Peuterpuber?

Zo herkenbaar! Mijn dochtertje is van 25 nov en ik weet de laatste dagen ook niet zo goed wat ik met haar moet... Ze is ook ontzettend gefrustreerd en halve dag jengelen/ huilen. Wil ook zo graag weten wat er is, helaas kunnen ze nog niet praten. Bij ons is het ook als papa thuis is dan is ze een stuk rustiger en ook als we iets gaan doen zoals zwemmen ofzo, maja mijn man moet gewoon werken en kan ook niet iedere dag gaan zwemmen.. Ik geef haar nu vaak maar haar speentje dan lijkt ze nog iets rustiger, maar eigenlijk wil ik ook niet dat ze hier aan went. Hoop dat het een fase is en dat het gewoon komt doordat ze meer wil dan ze kan. Ze wil bijvoorbeeld blokjes stapelen en dan gaat het niet zoals ze wil en dan hup alles de kamer door... Ik vind het ook lastig om te bepalen wat 'goed' is aandacht geven of juist even negeren. Om de dag te breken ga ik vaak na het fruithapje even wandelen, dat vindt ze wel ok. Daarna lunchen en 's middags lekker rust. Daarna weer de tijd tot het eten zien te vermaken. Ik laat ze vaak 'meehelpen' met koken als het kan (bijvoorbeeld met boontjes doppen dan mag ze boontjes in de pan stoppen) of ik laat ze op een stoel kijken wat ik doe. Vaak is ze dan ook rustig anders staat ze alleen maar aan mijn been te jengelen en ik vind het ook gevaarlijk als ik vlees ga braden ofzo en ze staat bij me. Ik hoop ook net als jij dat het snel voorbij is en dat het weer gezellig is in huis

 

Hier ook wel lichtelijk... als iets niet lukt en ik wil haar wat anders aanbieden om mee te spelen gritst ze dat boos uit mn handen en vliegt het de kamer door. Ze kijkt me dan echt aan alsof ze zeggen wil "hoe haal je het in je hoofd om DAT aan mij te geven" :x Dan is ook echt niks goed, en als ik verbaasd reageer en zeg nouja waar was dat nou voor nodig? Gaat ze heel hard huilen en soms kruipt ze dan helemaal in me, maar op andere momenten drukt ze mij dan ook weg is en blijft ze even boos... Ze kan nu net staan, en als ze niet goed weet hoe ze weer op de grond moet gaat ze ook huilen, wil ik haar helpen gaat ze echt krijsen met zo'n boos toetje...

Eigenlijk moet ik mn lachen inhouden als ik het zie want het is wat zo'n klein boos meisje

 

Yup... Hier ook zo'n peuterpuber.
Ze is nu bijna 16 maanden en niks is nog goed. Als het niet bevalt vliegt het door de lucht (inclusief eten), zet ze het op een krijsen of krijgt ze enorme driftbuien. De driftbuien en het gekrijs negeer ik zoveel mogelijk maar dan gaat ze aan mijn benen hangen. Het helpt wel om rustig te reageren en er niet zoveel van te maken maar het is lastig. Momenteel is ook alleen mama goed... Papa kan überhaupt niets goed doen. Normaal gesproken is het een onwijs blij kind en ik vind deze fase behoorlijk moeilijk. Ik probeer haar zoveel mogelijk bij dingen te betrekken die ik doe door haar in de winkel voor in de winkelwagen te laten zitten en haar bijvoorbeeld te laten 'helpen' met het opvouwen van de was of het bezemen van de huiskamer en dan lijkt ze toch wel iets rustiger te zijn.

 

dit kan mijn dochter nog helemaal niet... ze kan me echt nog niet ergens bij "helpen"al is het maar voor spek en bonen. Ik denk dat ze dat wel gezellig zou vinden...

 

Ik weet niet of jullie in sprongetjes geloven, maar dit is helaas weer de tijd ervoor. Ik ben met angst aan het wachten totdat hier de sprong weer komt zo te lezen wordt het geen leuke sprong

 

Volgens mij is er rond de 14 maanden idd een sprongetje. Maar hier eentje van 18 maanden en zij kan ook behoorlijk nijdig zijn als ze haar zin niet krijgt. Dan gaat ze huilen en loopt ze naar de muur en gaat daar heel zielig met haar hoofdje tegen aan staan. Als ik haar niet optil wanneer zij dat wil dan is het ook mis. Ik geef haar kleine opdrachten, ze helpt mee met de was in de droger doen, de schemerlampjes aandoen, bordje naar de keuken brengen, tafel dekken enz.. Rustig blijven helpt ook, zeggen dat ik begrijp dat ze ergens niet mee eens is en haar afleiden. Momenteel is het een strijd om haar op het aankleedkussen te zetten, af en toe even wat strenger zijn en ik zeg dat geen zin heb om een strijd met haar te voeren.

