Wat je moet doen kan niemand je zeggen. Op basis van jouw bericht en mijn eigen inzicht zou ik toch na gaan denken of hij het wel voor mij is. Als iemand zo'n instelling heeft, is iemand zo en zul je ook als je niet trouwt een niet gelijkwaardige relatie hebben. Het is aan jou of je hier mee kan leven. Ik zou dat niet kunnen dus dat zou voor mij einde relatie betekenen. Maar dat is van een afstand makkelijk bepalen natuurlijk.
Ik denk niet dat je je alleen moet laten leiden door alle reacties hier, je moet zelf een keuze maken! Maar ga ook vooral goed praten samen. Ik weet ook niet hoe oud je vriend is,maar hij klinkt gewoon erg naief. Het aantal kennissen van mij niet werkloos thuis zitten is best wel veel op dit moment (komen ook allemaal van de uni),je hebt gewoon geen gatanties deze tijd. Zoals ik eerder al zei, ik begrijp goed dat hij het misschien niet half half verdeeld wil hebben mochten jullie uit elkaar gaan, maar hij moet goed beseffen dat als jij het huishouden doet en voor de kinderen zorgt dat je zeker waarde toevoegd. Laat het even bezinken en probeer later nogmaals het gesprek aan te gaan. Sterkte!
Ik heb alleen de OP gelezen, maar ik vind het een hele rare insteek voor een huwelijk. Huwelijkse voorwaarden sluit je mijns inziens af als er al een groot inkomensverschil is als je trouwt. Ik vind het echter niet meer dan logisch dat wat je tijdens het huwelijk vergaart van jullie samen is. Je voert samen een huishouden en maakt afspraken over werk, zorg en geld. Een huwelijk waarin wordt bijgehouden wie meer verdient dan de ander zou mijn ding niet zijn. Ik vind het dus heel onredelijk van je vriend en zou hier niet mee akkoord gaan.
Ik heb ook alleen de OP gelezen maar ik snap je vriend wel. Hij studeert nog en werkt hard aan zijn toekomst. Jij ambieert geen hogere opleiding (denk ik ?) en je hebt ook een kind uit een eerdere relatie wat jouw mogelijkheden inperkt, praktisch gezien. Dat zijn in mijn optiek wel twee heel verschillende uitgangsposities. Je zegt dat jij voor de kinderen en het huis zorgt, maar wil hij ook dat jij die rol op je neemt? Of heeft hij liever een gelijkwaardiger en minder traditionele verdeling waarbij jullie allebei je geld verdienen en jij niet perse van hem afhankelijk bent? Vind het wel slim dat jullie over scheiden praten nog voor je getrouwd bent. Niemand is ooit slechter geworden van wat realiteitszin en 1 op de 3 huwelijken strandt. Jullie hebben ook nog het opleidingsverschil en een kind uit een eerdere relatie als mogelijk complicerende factor. Niet om lullig te doen, maar het is wel zo. Kan dat eigenlijk wel, wat hij wil? Lijkt me sterk....Hebben HV niet altijd betrekking op vermogen en bezit dat voor het huwelijk al aanwezig was? Daarbij als hij echt zo veel gaat verdienen als hij denkt (wat studeert hij?) en jullie krijgen samen ook nog kinderen na de trouwerij, dan krijg je bij scheiding heeeel veel alimentatie hoor.
Ik zou me ook kapot schrikken. Vind het trouwens ook echt belachelijk, zijn instelling. Als hij nu eigen bezit zou hebben, dan zou het verhaal anders zijn. Maar dit slaat echt alles, net alsof jij minder inzet hebt omdat jij eventueel over een paar jaar minder gaat werken i.v.m. "jullie" kinderen. Ten eerste, als hij voor jou kiest, dan hoort je zoontje daar dus ook bij. Dus niet alleen jij kan niet verhuizen, maar hij ook niet, want jullie zijn een gezin. Ten tweede, jij werkt nu en hij niet, over een paar jaar is dit misschien omgedraaid, maar jullie blijven een team. Ik vind zijn instelling echt bagger, en totaal nergens op slaan. Op deze manier zou je niet eens met hem moeten willen trouwen.
