Ai, wat moeilijk voor je! Ik zou het sowieso aan je man vertellen. Hier moet je niet alleen mee rondlopen. Misschien kan hij nog wel wat zinnigs toevoegen. Hij heeft een nét iets objectievere blik in de situatie. Als je twijfelt of het waar is, dan kun je het misschien je moeder vragen. Als zij bij dat gesprek aanwezig was, zoals je zus zegt, dan kun je in elk geval aan haar reactie aflezen, of het waar is of niet. Mocht het waar zijn, dan zou ik zelf in elk geval eens met je vader gaan praten en hem duidelijk maken, dat zulke opmerkingen (over haar borsten) echt niet kunnen. En al helemaal niet als er zoiets is gebeurd in het verleden!
Dit verbaasd mij echt enorm! Vooral dat je je kind daar achterlaat! Waarom zou je enigszins zo'n risico willen lopen? Ook al was hij toen niet wie hij nu is, maar stel dat...! Maar goed t.o. Ik zou ook in gesprek gaan met je moeder en eventueel met je vader! Je man zou ik hier zeker bij betrekken en als je dat niet doet zou ik in ieder geval je kind daar niet achter laten! Want ik vind dat je man hierin mee moet kunnen beslissen! (Sowieso bij twijfel zeg ik niet doen! Want ik zou het mezelf nooit vergeven als er iets zou gebeuren, terwijl je dit gerucht heb gehoord) Mijn broer is vroeger ergens van beschuldigd (wat 100% zeker niet waar was of puur onschuldig kinder gedrag was, ging om de periode dat mijn broer maximaal 9 jaar oud was) Maar toch laat ik mij kind niet bij hem achter! Ik geloof niet dat er iets zou gebeuren, maar waarom risico lopen? Bij 0,1% twijfel niet doen! Want als ouder ben je er om je kind te beschermen! Ik zou je zus serieus nemen, niet perse volledig geloven maar ook niet direct ontkennen! Onderzoek het, maar sluit niks uit!
Jeetje.. Je twijfelt aan je broer door iets wat 100% zeker niet waar was uit zijn kindertijd? Mag aannemen dat je twijfels op meer gebaseerd zijn toch? Want je gelooft niet dat er iets zou gebeuren, maar je twijfelt toch.. Wat lijkt dat mij verschrikkelijk als je zo twijfelt aan een naast familielid zoals een broer door iets uit zijn kindertijd waarvan je zelf zegt dat het niet waar was of puur onschuldig. Moet ook moeilijk zijn voor je broer dat wantrouwen lijkt mij.. Maargoed, daar gaat het niet om nu En je hebt verder wel gelijk: bij twijfel in dit soort gevallen niet doen, maar twijfel alleen om iets uit de kindertijd dat niet waar was.. Vind ik persoonlijk moeilijk (ookal heb ik zelf een sek. misbruik verleden). @ TS: ik zou het ook verder uitgezocht willen hebben. Zegt niet dat je haar nu verder moet negeren of iets, want zij heeft het of meegemaakt, of iets heel vervelend ervaren wat misschien oprecht niet zo bedoeld was. Een (verstandelijk geziene) 14-jarige die zo liegt: ja kan, maar of dat voor de hand ligt kun jij als familielid alweer vele malen beter inschatten. Een gesprek met (een van) je ouders zal waarschijnlijk nog veel meer duidelijkheid geven. Sterkte!
Helemaal eens met de eerste alinea, @TS, vraag je wel af wat de juiste keuze is. Duik je erin omdat je het zelf wilt weten? Duik je erin voor je zusje? Nieuwsgierigheid? Schuld verhalen?..... ..... Vraag je altijd af of je zusje erbij gebaad is, want die is namelijk het allerbelangrijkste in dit verhaal, en ik snap dat je geschokt bent, maar in de eerste instantie gaat dit je zusje aan. Pas op dat je geen beerput opentrekt voor iets wat andere mensen al hebben laten rusten. Zei je zusje het omdat ze daar nu mee zit, of zei ze het omdat de therapeut heeft gezegd dat het misschien een oorzaak kan zijn? Het klonk namelijk als het laatste. En laat je dochter inderdaad voor het geval dat niet alleen met je vader. Met je moeder erbij kan best volgens mij, je moeder weet wat er gebeurd is en was er destijds niet bij. Ze zou dus van huize uit wel alert zijn. Dat ze het jou niet verteld hebben wilt niet zeggen dat het in een doofpot is gestopt of dat het een groot geheim moest blijven. Het ging jou niet aan, en waarschijnlijk had je er de leeftijd niet voor om zulke dingen in je schoot geworpen te krijgen. Je ouders hebben geprobeerd om ondanks de gebeurtenissen je toch een gewone jeugd te geven zonder wantrouwen naar je vader. (..... Hij heeft jou ook niet aangeraakt toch? Waarom zou hij je dochter aanraken?) Naar gelang ik dit typ krijg ik steeds meer vragen. Waarom heeft dat tehuis dan nooit aangifte gedaan? Dan zijn ze volgens mij verplicht, niemand lost misbruik op met 'Sorry'. Volgens mij verkrijgt niemand dat over zn hart om dan niks te doen. Je zou ook wel iets aan het gedrag van zowel je ouders als je zus gemerkt moeten hebben, hoe jong je ook was.
Nou die man heeft ook een vrouw die erbij is, ze zijn niet volledig alleen een weekend bij elkaar in huis ofzo hoor... En ik twijfel echt helemaal niet meer, mijn kinderen zijn mij meer waard dan wie dan ook. Dus als ik dacht dat ze ergens een risico liepen dan zou ik het niet doen hoor...