Ik weet niet of ik dit moet doen. Ik twijfel al een tijdje maar dat twijfelen en niets doen helpt me ook niet verder dus ik ga het toch maar schrijven. Met het risico op vervelende opmerkingen dan maar, maar hopelijk lukt het me om het begrijpelijk over te brengen. Ik heb autisme, syndroom van Asperger. In het dagelijks leven zit dat me altijd in de weg. Sociale situaties zijn vreselijk moeilijk voor me dus dingen als naar het consultatiebureau bijvoorbeeld durf ik echt niet. De eerste twee keer heb ik me er overheen gezet en ben ik erheen gegaan maar ik voelde me niet op mijn gemak en daarna ben ik er weg gebleven. Naar een speeltuin of kinderboerderij waar andere ouders zijn durf ik ook niet met mijn dochter. Ik zit altijd met haar thuis en als we ergens heen gaan is dat iets individueels. Dus iets waarbij ik andere ouders uit de weg kan gaan. Situaties waarbij veel ouders met kinderen bij elkaar komen vermijd ik want ik weet dat dat situaties zijn waarbij sociaal gebabbeld gaat worden en bij alleen het idee al breekt het zweet me uit. Maar omdat ik toch behoefte heb om dingen te bespreken over onze dochter en mijn vragen kwijt te kunnen, en dat niet in het dagelijks leven durf, heb ik me hier aangemeld. Typend durf ik wel alles te zeggen en met anderen te praten en in het begin was het echt een verademing om een plek te hebben waar ik met anderen kan praten zonder dat ik me ongemakkelijk voel. Maar ik merk nu na een tijdje op het forum dat het hier ook niet goed gaat. Heel vaak worden mijn reacties verkeerd begrepen en als er dan een reactie komt dat ik bijvoorbeeld irritant word gevonden dan raakt dat me. Want in mijn ogen heb ik niets verkeerd gezegd, maar dan heb ik waarschijnlijk weer iets gemist. Iets wat in mijn ogen doodnormaal klonk maar bij een ander overkwam als irritant. Dat heb ik in het dagelijks leven en daarom blijf ik liever bij andere mensen vandaan. En ik had gehoopt dat ik mezelf typend wat beter kon uiten omdat ik dan langer over mijn tekst na kan denken (want in het dagelijks leven merk ik dat ik vaak eindeloos babbel over dingen die ik interessant vind of kennis die ik heb en dat ik daarmee mensen irriteer). Maar dat blijkt dus niet zo te zijn. Ik loop op internet tegen precies dezelfde problemen aan. Ik wil het graag leren. Ik wil leren om sociaal te zijn, al is het in eerste instantie alleen maar op internet waar de drempel lager is. Door mijn autisme heb ik een beperking als het gaat om sociaal worden dus helemaal sociaal zal ik wel nooit worden. Maar ik moet toch een aantal standaard omgangstips kunnen leren? Hoe typ ik zonder dat het irritant of verkeerd overkomt? Waar moet ik aan denken op een forum als ik hier iets wil zeggen? Wat word er irritant gevonden en wat word er wel geaccepteerd?
Oh meid, ik heb geen tips maar ik vind dit heel dapper van je! Respect! En heel veel sterkte want je zult je in deze maatschappij af en toe echt geïsoleerd voelen, ik leef met je mee!
Ik denk dat dit verhaal al helpt. Zo krijg ik begrip voor je situatie en zou iets sneller nuanceren als ik twijfel over hoe het bedoeld is. Top dat je dit zo open durft te bespreken!
Ach meid, ik snap je. heb hier in de straat een meisje van 15 wonen die hier regelmatig zit te huilen omdat ze niet met dr gevoelens overweg kan.Ik praat altijd veel met dr en leg haar alles uit , haar moeder is vaak het geduld een beetje kwijt , zij heeft ook het asberger syndroom. bedenk je goed,je hoeft hier niet alleen je weg in te vinden, er is hulp voor .Mensen die jou situatie goed kennen en je precies die handvatten kunnen geven om het allemaal wat makkelijker te hebben. Neem eens contact op met je huisarts , die kan je wellicht in contact brengen met de juiste personen hoervoor. Wat betreft hier op het forum, ook mensen die niet het syndroom hebben kunnen vaak verkeerd begrepen worden. Simpelweg omdat er geen intonatie achter zit en je dus iets heel verkeerd kan lezen. Dat ligt niet aan jou dat gebeurt velen, maar als je er dan op aangesproken wordt kan je het uitleggen. dat gebeurt vaker daar hoef je niet bang voor te zijn. Wat je misschien kan doen is in je banner te zetten: Lieve forummers, als ik iets typ wat verkeerd overkomt is dat vaak niet zo bedoeld. Ik heb nml asberger syndroom . Mocht je een reactie misplaatst vinden pb mij dan zodat ik er iets mee kan doen. Nu weten sommige mensen het, maar onthouden mensen het vaak niet. dan hoef je niet keer op keer op keer dat uit te gaan leggen. misschien vindt je het prettig zo niet doe je het niet het is een suggestie. Hoop dat het je een beetje kan helpen meid.
