Dit leest alsof je kindje zich altijd moet gedragen omdat hij zulke fantastische ouders heeft. Ík vind het gedrag wat je omschrijft niet abnormaal, hij kan ook "gewoon" toe zijn aan school, aan meer uitdaging.
Ik zeg niet dat wij zo geweldig zijn. Maar als ik kijk naar mijn eigen opvoeding, kwam er weinig tot niets uit mijn ouders hun mond als wij iets goeds deden. Dus ik denk dat kinderen in het algemeen (dus o.a mijn kind) die dat wel van hun ouders krijgen en het positieve (beloning) voelen, dat die wel degelijk mogen boffen! Zo kun je altijd alles onder een vergrootglas leggen, maar dit topic was niet bedoeld om met allerlei aanvallen te komen, maar meer om een stukje erkenning te krijgen van ouders die dit ook hebben ervaren of ervaren. (los van het gedrag van het kind die ik eerder onterecht de schuld gaf van het misdragen van mijn kind). Moet bijna uitkijken welke woorden ik gebruik! Ik ben van mening dat als je als ouder iets goed doet dat ook best van jezelf mag zeggen.
Dit ben ik met je eens maar jouw uitspraak komt op mij ook een beetje rot over. Net alsof je als je je kind vaak prijst en een beloningssysteem hebt hij het per definitie maar getroffen met hebben met jullie als ouders. Maargoed dat kan ook verkeerd overkomen omdat iets geschreven is en ieder dat zijn eigen draai aan geeft. Ik ben nl van mening dat een kind meer heeft aan duidelijkheid en regels dan aan stickers plakken. Je geeft aan dat een timeout niet bij hem werkt. Hoe gaat zoiets dan? Hier werkte dat ik niet meteen, elke omschakeling in opvoeding heeft even tijd nodig om te "landen". Het is dus in het begin voornamelijk herhalen en consequent handelen en blijven handelen. Hij moet zien dat hij er niet onder uit komt en er geen ruimte is voor dit gedrag. Hier zijn er altijd consequent geweest en hebben zulke buien eigenlijk nooit gehad terwijl ze echt niet altijd makkelijk waren, vooral de jongste was een draak.
Ik ben bang dat Acem bijna spijt heeft van het openen van dit topic met dit commentaar. Heb zelf geen ervaring hiermee want mijn zoontje is nog wat jonger, maar wil je wel een hart onder de riem steken en zeggen dat ik het knap vind dat je je kwetsbaar op durft te stellen! Heb je evt een fijn CB waar je met je zorgen terecht zou kunnen?
Ik was tijdens het lezen van de openingspost ook nogal verbaasd, dat je de schuld van peuterpubergedrag geeft aan een ander kind! Je beschrijft wat 'stoere jongens taal' en vat dit samen als 'kortom, hij is gemeen..'?!! Ook vind je het normaal dat een kinderdagverblijf, waar hij kennelijk 4 dagen per week is, zorgt dat 2 vriendjes niet meer met elkaar mogen spelen! Ik denk dat dit vrijwel onmogelijk is. Tenzij het een heel groot kinderdagverblijf is, met meerdere groepen, en ze echt uit elkaar gezet kunnen worden. Los van de vraag of dat wel wenselijk is. Mijn dochter heeft ook een beste vriendinnetje, die ikzelf niet zou hebben uitgekozen. Ook bij de ouders had ik niet echt een prettig gevoel. Tot ik ze wat beter leerden kennen en het meisje ook een paar keer hier is geweest. Het zijn gewoon aardige mensen en met het meisje klikt het enorm goed, best bijzonder hoe gek die meiden op elkaar zijn. Wie ben ik om haar daarbij vandaan te houden. Ook al zijn ze misschien heel anders dan wij.
Ze geeft ook al aan dat ze dat ten onrechte deed, de schuld geven aan een ander kind. TS, ik ben benieuwd hoe het nu gaat.
