Heb hier al eens een topic gestart over ons hondje die aggressief reageert enzo en we bang zijn voor als ons dochtertje gaat kruipen.. We hebben een therapeute laten komen en proberen nu alle tips op te volgen om het hem af te leren... Soms gaat dit goed, soms ook niet. Het lastige is natuurlijk dat als ik bezig ben met ons dochtertje en ik alleen thuis ben, ik niet altijd alles kan doen wat ik zou moeten doen om het hem af te leren. Ik ben namelijk op mijn ongemakken dat als ons dochtertje gaat beginnen kruipen en te dicht in de buurt komt van zijn eten of mandje of speeltje hij dus gaat knappen naar haar. (dit doet hij ook bij onze kat wanneer die te dicht komt). Ik wil hem graag kunnen houden, maar is nogal een risico met ons dochtertje. En hem steeds appart houden is ook maar niets.. Hem wegdoen vind ik ook zoo moeilijk. Hij kan echt wel heel braaf zijn hoor! Wat zouden jullie doen? Nog iemand tips?
Het is heel moeilijk, maar mijn kind zou voor gaan. Je vergeeft het je nooit meer als hij haar toch in een onbewaakt moment pakt..
Ik zou ook geen risico nemen en om het beestje nou altijd maar op te sluiten is ook nogal wat. Ik zou een goed huisje voor 'm gaan zoeken.
Denk je dat zijn gedrag nog te corrigeren is met training? Heb je tijd om eraan te werken? Zo niet, dan zou ik een ander huisje gaan zoeken...
We zijn we bezig met hem af te leren zo te blaffen naar en grommen naar bezoek. Alleen weet ik niet of hij zal kunnen afleren van snauwen als iemand in de buurt van zijn mandje of speeltje komt. Weet niet of hij ooit zou happen naar haar, maar naar ons heeft hij dit wel nog gedaan. Hij is wel niet groot, dus zal geen bloedbad kunnen aanrichten, maar als het in haar gezicht is kan dit toch wel schade aanrichten he..
Als je alles al geprobeerd hebt vind ik dat je jezelf niks te verwijten hebt. Sommige honden zullen gewoon kinderen nooit accepteren en dit betekend dat hij niet op z'n plaats en niet helemaal gelukkig kan zijn bij jullie. Zoek dan op oplossing om het geluk voor de hond te vinden, hoe moeilijk ook. Heel veel sterkte!
Om deze rede hebben wij een kat weggedaan. Ik had haar 7 jaar geleden uit t asiel gehaald, n mooi witte met blauwe oogjes en doof... Ze is altijd n beetje n bitch geweest vooral naar de andere kat en als je haar op de verkeerde plek aaide maar ze hield ook van aandacht op zn tijd maar toen ons dochtertje begon te kruipen en staan haalde ze ook naar haar uit. We hebben vanalles geprobeerd maar ik durfde t risico niet te nemen.... Via marktplaats is ze uiteindelijk bij n lieve man terecht gekomen en ze heeft het daar nog steeds hartstikke goed! Af en toe krijgen we nog n foto en n berichtje van hem. Ik weet hoe moeilijk de keuze is maar je vergeeft jezelf nooit als er wel iets gebeurd
Maar je kunt de hond toch een eigen plekje geven? Eentje waar jullie kindje niet bij kan? Hier mogen de kinderen in principe helemaal niet bij de mand en etensbak van de hond komen. Die is van haar en het is haar plekje om zich terug te kunnen trekken. Nu gebeurt er bij onze hond niets als een van de kinderen wel in de buurt komt, ze is een echte goedzak wat dat betreft. Maar ik zou nu zeker nog de training proberen en een goed afgebakend eigen plekje houden zodat het ook voor de hond duidelijk is dat er een echt eigen plek is.
wij hebben hetzelfde meegemaakt en we hebben er alles aan gedaan om het af te leren. ook met een honden therapeut enzo. helaas werd het niet minder. onze dochter konden we niet op de grond zetten want dan kwam hij grommend op haar af gerend. wij hebben er uiteindelijk voor gekozen een ander huisje voor hem te zoeken. hij zit nu bij een oudere alleenstaande vrouw die aan de rand van het bos woont. wij krijgen nu nog steeds af en toe een mail met foto's van haar. en daarop is een zeer vrolijk hondje te zien die op zijn plekje zit.
