Ik zou per direct stoppen met eten in de sitter leggen!! En waarom? Omdat hij zo leert dat hij het eten van de kleine mag pakken. En als de kleine de broodkorst niet afgeeft?!? Kinderen moet je leren omgaan met een dier en een dier met een kind.e ten van elkaar kom je niet aan, punt. Niet aan het bakje, niet aan het bord. Ook de slaapplaats moet helder zijn, mand is van het dier, niet van het kind. En tuurlijk zal de kleine stukjes eten geven, maar het is aan jou als moeder dit niet toe te staan. Ik heb hier thuis een kat met gebruiksaanwijzing (Bengaal) en ze zijn stapel gek op elkaar. Toch moet ik beiden regelmatig corrigeren en hard voor inzetten (ook als ik moe ben, of druk, of met een poepluier bezig ben.) respect voor een dier staat hier in de top 3 van regels, ook voor de kippen, konijnen (thuis)en vlinders in de vlindertuin raak je niet aan.
Ik ben gek op honden, maar heb ooit 1 keer een beet meegemaakt bij mijn zusje door ons hondJE(!!!) vroeger..in haar gezicht.. Ik kan je vertellen dat beeld raak je nooit meer kwijt en die littekens ook niet Ons hondje beet haar toen ze alleen maar aan het aaien was, zonder verdere aanleiding. Nogmaals ik ben gek op honden, maar als het beestje 'kuren' vertoond en je bent in grote twijfel of het wel veilig is of dat je het beestje niet zelf kan helpen, zou ik zeggen zoek een ander plekje ergens zonder kindjes. Ik heb ons hondje toentertijd in moeten laten slapen en dat was echt verschrikkelijk
Weet je wat ik apart vind, vorige keer was er iemand die t beestje op mp wilde zetten omdat die niet samenging met dochtertje. Ze kreeg toch een hoop gezeik achter dr aan van velen van hier...en nu ineens zeggen de meeste wel; jaa gelijk wegdoen (let op, ik zeg de meeste!)toch wel apart hoor.... Ik zou het hondje naar een fijne ander huisje brengen...
toen mijn zoontje geboren werd hadden wij 2 engelse bullen van 11 en 9 jaar oud, de hond van 9 was heel ziekelijk, ze had kunstkruisbanden gehad, 2x geopereerd aan een nek hernia, ze maakte geen tranen aan waardoor wij moesten druppelen en zalven, maar ze was nagenoeg blind. deze hond knauwde ook echt als er iemand te dicht bij haar mandje kwam of haar zomaar ineens aanraakte. wij hebben toen in huis en buiten delen gescheiden zodat we de hond aan de ene kant konden laten en mijn zoontje aan de andere kant. en heb verder altijd heel goed opgelet. we hadden de hond al vanaf dat ze 3 mnd oud was en wegdoen was voor ons echt geen optie. daarbij komt natuurlijk ook dat met al haar gezondheids problemen niemand haar zou willen en ik denk ook niet dat er nog veel mensen zo veel geld aan zo'n oude hond zouden uitgeven. onze hond is nog 11,5 jaar oud geworden bij ons, en er is nooit iets gebeurt met de hond en mijn zoontje.
Hier hebben de honden hun mand en eten in de bijkeuken en daar mag mijn zoontje dus absoluut niet bij komen. Desnoods de mand en voerbak ik de gang zetten of een andere plek die je kan afsluiten? Mijn hond is ook niet dol op kleine kinderen en dat vind ik prima. Hij loopt voor mijn zoontje weg en ik laat ze samen niet alleen. Ook heb ik een gedragsdeskundige laten komen welke goede tips heeft kunnen geven. Persoonlijk zou ik wel tijd/energie in mijn hond steken en hem niet weg doen.
