Mijn meisje is nu 4 en zit sinds de zomer op de basisschool. Er is sinds kort een jongetje uit haar klas al twee keer bij ons wezen spelen tussen de middag, heel gezellig en ze hebben dan ook echt plezier. Maar nu is het dan zover dat dat kindje vraagt of mijn dochtertje nu bij hem mag spelen. Ik ken zijn moeder alleen van gezicht, is nogal apart en weet eigenlijk niets over ze. Ik vind het zo moeilijk!! Het dierbaarste wat ik heb (samen met mijn 2 andere kindjes natuurlijk.. ) geef ik uit handen, wordt met de auto opgehaald naar een adres waar ik zelf nooit geweest ben, ken de mensen niet, weet niet hoe ze heten, waar ze wonen...ik slaap er gewoon niet van, stel ik me aan? Ik weet dat dit bij het loslaten hoort, maar ik vind het allemaal maar niets..wilt ze het zelf nou graag, maar het zijn de moeder en het zoontje die het vroegen. Nu staat er dus iets gepland en ik wil het eigenlijk gewoon nog niet..help!
Kan je niet voorstellen om haar te brengen? Dan weet je in ieder geval waar ze is en misschien nodigen ze je wel uit voor een kopje thee of koffie, kan je ook nog even binnen spieken.
Helemaal mee eens. Zo zou ik het doen. Ik zou ook ouders van speelmaatjes bij mij thuis uitnodigen om te kijken waar en bij wie hun kindje speelt. Lijkt me heel normaal, zeker bij zulke jonge kindjes.
Ik zou haar ook brengen. Maar ik lees dat het tussen de middag is? Desnoods zeg je dat je er het eerste half uur bij wil zijn, een keer na school. Ja toch? Ik heb ook een moeder gehad die hier gewoon kwam thee drinken. Ja het is toch wel begrijpelijk. Gaandeweg ga je er natuurlijk meer mee te maken krijgen dus dan is het ook wel een stukje loslaten. Maar als ze net op school zit kan ik me het wel voorstellen. Als je het echt niet wil dan zeg je het gewoon.
Ja, het is "maar" een uurtje, tussen de middag. Zo om natuurlijk, en heb nog een baby en een peuter thuis, dus het lukt me ook niet zo snel om dan mee te gaan. Mijn man stelde al voor om een kopje thee met zijn allen te komen drinken daar, maar vind het zo overdreven staan..je kunt nu eenmaal niet bij alle moeders eerst thee gaan drinken lijkt mij..het idee dat ze met een auto wordt opgehaald en weer weggebracht wordt, ik krijg het er spaansbenauwd van, maar ik ben sowieso een overbezorgde mama-denk ook dat dat komt omdat ze drie maanden te vroeg geboren is. Zit nu echt met een blok in mijn maag want het is maandag al..zucht. Hoe gaan jullie hier mee om met jullie kindjes?
Ik kan me je gevoel helemaal voorstellen! Mijn oudste heeft nog geen speelafspraakjes gehad maar vorige week vroeg een meisje uit z'n klas of ze een keer mocht komen spelen. Uiteraard mag dat maar er is ook een stemmetje die roept "neeeej" En niet om het meisje hoor maar ik vond het stiekem nog wel even goed zo Ik denk toch dat we er een keer aan moeten... Heel veel succes maandag!
Ik zou dr ook brengen. Ik vond t de eerste keer ook eng hoor, zeker omdat de ouders van haar beste vriendin niet echt 'mijn type' zijn.. Maar ze blijken heel erg aardig. Vandaag had ze een feestje en ze werd thuisgebracht.. alle 8 de kinderen dus. Dat vond ik ook weer eng hoor. Want ja, 8 kinderen kun je niet allemaal in de gordels zetten. En ze kwam ook nog eens ruim een uur later dan verwacht.. Kon ze niet bereiken.. Pff!
Ik vind je reactie niet overdreven hoor. Ik zou mijn kinderen echt niet ergens laten spelen als ik niet eens wist waar die mensen wonen.
Oh nee dat zou ik ook niet doen als je de mensen niet kent en niet eens het adres weet?? Je moet toch ook een telefoonnummer hebben (en zij dat van jou) voor als er iets zou gebeuren. Ik zou eerst eens kennis gaan maken.