Ja om het in je banner te zetten is een hele goeie tip! Vind het al heel knap dat je zo je verhaal op durft te schrijven....succes ermee!!
In elk geval knap en goed van je dat je het hier nu zo open gooit. Ik weet dat er verschillende cursussen/trainingen zijn voor mensen met autisme, misschien zijn die er ook in je buurt en zou je daar eens naar kunnen informeren? En verder mag je altijd een berichtje sturen als je ergens vragen over hebt of niet weet hoe je iets moet of wil zeggen. Een tweede blik op een verhaal kan ook weleens helpen.
Ik heb geen tips. Maar herken het wel van mijn man Je verhaal hier doen helpt al enorm. Het zal alleen nooit makkelijk worden. Succes.
Ik heb hulp, ik loop bij een psychiater. Maar die werkt helaas niet zo hard. Ik kan er niet vaker dan eens in de maand terecht. Ik heb maatschappelijk werk geprobeerd omdat ik daar vaker terecht kan maar die konden me niet goed helpen. Met de psychiater heb ik ook niet echt een klik maar het moet maar even zo. Beter dan niets in ieder geval en als ik nu weer moet overstappen naar een ander beginnen we weer vanaf het begin opnieuw. En dat wil ik ook niet. Verder heb ik er inderdaad aan gedacht om iets in mijn onderschrift te zetten maar ik heb al veel moeite om te zeggen dat ik Asperger heb, ik krijg daarbij het gevoel dat ik excuses aan het zoeken ben o.i.d. En ik denk een stuk acceptatie wat ik nog niet heb doorgemaakt, ik heb de diagnose nog geen jaar. Dit stuk typen koste me dus ook veel moeite. Ik wil het eigenlijk helemaal niet zeggen. Ik wil me liever gewoon een beetje aanpassen. Ik weet niet of dat echt mogelijk is maar ik voel me fijner bij dat idee.
Knap dat je, je zo bloot geeft. Je psychiater kan je door verwijzen naar bijvoobeeld sociale vaardigheidstraining.
Ik vind het ontzettend stoer van je dat je dit topic geopend hebt. Knap dat je je zo kwetsbaar op durft te stellen. Ik werk met mensen met oa autisme, ik kan me enigszins voorstellen waar je tegen aan loopt in je dagelijks leven. Dat is niet makkelijk... Iemand hierboven (naam even kwijt) schreef dat het niet perse aan je autisme hoeft te liggen dat je niet goed begrepen wordt op het forum. Daar ben ik het mee eens, je mist intonatie en gezichtsuitdrukkingen, misverstanden zijn er dan al snel. Ik weet dat wij elkaar eens tegen zijn gekomen in een topic en dat we het daar niet met elkaar eens waren. Dat staat wat mij betreft los van je autisme. Als ik je berichten op het forum zo lees vind ik je helemaal niet irritant, integendeel, ik vind juist dat je dingen goed verwoordt. Ik heb zo even geen tips voor je, maar wil je wel even een hart onder de riem steken.
Leven met asperger lijkt me heel moeilijk. Waar je regelmaat en structuur nodig hebt is onze maatschappij daar niet op ingericht. Toch is het wel in het belang van jullie meisje om hier iets mee te doen en gelukkig zie je dat ook wel. Ik heb een sociale fobie gehad, mensen vond ik doodeng, onvoorspelbaar en bleef ze liever uit de buurt. Inmiddels heb ik verschillende therapieën gehad, waardoor ik anders heb leren denken. Grote groepen mensen vind ik nog steeds niet fijn, maar ik weet me inmiddels prima staande te houden op verjaardagen, indoor speeltuinen en in wachtkamers. 9 van de 10 keer komt het door het verhaaltje in je hoofd wat er voor zorgt dat je in paniek raakt en dit is relatief makkelijk te veranderen, maar kost wat werk. Verwachten dat je ooit helemaal "normaal" zal functioneren in gezelschap met asperger lijkt me niet mogelijk, maar het zou ook voor jou fijner zijn als het allemaal wat makkelijker gaat.
