Ik ben zo onderhand wanhopig :(

Lastig voor jullie zeg! Klinkt alsof het probleem is dat je zoontje niet zelf in slaap kan vallen, maar altijd jou nodig heeft om te kunnen slapen? Ik zou beginnen met een vorm van slaaptraining, om toch duidelijk te maken dat het belangrijk is dat je zoontje slaapt zonder dat je er zelf steeds bij moet zijn ...

 

Stoppen met borstvoeding geven, want inmiddels weet hij dondersgoed dat hij toch zijn zin krijgt.
Afspreken met je man dat jij echt niet komt want J. moet ook leren dat niet altijd mama komt maar ook papa.
Gewoon rouleren, de ene nacht papa en de andere nacht mama.
Ga een slaaptraining met hem doen, dus om de zoveel minuten even troosten.

Al met al, gewoon een stukje strenger worden en hem niet altijd zijn zin geven.
Dat is een paar dagen ontzettend zwaar, maar uiteindelijk pluk je daar wel de vruchten van.

 

Ik ben rond die leeftijd ook begonnen met laten huilen. Ze heeft amper 5 min gekrijst bij t bed brengen en in de nacht viel ze vaak ook weer snel in slaap. Nu slaapt ze best vaak door.

 

Ik denk ook dat de enige oplossingen oordopjes en wilskracht zijn.
ik ben echt niet voor het laten huilen, maar hij is nu 1.5, medisch is er niks mis, en jullie gaan er aan onderdoor..

Als hij overdag genoeg eet kan hij prima een nacht doorslapen. Dus geen bv meer in de nacht en om de 2-5-10-15-20 minutjes naar hem toe voor een aai en een kus. Even recht leggen en weer weg.

 

mijn mannetje is nog jonger, maar wat is jou reden dat je niet gewoon gelijk bv geeft en hem terug legt? hier wordt zl ook vaak wakker, maar met ff 10min drinken is hij weer in slaap en eerder had hij dat vaak nodig...nu meestal maar 2x per nacht. Echt hij doet dat heus niet tot hij 10 is, en het kost heel wat minder stress bij zl en mij...
maar goed, dit moet je liggen zo'n oplossing... gewoon geen strijd ervan maken.

 

ik snap niet zo goed waarom je steeds begint met hem niet zijn zin te geven.. en dan uiteindelijk toch zijn zin geeft na heel lang zeuren en huilen.
Als je door wilt gaan met nachtvoedingen geven dan moet je dat gewoon doen, maar doe het dan gewoon lekker meteen, zonder dat hij er lang om moet huilen.
Als je wilt stoppen met nachtvoedingen moet je dat doen.. maar doe het dan ook echt en geef niet meer toe, wat er ook gebeurt!

Ik heb ook tussen 1,5 en 2 jaar enorm lopen tobben met het afbouwen van de nachtvoedingen. Maar door onduidelijkheid te zijn en steeds toch toe te geven maak je de situatie alleen maar erger…. want hij weet als hij maar hard genoeg huilt dat papa dan wel weggaat en mama alsnog komt...

 

Ik sluit me aan bij bovenstaande!

De vraag is: denk je dat dit iets tijdelijks is? Speelt er meer momenteel?
Komen er tandjes door, of heeft hij iets onder de leden?
Zo ja, dan kan je overwegen hem gewoon bij je in bed te laten slapen. Ik lees in je verhaal dat het slapen dan eigenlijk wel goed gaat. Je goede nachtrust is ook waardevol.
En nachtvoedingen zijn niet vreemd en ook niet erg, mits je er zelf achter staat en het niet nu nog ten koste van heel veel nachtrust gaat. Het makkelijkste: gewoon voeden en weer verder slapen.

Heb je het gevoel dat je hier niet mee verder wil, dan is het inderdaad een kwestie van volhouden. Dat hij nog een voeding wil s'nachts daar is natuurlijk helemaal niets mis mee. Maar wat er omheen gebeurd dat is voor jou niet fijn.
Als je het echt wil doorbreken heb je denk ik wel de steun van je partner nodig!

 

Eens met Niekepiek en Cowgirl. Tijd om even door te pakken en wat strenger te worden. Vast niet makkelijk, maar naar mijn idee wel noodzakelijk.

Succes!

 

Tja...ik zou het wel weten eerlijk gezegd!
Ik heb altijd gekozen voor mijn nachtrust.
Toen ze eenmaal verhuisd waren naar de eigen kamertjes (met4/5 maanden), zijn er sporadisch wel eens momenten geweest dat ze bij ons in bed sliepen. Maar dat was meestal toch echt van korte duur.Ik maakte er dus ook geen probleem van.

Gewoon doen waar jij je goed bij voelt! Heb je het idee dat hij gewoon bij je wil zijn? Dan doe je dat toch?

Enne...dat hij nog jaren bij je in bed zou slapen, maak je daar geen zorgen over.
Het is waarschijnlijk gewoon een fase.

Nachtvoedingen...wat is "nodig"?
Niet meer om het buikje volledig te vullen.Maar dat is niet het enige waar ze voor dienen.