Simpel,, hond een eigen plekje geven waar kind niet bij kan. Probleem voor iedereen opgelost. hond heeft rust want kind kan er niet bij, jij hoeft niet de hele dag agentje te spelen en kind zit veilig. Hier hetzelfde probleem met duitse herder. Al zal deze niet happen. Hij gromt en loopt weg. Hij vind het ook niet erg om aangehaald te worden. Hij is bij martin gaus in training geweest (voor wat anders). Hier hebben ze mij geadviseerd om hem een plek apart te geven. Dus een plek die afgesloten kan worden en waar kind absoluut niet mag komen. Bij mij zit er een traphekje voor de keuken. Dit is zijn plek en hier mogen de kinderen dus ook niet komen. Tenminste, niet alleen. Hond zit hier overigings niet de hele dag. Ik heb hem ook los lopen maar alleen als ik zeker op kan letten. Zodra hij zelf op zn plek gaat dan gaat het hekje dicht. Hij heeft hier zn speeltjes en kleuif en vind het ook een leuke plek. Maar! Dit moet ook op de juiste manier aangelerd worden. Dus niet hond lukraak op gaan sluiten als de kids beneden zijn want als je dit verkeerd aanpakt dan kan je hondje je kids nog meer gaan "haten". En de training die je nu moet doen, kan lang duren. Stel je daar op in. En concequent zijn. 1 misstap en je kan met een beetje pech weer van voren af aan beginnen. Oh, en de kinderen mogen hier sowieso niet bij mand, voer of speeltjes komen. De hond blijft van hun spullen af en andersom. Geen probleem hier, ligt allemaal in de afgesloten keuken. Hond is een stuk rustiger nu hij weet waar hij aan toe is.
Kort maar krachtig Zou het risico ook NOOIT nemen. Als het niet gaat dan houdt het gewoon op. Hondje is op deze manier ook duidelijk niet gelukkig.
Weet niet hoe het met jullie hond zit maar ik weer 1000% zeker dat onze hond NIET gelukkig zou zijn als ik hem op zou sluiten in een andere ruimte. Dus zelfs dan zou ik er nog voor kiezen om mijn hond naar een ander te doen zodat ik weet dat hij daar gelukkiger kan zijn door gewoon vrijheid te hebben.
Weet je,echt goed advies geven kunnen mensen zo niet.. Wij kunnen zeggen probeer dit en probeer dat,maar als jullie het vertrouwen kwijt zijn en daar te gespannen mee om blijven gaan,zal er niets veranderen. Ik zeg niet dat dat gebeurt,maar het is dus altijd moeilijk om passend advies te geven. Dit is een beetje mosterd na de maaltijd,maar beter had je voor de geboorte een beetje informatie op kunnen zoeken over hoe om te gaan met een hondje en een baby/kind. Nu is er waarschijnlijk al een gespannen situatie,en dat is moeilijk te doorbreken,sommige mensen kunnen die situatie gewoon niet veranderen,en dat is geen onwil maar onmacht. In dat geval is liefde soms ook loslaten,krampachtig blijven proberen schiet de hond ook niets mee op. Wat ik hiermee wil zeggen is,kijk naar je eigen gevoel. Persoonlijk denk ik dat het te doen is met jullie hond,maar ik ga af om mijn gevoel na aanleiding van je verhaal. Maar nogmaals,jullie moeten het doen,en soms is liefde ook loslaten. Ik wens jullie veel succes en sterkte met de beslissing!
Door precies zo een hond heb ik vanaf mijn 6e jaar een litteken van oor tot kin. De helft van mijn mond/lip heeft eruit gelegen. De hond was ook wat agressief maar had een dingen plek onder de trap met een soort van trap hekje ervoor, voor als er visite was. Naar het kind in huis daar deed hij niks. Ik belde aan buurmeisje deed open, moeder stond boven de was op te vouwen en het hekje zat dus niet dicht. En hup toen gebeurde het hond boven op mij, overal bloed, de helft van mijn mond onder de tafel teruggevonden en heeft mijn moeder in een theedoek meegenomen naar het ziekenhuis. Operaties, ontelbare hechtingen, grote witte pleisters in mijn gezicht bah. Ik ben heel erg van het een dier is voor een leven. Maar wat ik heb meegemaakt wens ik niemand toe. Ik zou een ander warm huisje zoeken want wat als... De hond die mij gebeten heeft moest trouwens afgemaakt worden. Ook rot voor het beest. Moeder had toendertijd gewoon voor een bovenslot moeten zorgen zodat haar kind de deur niet zomaar open had kunnen doen. Ze wisten dat het beestje beet. Ik was namelijk niet zijn eerste..
