Werk zelf op een kdv en schrok altijd enorm van de verhalen over het consternatiebureau! Had zelf dan ook zoiets van ok, ik ga er naartoe, maar bevalt het me niet, dan ga ik wel naar de ha voor de prikjes! Nou echt, wat een lieve meiden werken hier op het cb! Naast dat ze natuurlijk veel belangstelling hebben voor ons zoontje, zijn ze ook erg betrokken bij ons en geven eigenlijk alleen maar complimenten! Ook over de bv kreeg ik iedere keer weer te horen dat t zo goed is dat ik het zo lang nog gaf. Ze zijn ook iedere leer laaiend enthousiast over wat m'n mannetje allemaal kan, nou dat is als ouder zijnde toch ook wat je wilt horen!?
Kijk eens aan, ze zijn er zeker, de positieve ervaringen, super! Het is hier ook zo dat Eva nog niets 'moet', qua ontwikkeling. Ze vragen wel wat ze al kan en zeggen vervolgens 'alles op z'n tijd'. Qua bijvoeding heb ik me ook verwonderd. Met vier maanden vroeg de vpk of we al bijvoeding gaven. Aangegeven dat we daar tot zes maanden mee wilden wachten. 'helemaal goed, dat is vroeg genoeg hoor'. Hoezee! Flessen eraf? (lees ik hier soms 'we moeten naar vier flessen omgaat hij/zij vier maanden is') nooit iemand over gehoord.
Ik snap het wel dat mensen zeggen dat het consultatiebureau vooral uitgaat van "gemiddelde" kinderen. Maar ik vind ook dat wij ontzettend dankbaar mogen zijn dat we dit gratis hebben in Nederland! Mijn familie in Amerika wisten niet wat ze hoorden toen ik vertelde over de verloskundige hulp, kraamzorg en consultatiebureau.
Voor de Belgen hier, ook bij k&g zeer tevreden. Waren ook zeer betrokken die eerste weken omdat ik het nogal moeilijk had Ookal was ik als de dood voor dat eerste thuisbezoek! Nu kijk ik altijd uit naar de volgende afspraak, om te zien wat een vooruitgang ze geboekt heeft. Meestal ook lovende woorden over wat ze al kan etc Maar idd hoor je die positieve verhalen niet van iedereen!
Hier ook hoor, totaal geen probleem met het CB. Meelevend, behulpzaam, geven advies waar ik soms wel en soms niet iets mee doe (want daarom heet het advies). Ik ga "graag", want dan weet ik hoe mijn meisje het doet, hoeveel ze is gegroeid en kunnen ze dingen vroeg constateren die ik misschien niet zie. Ik vraag me wel eens af of die moeders die al bij voorbaat over de zeik gaan, en advies als kritiek opvat, in het gewone leven ook slecht tegen kritiek kunnen.
Heb een leuk CB met aardige mensen. Vinden het geweldig dat ik nog steeds borstvoeding geef. Pushen niet. Vragen altijd aan mij of ik vragen heb (heb ik nooit) en komen nooit met ongevraagd advies. Ga er dus heen om te meten en te wegen, voor de prikjes en een (snelle) controle. Verder even kort kletsen en klaar zijn we weer. Mijn vriend is een paar jaar geleden geopereerd aan een tumor in zijn hersenstam en ze vragen ook altijd geinteresseerd hoe het nu met hem gaat.
Ik word altijd hartstikke vriendelijk behandeld en ze zeuren nooit. Maar ik twijfel wel regelmatig aan de kunde van deze mensen. Ik vind dat ze slecht op de hoogte zijn van er allemaal speelt tegenwoordig en ik heb zelf vaak blunders meegemaakt. Maar gelukkig heb ik zelf gezond verstand en weet ik wel wat er speelt bij mijn kinderen. Het wegen en meten wil ik altijd doen en een praatje is altijd leuk.
De ka en vpk die ik zie zijn altijd heel aardig en echt niet zo 'controlerend'. Bieden zelfs hulp aan als het moet en kan altijd bij ze terecht. En ze zijn gelukkig niet krampachtig als het om regels gaat, ze vertrouwen erop dat het goed komt (tegenover mij althans...weet natuurlijk niet hoe ze bij amderen zijn) en dat ik tijdig aan de bel trek.
