Mijn moeder maakt het echt niet uit als ik me er maar goed bij voel. Ze wilt zich ook zeker niet ermee bemoeien ook gewoon om ruzies te verkomen. Ik heb nog geen berichtje terug gehad. Ik ben zelf Hindoestaans en mijn man Venezolaans.
IK : ik vroeg dus aan haar wil je bij de bevalling zijn. ZEI : Graag als dat mag van je. IK : IK weet het eigenlijk niet zo goed wil het liefs alleen met Mijn man zijn, niet lullig bedoelt Maar man wil graag dat je erbij bent. ik vind het aan de ene kant ook gewoon moeilijk om te zeggen dat ik het niet wil heb ik er zo een beetje goed aan gedaan ?
Meid ga het niet lastig maken voor je zelf. Als je zeker weet dat jij je er niet lekker bij voelt moet je denk ik gelijk duidelijk zijn naar je schoonmoeder Dus gewoon ''sorry ,niet lullig bedoel maar ik heb het liever niet dat je er bij bent.'' Dan is het voor je schoonmoeder ook duidelijk
Ik snap je punt, maar ik heb nu ook een berichtje gestuurd naar me sm achter me man zn rug om en ik weet eerlijk gezegd niet zo goed hoe hij hierop gaat reageren als het om zn moeder gaat is hij gewoon snel op zn teentjes getrapt.
misschien dat je je man kan uitleggen dat je ergens wel snapt dat hij dit moeilijk vind. Maar je kan ook vragen of hij zich even in jou wil verplaatsen hoe hij het zou vinden als dit hem zou overkomen. Als je dalijk inneens toch je man zn zin geeft ben jij niet happy als je geïrriteerd raakt tijdens je bevalling. Je hebt dan alle kracht nodig en dit gaat je dan niet helpen Snap je wat ik bedoel?
Ja ik snap wat je bedoelt ik ga het vanavond nog eens bespreken. ik wil gewoon dat hij mij ook begrijpt. ook wil ik gewoon dat we samen kunnen wennen aan ons kindje. dus heb ik zelf ook besloten dat ik me eigen moeder er ook niet bij heb.
Meid maak je er niet te druk over, het komt vast wel goed. Ik denk dat als het zover is je man vol bewondering naar je aan het kijken is Heel veel mannen kunnen zich een bevalling niet voorstellen en denken dat het wel zo gepiept is.. Ga lekker genieten!!
Dat jij je moeder erbij wilt hebben, snap ik maar al te goed. Heeft niks met je leeftijd te maken en dat je je moeder los moet laten. Zelf ben ik 20 jaar, maar heb er voor gekozen om het samen met mijn vriend te doen, maar snap echt wel dat je het fijn vind als je moeder je steunt, net zoals je man. Het is wel heel anders als je eigen moeder erbij is of je schoonmoeder. Jij bent degene die straks daar ligt in niet je charmantste houding. Dat je schoonmoeder dat niet begrijpt... Ik hoop voor je dat je man ook jouw punt inziet. Succes!
Al had ml de hele familie erbij gewild, IK lig te bevallen en met het hele rataplannetje open en bloot, dus IK bepaal wie erbij zijn en wie niet. Gelukkig vond ml dat het iets voor ons 2 was, maar ik bepaal, simpel zat.
Nou we zijn er uit. We gaan het als volgt doen. De mama's mogen in de gang wachten. Alleen me man vraagt zich nu af wat die allemaal moet doen tijdens de bevalling.
lol ik las verkeerd, ik las dat je man zich afvroeg wat de moeders allemaal moeten doen... ff een brilletje aanschaffen denk ik... Wat hij moet doen. Er voor jou zijn. Rugje wrijven, of juist niet, nat washandje, drinken, etc. Een man kan niet veel doen dan afwachten en er voor zijn vrouw zijn. Komt allemaal wel goed wanneer het zover is.
Totdat ze het mee maken inderdaad, die van mij dacht dat het ook effe gedaan werd totdat het zover was. Toen had ie toch bewondering ervoor dat wij vrouwen dat konden doen. Ts, gelukkig dat je man het nu snapt, en veel zal ie niet kunnen doen als alleen er zijn voor jou en naar jou luisteren.
Wat fijn dat jullie eruit zijn! Het is vast ook leuk voor de beide oma's om dit samen te beleven op deze manier en er toch als eerste bij te mogen straks. En je man kan heus veel doen hoor, zelfs in het ziekenhuis. Bijvoorbeeld de navelstreng doorknippen als hij dat leuk vindt. Misschien leuk om daar eens over te kletsen samen, over de rol die hij graag wil hebben (vanuit positieve ervaring ook voor de partner).
Daar ben ik het ook mee eens. Het kan niet zijn dat jouw moeder er wel mag bij zijn en zijn moeder niet. Hij wordt ook papa. Of je kan zeggen dat ze beiden gewoon wachten op de gang of zo. En als ik eerlijk mag zijn zou ik nu nog geen beslissingen nemen over wie wanneer kan komen etc. Ik zag dat ook zo, wou de familie de eerste dag er ook niet bij etc. Maar uiteindelijk zijn ze zonder dat ik het wist toch gekomen en ik was heel trots toen SM en SV en mijn moeder voor de eerste keer onze jongen vastnamen. Echt super gevoel. En het feit dat ze daar waren vond ik ook heel leuk, terwijl ik heel mijn zwangerschap geroepen heb dat ik liefst eerst niemand wou zien... Ik zou het afwachten. Als je heel uitgeput bent kunnen zij de eerste zorgen wat overnemen en als je goed bent dan is het ook niet zo erg dat zij meegenieten van dit moment.
Ben blij dat het is opgelost, en ja je man kan niet echt veel doen. Hij moet er gewoon voor je zijn, en doen wat je op dat moment vraagt en nodig hebt.
Fijn dat het toch zo opgelost kon worden!. Je man moet er gewoon voor je zijn meer kan die niet doen. En inderdaad wat Mrs Blossom zegt misschien even kletsen over het doorknippen van de navelstreng?.
Hij moet er inderdaad gewoon voor jou zijn. Wat verwachtte hij dan van de aanwezigheid van zijn moeder? Wilde hij met haar kaarten?