Nou eerlijk gezegd snap ik ook niet dat er een kleine onderweg is maar ik vind nergens iets terug over weg laten halen?
Oh en opvoeden is makkelijker gezegd dan gedaan. Niemand doet dat perfect. Ik zeg wel eens tegen mijn oudste dat niet alleen zij opgevoed moet worden maar mama ook.....
Serieus,ik heb dit topic met gekromde teennagels gelezen.... En nee,niet om de situatie van TS,maar om de reacties! Echt waar,wat een stelletje betweters zitten ertussen zeg! Alsof iedereen het zo perfect voor elkaar heeft. TS weet dat haar situatie niet ideaal is,probeert voor haar kinderen haarzelf op te pakken en er iets aan te doen. Sorry maar ik kan daar echt slecht tegen,die betweters die doen alsof zij het allemaal beter weten en hebben. Terwijl de helft van die betweters een slecht huwelijk of iets hebben. Laat iedereen in elkaars waarde,kraak TS niet af maar probeer hulp te geven,steun te bieden en als je dat niet kan,blijf dan gewoon weg! Ts,ik vin je heel dapper,en zoals ik al zei,ideaal is je situatie zeker niet,maar kop op en er tegenaan,dat lukt vast wel! Wbt je slaapkamers,inderdaad lekker samen slapen met de baby in het begin. De rest komt later wel!
Oef.! Wat zal jij het zwaar hebben. Ik weet niet waar je woont maar als je in de buurt van Utrecht woont wil ik je met alle liefde ergens mee helpen. Ik heb zelf ook niet veel geld maar ik kan wel voor jullie koken of helpen met de kamers verplaatsen ofzo. Zoals iemand al eerder heeft aangegeven, laat de boel even. Je moet ook aan jezelf denken. Liefs
Dat had ik dus niet gelezen,had alleen begin gelezen. Ja dan vind ik het ook niet echt verstandig nee.
Beetje spontaan opgeschreven, ik schrik gewoon van TS haar situatie met (bijna) vier kleine kinderen. En ze heeft hier wat eerder al gezegd is natuurlijk haar eigen verantwoordelijkheid in, ze was er natuurlijk zelf bij. Ik hoop dat ze hulp krijgt om haar leven en dat van haar kinderen op de rit te krijgen.
De kinderen in een groter gezin die veel met elkaar rekening moeten houden schijnen over het algemeen dat later ook beter te kunnen. Krijgen ze niks van, sterker nog, is alleen maar goed. (Niet dat ze het zelf altijd leuk vinden).
Ja ik zie ook dat ze bewust voor de vierde is gegaan en neem aan dat de problemen niet opeens na die tijd ontstaan zijn.. dat is inderdaad niet al te slim om het zo maar te zeggen.. maar vond je nogal bot uit de hoek komen
Ja sorry, kwam botter over dan ik het bedoelde. Ik schreef meteen op wat ik op dat moment dacht, had beter even tot tien kunnen tellen.
Jeetje meid, ik zal niet zeggen, wat een puinhoop, maar dat is het wel een beetje. Niet door het slaapkamer probleem, dat lijkt me het laatste waar je je druk om moet maken. Zoals hier gezegd wordt, was de vierde een bewuste keuze? was je toen nog samen met de vader van je kinderen? waar is pappa in dit hele verhaal? kan die je ergens mee ondersteunen, gaan je kinderen naar hem toe? of zit je juist door hem in de schuldsanering? Ik zou het slaapkamer probleem laten voor wat het is. Daar kun je na de zwangerschap naar kijken, baby's hebben er niets van om bij jou te slapen, juist niet. Bij ons hebben ze jaren af en aan in ons bed geslapen en als baby naast ons bed. Is echt geen ramp. Ik zou wel hulp inroepen wbt. de opvoeding van je kinderen. Je bent overduidelijk moe, overspannen, depressief? je kunt het niet aan, dat blijkt duidelijk uit je reacties, misschien had je de hoop dat een baby dingen mooier zou maken, maar zo werkt dat niet. Je andere meiden gaan zich afzetten (kleuters) en je 3 jarige zit nog midden in de peuterpuberteit, ik ben eerlijk: petje af, ik zou dat niet trekken, ik vond 2 kinderen met 20 maanden verschil al een opgave. Een flinke opgave zelfs. Niet iedereen is zo buigzaam als je zou willen. Accepteer dat, en vraag hulp. Ik ben echt benieuwd naar pappa in dit verhaal. En evt. oma's, kunnen die wat voor je betekenen? Sterkte, zet 'm op, tijdens je opname, en pak alles aan wat je kunt krijgen qua hulp, jij en je kinderen verdienen dat, echt waar.
