Ik ben op zoek naar huis-tuin-en-keukentips om weer wat lekkerder in mijn vel te zitten, want zelf lukt het me niet. Ik zit niet lekker in mijn vel, maar eigenlijk slaat het nergens. Ben getrouwd, lief en gezond kindje, leuk huis, baan met vast contract, lieve familie, leuke vrienden. Dus niets om te klagen. En toch, ik vind niets leuk momenteel. Ik heb geen zin om een hele klaagzang hier neer te zetten en alles op te noemen waar ik van baal. Maar het voelt alsof ik boos ben op de hele wereld! Het voelt heel naar en zo wil ik me helemaal niet voelen. Wat doen jullie om het leven een beetje leuk te maken voor jezelf?
Naar buiten gaan! Dat is, voor mij althans, de enige manier om weer een beetje te "aarden" als ik me zo voel. Wandelen, naar het bos, strand, de hei, fietsen.. naar buiten. Sterkte!
Iets doen waarbij je niet na hoeft te denken maar wel je gedachten kan laten gaan. Haha klinkt vaag dit maar bedoel: schoonmaken, wandelen, fietsen, zwemmen zulke dingen.
Dat ben ik nog aan het ontdekken... maar ik herken je verhaal he-le-maal. Op sommige dagen gaat het wel en op andere dagen kan ik wel huilen als ik de afwas zie staan en denk ik; is dit het? Ik weet ook niet waar het vandaan komt, maar ik merk dat ik uitdagingen nodig heb en niet van alles continu hetzelfde. Al vind ik het wel fijn om een vaste woonplek te hebben en 's avonds lekker op de bank te ploffen. Maar in mij zit ook een avonturier. Het enige verschil is misschien dat ik geen baan meer heb en jij wel. Maar dit gevoel had ik ook wel eens toen ik nog werkte. Het zogezegde "is dit alles? " Ik probeer nieuwe dingen aan te gaan in de vorm van een hobbie of sport. Ik merk dat het wel werkt, maar je wil niet weten hoe vaak ik denk; weg met het huis, hier met die koffers, ik trek de wereld in en ik ga op zoek naar zon en leven, naar vrolijkheid en inspiratie. Maar ja.. die stap is erg groot natuurlijk. Iets er tussenin zou leuk zijn.
Oh.. nog een ps-je trouwens; je kunt voor de volledigheid je bloed even laten prikken op vitamine D, B12 en HB. Bij mij bleek afgelopen januari mijn D op 50 te zitten (ondergrens is 75) en dus was het niet zo raar dat ik zowat begon te huilen bij het woord regen. Ik krijg nu extra hoge dosering D en dat helpt ook mee. Verder was mijn B12 dubieus. De huisarts hanteert een ondergrens van 150 en ik zit op 190. In de alternatieve wereld word dit als laag gezien, mijn huisarts wil hier nog niets mee. Ik slik nu b12 tabletten en over twee maanden moet ik toch weer D prikken en laat ik meteen die b12 weer meenemen.
Misschien idd een tekort aan een aantal vitamines. Waar ik ontzettend van opleefde was hardlopen. Altijd geroepen dat het helemaal niets voor mij zou zijn, maar het werkte verslavend en ik zat stukken beter in mijn vel. Ik zou in ieder geval iets zoeken om te doen wat echt voor jóu is en waarbij je even lekker je gedachten kan verzetten. Paardrijden, zwemmen, fietsen, een boek lezen, tuinieren.......even lekker tijd voor jezelf
Zon! Zon werkt hier heel goed! Als ik down, somber en kwaad ben ga ik een wandeling of een fietstochtje maken. Maar vitamine D slikken kan ook. Misschien je bloed laten checken?
Ik vraag me af, waarom ben je zo boos op de wereld? Heb je zelf al een idee waar het aan kan liggen? Want als je dat door hebt, dan kun je je ook makkelijker richten op het probleem. Wat mij vaak helpt in dit soort situaties, is tijd voor mezelf plannen. Dingen doen die ik leuk vind. En echt bewust stil gaan staan bij de mooie momenten op een dag.
