Hallo, Ik zit ergens mee... Ik kom uit een groot gezin van 6 kinderen. 5 zonen en 1 dochter. Ik ben dus de enigste meid, en de jongste. Ik ben namelijk 22. En m'n oudste broer 38 ongeveer... Ik ging altijd ontzettend goed met m'n oudste broer om. Deed alles voor hem. Stond ALTIJD voor hem klaar GRATIS. Inmiddels geen contact meer mee, ik ben er helemaal klaar mee! M'n vriend trouwens ook. Maar nu komt de verjaardag van m'n moeder & vader er aan. En m'n broer & schoonzus komen ook dan bij m'n ouders.. Maar wij hebben er geen behoefte meer aan om hun te zien. Hoe kan ik ze nou niet zien en toch op de verjaardag komen van m'n ouders. In het weekend kunnen we al sochtends gaan. Maar als het door de weeks is... M'n vriend is namelijk heel de week werken, en die komt pas later thuis. Dus dan komt het erop neer dat we savonds erheen moeten. Maar dan zie ik hun ook.... en daar hebben wij GEEN zin in. Hij speelt schoon schip tegen over m'n ouders, terwijl die gewoon een vieze schijnheilige is. Zowel hij als zij.... We hebben een miskraam vorig jaar in September gehad, en daar kwamen we 22-11-2013 achter. Kon alleen een stom smsje van hem krijgen notebene 1 dag later... En nog geen eens sterkte of zo.. Nee, meneer was zelf zielig pfff.... Daarna hebben geen contact meer met elkaar gekregen. Het zit zo diep, en praten helpt niet. Want hij is zo'n iemand die denkt dat ie de beste is, de knapste etc... En mijn ouders willen het jammer genoeg niet zien. Wat zouden jullie doen in mijn situatie?
Gewoon de eer aan jezelf houden. Ga naar die verjaardag. Geef hem een hand ter felicitatie als je binnenkomt en meer niet. Het is geen moment om zoiets uit te vechten. De jarige heeft hier niks aan.
Dat ben ik met je eens! Maar dan gaat ie schijnheilig zitten doen of zij.. Hoe gaat het? Alles goed? Blablablabla... Alhoewel de vorige keer toen we allemaal bij m'n ouders waren ging die ook meer met z'n rug naar ons toezitten
In jou situatie zou ik gewoon naar de verjaardag gaan want ik kom voor mijn ouders en niet voor mijn broer, ik zou hem als ik er niet onderuit kom gewoon een hand geven en voor de rest niks. Wees de verstandigste, jouw ouders kunnen er niks aan doen dat jij geen contact meer wil met je broer.
Dan zeg je op een zachte beleefde toon, dat je geen zin hebt in zijn geschijnheiligheid en dat je hier bent voor je ouders, en dan sta je op en loop je weg, probleem opgelost.
gewoon gaan. Gefeliciteerd en verder zo ergens gaan zitten dat je niet verplicht bent om met elkaar te praten.
Ik heb zon gelijk soort situatie maar dan met mijn eigen moeder. Ook momenteel geen contact mee en ook geen behoefte aan. Mijn oudste broer nodigt haar ook altijd uit met feestjes enz. Ondanks dat ik er geen behoefte aan heb om haar te zien, zou ik gewoon gaan. Ik ga haar niet bewust ontlopen met dat soort dingen, daar heeft mijn oudste broer ook vrij weinig aan. Ik zou dan wel ergens gaan zitten uit haar buurt en er ook vrij weinig aandacht aan schenken.
Ik zou naar hun verjaardag gaan, maar ik denk niet dat ik hen zou feliciteren. Dat vind ik ook maar de schijn ophouden als iedereen weet dat jullie elkaar wel kunnen schieten.
Mijn ouders weten niet alles ga ik vanuit.. Hij heeft ons ZOVEEL verdriet & pijn gedaan. Dat kan ik hem niet meer vergeven. Hij heeft trouwens ook tegen m'n andere broer gezegd dat hij mijn vriend niet meer mag.. Pfff... wie mag tie wel?
Ik zit eenzelfde situatie met 1 van mijn broers. Ik ga altijd gewoon heen, de rest kan er namelijk niks aan doen en ik kom voor hun niet voor die broer. Gewoon jezelf zijn, leuk praten met de rest en hem en haar negeren. Ik geef ze geen hand en neem ook geen afscheid van hun. (broer en sz) Vorige week toevallig verjaardag van een broer en mijn dochter afgelopen weekend, nou gewoon tegen de rest gezegd hoe laat de verjaardag begon en hun straal genegeerd. Klaar zat.
