Hij had misschien wat subtieler kennen zijn, jouw steunen, samen sporten, samen werken eraan, dat hij je weer aantrekkelijk vind als het daarom gaat.......
Als het je gezondheid beinvloed, je zelfvertrouwen en dus je hele persoonlijkheid. Dan snap ik je man heel goed. Hij is hard, maar je geeft aan al jaren in strijd te zijn met je gewicht. Het spijt me dat ik het zeg, maar je moet ook niet crashen en dan weer vrolijk doorgaan zoals je altijd deed. Het beste is om je voedingspatroon aan te passen en daarbij 2-3 keer per week te gaan sporten. Dus als je mijn advies wilt, neem contact op met een dietiste en ga naar de sportschool voor begeleid sporten (dat werkt zoveel beter dan in je eentje aanklungelen) En niet voor een half jaar, blijven doen! En als je bereikt hebt wat je wil bereiken, dan blijf je die eetgewoontes volhouden en kun je best een keer sportschool vervangen voor bijvoorbeeld zwemmen/wandelen oid. Als je maar in beweging blijft. Want als je heel eerlijk bent tegen jezelf... Ben je nog zelfverzekerd? Heeft het effect op jullie seksleven? Heb je nog net zoveel energie als toen je 30 kilo lichter was? Kun je lekker met de kinderen in de ballenbak bij de binnenspeeltuin? Durf je nog met de kids te gaan zwemmen? Ben je gelukkig met jezelf? Kijk als jij het wel best vind zo..Moet je het vooral zo laten, maar hoe hard hij het dan ook stelt, kan ik me wel vinden in de keuze van je man. Hij ziet jou al jaren worstelen en dat zal jullie relatie ook niet ten goede komen.
Misschien wil die je gewoon wakker schudden? Overgewicht moet je niet onderschatten. Hier zitten grote risico's aan verbonden betreft je gezondheid. Doe er iets aan! Voor je man, je kinderen maar vooral voor jezelf!
hier ben ik het ook mee eens. ik woog voordat ik mijn man leerde kennen 74 kilo met zwangerschap aangekomen in totaal woog ik 98kilo wat er na de zwangerschap grote deels ook afgegaan is. door veel stress en ellende te hebben gehad woog ik zo weer 95 kilo ik at te weinig bleek achteraf toen we rust kregen en ik ben gaan eten inclusief een paar zakken snoep a koek a chips in de week en de normale maar gedeelte 4a5 maaltijden per dag. gezond maar ook ongezond gewoon zoals een mens mag leven. toen woog ik nog maar 65 kilo ik zag in hoe dik ik was geweest maar mijn van mijn man mocht er ook echt niet meer af hoewel ik er niks aan kon doen hoor dus was er nog meer afgegaan had die daar vrede mee moeten hebben. nu ben ik zwanger en ga ik weer aankomen. ik heb ook gezien iemand woog 130 kilo en die heeft een maagverkleining gehad en die relatie is gestrand en nu heeft ze een eetstoornis.
Ik weet niet hoeveel je bent aangekomen en of het komt doordat je ongezond en/of teveel eet of dat er iets anders speelt maar als het komt doordat je jezelf niet in kunt houden kan ik mij voorstellen dat je man zich daar aan stoort. Hoop dat jullie er samen uitkomen met een oplossing waar jullie beiden achter staan..
Inderdaad! Als ik met een drugsverslaafde zou moeten leven, en heb alles geprobeerd om hem te helpen, dan zou ik diegene op een gegeven moment ook de deur wijzen. Niet omdat ik niet van hem hou, maar JUIST omdat ik dat wel doe. + dat ik ook aan mezelf en mn kind moet denken. Nou tast eten niet direct je hersenfuncties aan, zoals drugs dat wel doet, maar ik kan me wel voorstellen dat het voor een partner erg vervelend kan zijn.