 

Ik vind het wel grappig dat het allemaal peuterpubermeisjes zijn tot nu toe aan de reacties te zien echte diva's allemaal!!!

Hier ook een klein draakje van 18 maanden. Lekker tegendraads! Ik laat haar hier ook helpen met tafel dekken, opruimen enz. Dat leid haar lekker af.
Als ze haar zin niet krijgt en ze gaat op de grond liggen drammen, laat ik haar daar lekker liggen. Of het nu thuis of buiten is, aju paraplu, dan blijf je daar maar lekker liggen tut maar dan is het vaak ook echt drammen dat ze haar zin wil hebben.

Als ze boos of gefrustreerd is omdat iets niet lukt, dan troost ik haar of ik spreek haar even streng toe.
Aankleedkussen drama's bijvoorbeeld hebben we hier ook nog wel eens, maar als zingen, praten, gek doen of andere afleiding niet helpt, is het gewoon echt letterlijk de houdgreep en geeft ze op een gegeven moment wel op.
Ik merk hier dat het wel weer wat minder wordt nu, ze gaat ook steeds meer kletsen en kan steeds meer duidelijk maken..

Hopelijk is deze fase bij jullie ook snel voorbij of iig minder, maar ik denk dat we gewoon nog even door moeten bikkelen

 

Jaaa hier ook!
Als dit de 14 maanden sprong is is ie hier al langer dan 3 mnd bezig
Merk overigens nu wel nieuwe dingen..
Loopt steeds beter (3 mnd terug nog niet), als ze gepoept heeft trekt ze een heel vies gezicht en zegt ieeeeeehhhllllll kaka en dan ff later BAH! hahaha, wel heel fijn ivm doorkomende kiesjes en de nodige luieruitslag.. Ze praat sowieso beter en meer, kan beter klimmen, maakt zelf dr gezichtje schoon.

Maar idd denk dat ik haar wat meer ga laten helpen als ik iets doe.. mss voorkomt dat ook beter de driftbuien

 

De 14 maanden sprong was hier icm ziekte (pseudokroep en oorontsteking) dus hangerig en huilerig was ze toch al. Ze heeft nog een nasleepje met hangen aan mama en papa even wat minder lief... Gelukkig gaat het iets beter.

 

Herkenbaar, ik noem hier mijn zoon al "liefkozend" plakband.
Normaliter speelt hij aardig goed alleen, kan eten als een bouwvakker en ja er zit al vanaf zijn geboorte een behoorlijke kop op het ventje maar nu.
Niets is goed, overal om dreinen en miepen, als ik hem iets verbied een pruillip en jammeren, lepel wegslaan als ik hem zijn eten wil geven echt zo herkenbaar! Is hier nu al een 2 maanden aan de gang geloof ik.
Het enige wat hij wil is bij mama hangen, maar als hij dan bij mama hangt is het ook niet goed en begint te huilen, gaat hij zelf van de bank gaat hij huilen omdat hij toch weer wel bij mama wilt zitten. Hahaha nog even volhouden dames, dit is echt met recht een lastige periode

Ik wil mijn vrolijke ventje terug!!!

 

Dit is meer een vreselijke fase van een dreumes en gaat gelukkig vrij snel weer voorbij. Heeft bij Aiden iets van hooguit twee maandjes geduurd. Pure frustratie omdat ze zich nog niet goed kunnen uiten in woorden en omdat nog niet alles wil lukken.
Zie dit maar als psychische voorbereiding voor als ze straks twee jaar zijn.....

Wacht maar tot ze echt peuter zijn en ze gaan puberen wat helaas wel erg lang duurt. Bij Aiden is nu alles nee. Zich dramatisch op de grond laten vallen. Niks willen eten. Vragen of papa iets voor hem wil doen terwijl die dan bijvoorbeeld net op de wc zit en als mama het dan dus maar doet......een driftige huilbui.
Enorm treuzelen en snel driftig worden elke ochtend bij het opstaan.
Papa en mama tot het uiterste drijven om te kijken waar de grens ligt.
Smijten met dingen terwijl hij weet dat dat niet mag. Zelfs de bril van oma vloog gisteren door de kamer .
Dodelijk vermoeiend.

Ik ben twee en ik zeg nee.....dan denk je dat dat voorbij is en dan krijg je "ik ben drie en ik wil het niet!".

 

O ja dat soort buien waren hier toen ook gebruikelijk vooral voor het slapen gaan.. Mijn effectieve oplossing was de tiet, maar dat moet nog wel een optie zijn natuurlijk

Dochterlief van 19 mnd kan nu uiterst gedecideerd "nee" zeggen. Even komisch als soms onwerkbaar