Ik ben een tijdje geleden met vergelijkbare klachten bij de HA geweest, de tip is toch echt om een uur per dag naar buiten te gaan, bijv. wandelen, fietsen etc. en regelmatig sporten, min. 2 x per week.
Dank voor alle lieve reacties tot nu toe! En ook wel prettig om te lezen dat ik niet de enige ben... Ik sport 1 avond per week en die avond is ook echt heilig. Verder werk en studeer, dus meer sporten zit er voorlopig nog even niet in. Ik snap wat jullie bedoelen sporten was vroeger altijd mijn grote hobby (check m'n naam ) en ik voelde me er heerlijk bij. Maar dat euforische gevoel, dat mis ik nu nog bij het sporten. Ik voel me er niet zo heerlijk bij zoals ik me voorheen wel voelde. Ik ga met dochterlief graag wandelen en fietsen. Zij vindt het ook heerlijk, dus dat doen we zoveel mogelijk mits het weer het toelaat. Ik weet ook wel dat het helpt als het straks wat meer lente wordt, de klok een uur vooruit gaat, heerlijk! Het gaat ook op en af, vandaag voel ik me weer beter dan gisteren. Bloed laten checken is wel een goede, ik zal eens contact opnemen met de ha.
Dat vind ik heel lastig om antwoord op te geven, want daar voel ik me best wel een beetje schuldig over. Sinds m'n dochter geboren is namelijk. Niet dat het aan haar ligt, absoluut niet! Maar hoe ik voor haar geboorte was en hoe ik nu ben, is niet te vergelijken, lijken soms wel twee verschillende personen...
Jouw verhaal herken ik ook wel heel erg, mijn leven is ook wel een beetje saai momenteel... Oh en jouw laatste stukje "hier met die koffers, ik trek de wereld in" dat klinkt wel erg goed! Maar een nieuwe hobby, dat is ook het overwegen waard voor als ik straks klaar ben met studeren.
Ik wou dat ik 't wist. Ik heb het gevoel dat niemand me begrijpt en dat niemand me wil helpen. In plaats van dat vrienden en familie me helpen, weten ze haarfijn te benoemen wat ik anders zou moeten doen. Maar daar zit ik helemaal niet op te wachten, ik zou het veel fijner vinden als ze me hielpen met de dingen die ik wil doen. En daar raak ik zo gefrustreerd van! Het voelt een klein beetje zoals hoe ik me voelde toen ik puberde. Toen kon ik ook zo boos op de wereld zijn. Zou het nog een hormonendingetje zijn?
Misschien komt het gevoel juist doordat alles zo compleet is? Aangezien je aangeeft dat het na de geboorte van je dochter is begonnen kan ik me daarbij wel iets voorstellen. Het was eerst middelbare school afmaken daarna studie afmaken dan werk vinden, settelen, huisje kopen, trouwen, kindjes krijgen. Ik kan me voorstellen dat als dit rijtje helemaal klaar is je niet echt iets groots meer hebt waaruit je voldoening kunt halen en voor kunt werken als het ware. Ja, je kind goed opvoeden, gelukkig zijn, jezelf verder ontwikkelen en een hogere functie krijgen oid maar dat is toch weer anders. Misschien kun je voor iets groots gaan sparen. Of een vakantie/dag/weekendje weg boeken waar je naar kunt uitkijken. Of juist veel simpeler: jezelf wat vaker (alleen) verwennen, lang badderen, boekje erbij waarin je opschrijft wat de dingen zijn waar je hulp bij zou willen en op wat voor een manier je dit kunt oplossen etc. Zo blijft het niet alleen gevoelens en gedachten maar ook echt iets wat geschreven is. Zo kun je als het ware je (boze) gevoelens en gedachten 'temmen' en sta je iets rationeler tegenover al deze dingen. Een bosje bloemen in huis halen of een meubels van plek wisselen wil soms ook weleens helpen.