Dit is niet bepaald een volwassen reactie. Wanneer je wil dat de situatie veranderd zul je jezelf ook wat anders moeten opstellen.
Dat kan, maar dan moet je daar naar handelen. Nu hangt het boven jullie hoofd en jij kruipt nu ook in een slachtofferrol. In mijn ogen heb je daarvoor een paar opties. - Je breekt met hem en zegt hem dit ook maar gaat wel naar verjaardagen en negeert hem dan. - Je breekt met hem en gaat hem ontlopen dus niet meer naar verjaardagen enz. - Je laat het voor wat het is, geeft hem op verjaardagen netjes een hand en zoekt verder geen contact meer met hem. Wij hebben dit in mijn familie maar ook in die van mijn man (met schoonouders) gehad. Met mijn schoonouders hebben we (niet vrijwillig) gebroken en in mijn familie hebben we voor de laatste optie gekozen, wat ons een veel fijner gevoel gaf. Wanneer je breekt is er geen weg meer terug.
Mijn moeder vind het heel moeilijk, mijn vader vind het wel prima. Broer gaat wel voor hun verjaardag naar ze toe maar op een andere dag omdat het net toevallig niet zou uitkomen op de dag dat wij er zijn. Vind het ook heel lullig voor mijn ouders en vooral mijn moeder. Ze zien hem sowieso bijna nooit. Maar ze weet hoe ik over hem denk en dat het voor mij klaar is. Ik zal altijd normaal tegen hem doen in bijzijn van mijn ouders en ook antwoorden op evt vragen die hij stelt maar een gesprek van mijn kant hoeft hij niet te verwachten. Hoe jammer ik het ook vind. Hij heeft zelfs nooit wat van zich laten horen toen hij hoorde dat hij oom zou worden, en hij heeft zijn neefje ook nog nooit bij mijn ouders gezien. Vind ik triest. Ik snap heel goed dat het moeilijk is, maar.praat er anders eens met je ouders over en dan misschien apart zodat ze elkaar niet kunnen aanvullen over dingen van je broer.
Mijn broer ook, zo gaan ze elk jaar met hun tijdens kerst op vakantie. Al jaren kunnen wij dus geen kerst met onze ouders vieren omdat die dus alleen met hun op de Canarische eilanden zitten. Zo ook oud en nieuw vieren ze altijd bij die broer thuis, kan ik dus niet bij zijn met mijn kinderen. Ga zo door, ik heb tijdelijk contact verbroken met mijn ouders hierdoor. Nu begrijpen ze dat zij zelf moeten weten wat ze doen, maar dat ze wel beseffen dat dat k*ntkruipen niet mijn ding is.
Als ik even vanuit je ouders denk zou ik er geen boodschap aan hebben dat jullie elkaar niet zien. Een van je ouders is jarig, ik neem aan dat jullie allemaal volwassen zijn en je kunt gedragen. Wij hebben ook zo'n situatie in de familie. Neef en schoonzus/moeder hebben hommeles. Ik heb ze allemaal dezelfde reactie als bovenstaande gegeven. Wij staan er buiten en mijn zoontje al helemaal.
Ik weet niet hoe hecht jullie band was voor het "akkefietje" maar is er echt geen mogelijkheid om alles eens op tafel te gooien wat je dwarszit en de lucht eensgoed op te laten klaren? Of vind je het wel prima zo om de rest van je leven je broer steeds te moeten blijven ontlopen? Ik lees tussen de regels door vooral heel veel over de band tussen jou en je ouders en hoe jij steeds naar een soort van bevestiging of goedkeuring van hun kant zoekt. (je bent bang om de schuld te krijgen van iets waar ze waarschijnlijk niet eens iets van af weten, bijv de reden dat jij door je broer zo gekwetst voelt. En je verwijt hen dat ze harder naar hem moeten optreden, maar ze weten misschien niet eens waarom) Communiceren is echt het toverwoord! Naar je broer en schoonzus toe als je niet de rest van je leven zo door wil blijven lopen, maar vooral naar je ouders. Als jij echt liever geen contact meer wil met je broer, zou het wel zo netjes zijn om dit met je ouders te bespreken, zo hebben zij iig begrip voor de situatie. Voor nu: Ga gewoon naar die verjaardag, al is het maar voor 1 of 2 uurtjes en houd de eer aan jezelf.
Voor ons is het gewoon over. En het is echt geen optie om nog eens rond de tafel te gaan zitten. Dat is al zo ZOVAAK gedaan. Daar leren ze niet meer van. En voor ons is de koek gewoon op. Dit is gewoon het topje van de ijsberg, er is zoveel gebeurd.
Dan zou ik dat gewoon aan iedereen meedelen die het aangaat, ook je ouders dus, dan kan men daar iig begrip en rekening mee houden Zal voor jullie een hoop rust geven om niet meer te hoeven piekeren of je wel of niet naar een verjaardag of ander feestje moet gaan
Die weten het in wel hoor. Sorry, had ik het er niet vermeld. Maar nog steeds nemen ze het voor hem op. Ik weet niet zeker of dat ze het ook weten van mij miskraam hoe dat ie heb gedaan.. Maar goed, ik heb daar geen zin meer in. En m'n ouders ook niet hoorde ik een tijdje geleden van m'n andere broer.
Weet je wat ik zou doen Ik zou NIET gaan Ik zou je ouders een andere dag bij jullie thuis uitnodigen voor bijv gezellige middag koffie gebak en blijven eten ... Zo voorkom je dat je je de hele dag ongemakkelijk voelt en zo voorkom je dat je bij je ouders bent en je broer alsnog per ongeluk binnen komt Wat ik wel zou doen is eerlijk naar je ouders zijn.