Hoi dames, Ik heb graag jullie advies! Even wat achtergrond. Zoontje is 10,5 maand en is nooit echt een makkelijke slaper geweest (doet erg zijn best om wakker te blijven, slaapt moeilijk ergens anders dan in bed, slaapt (bijna) niet in de auto of de wagen. Maar vanaf ongeveer 3 maanden hadden we een goed ritme en daar deed hij het goed op en met beetje hulp van borstvoeding viel hij zo in slaap en dan konden we hem zo wegleggen. En op de papadag en bij de opvang ging hij wel gewoon slapen. Nooit slaaptraining of iets gedaan, we zijn gewoon meegegaan in zijn behoefte en het kwam allemaal vanzelf wel goed. Nu is het al een week drama! Het begon met in slaap huilen, toen huilend wakker worden en toen helemaal niet meer willen slapen. Wij natuurlijk proberen te troosten en weer terug te leggen maar zelfs al deden we dat slapend, dan ging hij meteen huilen. En dat bleven we maar proberen tot we allemaal oververmoeid en gefrustreerd waren. Toen belangrijk om hem dan maar te laten slapen en is ie tegen ons gaan slapen. Hij heeft wel ergens last van gehad. Hij kreeg wat meer koemelk binnen via de borstvoeding (die bijna op was maar het beetje wat hij nog kreeg), had erg last van z'n keel, koorts, wilde niet meer drinken, bleek spruw te hebben en denk dat hij ook last heeft van scheidingsangst (of iig door heeft dat hij liever bij ons slaapt). Nu gaat het gelukkig weer goed maar het slapen is nog niets. Eerst wilde hij vooral afleiding en liet zich niet in bed leggen, daarna zo oververmoeid dat hij ook bij ons niet meer sliep en toen daarna kreeg hij 39,5 koorts waardoor hij, soort van gelukkig, zo moe werd en flink slaap in is gaan halen terwijl hij tegen ons aan lag. Maar nu wordt hij weer beter en gaat hij dus lekker zitten spelen bij ons. Ook bij ons in bed, wat ik eigenlijk eng vind omdat wij beiden best vast slapen en ik bang ben dat hij eruit valt, gaat hij lekker liggen spelen en gek doen en niet slapen. Maar we weten niet goed wat we nu moeten doen. Ik vind het belangrijk dat hij slaapt, waar dan ook, maar vannacht was ik weer bang dat ik het probleem in stand houd of misschien zelfs creëer door hem 's nachts bij me te houden en afleiding te geven. Straks is hij weer oververmoeid. Maar slaaptraining (dan zonder huilen, zoals Baby in een droomritme) geeft eigenlijk hetzelfde resultaat. Dan zijn we de hele nacht bezig met troosten en terugleggen en hebben we weer allemaal niet geslapen. In het boek schrijft ze wel dat als het niet lukt je dan moet doen wat je moet doen om hem te laten slapen, maar ja dan zitten we weer met hem en leert hij het toch nooit. Hoe lang moet je het dan blijven proberen? En maak je het niet erger door niet consequent te zijn omdat je slaap belangrijk vindt en hem dan maar weer bij je neemt? Of is dit gewoon een moeilijke fase met scheidingsangst (hij is trouwens niet verdrietig bij brengen opvang) en moet ik hem lekker in bed nemen en dan maar investeren in hem rustig krijgen en niet laten spelen bij ons in bed en gewoon wat later beginnen met slaaptraining in eigen bed. Sorry voor het langen en onsamenhangende verhaal. Maar misschien hebben jullie antwoorden over de methode van Baby in een droomritme en misschien wel advies of ervaringen hoe dat bij jullie ging? Ik zie altijd dat jullie zoiets weer goed in perspectief kunnen brengen Alvast heel erg dank!!
Ik begrijp de frustratie, maar als ik het goed begrijp is het nog "maar" sinds een week echt drama? Kan het zijn dat hij in een ontwikkelingssprongetje zit? Die van ons sliep na de slaap training ook erg goed, maar rond 4 maanden was het ook even een week of 3 drama. Bleek een beruchte periode te zijn...
Ja zou goed kunnen inderdaad. Maar hoe ga je er tijdens een fase goed mee om? Want ook als ik hem bij me neemt slaapt hij soms weinig doordat hij dan vaker wakker wordt en gaat spelen..
Hier ook een beroerde slaper. Ondertussen is die 14 maanden en zodra er iets dwars zit, slaapt die moeilijker. Tandje, verkoudheid, diaree, veel gedaan op een dag en/of iets nieuws geleerd, nou dan kon je de klok erop gelijk dat meneer moeilijk kon gaat slapen. Ik snap heel goed dat dit wrs niet het advies is waar je op zit te wachten. Maar ik laat hem meestal 15 minuten zijn gang gaan. Huilen... Hier werkt het en dat was het belangrijkste. Day boek heb ik ook gehad em heeft Kik.belangrijkste inzichten gegeven. Sommige dingen werkrn wel en sommige dingen werken.niet.
Laten huilen vind ik idd heel moeilijk. Ik heb het van de week wel een keertje 10 minuten geprobeerd omdat ik ook niet meer wist hoe ik hem in slaap moest krijgen maar hij was juist helemaal overstuur. En achteraf kan het dus ook wel pijn zijn geweest. Dat weet je toch niet. Of misschien wel angst? Nu ligt ie alweer bij me. 4 keer geprobeerd op bed te leggen en toen werd ie ook niet meer stil toen ik hem oppakte. Dus bij ons op bed gaan zitten. Man wilde alweer proberen op bed te leggen, maar ja.. ik weet dat hij dan weer gaat huilen
Baby's van die leeftijd hebben goed in de gaten wat er gebeurt. Ga ik huilen, dan komt papa of mama. Werk zelf met kinderen dus heb daar wel ervaring mee. Verstandelijk gezien, gewoon in eigen bedje leggen en laten huilen, dit een paar nachten doen en ws is het over. Mijn gevoel zegt, aaah lekker bij je nemen Maar soms gaat verstand voor gevoel denk
Wat lastig, ik voel je frustratie. Hier een mannetje van 9 maanden wat ook weinig slaapt en zeker niet doorslaapt. Deze week flink buikgriep gehad en nu zitten zn tanden weer te rommelen en het is weer feest. Ik laat hem echt niet lang huilen....hij stopt er echt niet mee. Stel je voor dat ik verdrietig ben en iedereen loopt van me weg en laat me alleen.... Mijn zoontje ie heel beweeglijk en druk met alles ontdekken. Hij klautert overal tegenaan,gast staan. Ik had met name s avonds het idee dat hij ook last had van maagzuur. Kon hem ook niet meer in bed leggen, kon wel,maar veel huilen. Geen jengel,maar flink huilen van pijn. Ik geef nu een beetje johannesbroodpitmeel door zn fles en zit altijd nog een poos met hem. Dan leg ik hem weg en lukt het soms om direct weg te dromen. En ja, hij ligt ook weleens tussenin,als we dan allemaal slapen....vind ik dat fijn Overdag gaan de slaapjes redelijk. Ik zeg maar steeds: het is een fase.. Voor de mensen waarbij t laten huilen werkt -> super! Maar ik wil en kan dat niet.
Ja.. het is een fase.. het is een fase.. zeggen we hier ook Vind jij het niet eng om zo'n beweeglijk kindje tussen jullie te laten slapen. Ik vind het ook stiekem wel gezellig maar ik ben echt bang dat hij over me heen klimt.. Iedereen zegt altijd dat je er wel op bedacht bent.. maar ik weet het niet hoor. Ik slaap echt als een blok!