Ja natuurlijk moet je er wel over hebben.. Maar zoals het op mij overkomt zijn zij er best veel mee bezig en dan zo n insteek als ik wil alles vind ik niet erg gezond als je nog moet gaan trouwen! Dat bedoelde ik eigenlijk
Als je al aan scheiden denkt nog voordat je uberhaupt trouwt zou ik niet gaan trouwen. Ik snap je gedachte hoor ik zou ook schrikken als mijn man zoiets zou zeggen
Wat je moet doen is aan jezelf. Zijn mening is niet raar maar, anders dan die van jou. Ga er samen over in gesprek, hoe zien jullie een toekomst samen? In hoeverre hecht jouw vriend aan een carrière? Wat verwacht hij daarvan? Daarbij klinkt jouw vriend redelijk jong en naïef, niet als iemand met levenservaring. Want dan zou hij vast weten dat het allemaal niet zo maakbaar is, hoe hij zijn toekomst ziet. Goede gesprekken samen!
Dit ben ik niet met je eens. Een hoge opleiding heb je niet voor het uitkiezen. De een wordt geboren met hersens voor de universiteit, de ander niet. Dat ts nu een kind heeft komt straks te vervallen als ze samen kinderen krijgen. Dan zorgt ze ook voor zijn kinderen. Wanneer je groot vermogend bent voor je elkaar leert kennen snap ik het stuk huwelijkse voorwaarden beter. Maar in dit geval, waar je samen een toekomst opbouwt vind ik het een heel ander verhaal.
Hier ben ik het mee eens. Mijn man is ook hoger opgeleid als ik, en werkt ook altijd heel hard. Hij werd ook altijd als de slimmerik gezien die al het geld moet verdienen. Hij heeft ook grotendeels de financieen altijd geregeld. En ik altijd als het domme vrouwtje gezien. Tot een aantal jaren toen we een huis kochten. Toen ben ik me in heel veel zaken gaan verdiepen, en het is maar goed dat ik nu al het papierwerk, verzekeringen, uitgaven (al de financieen) regel, heb veranderd en me in alles verdiep. Daar heeft hij echt geen kaas van gegeten en doet de domste dingen! Wat ik zeggen wil: een huishouden/ gezin doe je met zijn tweeen. Ongeacht hoeveel uren je werkt. Als je allebei (nog) niks hebt, moet je het ook allebei opbouwen. Als hij op voorhand al zegt op huwelijkse voorwaarden te willen trouwen, zou hij aan mij toch echt een verkeerde hebben, en ik denk dat ik dan al helemaal niet zou willen trouwen, want ik snap de gedachte hier dus echt niet achter in jullie situatie. Zo van: ik werk het meest, dus alles is lekker van mij. Hij weet met wat voor vrouw hij een relatie heeft, dat ze al een kindje had etc etc.
Je schrijft dat je heel veel van hem houdt. Houd hij ook heel veel van jou of , en zo komt het op mij over, heel veel van zichzelf?
De toon van de meeste reacties verbaast me. Hij wil huwelijkse voorwaarden, dus hij heeft geen vertrouwen in het huwelijk? Wat een naïeve manier van denken. Je hebt toch ook een inboedelverzekering omdat je gewoon op eventuele tegenvallers voorbereid wilt zijn en goed voor jezelf en je spullen wilt zorgen? Ik zie dit als eenzelfde iets. Gewoon verstandig. En zoals bij alle verzekeringen en de meeste transacties bij een notaris, hoop je er nooit gebruik van te maken. Los hiervan is het wel prettig als je hierover dezelfde mening hebt, dus een goed gesprek lijkt me noodzakelijk! My two cents..
Ook al trouw je niet, ik denk toch dat het verstandig is om ook nu t weten wat er gebeurt. Ook nu woon je samen, voer je samen een huishouden en heb je gezamenlijke lasten. Wie draagt er nu zorg voor? Een samenlevingscontract waarin je deze dingen basaal regelt lijkt me ook niet onverstandig.... Ik hoop voor hem dat hij zijn baan krijgt en houdt....maar dat wil niet zeggen dat jij niet een leven mag hebben voor jezelf ipv alleen doen wat hij wil. Ik zou eens goed denken hoe jullie beiden in de relatie staan.
