... die zegt toch geen nee. Ik kan het gewoon niet en daar word gewoon misbruik van gemaakt. Vorig weekend belde mn oma, ze is wat slechter in orde en haar huishouden loopt nogal achter. Ze heeft thuiszorg aangevraagd en dat afgeketst want het leek haar toch niks. De banden zijn niet zo warm, laat ik daarmee beginnen. Ik hoor nooit wat van mijn familie alleen als er wat nodig is. (Op mijn verjaardag gaan ze rustig een weekend weg, andersom verwachten ze dat je na een werkdag van negen tot negen nog langskomt bijvoorbeeld. ) En nu belde ze dus, want ze had begrepen dat ik maar een paar dagen werkte dus ik kon het wel doen. Ik werk zelf in de huishouding van maandag tot vrijdag en heb een webwinkel ernaast. Dit weet iedereen en toch word er gezegd dat ik het wel kan doen... en wat zeg ik? Ja hoor, ik kom zaterdag wel. Nu kan ik dus zes dagen achterelkaar bij een ander werken en mijn eigen huis laten voor wat het is. Ik baal zo ontzettend, waarom kan ik niet gewoon zeggen wat ik denk?
Gewoon niet doen! Klaar d'r mee. Omdat zij thuiszorg niets vindt, mag jij op komen draven? Lekker eigenwijs en asociaal. Zeker als je geen goede band met ze hebt, en ze niet eens moeite voor je doen. Wel voor jezelf opkomen hoor meid!
Ik ben een beetje boos op je! Waarom denk je dat je geen nee kunt zeggen? Teleurstelling? Schuldgevoel?
Ik heb natuurlijk al ja gezegd en zo sociaal als ik ben kan ik het niet maken om nee te zeggen. En ik weet hoe het moet, ik kan het niet alleen.
Oh, wat lastig! Vooral als de banden niet ideaal zijn en mensen inderdaad het gevoel hebben dat je de hele dag uit je neus eet (ik werk vanuit huis en ken de vooroordelen). Misschien 1 zaterdag 2 uurtjes gaan en dan aangeven dat je het okay vond om een keertje te doen, maar dat je helaas geen tijd hebt voor wekelijks?
Dan zeg je gewoon dat je terug bent gekomen op je beslissing, omdat je het zelf echt te druk hebt. Zeg haar dat je werd overdonderd en dat je op dat moment niet goed nee durfde te zeggen.
Dit was ik dus ook van plan. Mijn moeder had al aangeboden mee te gaan, maar dat is natuurlijk te zot. Ik ben volwassen en dan moet mijn moeder mee naar haar ex schoonmoeder omdat ik geen nee durf te zeggen.
Moeilijk he, nee zeggen. Herken het helemaal! Maar als ik je goed begrijp zijn de banden niet goed en om de lieve vrede te bewaren, ga jij je naar hun pijpen dansen? Wat hoop je daarmee te bereiken? Dat de band beter wordt? Meis, je wordt misbruikt! Het is geen aanval, zeker niet! Want ook ik herken het en heb daarbij ook familiebanden verbroken.
Voor nu heb je er niet veel aan maar voor de volgende keer als iemand iers van je vraagt, zeggen dat je er op terugkomt of over na wilt denken. Dan zeg je geen nee, geen ja, maar kun je even voor jezelf nadenken of je het echt wel wilt doen. En verder: heb je volgende week nog een paar uurtjes om mij te komen helpen met mijn huishouden? Ik kan wel wat hulp gebruiken momenteel.
De banden zijn alles behalve warm. Je hoort nooit wat en ik als bel vertellen ze meteen dat ik nooit bel Ik snap ook gewoon niet dat ik zo'n muts ben die alles maar laat gebeuren.
He meid, het is lastig om nee te zeggen maar op deze manier gaan mensen wel misbruik van je maken. Nee zeggen is helemaal niet erg, mensen kunnen het zelfs waarderen als je gewoon eerlijk zegt dat je geen zin/tijd/etc hebt.
Smnee hihi. Ik kan ook geen nee zeggen, zo erg dat ik wel eens een dubbele afspraak heb. Me allerlei bochten moet inwringen omdat school en kinderdagverblijf wat van mij willen. Vriendinnen lijken mij ook vaak alleen maar te vinden omdat ik geen nee kan zeggen dus krijg meer het gevoel om ondergronds te willen gaan. Wil altijd maar plezieren ofzo. Lastig he meid.
Hier ook zeer herkenbaar. Ik heb er verschillende cursussen assertiviteit voor gevolgd en op heel veel momenten gaat het goed, maar dan net weer dat ene zwakke moment (zie vorige topic) waarbij ik keihard onderuit ga en mezelf toch weer naar voren werp om beide partijen te plezieren. Tja, ik heb geen medelijden meer met mezelf en dat werkt. Ik vond het eerst heel erg vervelend en zocht steun bij anderen over 'hoe rot het wel niet was', zonder dat ik er zelf ter plaatse iets van durfde te zeggen. Vreemd genoeg was mij dat gedrag OP DAT MOMENT niet eens opgevallen. Nadat iemand mij hierop wees ben ik er meer op gaan letten. Wanneer ik nu iets stoms doe of 'ja' zeg, terwijl het eigenlijk een nee had moeten zijn, doe ik datgene waar ik ja tegen gezegd heb en kan ik mezelf gewoon lekker stom voelen en boos op mezelf zijn - wat mij de eerstvolgende keer weer herinnert en aanspoort om gewoon N-E-E te zeggen Wat je zou kunnen doen is ofwel éénmalig gaan en daarna laten weten dat je niet van plan bent om hier een herhaling van te maken en dat ze bij de thuiszorg moet gaan zijn. Of opbellen en vertellen dat je ineens heel veel bestellingen van je webshop hebt gekregen (of een extra dienst van je werk) waardoor je te druk bent geworden en ze het iemand anders zou moeten gaan vragen. Meer uitwegen zie ik verder niet (zonder dat daar ineens ruzie/wrijving bij komt kijken).
Je kunt altijd zeggen dat je over een afspraak heen hebt gekeken en dat je niet kunt. Dat als er in de toekomst wat meer ruimte in je agenda is dat je graag komt helpen. Tuut-tuut-tuut...
Zou ik ook doen, helemaal aangezien de banden niet zo best zijn. Gelijk vermelden dat je al 5 dagen werkten een webwinkel hebt dus dat je het al best druk hebt.