Hier ook geen problemen. Zoontje maakt ze altijd aan het lachen, zijn heel complimenteus en ze zijn heel voorzichtig in het geven van adviezen, welke allemaal welkom zijn maar wat ik ermee doe is aan mij...en een opmerking als 'uitkijken dat ie niet te dik wordt' deed me ook niks. Vriendin gaat naar hetzelfde bureau en komt er wel altijd mopperend vandaan. Ligt er volgens mij ook wel aan hoe je er zelf in staat...
Hier ook alleen horror verhalen gehoord, was blij dat mijn vriend de eerste keer meeging want ik zag de bui al hangen! De verpleegkundige die wij als vaste hebben (tenzij ik een afspraak verzet) is even oud als ik wat ik wel prettig vind. Ze dringt niks op, geeft ons ruim de tijd om vragen te stellen en ons verhaal te doen dus niks te klagen. Alleen over sommige adviezen haal ik mijn wenkbrauw op. Toen ik vroeg wat ik eraan kon doen dat ze soms zichzelf wakker houd was het advies haar 20 minuten tot een half uur te laten huilen. Dit voelt niet goed voor mij dus hou ik het op 5 minuten. Ik zie het maar zo: ik weet niet alles maar hun kennen ook niet de specifieke behoeftes van elk kind. Ieder kind is tenslotte anders. Maar goed je pikt er toch uit wat je aanstaat en bij je past. Ik ben in ieder geval blij dat ze er zijn, zonder ouders/schoonouders en vrienden met kinderen is het fijn dat ik bij iemand terecht kan met vragen die ik heb. Heb me onterecht druk gemaakt over het CB. Ze zijn vriendelijk en behulpzaam, ondanks dat sommige adviezen m.i een beetje vreemd zijn heb ik geen problemen met ze. Daarnaast is het natuurlijk heel leuk als je binnenkomt en ze herkennen haar meteen vanwege haar volle bos met haar! En alle complimentjes zijn leuk zoals dat ze voor haar leeftijd al heel goed volgt met haar ogen, bijzonder sterk is met haar nekspieren en zoveel mooi haar al heeft!
Hier ook van die verhalen dat ik bang was om heen te gaan. Ik was ook bang voor gezeur omdat ik semih op z'n buik laat slapen dus ik was al voorbereid dat ik kritiek zou krijgen, nou helemaal niet! Ze zei niks alleen dat het goed is dat ik me wel bewust ben dat het word afgeraden. Dus ik heb ook positieve ervaring.
Verpleegkundige is doorgaans heel netjes en meegaand. De arts daar in tegen minder. Erg volgens de lijntjes en richtlijnen. En wil die ook liever 'opdringen'. Op het vorige cb wou de arts juist wel helpen, maar ben helaas wel tegen hun grenzen aan gelopen kwa kennis over medische zaken.
Ik vind het ook leuk om naar cb te gaan. Ze geven goede adviezen, luisteren naar me en ze zijn lief voor mijn dochtertje. Begrijp de negatieve verhalen niet.
Ik kom er niet bij de arts (controle in het ziekenhuis komt ervoor in de plaats), maar de verpleegkundige is echt super. Ik kan altijd even mailen of langskomen als ik wat wil vragen. Er wordt niks opgedrongen. Ik vind het ook zo knap dat ze me na de eerste keer al herkende. Dan kwam ik haar tegen en dan was het gelijk van: daar is de moeder van Luc. Kan natuurlijk ook een slecht teken zijn haha
Ik heb er ook geen moeite mee, dochter groeit goed op haar eigen lijn en daar zijn ze heel positief over. Wij hadden beiden een moeizame start, dus dan helpen alle beetjes! Gisteren nog geweest. Alles is bespreekbaar en als ik ergens hulp bij nodig heb dan kunnen ze me verder helpen. Toen mijn dochtertje haar arm niet meer wou gebruiken heb ik daar de kinderarts even naar laten kijken en heb advies en ervaring gevraagd naar goede fysio's hier in de buurt. Ben op zich wel blij dat we nu minder hoeven, want dochter vindt het allemaal iets minder op t moment heerlijk eenkennig aan het zijn
Hier altijd dezelfde arts en VPK. Zijn altijd aardig en complimenteus. Geven alleen adviezen als we er om vragen en respecteren hoe wij ons kindje op laten groeien en opvoeden. Kregen zelf het compliment dat we super ouders waren voor ons meisje (konden mensen een voorbeeld aan nemen). Nou wij waren best wel een beetje trots
Super tevreden met het cb, lieve arts die vaak hetzelfde over de dingen denkt als ik. Meer steun aan gehad dan de huisarts en kinderarts uit ziekenhuis...