Ik spreek vaak af voor na school samen met de andere moeder. Gewoon even een uurtje spelen en thee drinken. Sommige ouders vinden dat gewoon prettig en ik vind het soms ook prettig (al hoeft het niet altijd)
Ja moeilijk he.... Sowieso probeer ik kinderen ook altijd eerst bij ons thuis te laten spelen, zodat ik een beetje kan zien wat voor vlees ik in de kuip heb. Ouders komen de kinderen dan meestal halen en dan kan je ook nog even een praatje maken enzo. Wonen in een dorp dat scheelt wel iets denk ik, ik zie alle ouders bij brengen/ophalen, in de supermarkt, de speeltuin etc....
Overigens vind ik t ook gewoon wennen hoor. Speelafspraakjes zijn nu wel echt aan de orde van de dag. Ze gaat 2xpw naar de bso en de overige 3 dagen wil ze eigenlijk altijd wel spelen. Momenteel gaat ze de hele klas rond. En het liefst bij het andere kindje, want dat is nieuw/anders, dus interessanter. Gelukkig zit ze in groep 1 (geen combiklas), dus de meeste kindjes zijn 4, een paar 5. Van de oudere kindjes ken ik de meeste ouders nu wel en bij de jongste kindjes vind ik t sowieso minder 'eng', want die ouders zijn vaak nog wat beschermender. Ze mogen allemaal nog niet alleen buiten spelen. Zolang ze binnen spelen, geloof ik wel dat het losloopt. Dat dingen verder anders zijn dan bij ons, vind ik geen probleem, daar leert ze alleen maar van. Verder vind ik t ook heerlijk om een middagje rustig alleen te zijn. Ik werk 3 dagen thuis, dus dan heb ik nog wat meer tijd en/of evt 's avonds tijd over. Met ouders erbij afspreken doe ik nooit, vind ik ook niet nodig. Een paar moeders blijven soms wel wat langer kletsen bij het ophalen.
De eerste paar keren vond ik het ook moeilijk. De eerste keer nodigde ik dan het vriendje uit bij ons. Met ophalen nodigde ik de ouders uit om wat te komen drinken, zodat je kunt bekijken of je aansluiting vind in opvoedingsvisie. De eerste keer als mijn zoon ergens gaat spelen blijf ik er altijd even bij. Dat is hier ook heel normaal, ouders drinken even wat en gaan daarna weg. Ik merk wel dat het steeds makkelijker wordt. Met sommige ouders krijg je een leuke band, met andere ouders heb je niks.
Ik breng de kinderen altijd zelf (of mijn man) als ze ergens voor het eerst gaan spelen. Ik kom dan ook binnen en maak kennis met de ouders. Je hebt als het goed is alle adressen en telnrs van kinderen uit de klas (telefoonboom/ klassenlijst?) Moeder van de beste vriend van mijn zoon is gewoon gebleven bij het eerste speelafspraak. Lekker koffie gedronken en al pratend kwamen we achter dat we elkaar vaag kenden van vroeger . Bij de eerste afspraak daar ben ik ook gebleven, inmiddels voor de gezelligheid . Overigens worden hier de afspraakjes altijd gepland als ik of mijn man thuis paraat zijn en het kind elk moment kunnen ophalen.
Ik ben heel slecht dan denk ik. Een paar weken nadat onze dochter op school was begonnen vroeg een jongetje haar te spelen, ze wilde heel graag. Heb het adres en tel. nr van de moeder gekregen en haar mijn nummer gegeven en ze is uit school meegegaan. Als ik eerst bij alle ouders thee moet gaan drinken heb ik daar een flinke klus aan. Loslaten is soms lastig, maar hoort erbij.
Zo was het hier ook gegaan. Dag 1 al wilde mijn dochter ergens spelen.. Dat heb ik nog 1 weekje afgehouden, maar ze vroegen het elke dag! Toen op het schoolplein nummers uitgewisseld en daar ging ze... Zonder dat ik daar thuis geweest was. Later vond ik het wel een beetje gek, maar inmiddels is ze daar erg vaak geweest, en ook bij andere kinderen. Hier is nog maar 1 kindje geweest en om eerlijk te zijn, vind ik het wel lekker dat ze bij anderen speelt..
Ik ga overal eerst heen, ik ben nu dus ook al bij de halve klas thuis geweest. Hier zijn ook al wel 20 moeders even wat komen drinken, ik vind dat niet meer dan normaal. Ik wil ook adres en telefoonnummer hebben van de moeders die hun kind hier laten spelen, voor als er iets is.