Hallo, Ik zit eigenlijk met iets... De collega van m'n vriend zijn vriendin is nu zwanger. Maar ik heb vorig jaar een miskraam gehad, dus ik ben gewoon jaloers op haar Dat is toch erg van mij? Ze is een maandje veder als mij. Ik heb vandaag 23 weken moeten zijn. En dan komt m'n vriend thuis en dan zegt ie er wel eens wat over, en dan schiet ik vol Blijkbaar vraag die collega ook wel eens naar ons hoe het gaat. Dus mijn vriend vraag ook hoe het met hun gaat. Tja.. ik weet ik ben erg. Maar ik ben gewoon jaloers Ik heb het gevoel of dat ik faal... Dan denk ik: waarom word ik weer niet zwanger? Het doet pijn.. En m'n vriend heeft het er ook moeilijk mee. Dan denk ik: straks word er gezegd: ze is bevallen! En dan? Sorry, maar ik kan daar niet blij van worden. Het voelt gewoon zo oneerlijk... Die vriendin van die collega hun zijn van de kerk, niks mis mee hoor. Maar ze mag dus de pil niet slikken, en dan denk ik: ze zijn net getrouwd en hup ze is gelijk zwanger.... En ik slikte trouw altijd de pil, ben hem geen 1 keer vergeten en ik word nog steeds erop...! Ze mag niet de pil slikken, omdat ze gelovig is. Tenminste daar ga ik van uit dat ze de pil dan niet slik.
Ik heb ook wel van die jaloerse gevoelens, maar wil het helemaal niet hebben. Vind het erg moeilijk, iedereen om mij heen lijkt wel zwanger en heb nog heel wat kraambezoekjes in het vooruitzicht. Wat we eraan kunnen doen, geen idee. Een gevoel gaat niet zomaar weg.
Wij hebben gelukkig geen kraam bezoeken. Heb alleen contact met onze ouders en met m'n broer meer niet. En m'n broer wil geen kinderen.. Maar dan denk ik: zullen meerdere meiden dat gevoel hebben?
Ja!! Een aantal mensen hier uitgerekend iets later dan dat ik zou zijn.. kan er niet naar luisteren! Nu is het niet de directe omgeving (kleinkind van cliënt bijvoorbeeld), dus ik kan het ook niet uitleggen. Ik ben ook altijd als de dood dat iemand ineens komt vertellen dat ze zwanger zijn. Schaam me dood voor deze gevoelens, maar op het moment gun ik het alleen mezelf.
Oh ja hoor. Vorig jaar gestopt met de pil. Vrij vlot zwanger. Dag voor mijn 30e mk. Tja, kan gebeuren. Vervolgens weer vrij vlot zwanger. Weer een mk. Daarna weer vlot zwanger, maar is geëindigd in een curettage. Dan een geboortekaartje. Bevallen op mij. Eerste uitgerekende datum... Schoonzusje zwanger toen ik de tweede keer zwanger was. Mijn zwager wilde niet, dus ze heeft hem erin geluisd. Dat meisje wordt bijna 1. Op de dag dat ik de curettage krijg, horen we dat een nichtje zwanger is. Ze is dus net zover als ik anders zou zijn. Dat is gewoon k*t! Nu wel weer zwanger, maar geen vetrouwen meer in mijn lijf.
Oke, dus ik ben niet de enigste.. Ze zei zeker dat ze aan de pil was? Je schoonzusje? En zijn hun nog bij elkaar? Hoe ver ben je nu dan?
Ik heb ook vaak genoeg jaloerse gevoelens, maar ik laat het nooit merken. Zie op Facebook ook weer zoveel zwangeren voorbij komen, het steekt wel, maar ik denk gewoon: Ooit ben ik aan de beurt!
Heel herkenbaar hoor meid en dat is absoluut niet vreemd of gek dat je jaloers bent. Ik kan het ook erg slecht hebben als ik weer hoor dat er iemand is. Toevallig van de week op fb weer iemand, en die is in juni uitgerekend en dat is precies de maand waarin ik ook uitgerekend was. Het is gewoon lastig, verdrietig en zo oneerlijk. Knap van jouw beertje dat je er zo over kan denken!! Ik probeer het ook wel maar lukt nog niet echt.
Geeft niet. Maar weet iig heel goed wat je bedoeld qua jaloers zijn. Tot die tijd moeten we het doen met dagdromen meis..
Gevoelens zijn zooo herkenbaar! Ik heb er zelf ook problemen mee en problemen door in verschillende contacten. En zit momenteel met depressieve klachten thuis. Zie weinig positiefs meer. Hoe hebben jullie de miskramen verwerkt? Voor mij voelt het als "verraad" aan onze vijf kindjes die wij moesten verliezen, als ik vraag naar de zwangerschap van een ander. Het doet pijn te horen dat het dan goed gaat. Een baby kan ik niet vasthouden. Dat had een van onze kindjes moeten zijn!! Maar ooit... Komt onze tijd, daar houdt ik mij aan vast. We hebben de hoop nog niet opgegeven, maar eerst moeten hier de gevoelens op orde komen. Zorg eerst voor jezelf, voordat je voor een ander kunt zorgen of er echt oprecht voor een ander kunt zijn...
Mijn allereerste miskraam in 2011... Ik had nu uitgerekend geweest. Precies vandaag, op valentijnsdag. Ik denk er nog altijd aan. Het is heel normaal die gevoelens. Het is gewoon onwijs moeilijk, ik ben momenteel ook even allergisch voor zwangere vrouwen. Ik kan het niet opbrengen om blij te zijn en dat vind ik erg, want zelf ben je ook blij als het wel lukt en je gunt het een ander ook dat ze leuke reacties krijgen.
Ik geef er gewoon aan toe aan die gevoelens jegens zwangere vrouwen.. Desnoods haal ik ze van facebook of heb (tijdelijk) geen contact met ze. Ik kan wel aardig en belangstellend blijven doen maar ik heb alleen mezelf mee. Als ik dan thuis ben, ben ik gewoon een wrak en loop alleen maar te huilen. En daar wil ik mezelf tegen beschermen. Zo heb ik dus weer iets.. Mijn broertje en z'n vriendinnetje (nog geen jaar samen, 3e ongelukje in 1 jaar tijd, zijn nu dus 12 weken zwanger). Ik kan gewoon niet blij voor ze zijn en heb ze ook niet gefeliciteerd. Heel slecht van me maar kan het gewoon niet. Vorige week kwam het op facebook en dat heb ik nog gelezen. Daarna heb ik ze geblokkeerd nadat ik tranen met tuiten heb gehuild. Voor een ieder ander zou ik blij geweest zijn maar voor hun niet. Ik ben jaloers omdat zij wel zwanger is en het bij mij niet lukt. Ik ben jaloers omdat ik de eerst volgende wilde zijn van de familie en niet zij. Maar jaloers op hun situatie ben ik gelukkig niet. Pff...het is wat allemaal.
Herkenbaar hoor die jaloerse gevoelens ondanks dat ik wel gezegend ben met een dochter. Zit nog midden in een miskraam en zal ook nooit meer zwanger worden(vriend wil geen kinderen meer). Een oud-collega van mij is nu bijna uitgerekend van een tweede kindje terwijl ze geen cent te makken heeft. Wij zouden een tweede kindje alles kunnen geven. Zowel liefde als geld om spullen te kunnen kopen. Een knuffel voor de rest van de dames die wachten op een kindje.
Nee, ze was niet aan de pil. Ze zei dat ze niet in de vruchtbare periode zat. Ze zijn nog wel samen hoor. Hij vind het nu wel leuk. Ik ben nu vier weken.