Heb dochtertje van half jaar, de 1e, heb tot nu toe ook alleen maar prettige bezoekjes gehad. Maar sommige dingen vertel ik gewoon niet, om gezeur te voorkomen. Ik kan echt zelf wel inschatten als iets wel of niet kan.
Bij de oudste ook het advies gekregen te laten huilen, ze gaven ook wat literatuur mee. Ik heb het gelezen en gezegd dat het bij ons niet werkte, nooit moeilijk over gedaan. Verder veel opbeurende woorden, positieve adviezen en gezellige momenten. Zeker toen onze jongste te weinig aankwam vond ik hun hulp heel prettig. Ik geef bv. en vond het heel moeilijk dat ik dus niet genoeg had. Ondanks een druk inloopspreekuur konden we even rustig apart zitten zodat ik ook ongegeneerd mijn emoties kon uiten. Daarna twee keer een afspraak buiten reguliere tijden om prettiger het weekend in te kunnen en de keer dat ik daarna kwam wegen waren ze vol lof over de moeite die we erin hadden gestopt en hoe goed hij er uit zag. Ook toen hij niet sliep en krijste toen als hij op zijn rug lag, uitgebreid de tijd voor me genomen en met me meegedacht. Ontzettend prettig en respectvol. Ik heb echt wel eens slechte bv-adviezen gekregen en daarin vind ik hun gebrek aan kennis heus wel eens jammer, maar ik kan me op vele manieren informeren en geef hun ook wel advies terug. Ze zijn er sowieso erg positief dat ik bv geef. Toen ik aangaf dat hij 3 keer per week een flesje kV gaf en dat ik dus vond dat ik niet volledig bv gaf, zei ze heel stellig: geloof me, dat noemen wij nog volledig bv. Vond ik heel lief.
Hier ook geen negatieve verhalen hoor. Ik vind het juist stiekem altijd wel leuk om heen te gaan, kan ik mijn topdochter even showen Mijn dochtertje ontwikkelt zich ook wel redelijk volgens het boekje moet ik zeggen dus tja daar valt niet zoveel over te zeuren.. Ach en de ene keer is er zo'n doorgewinterde ouwe tang met nuchtere adviezen en de andere keer een meer onervaren typ waarvan ik denk nou volgens mij weet ik er zelf evenveel van als jij, maar goed daar sta ik wel boven. De arts bij ons is een beetje een nietveelzeggend persoon dus daar krijg je dan niet echt hoogte van. Ik denk dat je over het algemeen vaak meer de negatieve verhalen hoort dan de positieve wat niet betekent dat er ook meer negatieve ervaringen zijn... Daarnaast heb je het over iemands kind, dan worden dingen gauw opgevat als kritiek of gezeur terwijl het misschien helemaal niet zo bedoeld is. Maar ja wie wil nou niet liever horen dat haar kind het goed doet? Wij mogen volgende week weer, gelukkig geen prikjes dus we kunnen leuk laten zien wat we allemaal al kunnen Helaas lijkt mijn dochter iets teveel op mij en zal ze tegen een vreemde mevrouw wel weer geen mond open doen en mij in mn broekzak kruipen, maar ok. Dan moet die vreemde mevrouw mij maar geloven blokjes stapelen gaat wel lukken.