 

maar ik snap niet waarom je eerst niet wilt komen en dan eerst water gaat geven als je avond/nachtvoedingen geen probleem vindt.
Waarom dan niet gewoon meteen naar boven en aan de borst? Dan wordt hij misschien ook niet zo overstuur.

Wat gebeurt er als je 'm wakker in zn eigen bed weglegt? Want als hij ineens weer wakker wordt in zn eigen bed ipv bij mama is dat ook schrikken natuurlijk. Heeft hij een nachtlampje op zijn kamer?

 

Alfa hij krijst Hoe snel is hij dan stil?
Het is nu namelijk wel een beetje de leeftijd jantje lacht jantje huilt.

Dus is hij snel stil dan viel het krijsen best mee en was het ik wil aandacht. Huilt bij Nog laaaaaaaaang na met snikken ect dan was hij echt overstuur. Goeie kans dat het gewone het eerste is.

bedenk vooral wat je zelf wil. Wil jij een kind van 1,5 jaar nog in bed? En Tot hoe lang wil je dat? Wil je nog nachtvoedingen? Want dat hoeft echt niet meer op deze leeftijd

 

Iedereen heeft natuurlijk zijn/haar eigen manier. Maar ik zou gewoon luisteren naar je gevoel en naar je kindje.. Als hij jou en de nachtvoedingen nodig heeft, dan neem je hem toch lekker bij je. Met 1,5 jaar zijn ze ook nog steeds heel klein en kwetsbaar, vooral als ze in een keer van alles leren en ontdekken, dan hebben kindjes soms gewoon veel mama-tijd nodig. Misschien is het een optie om te proberen meteen wat borstvoeding te geven zodra hij wakker wordt en bij je nemen zodat hij geen kans krijgt overstuur te raken?

Of overdag (als je niet werkt tenminste) wat vaker te dragen? Er zijn hele goede, ergonomische dragers, zelfs voor peuters. Zo kan je kindje overdag wat meer mama-tijd krijgen en heeft hij dat misschien 's nachts minder nodig?

(ik denk maar gewoon eventjes mee vanuit mijn visie )

 

Ik vind het eerlijk gezegd wel logisch dat je zoontje niet goed slaapt.
Hij weet gewoon niet goed waar hij aan toe is.
Er zit totaal geen ritme of regelmaat in zijn "slapen".
Voor 00.00 uur is op zijn kamer blijven, na 00.00 uur mag hij opeens wel bij jullie in bed.
Vaak komt eerst papa, maar uiteindelijk ook mama.
Je pakt hem continu uit bed als hij wakker wordt, eerst krijgt hij water, daarna krijgt hij borst en vervolgens wordt hij terug gelegd.
Ik snap wel dat hij overstuur is, en niet meer in zijn eigen bedje wil slapen.
Er worden hem zoveel alternatieven geboden, en totaal geen grenzen.
Hij ziet gewoon door het bomen het boos niet meer, en hij neemt een loopje met jullie.

 

Poeh, lastig! Kan mij voorstellen dat je op je tandvlees loopt met zulke gebroken nachten.

Ik ben het echter wel met mijn voorgangster hierboven eens. Het is het één of het ander... Of je moet echt door gaan pakken en niet toegeven, of je geeft meteen wat hij wil en uiteindelijk elke keer na heel veel huilen en een heel lang ritueel toch krijgt.
Denk dat je hier weinig mee opschiet, je zoontje weet echt wel dat als hij lang genoeg stennis schopt jij uiteindelijk toch wel komt en hem mee naar jullie bed neemt.
Misschien laat hij zich trouwens niet door papa troosten, omdat hij weet dat jij degene bent die toe gaat geven en hem meeneemt. Hij weet dat hij het van jou moet hebben in deze situatie.

Heel veel succes! Ik kan mij voorstellen dat het erg lastig is!

 

Dit

 

Jeetje wat heftig zeg. Ik dacht dat mijn zoontje ook van 1,5 een drama queen is ( zo noem ik dat) Hij slaapt bij andere altijd goed door en thuis was het tot een week terug een drama. Werd gemiddeld 3x in de nacht wakker en begon dan ook te krijsen.
Maar zou ook inderdaad gaan proberen met laten huilen max 15 minuten en dan even naar hem toe gaan zonder oogcontact te maken en zo min mogelijk tegen hem praten.
Sterkte ermee.

 

Ik snap ook wel dat je wanhopig bent, maar juist daardoor ga je dingen doen die het eigenlijk alleen maar erger maken.
Jij bent wanhopig, en je schrijft dat je daar iets aan wilt doen.
Ik heb mijn advies gegeven.
Streng zijn en doorpakken, want op deze manier is het gewoon erg verwarrend voor je zoontje.
Je begint met een vinger en uiteindelijk krijgt hij een hele hand.
Of je geeft hem die vinger en daar hou je het bij, of je geeft hem meteen de hele hand.
Die keuze is aan jullie.
Maar het is duidelijk dat deze manier niet werkt zo, niet voor jullie en ook niet voor je zoontje.