Je zegt hier twee dingen die totaal met elkaar tegenstrijdig zijn. Je wilt dat hij genoegen neemt met het feit dat jij gaat proberen af te vallen en je wilt niet gecontroleerd worden. Maar het lukt je niet, je gaat stiekem weer eten en dus werk je zijn gedrag in de hand. Waar de oorzaak daarvan ligt, is moeilijk te achterhalen, waarschijnlijk zelfs voor jullie zelf, maar jullie zitten vast in een spiraal waar je met z'n tweeen schijnbaar niet uit komt. Daarbij geef jij aan dat je niet bang wilt zijn om je man teleur te stellen, maar je bent het dus wel. Dat is ws ook een wisselwerking en echt niet alleen zijn schuld. Dat die wisselwerking zo heeft kunnen ontstaan, kan alleen als jij al zo in elkaar zit dat je daar gevoelig voor bent. Ik gok even, maar ik denk dat je een emo-eter bent? Je voelt je niet OK, gaat dan eten, voelt je daardoor of door de reactie van je man opnieuw niet OK, gaat weer eten, enz enz enz. Dan zul je dus eerst moeten leren om anders naar jezelf te gaan kijken en anders met je emoties om te gaan. En daarvoor zul je echt therapie moeten hebben. Ga ervoor, want als je nu niets doet, verliest iedereen. Een scheiding zal alleen maar heel veel pijn teweeg brengen voor jullie allemaal, (en mogelijk zorgen dat je nog meer emoties weg gaat zitten eten en nog zwaarder wordt), terwijl je kinderen zo ontzettend veel gaan hebben aan een mama die haar problemen bij de kern aanpakt. Als zij zien dat jij dat doet, zullen zij dat later ook doen met hun problemen!
Heftig zeg. Mijn eerste gevoel is dat hij dit wellicht doet om jou een stok achter de deur te geven maar dat hij er niets van meent... In de hoop jou een laatste zetje de goede richting op te geven. Heb de rest van de reacties niet gelezen maar het lijkt me een hele nare situatie en als hij echt van je gaat scheiden hierom ben je zoiemand maar beter kwijt dan rijk vind ik.
Ik snap echt niet dat sommige vrouwen zo dramatisch kunnen reageren wanneer het over overgewicht gaat. Dit speelt al ruim 10 jaar, hoe lang moet hij nog vol blijven houden? Of mag hij helemaal niks zeggen?
Ik ben het hier mee eens. Mijn man zou het ook eerlijk zeggen als hij mij te dik vind. En dat bla bla van schoonheid zit van binnen.....nou t oog wil ook wat zien. Andersom net zo. Hij kan dan maar beter eerlijk zijn dan liegen...
hij mag best iets zeggen maar een operatie eisen ??! Dat is echt raar. ook ik adviseer ga naar ha, ga een jaar lang plan in om een gezondere levensstijl te krijgen als jij zelf echt! Wilt afvallen. Heb je er zelf geen problemen mee dan zou ik de handdoek in de ring gooien want zonder eigen motivatie kom je er niet.
Ik reageer nu puur op het bericht dat je als eerste hebt geplaatst, als ik alle reacties na moet gaan lezen ben ik 11 pagina's verder hihi.. Ik heb geen magische toverwoorden voor je klaarliggen helaas, maar ik wil wel even laten weten dat ik dit heel erg voor je vind. Daarnaast herken ik me wel een klein beetje in je verhaal.. Ik ben ook mijn hele leven te zwaar geweest en continu aan het worstelen met mijn lichaam en gewicht. Mijn vriend en ik zijn nu ook al even samen en gaan binnenkort trouwen. Hij is verliefd op me geworden op het moment dat ik ongeveer 80 kg woog en ondanks mijn vele haatopmerkingen naar mijn lichaam toe ('Ik ben echt dik, wat moet je nou met mij als je ook een graatje kunt krijgen?') blijft hij zeggen dat hij me mooi vindt zoals ik ben en dat hij toch wel van me houdt. Als ik hem dan vraag of hij vollere meiden mooier vindt dan slanke, zegt hij wel gelijk van niet, maar dat hij alles aan mij gewoon leuk vindt...... MAAR, ik moet niet zwaarder worden, er zijn grenzen (zijn woorden). Als ik op een gegeven moment over de 100 kg zou gaan (ik ben op het moment bezig met afvallen, ben van 89 naar 82 gegaan) dan weet hij