbuien soms wel 1 uur aan, tot aan met zijn hoofd op meubels beuken. Dan was het een half uurtje rustig en begon het daarna weer helemaal opnieuw en dat om helemaal niets. Accepteren is hier het sleutelwoord ben ik bang. Succes!
ja twee, en als ze baby zijn hebben ze gewoon (meestal) voorrang, dan kunnen ze nog niet wachten. Gaf ook BV op verzoek.. De oudste kan wachten. Inmiddels de jngste ook wel hoor tot een maand of 10-11 ligt ook aan het kindje. Niet zo moeilijk toch ff flesje in bed of in de stoel, dan kan ik rustig aankleden of broodsmeren. Umm toch geluk dus jengelen is wat anders als schreeuwen en nee dat heb ik haar ook niet geleerd..
Ik ben er inmiddels achter waar het fout ging. Iemand hier maakte een opmerking waarvan mijn ogen open gingen en ik snap nu wat ik moet veranderen. Wat mij betreft hoeft die hele discussie over wel of niet even gillen ook niet.
Met alle respect, kan het zijn dat je Asperger in combinatie met het pittige gedrag van jullie dochtertje het gewoon extra moeilijk maakt allemaal? Een van mijn 'monsters' heeft ook een erg pittig karakter en doet ook nog eens een keer alles in een enorm versneld tempo. Ik moet deze spruit dan ook echt anders aanpakken dan mijn andere kinderen anders zou het ook elke dag drama en gillen zijn zolas bij jullie. 'Pick your battles and go with the flow' is altijd een goed advies met dit soort kinderen maar zeker ook duidelijke grenzen stellen, dat hebben ze nodig. Zelf ben ik heel erg van de positieve aanpak: goed gedrag (uitbundig) belonen en slecht gedrag compleet negeren. Dit laatste is het moeilijkste zeker als je zelf boos of gefrustreerd bent...oogcontact is óók aandacht en zal het kind 'conditioneren' om toch zijn ongewenste gedrag voor te zetten. Dus een gillend kind zal hier in principe ook genegeerd worden en pas weer beloond worden als het rustig is. Klinkt allemaal heel theoretisch maar als je dit langere tijd zeer consequent doorzet werkt het bijna altijd als een tierelier! Vergeet niet, hoe jong ze ook zijn, ze zijn geboren manipulators die kleintjes. Sterkte en diep in-en uitademen.
Dat is denk ik het probleem inderdaad. Dat mijn Asperger in de weg zit. Ik word onrustig als ik de controle en het overzicht kwijt raak en dat heb ik altijd geweten, maar nooit het mezelf in de praktijk zien doen. Dit topic heeft me in de spiegel laten kijken en ik zag ineens mezelf in paniek raken vanwege het gebrek aan controle en overzicht. En Sara neemt dat over en word onrustig. Ik weet nu dus waar ik bij mezelf aan moet werken. En dan moeten we er kunnen komen.
Ahh ik wist niet dat je asperger had... Dit verklaart misschien ook je manier van 'overal over nadenken'? Fijn dat je de vinger nu op de zere plek kunt leggen!
Vroeger (ja hoe lang geleden eigenlijk?) dacht ik altijd: hoe kan het dat kleine mensjes bepalen hoe dingen lopen? Nu met 3 kids begrijp ik wel wat beter hoe het gaat in de praktijk.. Het is gewoon niet altijd even makkelijk. Je hebt te maken met kindertjes die al vanaf de geboorte enorm kunnen verschillen in hun gedrag. En daarnaast heb je ook je eigen bagage (hoe ben je zelf opgevoed, wat is je eigen karakter etc). Ik merk ook dat ik soms dingen doe waarvan ik achteraf denk: dat had beter gekund, of anders. Jezelf een spiegel voorhouden kan best moeilijk zijn. Maar dat helpt je vaak wel om weer verder te kunnen. Hier werkt dat in ieder geval wel. Ik vind dat er best wel pittige dingen gezegd zijn in dit topic. En dat jij je ook vaak heel erg moet verdedigen. Een discussie is prima, maar soms gaan de commentaren wel erg ver. Jammer