Ik vroeg mij nog wat af...want blijf hier toch overnadenken. Op dit moment hebben jullie geen grote bezittingen en geen grote bedragen aan spaargeld (dat maak ik op uit je berichten). Wat is het dan wat hij wil? Wil hij geen partner alimentatie gaan betalen als jullie onverhoopt gaan scheiden? En hoe ziet hij dan het spaargeld wat jullie eventueel gaan opbouwen? Dat dit dan grotendeels van hem is, omdat hij (denkt) meer gaat verdienen? Moet jij dan geld aan hem gaan vragen tijdens het huwelijk...? En als jullie onverhoopt gaan scheiden is het meeste voor hem? Zoiets? Ik vraag het mij af omdat mijn vriend en ik aan het einde van het jaar gaan trouwen en wij hebben ook een aantal gesprekken over dit soort dingen gehad. Op dit moment hebben wij een samenlevingscontract, waar eigenlijk in staat dat als we uit elkaar gaan, we allebei weggaan met wat we hadden op het moment dat we gingen samenwonen. We zijn samen gaan wonen in een koophuis dat nu op zijn naam staat (hypotheek is ook voor hem) maar ik heb veel spaargeld uit de verkoop van mijn vorige huis. Anyway, nu we gaan trouwen (en twee kinderen samen hebben) hebben we besloten dat wat van hem is, is van mij en wat van mij is, is van hem. Het huis komt ook op mijn naam doordat we in gemeenschap van goederen gaan trouwen. Mijn vriend is universitair geschoold, heeft een goede baan en ik ben thuisblijfmoeder (heb wel hbo studies gedaan). Helemaal niet eerlijk volgens jouw vriend dus En waarschijnlijk ga ik ook wel weer werken in de toekomst, maar voor nu breng ik niet zo veel in (ben voor bepaald gedeelte afgekeurd, dus breng wel iets binnen). Maar toch...dit is iets wat wij samen hebben beslist. SAMEN, dat betekent ook dat als wij onverhoopt gaan scheiden, we weten wat de gevolgen zijn. Jouw vriend kan wel denken dat hij alleen net zo veel zou gaan kunnen gaan opbouwen en het dus verdient te krijgen als jullie uit elkaar gaan, maar dat vind ik een vreemde houding. Ten eerste moet hij nog maar zien of ie wat kan gaan opbouwen, maar ten tweede is een huwelijk niet alleen emotioneel maar ook financieel een investering. Als deze investering succes heeft, leven jullie nog lang en gelukkig en met misschien wel een fijne standaard van leven. Als deze investering (het huwelijk) mislukt....tja dan gaan jullie waarschijnlijk allebei emotioneel en financieel verliezen draaien. Dat is het risico van een investering.... Je maakt een beslissing, neemt een risico. Daar krijg je als het lukt iets heel moois voor. Liefde en geluk, omdat jullie samen zijn en dat zal hij dus nooit gaan krijgen als hij alles in zijn eentje gaat opbouwen. Bij elke beslissing die je neemt in je leven heb je de kans dat het verkeerd uitpakt en dat weten we allemaal. Toch vreemd dat jouw vriend bij zoiets groots als een huwelijk, denkt dat als het verkeerd uitpakt hij zijn leven kan oppakken alsof het er niet is geweest? Ik vind dat persoonlijk een beetje raar en ook een onverantwoordelijke houding. Je trouwt omdat het voor altijd is, lukt dit niet, dan vind ik het niet creemd dat je allebei rekenschap aflegt over de periode dat je samen bent geweest. Het is nu eenmaal een deel van je leven.
Als je daar al vanuit gaat kan je beter niet trouwen. Maar zorg er iig wel voor dat eventuele kindjes (financieel) opgevangen kunnen worden als 1 van jullie iets overkomt.
In geval van een zaak kan ik huwelijkse voorwaarden wel begrijpen. En dan niet zo zeer in geval van scheiding maar in geval van als de zaak over kop gaat.. Ik zou in dat geval dus ook het huis op 1 naam zetten.. Maar jou vriend zijn redenering snap ik niet... Ik zou als ik de kostwinner was mijn partner in geval van scheiding alles voor de helft gunnen wat we samen hebben opgebouwd ookal heb ik het meeste betaald...
Het zijn toch gewoon feiten? Natuurlijk trouw je met de intentie om voor altijd samen te blijven, maar ik vind het echt naïef om te denken dat dat alleen anderen overkomt.. Wat de kinderen betreft ben ik het helemaal met je eens!
Huwelijkse voorwaarde en geen vertrouwen in het huwelijk vind ik ook onzin. Maar vind je het in deze situatie ook niet "vreemd". Bedoel beiden hebben ze geen schuld of vermogen. Wat er nu opgebouwd wordt dat bouwen ze samen op. Is het niet met werken dan wel met het huishouden en het verzorgen van de kids met eventueel een parttime baan gecombineerd. Als je op deze manier al denkt dingen zo te moeten scheiden ben ik van mening dat de relatie niet gelijkwaardig is.