Vanaf het begin valt het me super mee. Had het veel zwaarder verwacht met een premature tweeling. Natuurlijk wel tijden gehad dat het zwaar was, vooral toen ze drie waren en ik ze niet genoeg uitdaging meer kon geven. Gelukkig mochten ze toen vrij snel school. In 1 woord: vind het helemaal geweldig!
De eerste viel alles mee. Daar ging ook alles goed mee. De jongste was pre en dysmatuur en ik kreeg een hersenbloeding op de dag van de ks, dus dat was zwaar. Nu is ze 2 en ik begin me nu weer echt mezelf te voelen
ik had gehoopt dat t zo mooi zou zijn en het is nog mooier dan ik hoopte! vind het ook totaaaal niet zwaar! mijn kindjes zijn wel eens stout natuurlijk maar dat hoort erbij en ervaar dit niet als zwaar. ik vind het echt geweldig.. en ik meen dit echt (sorry denk gelijk aan billy/utopia bij deze zin hahaha)
Het is zó wisselend... ik heb wanhopig naast zijn bedje staan huilen met twee tennisarmen en een verrekte rug van het dragen, ik heb mijn man in totale wanhopig middenin de nacht zien huilen op huiskamervloer, ruzie gemaakt, geroepen dat ik mezelf zou steriliseren omdat ik dit NOOIT meer mee wilde maken... En ik heb gehuild van geluk, mezelf de gelukkigste mens ter wereld gevoeld, trots geweest op de grootste flauwekul die mijn zoontje deed. Het heeft er wel voor gezorgd dat mijn sociale leven zo ongeveer dood is, maar ook dat ik eindelijk weer een mooie band met mijn ouders heb. Dat ik anders nadenk over mijn carriere en over onze financiën. Een achtbaan, zoals al eerder werd gezegd. Ik ben trots op mijn zoontje en ik voel me rijk, maar aan de andere kant... ik denk nog vaak aan de dingen die ik had kunnen doen als ik nu geen moeder was geweest.
Dit. jij zegt precies hoe k t ervaar. Vond het eerste jaar loodzwaar.. keizersnede, huilbaby, verborgen reflux, depressie, alleenstaande moeder. Nog steeds ben k mezelf niet. maar voor geen miljoen had ik mijn meisje willen missen. Ondanks ze nu echt in een pittige fase is, geniet ik volop van haar <3
Zwangerschap viel zwaarder dan verwacht door oa dysmatuur. Maar het moederschap vind ik minder zwaar dat ik had verwacht! Ik vind het geweldig leuk en mooi! Geniet er echt van.
Minder zwaar dan ik had verwacht, en veel overweldigender qua, wat je voor gevoelens samen hebt voor je kind dan ik had verwacht. Het is het heftigste en beste wat mij ooit is overkomen!
Het valt mij reuze mee, had het zwaarder verwacht. Alleen de eerst 3 maanden vond ik best heftig. Nu is het alleen maar genieten
Ik vind het nog leuker als verwacht, ben ook een hele andere mama als zelf verwacht Bij de eerste vond ik het helemaal niet zwaar, maar sinds de 2e denk ik daar toch iets anders over. Er zit zit 20 maanden tussen en 1 + 1 is geen 2 zeg maar Soms is het loodzwaar (vooral de slapeloze nachten), maar meestal is het gewoon genieten. Wat me wel een beetje "tegenvalt" is de combi mama/baan/huishouden/man/sociaal leven. Best een uitdaging soms!
Het is mooier en geweldiger als ik had verwacht. (Voor zover ik een verwachting had). Hier viel alles me zo mee! Niets van slapeloze nachten gemerkt, geen baby problemen, geen zorgen om zijn groei/gezondheid etc. Altijd vrolijk en een goede eter. Voor alle donkere kanten van het ouderschap wat is gewaarschuwd, maar tot heden ben ik ze nog niet tegengekomen. Tuurlijk heeft mijn kind weleens een drift bui of een jengel 10minuten maar dat 'is een kind' en typeer ik niet als zwaar.. Het gevoel van mama zijn vind ik onbeschrijfelijk, het is een gevoel dat ik voor ik mama werd nooit had kunnen beschrijven/voelen. Kortom GEWELDIG!
Had het zwaarder verwacht. Maar ik heb dan ook een super braaf en gemakkelijk kind dat zogoed als bijna nooit weent! Als ik naar haar kijk dan smelt ik. Mijn liefde voor haar is onbeschrijfelijk!
Ik heb nooit echt verwachtingen van iets (kan het ook niet tegenvallen). Maar ik had me achteraf totaal niets kunnen voorstellen van moeder zijn. Het is overweldigend, aardverschuivend. Zwaar, moeilijk, maar allemaal zo ontzettend de moeite waard. De opmerking "maar je krijgt er zoveel voor terug" is waar. Het is het allesmooiste wat je kunt overkomen. En waarschijnlijk ook het allermoeilijkste wat je kunt doen. Ik zou het voor geen goud willen missen.
