Verdorie, mijn meisje is toch zo hard gevallen, en het is mijn schuld. Ze zat heerlijk bij me, op schoot lekker rustig een boekje te lezen, op een gegeven moment was ze het beu, en wilde graag lekker weer lopen en verder spelen. Prima schatje, ik zet je wel op de grond. Ik heb nog steeds geen idee van wat er gebeurde, maar ze kantelde in mijn handen en viel zo voorover met haar gezicht op de grond. Oooooooh, wat huilde ze toch. Compleet met beentjes strekken van de pijn. Direct bij me genomen en gezichtje gekoeld. Gelukkig was het geen echt grote hoogte. Ze kwam toen ze een beetje was uitgehuild helder over, was niet misselijk en ik mocht, zij het met grote argwaan gewoon aan de plek komen waar ze gevallen was. Daarna ging ze weer spelen en liep ze normaal zonder tekenen van duizeligheid. Bah, nog nooit heb ik me zo'n slechte moeder gevoeld, altijd tot op het panische af vastgehouden bij de commode e.d en dan zo'n stom ongeluk. Gelukkig is er niks ernstigs gebeurd. Ik heb nu eventjes moeite om het gehuil van het stumpertje van me af te zetten. Geen idee waarom ik het hier neerzet, denk dat ik het eventjes kwijt moest. Wat denken jullie? Zal ik haar vannacht een keertje wakker moeten maken?
Wakker maken vind ik zelf niet nodig.. Erg he? Als ze gelijk alert was niet slaperig armen benen beweegt ogen kijken gelijk en ze volgt met ogen is niets aan de hand Hier ze viel met 4mnd van bank was drama.. Maar nu hihi valt ze regelmatig bed/bank/gewoon.. Ze is gewoon te druk rustig zitten heeft overaal blauwe plekken. Vandaag ook op ooglid geen idee hoe ze daaraan kwam. Ook kras van hondenpotje op wang omdat ze hondje zo verschrikkelijk pest hihi.. Ik ben al koel over gevallen kusje op klaar Zo leert ze iets tenminste. Nu weet ze hoe ze van bed/bank zelf afkomt gelukkig hihi. Maar ook erop kan ze al ook niets stopt haar...
Aaah maak je niet te druk. Ik denk dat iedereen dit wel een keer mee maakt... Ga vanavond voor je gaat slapen gewoon even een keer kijken. Als er echt iets ernstigs was had je het al eerder opgemerkt.
Is ze echt hard gevallen of huilde ze voornamelijk van het verschieten? Pijn aan haar hoofd of gezichtje? Als het het gezichtje was dan zou ik haar laten slapen, viel ze hard op haar hoofd zou ik ze misschien wakker maken, misschien 1 keer, misschien meerdere keren. Hangt ervan af hoe ze viel natuurlijk en hoe je het vertrouwt Persoonlijk aan je verhaal te horen zou ik nu eens gaan kijken en voordat je gaat slapen. Maar ik zou stilletjes kijken zonder wakker te maken. Gewoon voor je eigen gemoedsrust. Hier is het ook een keer gebeurd, ik wilde hem in de stoel zetten maar dan langs achter, ik stond achter de stoel en ineens gebeurde hetzelfde als bij u en stootte hij met zijn gezicht tegen de tafel maar mijn reactie was zo snel dat mijn hand de val opving en het een klein stootje was. Toen ik hem erin wilde zetten viel hij dus voorover tegen de tafel (half dan gelukkig had ik een superwomen reactie) Maar hij huilde wel even van het schrikken dus misschien u dochtertje ook? Maar voel je geen slechte mama, die dingen gebeuren en nu gaat de tijd komen dat ze vaker vallen uit zichzelf Als hij nu kruipt wil hij soms sneller gaan dan hij kan dus valt hij plat op de grond. Deuren zien is ook moeilijk, gisteren tegen de tafel aan (zat op de knieƫn en schampte uit) Gisteren probeerde hij op zijn bankje te klimmen, heel goed natuurlijk maar ik ging hem snel helpen want ik zag al vanalles door mijn hoofd heengaan Die dingen gebeuren jammer genoeg
Huh je kindje is pas 10 maanden... Je moet haar echt nog beschermen tegen haarzelf. Een ongelukje kan gebeuren, maar jij laat haar dus gewoon van de bank vallen en de hond pesten? Ik vind het onverantwoord...
Bij een harde klap op het hoofd zou ik wel wakker maken. Better safe then sorry zou ik zeggen! Vorige week was onze dochter aan het rennen tussen de stoelen door met onze zoon inndr kielzog en toen klapte ze tegen de tafel aan. Ik hoor nog de boink! Het leek heel erg mee te vallen maar ik kon er niet van slapen 's avonds. Ik heb haar toen ook een paar keer wakker gemaakt. Al was het maar voor mn eigen gemoedsrust!