Nou, wat denk je zelf ... ? Lelijke littekens voor de rest van haar leven, maar ach, daar valt mee te leven toch? Tssss ... Serieus he, je denkt er nog over na om hem te houden? Brrrr, hoeveel je ook van een huisdier kunt houden, veiligheid van de kinderen gaat toch echt voor!
Weet gewoon niet hoe hij gaat doen eens ze kruipt he. Hij kan evengoed gewoon heel braaf zijn en niets doen naar haar omdat zij bij ons hoort. Ik ben normaal van het principe, 'een dier is voor het leven'. Oke dit is nu wel een grondige reden om hem weg te doen, maar toch...
Ze zegt toch helemaal niet dat daar mee te leven is . Ik snap dat het moeilijk is hoor! 1 Van mijn 2 katten is ook een kreng af en toe. Zoontje van 5 kan hier wel mee handelen, maar ik ben nu ook al bang voor als de 2e komt. Lastig zulke situaties. Als je een goed huisje kunt vinden zou ik het niet laten. Veel succes met de beslissing!
Welk hondje is het precies? Wij hebben een Jack Russell (teefje). En doet net zoals bij jullie. Wij hebben nog geen kids, maar ook ik zit met die angst. Naar bezoek blaft en gromt ze ook altijd. Naar ons toe zou ze niet gauw snauwen, maar het gebeurt wel eens. Wat doet de hond als je je kindje op de grond zet en laat spelen? Eventueel werken met een bench en zodra de hond iets fouts doet ze daar even in stoppen.
Klinkt misschien heel hard maar ik zou hem weg doen en geen enkel risico nemen hoe moeilijk het ook is, succes meid!
Een chihuahua, maar geen typisch kleintje. Is een tamelijke grote, weegt bijna 4kg... Soms zet ik haar in haar sitter op de grond en hij doet er niets aan, maar je ziet dat hij er toch niet helemaal zot van is. Hij komt dicht, maar als ze beweegt dan kijkt hij raar en komt naar mij... Hij kijkt dan ook 'scheef' naar haar, zo vanuit zijn ooghoeken. Heb ook al af en toe eens snoepjes bij haar in de sitter gelegd, zodat hij het leuk zou vinden om bij haar te gaan, maar hij pakt snel het snoepje en gaat dan weer achteruit. Met de bench hebben we ook geprobeerd, maar dat werkt precies averechts... Dan gaat hij nog meer blaffen enzo...
Wij hebben ook een moeilijke hond. Als er visite is moet ze ook echt apart. En ze houdt absoluut niet van kinderen. Toch hebben wij besloten om haar te houden. Een bench vergt veel training, maar is wel super fijn als het een veilige plek is voor de hond. De hond heeft een eigen plek nodig, dit is heilig en het kind mag hier nooit naartoe. Dit vergt heel veel energie van jou, zeker als je kindje net gaat kruipen. Ik ben hier altijd super streng in. Voerbak niet laten staan, alleen als hij eten krijgt. En dan geen kind erbij. Hond niet op de bank (hier mag ze alleen 's avonds op de bank als dochter op bed ligt). En als je geen 100% aandacht hebt, hond apart. Dus als je aan het stofzuigen ofzo ben, hond apart. Het is geen ideale situatie, maar hier gaat het goed zo. Helaas wel na 1 bijt incident (door niet 100% opletten). Mijn dochter is nu 3 jaar. Nu gaat het beter. Zij zet de voerbak op de grond. En we spelen samen met de hond. Maar onze hond is en blijft een angst bijter, dus als ze zich bedreigt voelt zal ze happen. We hebben serieus overwogen om haar te herplaatsen, maar we hebben besloten dit niet te doen. We werken nog steeds hard met haar met een gt. Maar het blijft zwaar, zeker nu ik weer zwanger ben. Jij en je gt kunnen het beste beoordelen of je ermee door moet gaan. Dat kan iemand van buitenaf niet. Heel veel sterkte!
En heel simpel .... eten geven in de gang waar je kind niet bijnkan? Dan bv 20 min de tijd gevenom te eten en dan weg halen.