Ik weet hoe moeilijk het is. Ook ik denk dat niet al het gedrag aan een ander kind te wijten is. Daarbij is niet elk kindje hetzelfde en zal direct na 1 keer luisteren. Wij hebben twee heel verschillende kinderen en de rustige oudste (zoon) kan ook enorm dwingen. Soms een week tussendoor van erg slecht luisteren, brutaal zijn, slecht slapen. Maar even de teugels extra strak en hij is weer zo door een lastige week heen. Mijn dochtertje van bijna 21 maanden, heeft al meerdere HUGE driftbuien gehad. Waar dan ook. Verschrikkelijk!! Ik zit daarbij ook niet goed in mijn vel en vind het reuze lastig. Rustig blijven, negeren, straffen maar ook zeker belonen werkt het beste. En wat ook aardig goed werkt, is vooraf een uitje oid duidelijk benoemen wat ik verwacht. En uitleggen waarom iets wel of niet mag. Maar het werkt lang niet allemaal. Dus het kost erg veel energie. Maar laat je niet gek maken en zet desnoods iets voor jezelf op papier om standaard af te lopen als je consequent moet zijn en vol moet houden. Ik denk ook niet dat het abnormaal is wat je kindje doet, maar ik denk dat je net niet consequent genoeg bent. Ik denk ook niet datje perse professionele hulp nodig hebt, maar je zou altijd het cb of loes.nl eens kunnen benaderen voor tips. Nooit verkeerd, want opvoeden is nou eenmaal een erg moeilijke klus!
Frustrerend hè? Herken het een beetje. Wat hier helpt zijn de volgende dingen: * consequent zijn & ook blijven * choose your battles (soms helpt het om net te doen of je iets niet ziet) * je peuter meer dingen zelf laten doen en dan maar iets langer over iets doen. De dingen die gevaarlijk zijn doe je natuurlijk zelf, maar het wordt dan wel eerder geaccepteerd. * tot 10 (of 98) tellen en rustig blijven * accepteren dat er gewoon dagen bij zijn dat je ze het liefste achter het behang zou plakken en de volgende dag weer met een schone lei beginnen. Het zijn net mensen hoor, ik heb ook wel eens een rotdag Bedenk je: het heet niet voor niets peuterpubertijd. Je kind maakt zich een stukje los van je. En juist de mensen van wie je houdt en je onvoorwaardelijk lief hebben durf je je het hardste tegen af te zetten. Succes!
Van de week zei mijn man: onze dochter slaat de 7 en de 8 over met tellen omdat ons buurjongetje dat ook doet. Toen moest ik heel erg hard lachen! Als je kind bepaald "gedrag" vertoont dan ligt dat niet aan een ander maar vooral hoe je er als ouder mee om gaat. Fijn dat je kind boft met zulke ouders maar dat begrijpt hij nu echt nog niet. Dat komt vaak pas als ze de puberteit uit zijn.. Persoonlijk schrik ik niet van wat je over je zoon opschrijft. Hij klinkt als een enorme peuterpuber! Herhalen, rustig blijven, en consequent zijn. Lukt hier ook niet altijd hoor. Ik ben ook geen supermoeder!
Consequent en streng zijn. Houd je vast aan de straf die die krijgt en geef niet toe. Als deze fase weer een beetje achter de rug is kun je weer wat soepeler zijn. Maar hoe meer hij zich misdraagt hoe strenger je moet optreden vind ik.