Ja dat vind ik ook. Van bed af laten vallen omdat ze het zo leert? Ik zou we alles aan doen om het te voorkomen! Stel ze valt verkeerd en breekt haar nekje? Eigen fout dan? Hond pesten? Dit moet je zeer zeker voorkomen! Wat als je hond hapt ipv krast? Eigen fout? Ze is nog maar 10 maanden he! Geen 10 jaar en een 10 jarig kind mag je een hond ook niet laten pesten! Ts niet naar u bedoeld he!!! Elk kindje valt en in 99.9 procent van de gevallen gebeurd niks! Maar als je zoals piccolina de gevaarlijke situaties opzoekt of er niks aan doet heb je wel meer kans op de 0.1procent! Kindjes leren door te vallen maar een kindje van 10 maanden niet in de gaten houden als ze op bed of op de bank ligt is onverantwoord! Piccolina laat je haar dan ook alleen op de commode zodat ze leert stil te liggen als ze eens valt? Hier wil hij ook wel eens over de rand van het bed kijken en dat mag hij wel eens maar dan heb ik zijn broek,pamper en pyjama zo strak vast dat je het bloed door mijn aders ziet vloeien en dan heb ik mijn ander hand voor hem. Als hij in mijn ogen te ver gaat trek ik hem naar achteren. Heeft nu denk ik 3 keer mogen kijken tot zijn hoofdje over de rand ging.
Bedankt voor de reacties en alle adviezen. Vanavond maar eens heel voorzichtig eventjes bij haar kijken dan. (En vooruit, een stiekem kusje geven) Madame is al vaker flink gevallen, en na de nodige schrik besef ik me wel natuurlijk dat het een proces van vallen en opstaan is, letterlijk. Maar waar ik flink door van de leg af ben, is het feit dat IK haar heb laten vallen. (Waarschijnlijk een reactie van mijn spieren door die rot-oververmoeidheid) Het gehuil van mijn dochter kwam door mij, ik heb haar de eerste keer van haar leven pijn gedaan en zonder er een al te groot drama van te maken, voel ik me daar toch schuldig door.
Erg is dat he! Tenminste voor je gevoel (A) Ik heb een keer met mijn hak op Lino zn voet gestaan en hem een keer omver gelopen (viel hij met zijn hoofd tegen de muur). Voelde me ook zo slecht, maar gelukkig was er verder niks aan de hand en kinderen hebben niet echt door dat het jouw 'schuld' was, dus zeker niet te lang schuldig voelen. @ Piccolina; ik hoop dat je het niet zo bedoelt als hoe je het er neer zet. Maar zelfs nu (en Lino gaat al richting de 2 jaar) waarschuw ik hem nog en vang ik hem op als ik kan wanneer ik zie dat hij van het bed rolt. Hij zal maar verkeerd terecht komen! En bij dieren! pas op (het blijven dieren, ik hou er zo niet van als mensen zeggen: mijn hond is zoooo lief, die doet dat nooit. tot dat hij het wel doet en dan is het en een rothond en je kind die verminkt is)
Mijn dochter viel laatst ook van de bank af, ze gooide zich gewoon echt letterlijk over mijn armen... nou sindsdien neem ik haar niet meer vaak bij me op de bank maar zet ik me bij haar op de grond. en piccollina met dieren moet je oppassen. ik ben als kind gebeten door een hond, heb nog steeds zijn tanden in mijn neus staan. en 2 jaar geleden voor een gromemde hond gesprongen in een cafe, die beet nu mij in mijn arm ipv een 6 jarig meisje in haar gezicht. mijn arm is niet zo fraai nu. en dat waren ook 2 o zo lieve honden...
Vandaag had ik ook zo'n soort actie....Waren terug van winkelen, mevrouwtje(half jaar), op aanrecht willen leggen om jas uit te doen, doe ik extra voorzichtig dat haar hoofdje niet op aanrecht neerbonkt...en wat gebeurt er, precies....BOEM. Huilen natuurlijk, dus ik pak haar op, nou, mevrouw was boos op mama! knijpt tot 2x toe keihard in mijn neus! groot gelijk hahaha! Maar wat voel je je dan een slechte moeder zeg...
Lieve mensen zullen we even on-topic blijven? Vind dit niet zo netjes om forum lid zo te beoordelen in andermans topic.
Voel je niet schuldig, al is dat makkelijker gezegd dan gedaan. Ik heb ooit eens mijn neefje perongeluk de schrik van zijn leven bezorgd. Hij zat samen met een vriendinnetje op een vrij hoog bed, en ik was de jasjes aan het aandoen. Hij kon zitten maar viel nog best vaak om. Ik was met het andere kindje bezig toen ik hem in mijn ooghoek een duik naar voren zag nemen, maar voordat hij de grond met zn koppie raakte had ik hem vast aan 1 beentje en tilde hem zo het bed op. Echt een mazzel reddingsreactie. Ik schrok me dood en hij ook. Gelukkig is me dat nooit meer overkomen.
Pff vreselijk als zoiets gebeurd he, je voelt je dan zo ontzettend rot! En dat gehuil pff dat blijft dan echt in mn hoofd spoken. Ik heb ook al 2 domme acties gehad. 1x wilde ik haar jasje uitdoen maar lette niet echt op en deed ik haar armpje pijn. Was echt maar heeeel effetjes niks ernstigs, en ze huilde heel eventjes zo van hey wat doe je en was meteen over, maar echt nu ik het neerzet voel ik me meteen weer gigantisch schuldig. Heb daar 3 dagen mee gezeten!! En laatst wilde ik haar uit de maxi cosi pakken en had de draagstang naar achteren geklapt, maar blijkbaar niet helemaal dus pak haar eruit en komt ze met haar voorhoofdje tegen die stang aan. Ook niet hard maar ze was al moe en geirriteerd dus meteen huilen. Oh my god ik voelde me zoooooo slecht. Nog steeds haha. Het liefst verpak ik mijn baby in een grote zachte bubbel haha