Ik zou een ander huisje zoeken. Je blijft gespannen in zo'n situatie. Wij hebben hetzelfde gehad maar dan met een engelse bull. Hij bleek, door verkeerde fok en een hele verkeerde start in de eerste weken waar we pas naderhand achter kwamen, niet zo lief en vrolijk te zijn zoals ze dat normaal wel zijn, mits men de juiste opvoeding geeft uiteraard. Ik was altijd bang dat hij onze dochter te grazen zou nemen, ik bleef ze krampachtig in de gaten houden en als ik merkte dat hij een echt slechte dag had hield ik hem weg bij onze dochter. En dat was wel moeilijk, uiteindelijk hebben we hem (na tig trainingen, therapeuten en onderzoeken door dierenartsen) hem moeten laten inslapen. Het had namelijk niet lang meer geduurd of hij had iemand van ons verscheurd. Ik wou hem niet ergens anders onderbrengen omdat ik wist dat of de hond of de volgende eigenaar vermeubeld zou worden en dat kon ik niet aan. Het laten inslapen was ook geen makkie, het liefste had ik hem een ander thuis gegund maar dit was gewoon het meest humane. Dus als je je hondje meer gunt dan de stress die er nu is zou ik een ander plekje zoeken.
Ik zou zelf dochter en hond zoveel mogelijk gescheiden proberen te houden. En dus echt wel altijd bij je dochter blijven. Kijk dan hoe de hond reageert op als ze gaat kruipen (met jou erbij). En als het echt niet werkt tussen die twee, zou ik helaas een ander (t)huisje voor de hond zoeken. Liefst geen asiel overigens, maar rechtstreeks geplaatst bij iemand anders.
Zo, heftig zeg Is het nu nog super zichtbaar of is het redelijk weggetrokken? Ben je nu bang voor honden trouwens?
Als je alles, echt alles geprobeerd hebt, lijkt het me inderdaad tijd voor een nieuw huisje. Ik ben ook van mening dat een dier zijn hele leven bij je hoort, maar dan moet hij/zij geen groot gevaar vormen natuurlijk..
een dier houdt je tot zijn dood bij je als je er eenmaal voor heb gekozen, ik vind dit welliswaar een uitzondering.... en channe je dier wegdoen omdat je er geen zin meer in heb of er geen tijd meer voor heb of omdat er haren in huis komen te liggen vind ik cmpleet iets anders dan dat je huisdier een gevaar voor jezelf of voor je kindje oplevert dus ik snap wel dat er verschillend word gereageerd op de topics wat betreft een huisdier weg doen
Het is wel zichtbaar maar niet meer zo heel erg. Als ik vertel hoeveel eruit gelegen heeft geloven mensen dat vaak niet. Je ziet naast m'n mond een litteken en als ik m'n onderlip/kin span (ff moeilijk uit te leggen hoor) dan zie je de tanden er nog in staan. Dus heel erg is het nu niet meer. Maar het heeft wel een flinke stempel op m'n jeugd gedrukt. Op de basisschool was ik scarface. Ik ben opgegroeid met honden. En ben daarna nooit bang geweest voor onze eigen honden of vreemde honden. Maar ik ben gebeten door een Boefjee (weet niet hoe je het schrijft hoor) dat is de enige hond die ik nooit meer heb aangeraakt, en als ik er een zie lopen zorg ik echt dat ik er niet langs hoef. En ik ben misschien een stuk voorzichtiger met mijn kinderen en honden.
Het is natuurlijk ook afhankelijk hoe de hond naar jullie luistert. Het is erg belangrijk dat hij gelijk op je commando's reageert als je er mee door wilt gaan. Als hij niet goed luistert dan zou ik het ook niet proberen.
Ik zou hem wegdoen. Geen hond is ooit de veiligheid van mijn kind waard (maar ok, eerlijk, ik ben dan ook absoluut geen hondenmens).