Als ik het zo lees denk ik ook inderdaad meteen, persoonlijkheidsstoornis of autisme spectrum stoornis. Hij mankeerd in elk geval wel 'iets', omdat het in alle facetten van zijn leven terug komt en het hem beperkt in zijn leven. In zo een geval vind ik persoonlijk niet dat je bij familie (broers, zussen, ouders) dat je kunt zeggen, bekijk het maar. Wel in dit geval hoor, je bent hoogzwanger dus even aan jezelf denken. Maar als je eenmaal weer herteld vent van je bevalling etc. Zou ik toch eens gaan praten met je huisarts hierover.
Precies wat mij in de gedachten kwam toen ik alles las, onze zoon heeft asperger en kan ook zo reageren. Alleen heeft hij het voordeel dat wij al een diagnose hebben en hij 7 is dus jong genoeg om dingen te begeleiden en aan te wennen en te corrigeren. Ik denk dat je moeder hem vooral structuur moet aanbieden, hem niet ontzien en vaste taken moet gaan geven. Ook een planbord met daarop de planning voor die dag kan helpen voor hem. Voor jou, neem de rust het is de zoon van je moeder en het is haar taak om hem hierin te (her) opvoeden. Jij bent zijn zus. En eventueel autistisch of niet bepaald gedrag is gewoon onacceptabel en hoef je van niemand te pikken. Neem je rust, geniet van je kleine en als je hersteld bent en je hebt een ritme gevonden kun je misschien je moeder gaan ondersteunen mbt je broer
Dank jullie. Ik ga eens opzoeken wat Asperger is, nog niet bekend mee. Ik hou heel veel van hem en daarom doet het mij zo een pijn om hem zo ongelukkig te zien. Maar die pijn kan en wil ik nu niet toelaten en ik kan het niet voor hem veranderen. Ook voel ik wel ergens erkenning omdat meer dames dit herkennen bij hun broer of kind dan weet ik dat er meer is dan alleen zijn gedrag... De vraag is nu, die ik aan mijn ma voorleg hoe hiermee nu verder om te gaan....
Ik geloof dat je de komende tijd het "gewoon"even moet laten rusten ten goede voor jou en je kindje. Ik weet dat dit niet makkelijk is, de situatie dat hij thuis woont maakt het contact niet makkelijker omdat je hem nog moet zien aangezien je moeder niet zo mobiel is. Ik snap ook dat je moeder het allemaal goed wil zien komen, de zoon een peetoom, gezellig allemaal eten etc maar schijnbaar werkt dit niet. Misschien is het iets waar je broer(tje) nog overheen komt met hulp of het contact zal altijd zo blijven wat ik niet hoop. Vraag me wel af of ik hem zou kiezen als peetoom het kan goed gaan een mooi doel voor ogen voor hem maar wanneer het zo blijft zoals het nu zo is heb je er nog niks aan. Wil je ook de peetoom/peettante officieel vastleggen voor eventuele voogdij? Hopelijk krijgen jullie een beetje rust, succes!
Deze vraag slaat de spijker op zijn kop. Wel omdat hij enige naaste familie is maar niet zoals hij nu is en ook niet omdat ik ergens hoop dat hij hierdoor in de toekomst wel die verantwoordelijkheid gaat voelen (immers is ons kindje niet bedoelt als zijn "revalidatie" project). Ik zou ons kindje nu niet bij hem willen achter laten gezien zijn staat en de vraag is of en wanneer dit ooit gaat veranderen. Meest frustrerende is dat ik gewoon niks gehoord heb van hem. Hij wist dat ik vandaag eventueel ingeleid zou worden (gebeurd nu aanstaande maanden ivm te hoge bloeddruk en zwangerschapsdiabetes) en hij laat gewoon niks vanuit zich zelf weten. Nu weet ik dat mijn ma hem wel weer bijpraat maar hoe lastig is het je zus te bellen???!
Juist! Dat moet je ook niet willen. Heeft je broer al hulp (psycholoog/psychiater), anders misschien toch raadzaam om naar de huisarts te gaan, zoals anderen al beschreven het lijkt toch op iets wat niet alleen een rottijd is. Succes