niet of hij dat nog wel trekt allemaal.. Ik ben stapelgek op hem en hij ook op mij, dat merk en zie ik aan alles, en ik geloof hem ook als hij zegt dat hij me mooi vindt zoals ik ben. Zelf denk ik daar dus anders over en DAT is de reden geweest dat ik ben gaan lijnen. Niet omdat ik bang ben dat hij me verlaat als ik te dik word of omdat hij niet meer naast me wil lopen omdat ik te zwaar ben! Ik doe het puur voor mijn eigen gevoel. Ik word er echt geen slechter mens op als ik dikker ben en zeker geen beter persoon als ik slanker ben! Waarom zou hij wel met me kunnen leven als ik 80 kg weeg en niet als ik er 100 weeg? Wat is dat voor onzin? Iemand die jou puur op je uiterlijk beoordeelt, die is jou niet waard. ECHT NIET! Ook jij bent geen beter mens als je wat lichter weegt, je zit hooguit wat lekkerder in je vel! Je hebt iemand nodig die achter jou staat, ZEKER op de momenten dat je wat minder lekker in je vel zit! Ik vind echt dat een goede echtgenoot in voor- en tegenspoed aan jouw kant moet blijven staan en in dit geval betekent jouw gewicht voor hem tegenspoed! (nee, NATUURLIJK hoeft hij het er niet mee eens te zijn dat je zo zwaar bent, maar verlaten = weglopen in mijn ogen en dat betekent dus dat hij niet meer aan jouw kant staat!) Maar.. Ik heb eigenlijk een beetje het idee dat er meer aan de hand is, maar dat jouw man zich verschuilt achter jouw gewicht. Ik kan het mis hebben, maar 'je bent te dik geworden' klinkt mij héél laf en makkelijk in de oren.. Zeker na zo'n lange relatie en zoveel kindjes later! Ik mag eigenlijk niet teveel oordelen verder, want ik ken jullie situatie verder ook niet.. Maar misschien zou je eens een heel goed gesprek met hem aan kunnen gaan (desnoods onder begeleiding van een relatietherapeut of een psycholoog) om erachter te komen of dit een achterliggende gedachte heeft? Heel veel sterkte!!
Gewicht is een erg kwetsbaar onderwerp bij vrouwen en we vinden het allemaal vervelend als onze man daar iets over zegt, denk ik. Denk dat het daardoor zulke heftige emotie oproept bij een groep vrouwen. Maar eigenlijk is dat wel bijzonder, want als ik vaak lees hoe vrouwen dingen van hun man kunnen eisen, snap ik niet dat deze man dit niet van zijn vrouw mag vragen. 30 kilo zwaarder bij iemand die al overgewicht had, dan spreek je dus van obesitas of zelfs morbide obesitas. Dat is levensgevaarlijk. Letterlijk. Nou, als je dan wanhopig wordt en ziet dat de kans dat je kinderen hun moeder gaan verliezen steeds groter wordt, dan ga je wanhoopspogingen doen geloof ik om het tij te keren...
Ik heb ook het idee dat er meer achter zit, alleen denk ik dat TS zich verschuilt achter dit verhaal en dat er veel meer speelt. Iemand die met haar trouwt ondanks ge-jojo en overgewicht, maar 30 kilo later een ultimatum stelt: daar is al heel veel gebeurd. Veel meer dan TS vertelt nu. Ik denk dat zij haar eigen aandeel ofwel niet voldoende ziet, of dat niet wil vertellen. Alle recht hoor, je hoeft niet alles op een forum te gooien, maar ik vind het niet eerlijk naar haar man om zijn ultimatum dan wel openbaar te gooien en al haar sores niet.
Misschien heel kort door de bocht Maar had hem even aangewezen waar de deur zit en dat hij daardoor heen kon gaan om te vertrekken
Wauw. Heb zelf ook wat overgewicht (en 30 kilo zwaarder dan toen ik hem leerde kennen) maar hij zou mij nooit daarvoor verlaten. Zou hij het wel doen dan is ie het mij niet waard. Ik zou maar eens gaan nadenken over hoe goed het echt tussen jullie zit. Wellicht is het een idee om aan andere manieren van afvallen te denken? Zo ga ik na mijn zwangerschap aan de slag met een personal trainer en een dietiste. In sommige gevallen kan er ook een psycholoog bijgevoegd worden aan dat traject want meestal heeft overgewicht een veel diepere reden. Succes x