Het is heel knap dat je hier je verhaal en ervaringen durft neer te zetten. Ik.sta er zelf niet bij stil dat sommige mensen zich zo ongemakkelijk kunnen voelen als bv naar cb gaan. Lijkt me ook heel moeilijk als je situaties gaat vermijden dan bouw je de spanning nog meer op voor jezelf. Ik wil je dan ook heel veel succes en kracht toe wensen. En je complimenteren met je open en eerlijkheid.
Meid des te meer is het knap dat je dan die stap al hebt gezet om dit te schrijven echt waar. Ik snap dat het overstappen van de ene naar de andere psych niet zo makkelijk is, vooral al niet in jou situatie.Het is namelijk weer een aanpassing die van je gevraagd wordt . Maar als je al niet een klik hebt met die persoon en je hebt het gevoel dat de gesprekken alsnog nergens toe leiden dan vraag ik me af dit je wel voldoende helpt. Dan kan je er wel naar toe blijven gaan maar heeft dat dan nut ? Bespreek samen met je huisarts wat hij/zij er van vindt misschien heeft het even tijd nodig. dit leer je niet in een jaartje. En voor mij persoonlijk vindt ik een kleine opmerking in je banner geen excuus zoeken. punt 1 hoef je je hiervoor niet te excuseren , je hebt er ook niet om gevraagd. Het kan er misschien net voor zorgen dat een discussie niet de verkeerde kant op gaat. Je geeft iemand anders dan de mogelijkheid om te vragen "hey je berichtje kwam zus of zo over op mij over, maar heb je dat zo echt bedoeld? ...... dan kan jij daarop aangeven met bijvoorbeeld nee. ik bedoelde het vriendelijker of zo sorry. of je zegt gewoon Ja want ik was het er ook echt niet mee eens Want ook die mening telt. Heb ik m zo goed uitgelegd ?
Nou KleineSara, ik ken je niet van andere topics, maar dit bericht raakt me. Ik begrijp je heel goed en eerlijk gezegd vind ik niet dat je iets hoeft te leren of af te leren. Ik zie soms (vaak eigenlijk) een soort onbegrip en agressie in reacties die naar mijn mening meer over de reageerder dan de ander zegt. Misschien is dit bij jou ook wel het geval? Het siert je dat je wilt leren en je wilt ontwikkelen. Dat is altijd goed! Maar als je het doet om de lezers hier te pleasen, zou ik je aanraden je de moeite te besparen, omdat sommigen nu eenmaal heel direct en fel zijn. Vergeet sowieso niet dat letters zwart op wit altijd lastig te interpreteren zijn, of je nu Asperger hebt of niet. Lange reactie en eigenlijk wil je alleen maar zeggen dat ik het heel aandoenlijk vind dat je zo je best doet. Als ik iets voor je kan doen, mag je me altijd pb-en, ik lees je graag en denk graag met je mee. Edit: Ik lees de goedbedoelde optie om in je handtekening uit te leggen dat je Asperger hebt. Ik zou dat niet doen eerlijk gezegd, dan is het net of je je bij voorbaat verontschuldigt voor het zijn wie je bent. Daar geloof ik als mens niet in. Je bent goed, precies zoals je bent.
Knap dat je het zo durft aan te geven! Dat is al stap 1! Alleen degene die geholpen willen worden kunnen ook daadwerkelijk geholpen worden. Het lijkt me erg vervelend om je zo te voelen en last te hebben van alle sociale aspecten van het leven. Ik hoop dat je ergens handvaten vind om hier mee om te leren gaan, want naast dat het goed voor jezelf is is het ook goed voor je dochter als jij sociaal sterker word. Kom op meid, je hebt een grote stap gezet! Ga zo door!
Niet voor de lezers, maar voor mezelf. Dit forum is echt de enige plek waar ik vragen en emoties kwijt kan omdat dat face to face met iemand niet lukt. Ik had het gevoel dat ik vereenzaamde en zo kom ik toch nog een beetje met andere mensen in contact, al is het dan geen rechtstreeks contact, het is momenteel het hoogst haalbare voor me. Maar dan moet het ook wel leuk blijven. Dus dat ik iets wil veranderen aan de manier van reageren, dan is dat voor mezelf. Om het voor mezelf leuk te houden hier. Want constant in allerlei discussies terecht komen is niet gezellig.
Ik vind het knap dat je zo open en eerlijk bent. Het leven met autisme is zeker niet gemakkelijk. Ik hoop dat je je weg gaat vinden. En een dikke digiknuf want die kun je wel gebruiken. Oja er wordt hier wel vaker gereld, probeer het je toch niet aan te trekken en het naast je neer te leggen. Niet iedereen heeft evenveel respect voor een ander.