In de woonkamer? De baby kan toch prima het eerste jaar bij mama op de kamer. Dat is nog beter ook. Wij hebben de jongste ook bewust een jaar bij ons op de kamer gehad, ik vond het ideaal. Je wordt wakker van de smakjes als hij wil drinken. Ik gaf borstvoeding, en voedde op verzoek. Ik zou dan na dat jaar er voor kiezen om de 2 oudste dames op 1 kamer te leggen, en dan de 2 jongste elk 1 kamer. En 1 over voor jezelf. Onze jongste wordt 3 en de middelste is nu 10, beiden jongens en beiden een eigen kamer. Hoe vaak ze s'avonds snel bij elkaar in kruipen Middelste heeft een 2 persoonsbed, en de jongste vind het heerlijk om lekker bij zijn broer in te kruipen haha. Nou prima. Ik vind dat de 2 oudste van ts gewoon horen te luisteren ipv de boel af te breken Wie is er nu de baas in huis. Als je 4 slaapkamers hebt ga je toch niet in de woonkamer slapen..
+1 Sorry, moest even Idd wat hier al gezegd is. Baby voorlopig bij jou op de kamer. En dan een scheidingswand maken in de grootste kamer dmv gordijnen of kasten. Ik heb bijna altijd mijn kamer moeten delen... Niet altijd leuk en zeker niet als je ouder word maar ik heb er niets aan over gehouden ik deelden mijn kamer overigens wel altijd met 1 van mijn broertjes.
Dit was mij ook even ontgaan... Dus zoals ik het goed begrijp is er sprake psychische problemen waarbij wekenlange opnames nodig zijn voor TS, 3 kindjes onder de 3 jaar, een geplande baby van een andere man met wie ze niet eens samen is, schuldhulp en alleenstaand. Vreselijk Waar gaan de kindjes eigenlijk heen als jij opgenomen wordt?
Mijn zusje en ik hebben een grote kamer samen gekregen. In tijden dat we niet goed met elkaar konden ging er een rails met gordijn tussen. Misschien kun je de jongste en de baby straks zo eerst laten slapen. Gewoon heel simpel met een gordijn er tussen.
TS heeft een tijdje geleden een topic geopend of ze mensen kon mailen met haar verhaal. Ik was 1 van die personen die ze een PB heeft gestuurd. Ik zal de PB niet openbaar gooien, maar misschien kan ik wel in grote lijnen uitleggen. Ze komt uit een verschrikkelijk nare situatie. Van kind af aan is haar leven niet eerlijk geweest, en heeft ze dingen gezien en meegemaakt die je je naasten niet toewenst. Ze doet zo erg haar best, en vecht ontzettend voor haarzelf en haar kinderen die ook met trauma's lopen etc. TS krijgt hulp van instanties en praat met professionals om ervoor te zorgen dat dit gedoe stopt, en ze eindelijk voor het eerst in haar leven rust krijgt. Ook voor haar kinderen. Ik denk dat ze op dit forum geen wijzende vingers nodig heeft, maar lieve moeders die deze moeder (en jonge meid) omhelzen en zeggen; het komt allemaal goed.