Ts, ik ken jouw houding helaas zo goed van de andere kant. Dit is geen kind probleem maar een opvoedprobleem. Je bent erg met jezelf bezig met het zgn. Voor schut staan. Het is goed om je te realiseren dat we allemaal wel eens een kind hebben dat in het openbaar op de grond gaat liggen en huilen. Wie dan denkt dat jij hem mishandmishandelt weet niets van kinderen af. Opvoeden moet je niet alleen voor jezelf doen. Opvoeden doe je om later van je kind een gezonde volwassene te maken. Je kind heeft nu behoefte aan respectvolle communicatie (zonder woorden als horrorkind, zonder hem voor gek te verklaren) over wat wel en niet mag en waarom. Daarbij mag je best wat begrip tonen: "ik begrijp dat je je teleurgesteld voelt omdat.. maar..." Ik denk dat het een heel stuk makkelijker zal worden als je kind zich begrepen en gerespecteerd voelt. Een kind is maar een kind. Niet een volwassene. Hij doet dus vervelend omdat hij niet beter weet en niet om jou te pesten. Hij doet vervelend omdat hij bepaalde gerechtvaardigde behoeftes heeft (waaronder behoefte aan grenzen) en omdat alle kinderen zich op deze leeftijd een stuk los moeten maken van hun ouders om al ietsje zelfstandiger te worden. Lees je in over deze leeftijdsfase.
moet er wel een beetje om lachen sorry! maar denk je nu echt dat de leidsters ze niet met elkaar laten spelen?? ik zie het nog zo gebeuren dat jij je kind daar weg haalt,en op het nieuwe kdv gaat het net weer zo.
Hey Acem, hoe gaat het? Heb je naast het kritiek ook de tips gelezen? Kun je er misschien wat mee? Je klinkt voor mij gewoon als een moeder die het even allemaal erg moeilijk vind worden, helemaal omdat er een andere fase met ander (niet bekend) gedrag zichtbaar is. En dat is pittig. Dus ik ben benieuwd hoe het gaat.
Ik wil je het boek 'het explosieve kind' van Ross W. Greene aanraden. Ik heb er erg veel aan bij de benadering van mijn zoon. Hij heeft ass, dus een ander verhaal, maar ik herken de driftbuien. In het boek wordt uitgegaan van de visie dat elk kind het goed wilt doen als hij kan, maar dat sommige kinderen bepaalde vaardigheden missen (die leeftijdgenootjes al wel hebben), waardoor ze gedrag vertonen wat jij beschrijft. Ik hoop dat je er iets aan hebt! Echt...jouw zoon is geen vreselijk kind, hij mist alleen vaardigheden om met bepaalde situaties om te gaan. Deze manier van kijken helpt mij enorm. Want waar straf e.d. Voor sommige kinderen werkt, werkt het voor andere kinderen echt totaal niet omdat je ze daarmee niet de vaardigheden bijbrengt die ze nodig hebben om beter met bepaalde situaties om te kunnen gaan.
Ik heb alleen je openingspost gelezen en ik moet zeggen dat hij gewoon klinkt als een puberende peuter, daar heeft geen ander kind mee te maken. Mijn zoontje was eerst ook altijd best makkelijk, maar nu is bij hem ook de puberteit toegeslagen. Wil niet altijd luisteren, grote mond, bij woede bijten en álles zelf willen doen. Ik vraag soms of ik hem zal helpen en dan sneert ie: "nee ik kan het zelf!" En na een poosje vraagt ie toch om hulp, om het minste of geringste gaat ie huilen.. Mijn mening: het is de leeftijd.. Sterkte!
Al een heleboel tips voorbij zien komen, maar toch nog wat nieuws: heb jij wel eens bedacht wat het gedrag van je zoontje met jou doet? Dat is namelijk wat je zoontje doet. En gedraagt hij zich ook zo bij anderen? De kans is groot dat het gedrag bij je zoontje emoties bij jou oproept die zijn reactie versterken. Het realiseren dat het zo is, is stap een, vervolgens is het de kunst om je emoties te negeren en kalm te blijven. Het gedrag komt vaak voort uit een frustratie van zich niet kunnen uiten en iets anders willen dan er gebeurt. Blijf communiceren zodat je daarin het goede voorbeeld geeft. En, negeer slecht gedrag. Ga wat anders doen of loop weg als je zoontje gaat gillen. En, die had ik al vaker gelezen, veel positieve aandacht, samen dingen doen en ook daarin veel communiceren