Ik vind dat je je gevoel heel goed verwoord. Goed communiceren is een kunst, ook voor mensen zonder Asperger Wat ook gezegd wordt dat tekst verkeerd geïnterpreteerd wordt doordat je er geen nuance in aan kunt brengen is ook een oorzaak dat dingen soms vreemd of verkeerd overkomen. Probeer het je niet te veel aan te trekken, maar leg het nog eens op een andere manier uit. En echt, je oefent op deze manier echt heel veel situaties die je kunt toepassen in het dagelijks leven. Als je de situaties uit de weg blijft gaan (en dat snap ik wel, want je hebt veel negatieve ervaring opgedaan) blijven de negatieve gedachten. Oefen gewoon eens bij de kassa in de supermarkt, bij mensen waar je jezelf veilig bij voelt. Laat ze dan ook eens wat onaardigs zeggen en probeer daar op een voor jou gevoel 'normale' manier op te reageren. Wellicht kan je dit ook doen met de maatschappelijk werkster.... leerlingen die wij hebben met autisme leren hoe ze sociaal wenselijk moeten reageren. Ze leren echt heel basale dingen, ook het opstarten en onderhouden van gesprekken e.d. Zoiets zou er ook voor jou moeten zijn.
Wat goed dat je dit topic opent om zo anderen inzicht te geven in hoe je kunt overkomen. Ik heb trouwens de laatste tijd wat topics van je gevolgd en vind je juist heel duidelijk én eerlijk overkomen...Zie inderdaad wel eens wat in een discussie eindigen maar volgens mij komt dat meer door de reacties van andere forummers dan door de manier waarop jij schrijft. W.b je psycholoog, als er geen klik is kun je misschien beter op zoek naar een andere als die er is in de buurt, een goede vertrouwensband is heel belangrijk om je echt open te kunnen stellen.
Lijkt me heel moeilijk voor je maar leuk dat je een forum hebt gevonden waar je je goed bij voelt maar jammer dat je je hier ook soms onzeker voelt. Je verhaal vertellen op een forum is gemakkelijk dan in het echt maar het is toch moeilijker dan het lijkt. Als ik iets sarcastisch typ kunnen velen het niet begrijpen want ze zien mijn gezicht niet en de toon van hoe ik het zou zeggen. Als ik iets grappigs zeg kan het voor een andere heel grof, bot of dom zijn want ook met dit, een ander ziet en hoort me niet En dat is het gevaar van forums. Sommige mensen klinken grof maar bedoelen het helemaal niet zo maar op dat ene zinnetje kan het voor de ander grof lijken. Op dit forum zijn ook duizenden actieve leden, bij baby en dreumes zijn ook ontzettend veel actieve leden en allemaal hebben ze een ander karakter, andere manier van schrijven en andere ideeën of en iedereen doet ook anders met hun kindje. Als ik u was zou ik lekker doordoen zoals je nu doet! Je hoeft jezelf niet te veranderen! Je hebt toch het recht om lekker jezelf te zijn. Zoals ik in een ander topic al heb geschreven had ik een verkeerd vooroordeel over u, niet echt negatief maar onzeker enz,... Dus echt sorry daarvoor want je lijkt me een kei leuke meid!!! Iedereen op dit forum is anders, iedereen is hier wel eens of meerdere keren uitgekafferd geweest en heeft zich al eens een slechte moeder gevoeld omdat iemand anders nogal bot tegen de ts ingaat enz,... Maar zulke dingen moet je je echt niet aantrekken!!! Duizenden mensen, duizenden gedachtes! Wees gewoon lekker jezelf!! Je hoeft je echt niet te veranderen hier! Misschien kan je als je wil in je handtekening zetten dat je asperger hebt maar doe dat alleen maar als jij dat echt zelf wil want dat is ook helemaal niet nodig Verder begrijp ik dat sociale wel. Heb een sociale angstfobie gehad en dat was een rottijd! Zodra ik mensen zag werd ik misselijk, overgeven, heet, koud, zweten, trillen,....niet leuk. Nu ben ik nog niet goed met mensen maar ik zou het wel willen zijn. Misschien kan je het eens met je huisarts overleggen en je angsten zeggen, kan gled zijn dat je iets van medicatie krijgt of iets krijgt wat je kan innemen als je naar het cb of iets anders moet gaan zodat je je meer op je gemak voelt Wees hier op dit forum lekker jezelf