Gewoon netjes gaan. En je eigen gedragen. Jullie ouders zullen hopelijk nog lang leven. dan zitje ook nog lang met je broer opgescheept. Weet niet wat er gebeurt is. Maar je zult voor je ouders wel moeten. Hier ook vaak wel eens familie problemen gehad en ik verzet geen verjaardag meer. Want het is irritant. Wel doe ik het vaak de hele dag. En van hun komen in de middag de andere in de avond aanstaande vrijdag is het zo ver. Nichtje komt met haar man. Mijn zwager mag die man niet zusje ook niet zo( haar schoonzoon) maar dat gelukkig weer een beetje zusje en haar schoonzoon nu nog zijn stiefschoonvader en hij nog. Mijn vader en stiefmoeder nichtje komt in de middag hun komen in de avond maar ik verzet geen verjaardag meer. PUNT>
Maar wat is er dan nog leuk om om naar een verjaardag te gaan? Sorry hoor, maar dan zie ik er nu tegen aan te hikken. idd, m'n ouders kunnen er niks aan doen. Alhoewel, ik vind wel dat m'n ouders ook strenger voor m'n broer moeten worden. Maar goed zoals ik al zei het is het lievelingetje
Verjaardagen zijn hier verplichte dingen geworden. Voorlopig nog geen ruzie maar dat duurt niet meer lang. Schoonbroer is zo grof en onbeschoft naar m'n schoonouders toe. Zijn nog een heleboel dingen, teveel om op te noemen. Manlief is gisterenavond met z'n ouders gaan praten maar ze hebben er niet veel oor naar. Blijft op handen gedragen. Tja, dan weet je genoeg. Ik negeer hun nu zoveel mogelijk. En op verjaardagen zet ik me bij de kindjes.
Zelf er boven staan, en je erover heen zetten. Gewoon lekker naar je ouders gaan, want die verdienen het niet om tussen jullie in te moeten staan. Kom op, je bent volwassen en je kunt toch best wel even een paar uurtjes in dezelfde ruimte staan!?
Ik zou ook gewoon gaan en de eer aan jezelf houden. Mocht je er niet onderuit komen een handje geven en feliciteren en.verder niks. Hij zal zich denk ik net zo ongemakkelijk voelen als jij. Ik heb al 4 jaar geen contact meer met mijn broer en ik ga altijd naar de verjaardag van mijn ouders en ik zie hem daar nooit. Alsof hij mij probeert te ontwijken. Lullig voor mijn ouders denk ik dan maar mocht ik hem er wel zien dan zou ik hem feliciteren en verder niks tegen hem zeggen. Succes met je keuze
Ik weet iet wat er allemaal gebeurd is (behalve de reactie na een mk) en dat doet er ook eigenlijk niet toe. Feit is dat jullie beiden volwassen zijn en gewoon op een volwassen manier met elkaar om kunnen gaan. Waarom zeg je ze niet dat het je zo dwars zit en proberen jullie het uit te praten. Wat voor de 1 belangrijk is (in jouw geval nu het berichtje na de mk) is voor een ander misschien helemaal niet vanzelfsprekend. Ik lees nergens dat je helemaal met hem hebt gebroken, alleen dat je hem nadien niet meer gesproken hebt. Als je echt met hem wil breken zal je dat ook aan hem en de omgeving moeten vertellen zodat zich geen vervelende situaties kunnen voordoen. verder wil je ik je nog meegeven dat mannen vaak anders denken dan vrouwen. Dingen die wij belangrijk vinden komen bij hen niet op. Ik heb twee broertjes en hebben een goede band. Maar de attente dingen komen van mijn schoonzusjes af. Met hen maak ik een afspraak om een bakkie te doen of te eten, simpelweg omdat mijn broers daar niet aan denken, niet omdat ze niet willen want het is altijd super gezellig wals we met alkaar zijn en zeggen dan ook altijd, moeten we vaker doen zus! In jouw geval zou ik dus gewoon gaan, ze een hand geven en feliciteren en een stuk verderop gaan zitten. Zolang je de breuk niet officieel hebt gecommuniceerd lijkt het me niet handig mensen compleet te negeren. Wanneer je dit doet zal dit anderen opvallen en zal jou de schuld in de schoenen geschoven worden.