Voor mij is het moederschap het beste wat me overkomen is in mijn leven. Ik ben ook heel blij en dankbaar dat ik 4 gezonde kinderen heb mogen krijgen.
Het is alles wat ik had verwacht; exact zoals ik mij had voorgesteld en waar ik jaren over heb gedroomd. Het is exact dat; waarvan iedereen altijd heel mijn leven zei: daar kom je nog wel achter als het zo ver is, dan denk je vast wel heel anders over *datgene waar ik zojuist mijn mening over had gegeven*... Nee, exact zo. Elke seconde en elke minuut van de dag is zoals ik het me had voorgesteld. Wat ik mij echter niet had voorgesteld is dat ik echt zo weinig vrije tijd voor mezelf zou hebben dat ik mijn kind soms een paar uurtjes per week extra naar de gastouder zou brengen, zodat ik dingen kon doen als douchen, forummen, warme koffie drinken, etc. Verder had ik geen idee dat ik zo slecht tegen slaapgebrek kon P) en dat een kind van mij zo makkelijk zou zijn. Mee in bed nemen zodat we kunnen uitslapen, samen eten, overal mee naar toe nemen, geen schreeuwpartijen etc. Het is me 100% meegevallen - ook al heeft hij natuurlijk zijn momenten, maar dat is maar goed ook. Verder verbaas ik mij er gewoon over dat ik geen PND heb gekregen. Soms voel ik mij rot, eenzaam en belabberd, maar dan besef ik mij weer dat ik soms heel eenzaam ben, een rotdag heb gehad en mij daardoor belabberd voel en dat er morgen weer een nieuwe dag is. Niet een ik-wil-dood-dag; zoals vroeger heel mijn jeugd met de dysthyme stoornis.
Na de geboorte van onze eerste dochter, had ik het de eerste maanden best moeilijk. Tijdens de zwangerschap had ik mezelf 1 grote roze wolk voorgesteld en daar ben ik maar wat snel vanaf gedonderd. Bevalling viel mij flink tegen , dochtertje had reflux en ik een pnd. Daarna was het genieten! Ook wel pittig, een kleine meid die PRECIES wist/weet wat ze wil, maar wel genoten Nu met twee meiden die precies weten wat ze willen, een heftige periode achter de rug, de ene in de 'nee' fase en de ander in de uittest periode, gevolg: de hele dag elkaar etteren en ik ben zelf heel duidelijk en consequent... Maar nu vind het ik echt heel heftig! Als ik heel eerlijk ben, word het me soms wel eens te veel.. Na een heel heftig jaar, heb ik het gevoel geen seconde voor mezelf te hebben( terwijl dit niet zo is! ) en vooral het gekat..... Pff. Ben van mezelf ook wel pittig aangelegd, dus dat is best lastig soms. Maar, kinderen krijgen/hebben is ontzettend mooi, een verrijking van mijn leven. Met als grootste nadeel: de dagen, maanden, jaren lijken echt voorbij te vliegen en oh zo cliché: maar wat gaat het snel... Ik zou ze nooit willen missen en ik hou zielsveel van mijn meiden, ookal vind ik het soms onwijs zwaar... Ik heb het tot voor kort best makkelijk gehad , dus ik denk dat dit een nasleep is van het afgelopen jaar en ook daar komen we weer uit!
Overigens heb ik bij de eerste een pnd gehad dát vond ik zwaar. Het moederschap niet maar ik voelde zoveel emotie dat kon ik niet kwijt en was ik niet gewend. Toen raakte ik zwanger van de tweede en zei iedereen NU word het pas zwaar! En een peuter en een baby houdt je hart maar vast. Daardoor werd ik in de zwangerschap bang dat ik het niet aan zou kunnen en misschien weer een pnd zou krijgen. Maar toen D. geboren werd ging alles vanzelf! En nog steeds! Ik vind een tweede dus ook totaal niet zwaarder. Ik geniet van mijn knullen elke dag weer en ondanks mijn fulltime baan met onregelmatige tijden word ik nooit moe van ze. En ja ze zijn soms vervelend D vooral omdat hij momenteel heel erg eenkennig is en zodra ik me omdraai begint ie al te huilen. Maar de lach op zijn gezicht laat me al mijn zorgen verdwijnen. En als mijn oudste zegt mama ik hou van jou dan stroomt mijn hart over van alle liefde die ik voor hun voel. Nee ik blijf erbij het valt me echt heel erg mee ik had het veel zwaarder verwacht. En het is nog mooier dan ik me kon voorstellen.
Veel zwaarder dan ik had verwacht maar zo bijzonder de liefde die je voor je kinderen voelt. Alles draait om de kinderen en je geeft zoveel van je zelf op maar alles met ontzettend veel liefde. Heerlijk om moeder te zijn. Het is zwaar, niet alleen de praktische dingen maar ook de emoties die erbij horen. Angst dat ze wat overkomt, dat iemand ze pijn doet op school bijv., doe ik het wel goed allemaal? Zoveel zorgen dat het je soms uitput. Die emotionele moeilijkheid daar had ik nooit aan gedacht maar dat voel je ook pas op het moment je echt moeder wordt.